Het Tarīm-project 1997

1997 – 2017: twin­tig jaar ge­le­den

Tarīm: Hadramaut, Jemen

Dagboek 1997

(Dag 9454) Ik ben in de Ḥaḍramaut (Zuid-Je­men) in de plaats Tarīm. Ik lo­geer daar in het Gaṣr al-Goeb­ba-ho­tel (Koe­pel­pa­leis-ho­tel) en werk in de Mak­ta­bat al-Aḥgāf li-l-maḵ­ṭū­ṭāt: al-Aḥgāf-bi­blio­theek voor hand­schrif­ten (ma­nus­crip­ten). – De munt­een­heid in Je­men is de Rial (YER). (1 rial = f. 0,015 (an­der­hal­ve cent), dus 100 rial = f. 1,50.)

Menu – Fo­to – Index en het einde – Trans­criptie.

Woensdag, 17 december 1997.
Tariem: 29/19.
Op 4.45 uur.
Dagboek bijwerken.
Rond 5.30 uur: 12,6°C!
Rond 8.30 in de bibliotheek. Ḥusayn al-Ḥ. heeft een boek­blok ge­bon­den. Ik laat het gaas aan­bren­gen. Het zoe­ken van het stijf­sel en het men­gen met wa­ter van de bij­na uit­ge­droog­de sub­stan­tie neemt eni­ge tijd in be­slag. Er zit­ten veel har­de stuk­jes in het stijf­sel die ḥoergoeṣ [ev.] / ḥarāgieṣ [mv.]*(1) he­ten, (een Ta­rī­mī woord, dat zelfs Abd al-Raḥ­mān niet kent) die fijn ge­maakt moe­ten wor­den.
Met Abd al-Gādir over het maken van nog meer le­ge boek­blok­ken ont­staat eni­ge wrij­ving. (Niet met ons, maar tus­sen hem en Abd al-Raḥ­mān.) Hij wil aan ma­nus­crip­ten wer­ken.
Als hij daar­na een proe­ve van zijn werk laat zien kan ik niet an­ders con­sta­te­ren dat hij het nog be­ter kan dan ik, een half le­de­ren band met op de rug rib­ben. De enige op­mer­king die ik kan ma­ken is dat hij slechts een half schut­blad ge­bruikt, dat de kneep niet groot ge­noeg is om­dat hij het boek­blok op­schuur­de, om het op te scho­nen. Dat kan voor hand­schrif­ten [ma­nus­crip­ten] ‘do­de­lijk’ zijn om­dat mar­gi­na­lia*(2) kun­nen ver­dwij­nen of be­scha­digd ra­ken. Ver­der is zijn werk per­fect. Na mijn prij­zen is na an­der­half jaar toch een beet­je ijs [tus­sen ons bei­den] ge­bro­ken.
Nico beweerde ver­le­den jaar dat die vre­se­lijk slecht ge­bon­den boe­ken het werk van Abd al-Gādir was. Dat heb ik blin­de­lings aan­ge­no­men, zon­der dat te con­tro­le­ren*(3). Abd al-Gādir is een ver­trou­we­ling van de fun­da­men­ta­lis­tische sjeik AB. [De vo­ri­ge di­rec­teur / cu­ra­tor van de bi­blio­theek.]
Caterina Borelli*(4) komt haar So­ny DCR V1000 di­gi­ta­le film­ca­me­ra de­mon­stre­ren voor het ge­bruik van het scan­nen van ma­nus­crip­ten.
Een lichte te­leur­stel­ling dat Pa­me­la Je­ro­me*(5) er niet bij is (zij is al naar huis) pro­beer ik snel te on­der­druk­ken door op een an­der on­der­werp over te stap­pen.
Caterina blijkt bij­zon­der aar­dig en aan­ge­naam.
Met haar, haar chauf­feur, Abd al-Raḥ­mān, Ḥusayn al-Ḥ, eten Taw­fīq en ik op kos­ten van het pro­ject in het Gaṣr al-Goeb­ba.
Van circa 15.30 tot 19.30 uur blij­ven we nog in de Bi­blio­theek, on­der an­de­re een meer dan twee uur du­ren­de ver­ga­de­ring met Abd al-Raḥ­mān waar Ḥusayn al-Ḥ. en Abd al-Gādir ook lan­ge tijd bij aan­we­zig zijn.
Hotel: ‘ontbijt’ als avond­maal.
Uitwerken be­spre­king.
Bed 23.00 uur.
—
Sālim T., de avond-re­cep­tio­nist van het Gaṣr al-Goeb­ba-ho­tel, is nu 32 jaar en zijn vrouw 19 jaar. Hij trouw­de haar in 1992. (Toen was ze dus 14 jaar.) Hij koos haar toen ze 12 jaar was en bij hem in de klas En­gels leer­de. Zij is een bint al-ᶜamm: een nicht van va­ders­zijde. [Zie ook 24 no­vem­ber jl. waar Sālim ver­klaart dat hij van zijn vrouw houdt.]
Hij woont in Dam­moen, waar vol­gens hem vijf­tig pro­cent van de be­vol­king Swa­hi­li*(6) spreekt.

Menu – Fo­to – Be­gin – Index en het einde – Trans­criptie.

Noten

Te­rug.

Te­rug.

Te­rug.

Te­rug.

Te­rug.

Te­rug.

Menu – Fo­to – Be­gin – Index en het einde – Trans­criptie.

Meer informatie.

Menu – Fo­to – Be­gin – Einde – Trans­criptie.

Index

Me­nu – Fo­to – Be­gin – Hoofd­in­dex.

Trans­crip­tie van de klin­kers in Ara­bische woor­den.

A / a klinkt als ‘a’ in ‘pan’, I / i klinkt als ‘i’ in ‘pin’, U / u klinkt als ‘oe’ in ‘poen’.
Ā / ā klinkt als ‘a’ in ‘ma’, Ī / ī klinkt als ‘i’ in ‘mi’, Ū / ū klinkt als ‘oe’ in ‘moe’.

Klik hier voor het over­zicht van de trans­crip­tie in Ara­bische woor­den.

Me­nu – Fo­to – Be­gin – Hoofd­in­dex.

Jemen 1997
Jemen 1997 (be­knopt over­zicht).
Je­men 1997: de da­gen in chro­no­lo­gische volg­or­de.
Je­men 1997: al­le foto’s.

Jemen 1996
Jemen 1996 (be­knopt over­zicht).
Je­men 1996: de da­gen in chro­no­lo­gische volg­or­de.
Je­men 1996: al­le foto’s.

De au­teur de­zes kan niet ga­ran­de­ren dat al­le links naar ex­ter­ne web­si­tes (dus die van der­de par­tij­en) al­tijd zul­len blij­ven be­staan. Fo­to’s in Goog­le Maps, bij­voor­beeld, kun­nen ver­dwij­nen wan­neer de ei­ge­naar ze weg­haalt. Ook aan an­de­re links kan een ein­de ko­men, of kun­nen in on­ge­bruik ra­ken.
Wan­neer u een niet wer­ken­de link con­sta­teert kunt u dat mel­den in het re­ac­tie­veld. Bij voor­baat dank.

Het Tarīm-project 1997

1997 – 2017: twin­tig jaar ge­le­den

Tarīm: Hadramaut, Jemen

Dagboek 1997

(Dag 9453) Ik ben in de Ḥaḍramaut (Zuid-Je­men) in de plaats Tarīm. Ik lo­geer daar in het Gaṣr al-Goeb­ba-ho­tel (Koe­pel­pa­leis-ho­tel) en werk in de Mak­ta­bat al-Aḥgāf li-l-maḵ­ṭū­ṭāt: al-Aḥgāf-bi­blio­theek voor hand­schrif­ten (ma­nus­crip­ten). – De munt­een­heid in Je­men is de Rial (YER). (1 rial = f. 0,015 (an­der­hal­ve cent), dus 100 rial = f. 1,50.)

Menu – Fo­to – Index en het einde – Trans­criptie.

Dinsdag, 16 december 1997.
Tariem: 28/20.
Op circa 5.00 uur.
Onder andere dag­boek bij­wer­ken, nu 6.00 uur.
14,9°C rond 05.30 uur. 54% lucht­voch­tig­heid.
Om 9.00 uur: Biblio­theek.
Ik koop op het post­kan­toor voor 3.280 rial post­ze­gels voor post naar re­la­ties. Twin­tig brie­ven à 140 rial en ne­gen an­sicht­kaar­ten.
Ik bel voor 650 rial met Pa en Ma. (Een paar mi­nu­ten.)
Taw­fīq belt la­ter voor 6.935 rial voor het pro­ject met Ne­der­land.
Ik begin met het uit­leg­gen van het boek­bin­den aan Ḥu­sayn al-Ḥ. en Ḥu­sayn al-K. Abd al-Gā­dir, voor wie de­ze in­for­ma­tie ei­gen­lijk be­stemd is, loopt al snel weg. Mis­schien om­dat Taw­fīq en ik ons con­cen­tre­ren op Ḥu­sayn al-Ḥ.
We nemen de lunch in het res­tau­rant ‘van’ Abd al-Raḥ­mān, dat wil zeg­gen, waar ik al eens va­ker met hem at. Rijst met een flink stuk kip, een deel sap­pig, een deel vre­se­lijk droog.
Hotel: een half uur zwem­men.
Samen gaan we, op mijn voor­stel, de enorm gro­te (zo blijkt nu) da­del­palm­plan­ta­ge rond het ho­tel ver­ken­nen. Daar zijn we wel an­der­half tot twee uur mee zoet.
Hotel: we nemen ons ei­gen eten (brood etc.) mee op het ter­ras en drin­ken daar kof­fie van het ho­tel bij. [Het ter­ras bij mijn ho­tel­ka­mer.]
Van circa 18.30 tot 20.30 wer­ken aan de be­vei­li­ging van de da­ta­ba­se.
Ik val dan zowat ach­ter mijn com­pu­ter in slaap, on­danks de kof­fie die ik dronk.
Om 20.45 uur lig ik in bed, zo moe dat ik zelfs aan vrien­din­nen niet meer denk. (Ik slaap als een blok, on­danks de kof­fie die ik van­avond dronk.)
[Tempe­raturen, mi­ni­maal, ma­xi­maal:] 14,6°C. / 36,9°C.
[Luchtvochtig­heid, mi­ni­maal, ma­xi­maal:] 56% / 20%
Rond 23.30 nog even wak­ker van de ‘wil­de’ poes die mijn eten wil op­eten op het ter­ras.

Menu – Fo­to – Be­gin – Einde – Trans­criptie.

Index

Me­nu – Fo­to – Be­gin – Hoofd­in­dex.

Trans­crip­tie van de klin­kers in Ara­bische woor­den.

A / a klinkt als ‘a’ in ‘pan’, I / i klinkt als ‘i’ in ‘pin’, U / u klinkt als ‘oe’ in ‘poen’.
Ā / ā klinkt als ‘a’ in ‘ma’, Ī / ī klinkt als ‘i’ in ‘mi’, Ū / ū klinkt als ‘oe’ in ‘moe’.

Klik hier voor het over­zicht van de trans­crip­tie in Ara­bische woor­den.

Me­nu – Fo­to – Be­gin – Hoofd­in­dex.

Jemen 1997
Jemen 1997 (be­knopt over­zicht).
Je­men 1997: de da­gen in chro­no­lo­gische volg­or­de.
Je­men 1997: al­le foto’s.

Jemen 1996
Jemen 1996 (be­knopt over­zicht).
Je­men 1996: de da­gen in chro­no­lo­gische volg­or­de.
Je­men 1996: al­le foto’s.

De au­teur de­zes kan niet ga­ran­de­ren dat al­le links naar ex­ter­ne web­si­tes (dus die van der­de par­tij­en) al­tijd zul­len blij­ven be­staan. Fo­to’s in Goog­le Maps, bij­voor­beeld, kun­nen ver­dwij­nen wan­neer de ei­ge­naar ze weg­haalt. Ook aan an­de­re links kan een ein­de ko­men, of kun­nen in on­ge­bruik ra­ken.
Wan­neer u een niet wer­ken­de link con­sta­teert kunt u dat mel­den in het re­ac­tie­veld. Bij voor­baat dank.

Het Tarīm-project 1997

1997 – 2017: twin­tig jaar ge­le­den

Tarīm: Hadramaut, Jemen

Dagboek 1997

(Dag 9452) Ik ben in de Ḥaḍramaut (Zuid-Je­men) in de plaats Tarīm. Ik lo­geer daar in het Gaṣr al-Goeb­ba-ho­tel (Koe­pel­pa­leis-ho­tel) en werk in de Mak­ta­bat al-Aḥgāf li-l-maḵ­ṭū­ṭāt: al-Aḥgāf-bi­blio­theek voor hand­schrif­ten (ma­nus­crip­ten). – De munt­een­heid in Je­men is de Rial (YER). (1 rial = f. 0,015 (an­der­hal­ve cent), dus 100 rial = f. 1,50.)

Menu – Fo­to – Index en het einde – Trans­criptie.

Maandag, 15 december 1997.
Tariem: 27/21.
Op 4.45 uur.
Computer: brieven print­klaar maken.
Bibliotheek: Ḥusayn al-Ḥ. hel­pen met het in­vul­len van het for­mu­lier [van de da­ta­ba­se] voor de in­voer van nieuwe ti­tels. Het gaat lang­zaam, want hij heeft maar één ti­tel in te voe­ren, voor­lopig.
Verder: prin­ten van acht­tien brie­ven, vijf vel­len dub­bel­zij­dig. (En twee van zes vel­len en­kel­zij­dig.)
Hotel: uitge­breide lunch op het ter­ras met eigen brood en kof­fie van het ho­tel.
Na de Ṣalāt al-ᶜaṣr* [Mid­dag­ge­bed] komt R. op be­zoek. Hij was op 3 de­cem­ber jl. in de Bi­blio­theek. Hij komt uit Kaap­stad.
In tegenstelling met de vo­ri­ge keer be­gint hij nu wel met een preek. Een bij­na twee uur du­ren­de. Ik word bij­na kwaad dat ik naar al die on­zin moet luis­te­ren, ter­wijl ik nog zo­veel werk heb. Mijn te­gen­wer­pin­gen snij­den niet al­tijd hout, of zijn niet goed on­der­bouwd. Ik op­po­neer maar twee of drie keer.
Nadat hij ein­de­lijk op­ge­so­de­mie­terd is, vouw ik mijn brie­ven en schrijf de en­ve­lop­pen.
Ik eet brood op mijn ka­mer en werk mijn dag­boek bij.
Bed 22.30 uur.
[Temperaturen, mi­ni­maal, ma­xi­maal:] 16,6°C. / 38,6°C.
[Luchtvochtig­heid, mi­ni­maal, ma­xi­maal:] 39% / LO %.

Menu – Fo­to – Be­gin – Index en het einde – Trans­criptie.

Noten

Te­rug.

Menu – Fo­to – Be­gin – Einde – Trans­criptie.

Index

Me­nu – Fo­to – Be­gin – Hoofd­in­dex.

Trans­crip­tie van de klin­kers in Ara­bische woor­den.

A / a klinkt als ‘a’ in ‘pan’, I / i klinkt als ‘i’ in ‘pin’, U / u klinkt als ‘oe’ in ‘poen’.
Ā / ā klinkt als ‘a’ in ‘ma’, Ī / ī klinkt als ‘i’ in ‘mi’, Ū / ū klinkt als ‘oe’ in ‘moe’.

Klik hier voor het over­zicht van de trans­crip­tie in Ara­bische woor­den.

Me­nu – Fo­to – Be­gin – Hoofd­in­dex.

Jemen 1997
Jemen 1997 (be­knopt over­zicht).
Je­men 1997: de da­gen in chro­no­lo­gische volg­or­de.
Je­men 1997: al­le foto’s.

Jemen 1996
Jemen 1996 (be­knopt over­zicht).
Je­men 1996: de da­gen in chro­no­lo­gische volg­or­de.
Je­men 1996: al­le foto’s.

De au­teur de­zes kan niet ga­ran­de­ren dat al­le links naar ex­ter­ne web­si­tes (dus die van der­de par­tij­en) al­tijd zul­len blij­ven be­staan. Fo­to’s in Goog­le Maps, bij­voor­beeld, kun­nen ver­dwij­nen wan­neer de ei­ge­naar ze weg­haalt. Ook aan an­de­re links kan een ein­de ko­men, of kun­nen in on­ge­bruik ra­ken.
Wan­neer u een niet wer­ken­de link con­sta­teert kunt u dat mel­den in het re­ac­tie­veld. Bij voor­baat dank.

Het Tarīm-project 1997

1997 – 2017: twin­tig jaar ge­le­den

Tarīm: Hadramaut, Jemen

Dagboek 1997

(Dag 9451) Ik ben in de Ḥaḍramaut (Zuid-Je­men) in de plaats Tarīm. Ik lo­geer daar in het Gaṣr al-Goeb­ba-ho­tel (Koe­pel­pa­leis-ho­tel) en werk in de Mak­ta­bat al-Aḥgāf li-l-maḵ­ṭū­ṭāt: al-Aḥgāf-bi­blio­theek voor hand­schrif­ten (ma­nus­crip­ten). – Deze och­tend gaan we met een drie­tal an­de­re ho­tel­gas­ten te voet naar de Yool. (Dat is de bo­ven­zij­de van de ta­fel­ber­gen van de Ḥaḍra­maut.) – We zijn ook ge­tui­ge van de Soe­fi’s, die de gra­ven in Tarīm be­zoe­ken, waar door on­ze aan­we­zig­heid een op­stoot­je ont­staat met de jeugd van het dorp. – Mijn brief voor Ne­der­land, op mijn lap­top ge­schre­ven, be­vat meer (ach­ter­grond)­in­for­ma­tie dan mijn dag­boek­ver­slag. – De munt­een­heid in Je­men is de Rial (YER). (1 rial = f. 0,015 (an­der­hal­ve cent), dus 100 rial = f. 1,50.)

Menu – Fo­to – Index en het einde – Trans­criptie.

Zondag, 14 december 1997.
Tariem: 26/22.
Moeilijk slapen. Ik lig voort­du­rend aan de mooie, maar wel erg ma­ge­re, Pa­me­la Je­ro­me te den­ken.
Op rond 4.30 uur.
Soep eten.

Menu – Fo­to – Be­gin – Index en het einde – Trans­criptie.

Naar de Yool

Om 5.00 uur met Taw­fīq, Y., F. en M., via het ou­de voet­pad naar Say’ūn, naar de Yool, hier di­rect ach­ter mijn ho­tel­ter­ras. Na on­ge­veer an­der­half uur zijn we bo­ven. Daar blij­ven we cir­ca an­der­half uur.
Rond 9.00 zijn we weer in het ho­tel. Ik liep al­les op mijn san­da­len.
Ik fo­to­gra­feer­de veel, ook een graf.
Boven hadden we ont­bijt. Taw­fīq en ik be­ne­den nog een keer.

Menu – Fo­to – Be­gin – Index en het einde – Trans­criptie.

Mot?

In de Bi­blio­theek te­gen 10.30 uur. Abd al-Raḥ­mān wil dat we spij­kers met kop­pen slaan en on­der­wijs ge­ven in boek­bin­den. De men­sen die die trai­ning krij­gen in de tijd van de baas, dus in de tijd dat ze al loon krij­gen, moe­ten daar­voor be­taald wor­den. Wij bei­den (Taw­fīq en ik) wei­ge­ren dat.
Dat geeft een ge­span­nen sfeer tus­sen ons ener­zijds en Abd al-Raḥ­mān an­der­zijds.

Menu – Fo­to – Be­gin – Index en het einde – Trans­criptie.

Handschrift

Na de mid­dag be­zoe­ken Taw­fīq en ik Ḥusayn al-A. die ons een ma­nus­cript (hand­schrift) toont: al-Taḏ­ki­ra bi-Maᶜ­ri­fat … *(1)
Zowel hij als het ma­nus­cript zien er mooi uit.

Menu – Fo­to – Be­gin – Index en het einde – Trans­criptie.

Scream and Shout

We gaan de soe­fi­bij­een­komst op de be­graaf­plaat­sen be­kij­ken.
Weer zijn de soefi’s van gis­te­ren in de weer, nu met vlag­gen voor­op, in plaats van een sym­bo­lisch om­ge­keer­de ui. [Zo­als gis­te­ren.]
Taw­fīq beklimt op aan­ra­den van Y. een gro­te zand­hoop tus­sen de be­graaf­plaats voor de say­yid’s (Mag­ba­ra Zan­bal)*(2) en die voor het ge­me­ne volk.
Daar speelt hij in ze­ke­re zin met de kin­de­ren die met ste­nen gooi­en. Hier­mee over­schrijdt hij de lijn van ge­zags­ver­hou­din­gen en te­gen de tijd dat M. en ik ook bo­ven zijn, is het ste­nen­gooi­en al vrij­wel uit de hand ge­lo­pen. Een ge­wo­ne man die de or­de pro­beert te her­stel­len, heeft niet veel suc­ces. Een po­li­tie­man ver­drijft dan ie­der­een, be­hal­ve ons drie­ën en zegt dat we de kin­de­ren moe­ten slaan.
Nu staan er drie on­ge­lo­vi­gen op de top van de heu­vel en de ge­lo­vi­gen zien niets meer van de ri­tu­e­len.
Mis­schien daar­om ont­staat er een vecht­par­tij tus­sen een jon­gen en de agent. De agent blijkt ster­ker dan ik dacht. Hij sleurt de jon­gen mee. Er komt een ge­blin­deer­de au­to aan­ge­sto­ven. De jon­gen wordt er­in ge­sla­gen.
Ik moet Taw­fīq eerst uit­leg­gen dat wij ver­moe­de­lijk de aan­lei­ding van dit op­stoot­je zijn, voor­dat hij naar be­ne­den wil gaan.
Met z’n vijven: Taw­fīq, Y., F., M. en ik drin­ken we thee.
Ik ga al­leen naar huis. [Ho­tel.]
Brood eten.
Bed circa 20.30 uur.
[Temperaturen, mi­ni­maal, ma­xi­maal:] 14,1°C. / 40,1°C.
[Luchtvochtig­heid, mi­ni­maal, ma­xi­maal:] 21% / 62%.

Menu – Fo­to – Be­gin – Index en het einde – Trans­criptie.

Brief

Ik schreef, op mijn lap­top­com­pu­ter, een tien blad­zij­den (A4) lan­ge brief voor mijn re­la­ties in Ne­der­land. Die be­vat in­te­res­san­te ach­ter­grond­in­for­ma­tie, die ei­gen­lijk te veel was om ook nog eens ex­tra in mijn dag­boek neer te pen­nen. Ik ci­teer hier uit die brief.

Menu – Fo­to – Be­gin – Index en het einde – Trans­criptie.

Zandduin

Zondag 14 de­cem­ber was het hier een feest­dag. Soe­fi’s be­zoch­ten mas­saal de gra­ven (dat is hier feest). Ze voer­den daar­na in de stra­ten een een­vou­di­ge ri­tu­e­le dans uit*(3). Om een en an­der be­ter te kun­nen zien en te fo­to­gra­fe­ren (iets wat tot on­ze ver­ba­zing door veel men­sen werd aan­ge­moe­digd), be­klom eerst Taw­fīq en la­ter M. en ik de ho­ge zand­heu­vel tus­sen de twee be­graaf­plaat­sen in het cen­trum van Ta­rīm. Ter­wijl wij daar ston­den be­gon­nen steeds meer kin­de­ren, die ook op de heu­vel ston­den, met ste­nen naar ons te gooi­en. Taw­fīq pak­te af en toe een jon­ge­tje vast. Die was dan vre­se­lijk bang, ter­wijl de an­de­re kin­de­ren dat leuk von­den. Die be­gon­nen Taw­fīq uit te da­gen door nog meer ste­nen te gooi­en. In­mid­dels groei­de de groep tot meer dan hon­derd van die, lang­zaam erg ver­ve­lend wor­den­de, snui­ters. Om een eind aan het ge­gooi te ma­ken be­klom een po­li­tie­man de heu­vel, die met en­ke­le woor­den de he­le heu­vel leeg­maak­te en ons ver­vol­gens aan­moe­dig­de al­les op de ge­voe­li­ge plaat vast te leg­gen. On­der­wijl ver­bood hij ie­der an­der mens de heu­vel te be­tre­den.
Het was na­tuur­lijk ook niet juist dat de he­le heu­vel voor ons al­leen was ter­wijl de lo­ka­le be­vol­king niet meer kon ge­nie­ten van de aan­blik van zwij­gen­de, bid­den­de man­nen bij gra­ven. Een van de jon­ge­man­nen die aan de voet van de heu­vel er­ger­de zich waar­schijn­lijk aan de­ze dis­cri­mi­na­tie, waar­bij on­ge­lo­vi­gen (wij dus) meer voor­rech­ten had­den dan de ge­lo­vi­gen. Zijn pro­test liep uit op een hand­ge­meen met de po­li­tie­man, dat zo­veel om­stan­ders trok, dat wij bin­nen de kort­ste ke­ren weer om­ringd wa­ren met meer dan hon­derd kij­kers. De ma­ge­re po­li­tie­man bleek ster­ker dan ik ge­dacht had. Hij sleur­de de pro­tes­tant de heu­vel af, hoe­wel hij ge­hin­derd werd door an­de­ren. Vrij­wel on­mid­del­lijk hier­na stop­te een ge­blin­deer­de per­so­nen­au­to naast de agent. De jon­ge­man werd door het ge­open­de por­tier naar bin­nen ge­sla­gen. Ik nam aan dat de­ze be­han­de­ling op het po­li­tie­bu­reau op de­zelf­de wij­ze werd voort­ge­zet.
Wij begrepen snel dat wij zeer waar­schijn­lijk de aan­lei­ding wa­ren van dit op­stoot­je en zijn toen maar van de heu­vel af­ge­gaan en even ver­der een kop thee gaan drin­ken om de men­sen de kans te ge­ven de ge­moe­de­ren te la­ten be­da­ren.

Menu – Fo­to – Be­gin – Index en het einde – Trans­criptie.

Veiligheid

Ik ben nu al over de helft van mijn ver­blijf hier en nog steeds niet over­val­len. Ik ge­loof al lang niet meer in al die “Wild West” ver­ha­len*(4). Ik leef al we­ken weer zo­als ver­le­den jaar, zij het dat ik toen wat meer vrije tijd had. Ik slaap niet meer bui­ten, maar dat heeft te ma­ken met de tem­pe­ra­tuur. Die zakt ‘s nachts soms tot 14°C.

Menu – Fo­to – Be­gin – Index en het einde – Trans­criptie.

Noten

Te­rug.

Te­rug.

Te­rug.

Te­rug.

Menu – Fo­to – Be­gin – Einde – Trans­criptie.

Index

Me­nu – Fo­to – Be­gin – Hoofd­in­dex.

Trans­crip­tie van de klin­kers in Ara­bische woor­den.

A / a klinkt als ‘a’ in ‘pan’, I / i klinkt als ‘i’ in ‘pin’, U / u klinkt als ‘oe’ in ‘poen’.
Ā / ā klinkt als ‘a’ in ‘ma’, Ī / ī klinkt als ‘i’ in ‘mi’, Ū / ū klinkt als ‘oe’ in ‘moe’.

Klik hier voor het over­zicht van de trans­crip­tie in Ara­bische woor­den.

Me­nu – Fo­to – Be­gin – Hoofd­in­dex.

Jemen 1997
Jemen 1997 (be­knopt over­zicht).
Je­men 1997: de da­gen in chro­no­lo­gische volg­or­de.
Je­men 1997: al­le foto’s.

Jemen 1996
Jemen 1996 (be­knopt over­zicht).
Je­men 1996: de da­gen in chro­no­lo­gische volg­or­de.
Je­men 1996: al­le foto’s.

De au­teur de­zes kan niet ga­ran­de­ren dat al­le links naar ex­ter­ne web­si­tes (dus die van der­de par­tij­en) al­tijd zul­len blij­ven be­staan. Fo­to’s in Goog­le Maps, bij­voor­beeld, kun­nen ver­dwij­nen wan­neer de ei­ge­naar ze weg­haalt. Ook aan an­de­re links kan een ein­de ko­men, of kun­nen in on­ge­bruik ra­ken.
Wan­neer u een niet wer­ken­de link con­sta­teert kunt u dat mel­den in het re­ac­tie­veld. Bij voor­baat dank.

Het Tarīm-project 1997

1997 – 2017: twin­tig jaar ge­le­den

Tarīm: Hadramaut, Jemen

Dagboek 1997

(Dag 9450) Ik ben in de Ḥaḍramaut (Zuid-Je­men) in de plaats Tarīm. Ik lo­geer daar in het Gaṣr al-Goeb­ba-ho­tel (Koe­pel­pa­leis-ho­tel) en werk in de Mak­ta­bat al-Aḥgāf li-l-maḵ­ṭū­ṭāt: al-Aḥgāf-bi­blio­theek voor hand­schrif­ten (ma­nus­crip­ten). – In het dorp zijn al­ler­lei re­li­gi­euze en pro­fa­ne ac­ti­vi­tei­ten, die zijn ver­bon­den aan 14 Shaᶜbān, want de soe­fi’s, die op pel­grims­tocht wa­ren, ke­ren van­daag te­rug. Er is een ka­me­len­ra­ce en man­nen voe­ren een dans met stok­ken uit op straat. – Is er bij de ka­me­len­ra­ce spra­ke van die­ren­mis­han­de­ling? – In Lei­den, mijn woon­plaats, ga ik op vrij­dag­avond al­tijd dan­sen in het Leids Vrije­tijds­cen­trum (LVC). Daar zag ik een paar keer een mooie jon­ge vrouw, wier naam ik niet weet en daar­om ‘En­ne­fea’ heb ge­noemd. Ik ben ver­liefd op haar. – De munt­een­heid in Je­men is de Rial (YER). (1 rial = f. 0,015 (an­der­hal­ve cent), dus 100 rial = f. 1,50.)

Menu – Fo­to – Index en het einde – Trans­criptie.

Zaterdag, 13 december 1997.
Tariem: 25/23.
[13 de­ce­mber komt dit jaar over­een met 14 Shaᶜbān*(1). Dit is de acht­ste maand van de is­la­mi­tische ka­len­der.]
Om circa 9.30 uur in de Bi­blio­theek en ik leer Ḥu­sayn al-Ḥ. hoe hij een for­mu­lier voor de da­ta­ba­se moet ma­ken.
Na de middag gaan Taw­fīq en ik het dorp in.

Menu – Fo­to – Be­gin – Index en het einde – Trans­criptie.

Kamelenrace

In de straat waar de Sha­ria-fa­cul­teit / Al-Kāf Uni­ver­si­teit*(2) ligt, wordt een ka­me­len­ra­ce*(3) ge­hou­den. De he­le straat staat bom­vol met men­sen, ook heel veel vrou­wen. Wij zijn ook een be­ziens­waar­dig­heid.
Het heet dat de pel­grims die van de Zi­yā­ra*(4) [Pel­grims­tocht] naar Gabr al-Nabī Hūd*(5) te­rug­ko­men en op hun ka­meel het dorp in ra­cen. Dat ge­beurt, dat ra­cen, maar de ka­me­len staan op­ge­steld ten oos­ten van het dorp, zo blijkt ons als we daar­heen lo­pen. En som­mi­ge ka­me­len moe­ten meer­de­re ke­ren ra­cen, want aan het eind wor­den ze waar­schijn­lijk ach­ter het dorp om­ge­leid.
Er is een kameel die het schuim op de bek heeft staan en die door vier of vijf ster­ke man­nen in be­dwang moet wor­den ge­hou­den. Het dier wil zijn be­rij­der af­wer­pen. De ka­meel pro­beert tus­sen het pu­bliek te ko­men of de an­de­re kant op te ren­nen. Dat doet ons te­rug­dein­zen, want het dier ver­trapt je ze­ker. De ka­meel blaast slier­ten spuug de lucht in, als een fon­tein. Hij wordt af­ge­ram­meld en be­sluit als­nog weg te ra­cen.

Menu – Fo­to – Be­gin – Index en het einde – Trans­criptie.

Stokken­dans

Na een poos­je komt een groep man­nen re­ci­te­rend (wat?) aan­ge­lo­pen. Ze lo­pen met stok­ken en voe­ren een een­vou­di­ge dans uit. (Plot­se­ling weet ik wat Ḥu­sayn al-K., van de Bi­blio­theek, be­doel­de toen hij me uit­leg­de dat de Wah­ha­biyya [fun­da­men­ta­lis­ten] de­ze stok­ken­dans*(6) wil ver­bie­den, als on-is­la­mi­tisch.)
Soefi’s zijn dit, van de Ta­rī­qat al-Ala­wiy­ya*(7). Een groep van en­ke­le man­nen ge­volgd door Say­yid‘s*(8) in het wit, met een groe­ne sjaal. De groep wordt gro­ter. On­ver­staan­baar re­ci­te­ren ze.
We volgen ze een tij­dje.

Menu – Fo­to – Be­gin – Index en het einde – Trans­criptie.

Wester­lingen

Dan lo­pen we tegen R. uit Kaap­stad aan, die op 3 de­cem­ber in de Bi­blio­theek was. Ver­vol­gens zien we de jon­ge­lui Y., F. en M. Dan een Duits stel ar­cheo­lo­gen dat in ons ho­tel lo­geert.
Vervolgens Pa­me­la Je­ro­me*(9) en Ca­te­ri­na Bo­rel­li*(10). Ik ont­moet­te hen bei­den al mijn twee­de dag in Ta­rīm en sprak even met hen.
Nu staar ik me blind op de le­ven­dige en mooie Pa­me­la. (Die op 14 de­cem­ber ja­rig is.)
We gaan thee­drin­ken en zij kletst bij­na voort­du­rend. Ze is ar­chi­tec­te en ‘doet’ mud brick, over­al op de we­reld.
Meer dan twee uur ge­niet ik van haar schoon­heid en ver­geet En­ne­fea in Lei­den he­le­maal.
Hotel: een tijd­je sa­men klet­sen met Taw­fīq, Y. (uit Ge­nè­ve, in­ter­nist) en M. (Me­de­wer­ker van Ox­fam in Mel­bour­ne.)
Brief [voor mijn Ne­der­land­se re­la­ties] be­wer­ken.
Bed rond 22.30 uur.
[Temperaturen, mi­ni­maal, ma­xi­maal:] 15,5°C. / 38,6°C.
[Luchtvochtig­heid, mi­ni­maal, ma­xi­maal:] 20% / 59%.

Menu – Fo­to – Be­gin – Index en het einde – Trans­criptie.

Noten

Te­rug.

Te­rug.

Te­rug.

Te­rug.

Te­rug.

Te­rug.

Te­rug.

Te­rug.

Te­rug.

Te­rug.

Menu – Fo­to – Be­gin – Einde – Trans­criptie.

Index

Me­nu – Fo­to – Be­gin – Hoofd­in­dex.

Trans­crip­tie van de klin­kers in Ara­bische woor­den.

A / a klinkt als ‘a’ in ‘pan’, I / i klinkt als ‘i’ in ‘pin’, U / u klinkt als ‘oe’ in ‘poen’.
Ā / ā klinkt als ‘a’ in ‘ma’, Ī / ī klinkt als ‘i’ in ‘mi’, Ū / ū klinkt als ‘oe’ in ‘moe’.

Klik hier voor het over­zicht van de trans­crip­tie in Ara­bische woor­den.

Me­nu – Fo­to – Be­gin – Hoofd­in­dex.

Jemen 1997
Jemen 1997 (be­knopt over­zicht).
Je­men 1997: de da­gen in chro­no­lo­gische volg­or­de.
Je­men 1997: al­le foto’s.

Jemen 1996
Jemen 1996 (be­knopt over­zicht).
Je­men 1996: de da­gen in chro­no­lo­gische volg­or­de.
Je­men 1996: al­le foto’s.

De au­teur de­zes kan niet ga­ran­de­ren dat al­le links naar ex­ter­ne web­si­tes (dus die van der­de par­tij­en) al­tijd zul­len blij­ven be­staan. Fo­to’s in Goog­le Maps, bij­voor­beeld, kun­nen ver­dwij­nen wan­neer de ei­ge­naar ze weg­haalt. Ook aan an­de­re links kan een ein­de ko­men, of kun­nen in on­ge­bruik ra­ken.
Wan­neer u een niet wer­ken­de link con­sta­teert kunt u dat mel­den in het re­ac­tie­veld. Bij voor­baat dank.

Het Tarīm-project 1997

1997 – 2017: twin­tig jaar ge­le­den

Tarīm: Hadramaut, Jemen

Dagboek 1997

(Dag 9449) Ik ben in de Ḥaḍramaut (Zuid-Je­men) in de plaats Tarīm. Ik lo­geer daar in het Gaṣr al-Goeb­ba-ho­tel (Koe­pel­pa­leis-ho­tel) en werk in de Mak­ta­bat al-Aḥgāf li-l-maḵ­ṭū­ṭāt: al-Aḥgāf-bi­blio­theek voor hand­schrif­ten (ma­nus­crip­ten). – Van­daag is het vrij­dag, de ge­brui­ke­lij­ke vrije dag in de is­la­mi­tische we­reld en we be­zoe­ken een graf­mo­nu­ment (ḍarīḥ al-Šayḵ ᶜOemar: het mau­so­leum van Sjeik ᶜOe­mar) ten zui­den van Tarīm, in de Wādī ᶜAdm. Deze Sjeik leef­de on­ge­veer vijf­hon­derd jaar ge­le­den. – Mijn ver­slag op mijn lap­top ge­schre­ven, be­vat meer (ach­ter­grond)­in­for­ma­tie dan mijn dag­boek­ver­slag. – De munt­een­heid in Je­men is de Rial (YER). (1 rial = f. 0,015 (an­der­hal­ve cent), dus 100 rial = f. 1,50.)

Menu – Fo­to – Index en het einde – Trans­criptie.

Vrijdag, 12 december 1997.
Tariem: 24/24.
Op 6.00 uur.
Werken aan mijn brief. Die kort ik met vier blad­zij­den in. Vol­gens Taw­fīq, te­gen wie ik dat ver­tel, wil­len de men­sen best lan­ge ver­sla­gen le­zen. Ik heb die an­de­re, ex­tra tekst nog wel er­gens op mijn lap­top.
We gaan met Y. en F. naar de taxi­stand­plaats en pro­be­ren daar een au­to naar de Yool te krij­gen. Nie­mand wil dat doen.

Menu – Fo­to – Be­gin – Index en het einde – Trans­criptie.

Naar Say’ūn

We be­slui­ten het in Say’ūn te pro­be­ren. On­der­tus­sen pro­beert Ḥoe­sein al-A., (le­raar En­gels) ons een Land­crui­ser aan te sme­ren via een broer.
We gaan naar Say’ūn. Daar lukt het niet een au­to, Land­crui­ser, te krij­gen. Met de­zelf­de taxi als we kwa­men (chauf­feur Maḥ­foeẓ) gaan we naar Wādī ᶜAdm*(1) voor 6.000 YER.

Menu – Fo­to – Be­gin – Index en het einde – Trans­criptie.

Qabr Sjeik Oemar

Circa 10.45 uur: het wordt een lange, stoffige rit, maar heel erg mooi.
We eindigen bij Qabr Šayḵ ᶜOemar*(2): het graf van Sjeik Oe­mar (Qabr Nabi Omar staat op de land­kaart van Her­mann von Wiss­mann [1895-1979], waar­van Taw­fīq een ko­pie mee­bracht. [Nabi be­te­kent ‘pro­feet’, maar Sjeik Oe­mar was geen pro­feet.]
Ervoor lie­pen we langs een ri­vier­tje [de Wādī ᶜAdm] met een flin­ke poel koel groen wa­ter.
Van boven, bij het graf, za­gen we een dorp waar­van­daan ge­scho­ten werd, in de lucht. (Zie hier­be­ne­den, bij ‘Ver­volg’.)

Menu – Fo­to – Be­gin – Index en het einde – Trans­criptie.

Rāwoek / Rāwik

Voor­dat we bij die ri­vier wa­ren, wa­ren we in Rāwoek bij het pomp­sta­tion van Abd Allāh, die per­fect En­gels spreekt, ons voor de thee no­dig­de en van wiens zus­je ik twee fo­to’s [dia’s] mocht ma­ken. En­gels, zo zei hij, had hij van de Tv ge­leerd*(3).
Ik maakte veel dia’s van de om­ge­ving.

Menu – Fo­to – Be­gin – Index en het einde – Trans­criptie.

Dag­af­slui­ting

Circa 17.30 uur: Hotel. Zwem­men om ons af te stof­fen.
Brief [naar Ne­der­land] be­wer­ken.
Warm eten met Y., F., M. (uit Aus­tra­lië) en Taw­fīq.
Nakaarten.
Nu 22.30 uur.
[Temperaturen, res­pec­tie­ve­lijk mi­ni­maal, ma­xi­maal:] 17,6°C. / 39,4°C.
[Luchtvochtig­heid, res­pec­tie­ve­lijk mi­ni­maal, ma­xi­maal:] 21%. / 56%.

Menu – Fo­to – Be­gin – Index en het einde – Trans­criptie.

Ver­volg

Zowel F. als ik vra­gen ons af wat die scho­ten be­te­ke­nen. Wordt er ge­jaagd of wordt er nog ge­werkt op het olie­plat­form in de buurt, dat we niet zien, maar waar­van we we­ten dat het in de buurt ligt?
Ik zoek in de bodem naar spo­ren van over­blijf­se­len van schel­pen. De Ḥa­ḍra­maut was vroeger zeebodem. Ik vind een ge­draaid ‘slak­ken­huis­je’, waar een stuk van af­breekt [als ik het op­pak] en een plat­te schelp.
Ik zie aan de over­kant in en om het groe­ne pal­men­bos, rond het dorp Ġayl ᶜOemar*(4) dat er veel men­sen op straat zijn. Ze lo­pen al­le­maal naar het­zelf­de punt en een tijd­lang denk ik dat er een ge­za­men­lij­ke sport­ma­ni­fes­ta­tie zal zijn.

Menu – Fo­to – Be­gin – Index en het einde – Trans­criptie.

Span­nend!

Dan vraagt Y. of het niet ge­vaar­lijk be­gint te wor­den. Ik kijk en zie een gro­te groep mens­en on­ze kant op tu­ren. Meer dan hon­derd men­sen op meer dan een ki­lo­me­ter af­stand (in vo­gel­vlucht) kwek­ken hoor­baar, maar on­ver­staan­baar over on­ze aan­we­zig­heid op de berg. Om­dat we op de top staan, zijn we voor hen dui­de­lijk zicht­baar.
Met die twee scho­ten, waar­schijn­lijk uit de wacht­to­ren, links naast het dorp, wer­den ze na­tuur­lijk ge­wekt.
Ik zeg [als grap­je] te­gen Y. dat ze zich ver­za­me­len en dat ze ons dan zul­len aan­val­len*(5). Hij vindt dat, geloof ik, niet leuk.
Uit respect voor die men­sen, we staan im­mers op het graf van hun hei­li­ge, be­slui­ten we weg te gaan. He­laas ver­geet ik een dia te ma­ken van de groep men­sen.
Het hele ge­beu­ren wekt een soort mys­te­ri­eu­ze op­win­ding in mij op. Span­ning, die ik wil be­le­ven.
Ik had het ge­voel een ont­dek­kings­rei­zi­ger te zijn in Nieuw Gui­nea, die voor het eerst in con­tact komt met een groep druk pra­ten­de Pa­poea’s.
De terugweg met chauf­feur Maḥfoeẓ maakt van ons in an­der­half uur spo­ken van stof.*(6)
Hotel rond 17.00 uur.
In het res­tau­rant van het ho­tel ma­ken we ken­nis met de Aus­tra­liër M. (Sri Lan­kaan / Sin­ga­lees van ge­boor­te.)
Na een tijd­je ga ik aan mijn brief voor Ne­der­land werken.

Menu – Fo­to – Be­gin – Index en het einde – Trans­criptie.

Brief naar Nederland

Ik schreef, op mijn lap­top­com­pu­ter, een tien blad­zij­den (A4) lan­ge brief voor mijn re­la­ties in Ne­der­land. Die be­vat in­te­res­san­te ach­ter­grond­in­for­ma­tie, die ei­gen­lijk te veel was om ook nog eens ex­tra in mijn dag­boek neer te pen­nen. Ik ci­teer hier uit die brief.

Menu – Fo­to – Be­gin – Index en het einde – Trans­criptie.

Stromend water!

Wādī ᶜAdm is erg mooi. Een deel van het land­schap lijkt op de Wādī Ḥa­ḍra­maut, maar er is plaat­se­lijk meer groen. Op an­de­re plaat­sen is het meer ver­la­ten en dro­ger dan de Wādī Ḥa­ḍra­maut*(7). Prach­tig was een plot­se­ling op­doe­mend ri­vier­tje. Bei­de oe­vers wa­ren groen en er was een da­del­pal­men­bos.
Waar be­gint die ri­vier en waar ein­digt die? Waar­schijn­lijk lig­gen be­gin en ein­de ge­woon in de woes­tijn. Het wa­ter wordt be­halve door pal­men om­ringd met mooie, maar mij on­be­ken­de plan­ten met prach­ti­ge bloe­men.
We bezoeken het graf van Sjeik ᶜOemar, een plaat­se­lij­ke hei­li­ge. Dat was ons reis­doel. We be­klim­men de ho­ge berg waar­op het graf ligt. Het uit­zicht over de groe­ne wā­dī, waar de ri­vier door­heen slin­gert is over­wel­di­gend. Vrij­wel recht on­der ons ligt de ri­vier die aan on­ze zij­de be­grensd wordt door een weg en aan de an­de­re kant door een da­del­pal­men­bos. De da­del­pal­men vol­gen de loop van het vrucht­ba­re wa­ter. Te­gen de ber­gen aan de over­kant van de­ze wā­dī lig­gen en­ke­le hui­zen. Er is een op­val­len­de (vier­kan­te) wit­te mi­na­ret te zien en links, ten wes­ten van het dorp, een gro­te ron­de wacht­to­ren. Voor het dorp ligt ook een pal­men­bos.
Tussen het pal­men­bos voor het dorp, dat Ġayl ᶜOemar heet [Neen! Het heet ver­moe­de­lijk Noe­way­dra] en het pal­men­bos langs de ri­vier ligt een open ruim­te, ge­deel­te­lijk be­groeid met gras, ge­deel­te­lijk met strui­ken en ge­deel­te­lijk on­be­groeid.
Plotseling klinkt een hard schot, dat door de he­le wādī zijn echo ver­spreidt en lang na­galmt. Even daar­na nog een. We vra­gen ons af wat dat is. Wordt er ge­jaagd of is men nog aan het werk bij de na­bij ge­le­gen olie­maat­schap­pij?

Menu – Fo­to – Be­gin – Index en het einde – Trans­criptie.

Mys­te­rieu­ze drei­ging

Ik maak een pa­no­ra­ma­op­na­me van de he­le groe­ne wā­dī en zoek in de grond naar be­wij­zen dat dit ge­bied vroe­ger zee­bo­dem was. Ik vind twee ver­schil­len­de soor­ten schel­pen, waar­van er een hele gro­te bij het bloot­leg­gen he­laas breekt.
Terwijl ik be­zig ben hoor ik steeds meer stem­men. Aan de over­kant van de ri­vier bij het dorp­je lo­pen groep­jes men­sen naar de open ruim­te aan de rand van het dorp, als­of ze op weg zijn naar een voet­bal­wed­strijd. Het aan­tal men­sen wordt steeds gro­ter en dan valt me pas op dat meer dan hon­derd men­sen sa­men drom­men en al­le­maal on­ze kant op staan te kij­ken. Wij zijn voor hen waar­schijn­lijk goed zicht­baar, al­thans in sil­hou­et, want we staan op de top van de berg. Zij staan op een afstand van meer dan een ki­lo­me­ter, in vo­gel­vlucht.
Y. vraagt zich hard­op af of dit een drei­gen­de si­tu­a­tie is. We zijn im­mers als niet-mos­lims op een be­graaf­plaats (wat in Je­men ver­bo­den is) en ook nog van een hei­li­ge.
De sa­men­scho­ling van die ve­le men­sen be­zorgt mij een soort mys­te­rieus ge­voel, op­win­dend, aan­ge­naam be­drei­gend. We ho­ren de stem­men van de men­sen, maar kun­nen niets ver­staan. Die twee scho­ten zijn ze­ker af­kom­stig ge­weest van de wacht­to­ren, van­waar­uit de be­vol­king ge­waar­schuwd werd, na­dat ze ons van­daar bij de graf­tombe ge­zien had­den.

Menu – Fo­to – Be­gin – Index en het einde – Trans­criptie.

Noten

Te­rug.

Te­rug.

Te­rug.

Te­rug.

Te­rug.

Te­rug.

Te­rug.

Menu – Fo­to – Be­gin – Index en het einde – Trans­criptie.

Meer informatie.

Menu – Fo­to – Be­gin – Einde – Trans­criptie.

Index

Me­nu – Fo­to – Be­gin – Hoofd­in­dex.

Trans­crip­tie van de klin­kers in Ara­bische woor­den.

A / a klinkt als ‘a’ in ‘pan’, I / i klinkt als ‘i’ in ‘pin’, U / u klinkt als ‘oe’ in ‘poen’.
Ā / ā klinkt als ‘a’ in ‘ma’, Ī / ī klinkt als ‘i’ in ‘mi’, Ū / ū klinkt als ‘oe’ in ‘moe’.

Klik hier voor het over­zicht van de trans­crip­tie in Ara­bische woor­den.

Me­nu – Fo­to – Be­gin – Hoofd­in­dex.

Jemen 1997
Jemen 1997 (be­knopt over­zicht).
Je­men 1997: de da­gen in chro­no­lo­gische volg­or­de.
Je­men 1997: al­le foto’s.

Jemen 1996
Jemen 1996 (be­knopt over­zicht).
Je­men 1996: de da­gen in chro­no­lo­gische volg­or­de.
Je­men 1996: al­le foto’s.

De au­teur de­zes kan niet ga­ran­de­ren dat al­le links naar ex­ter­ne web­si­tes (dus die van der­de par­tij­en) al­tijd zul­len blij­ven be­staan. Fo­to’s in Goog­le Maps, bij­voor­beeld, kun­nen ver­dwij­nen wan­neer de ei­ge­naar ze weg­haalt. Ook aan an­de­re links kan een ein­de ko­men, of kun­nen in on­ge­bruik ra­ken.
Wan­neer u een niet wer­ken­de link con­sta­teert kunt u dat mel­den in het re­ac­tie­veld. Bij voor­baat dank.

Het Tarīm-project 1997

1997 – 2017: twin­tig jaar ge­le­den

Tarīm: Hadramaut, Jemen

Dagboek 1997

(Dag 9448) Ik ben in de Ḥaḍramaut (Zuid-Je­men) in de plaats Tarīm. Ik lo­geer daar in het Gaṣr al-Goeb­ba-ho­tel (Koe­pel­pa­leis-ho­tel) en werk in de Mak­ta­bat al-Aḥgāf li-l-maḵ­ṭū­ṭāt: al-Aḥgāf-bi­blio­theek voor hand­schrif­ten (ma­nus­crip­ten). – De ont­van­ger van het ge­schenk van de Ne­der­land­se re­ge­ring komt van­daag he­le­maal uit Ṣanaᶜā’ om ons te com­man­de­ren wat wij moe­ten gaan doen. – Mijn ver­slag, op mijn lap­top ge­schre­ven, be­vat meer (ach­ter­grond)­in­for­ma­tie dan mijn dag­boek­ver­slag. – De munt­een­heid in Je­men is de Rial (YER). (1 rial = f. 0,015 (an­der­hal­ve cent), dus 100 rial = f. 1,50.)

Menu – Fo­to – Index en het einde – Trans­criptie.

Donderdag, 11 december 1997.
Tariem: 23/25.
Op 6.30 uur. Wer­ken aan mijn brief naar Ne­der­land.
Om 7.30 uur ont­bijt.
Met de taxi voor de deur, voor 600 rial (goed­ko­per dan ooit) naar Say’ūn om daar te con­sta­te­ren dat Abd al-Raḥ­mān niet op on­ze af­spraak is, maar Dr. Yoe­soef A. van de lucht­ha­ven af­haalt, die ons zal ko­men ver­tel­len, wat be­te­kent: com­man­de­ren, wat we nog moe­ten doen.
Ik ga mijn vi­sum la­ten ver­len­gen en vul, waar­schijn­lijk tot er­ger­nis van [col­le­ga] Taw­fīq, het Ara­bische for­mu­lier in het En­gels in. Dat le­vert pro­ble­men op, maar de ka­pi­tein laat zich niet aan­gaan dat hij geen En­gels kent, ten over­staan van het ge­me­ne volk, zo­als Taw­fīq voor­speld had. Een an­de­re l*l, die­zelf­de die de ver­len­ging ver­le­den jaar trai­neer­de, doet dat dit jaar weer.
Toen vul­den Nico en ik het ook in het En­gels in.
Na anderhalf uur staan we bui­ten, ruim een uur te laat voor on­ze af­spraak in de Bi­blio­theek, ar­ri­ve­ren we daar, waar tot mijn gro­te er­ger­nis dr. Yoe­soef ons com­man­deert wat er moet ge­beu­ren.
Tijdens de lunch, op hun kos­ten, in het ho­tel Gaṣr al-Goebba ka­pit­tel ik hem daar­over, mis­schien ook wel tot er­ger­nis van Taw­fīq.
Ik zeg hem (in­di­rect) dat hij in Ṣanaᶜā’ op zijn luie kont zit en zich door wes­ter­se re­ge­rin­gen van geld laat voor­zien, ter­wijl hier puis­sant rij­ke per­so­nen zijn die geen stui­ver bij­dra­gen. Ik zeg hem dat zijn or­ga­ni­sa­tie die per­so­nen moet aan­spre­ken en geld moet vra­gen als bij­drage in hun cul­tu­reel erf­goed.
Dr. Yoe­soef zegt dat ze dat niet zul­len doen. Hij zegt dit zon­der dat hij hen ooit ge­vraagd heeft.
Later in de avond ben ik nog kwaad over zijn on­ge­hoord ge­com­man­deer. Ik be­denk dat dr. Yoe­soef A. geld moet gaan ver­za­me­len. Als hij niets vindt, krijgt hij van Ne­der­land ook niets. Vindt hij één rial, dan krijgt hij van ons ook één rial. Vindt hij een mil­joen, dan krijgt hij van ons ook een mil­joen rial. En­zo­voorts.
Dan zal de geld­schie­ter mis­schien eni­ge con­tro­le uit­oe­fe­nen.
Dat zou wel eens het ein­de van mijn in­kom­sten kun­nen be­te­ke­nen en ze­ker het ein­de van mijn er­ger­nis. Dus dr. Yoe­soef A. zelf uit zijn luie stoel la­ten op­staan. (En hem niet hel­pen!)
Zwemmen.
Brief naar Ne­der­land tot tien blad­zij­den vol­schrij­ven, maar ik zal hem in­krim­pen of niet?
Anderhalf uur sla­pen.
Met Taw­fīq brood eten op het ter­ras.
Nu 23.30 uur.
Op het vi­sum­kan­toor was een mooie zwar­te jon­gen. Ik zou met die wel eens heb­ben wil­len ‘spe­len’.
Temperatuur, ma­xi­mum: 39,5°C. Vocht, mi­ni­mum: 21%.
Temperatuur, mi­ni­mum: 15,6°C. Vocht, ma­xi­mum: 54%.

Menu – Fo­to – Be­gin – Index en het einde – Trans­criptie.

Brief

Ik schreef, op mijn lap­top­com­pu­ter, een tien blad­zij­den (A4) lan­ge brief voor mijn re­la­ties in Ne­der­land. Die be­vat in­te­res­san­te ach­ter­grond­in­for­ma­tie, die ei­gen­lijk te veel was om ook nog eens ex­tra in mijn dag­boek neer te pen­nen. Ik ci­teer hier uit die brief, maar uit een ge­deel­te dat ik niet ver­stuur­de.

Menu – Fo­to – Be­gin – Index en het einde – Trans­criptie.

Succes?

Is het Tarīm-pro­ject nu een suc­ces of niet? Ver­le­den jaar le­ver­den we meu­bi­lair, com­pu­ters, ge­reed­schap en na­slag­wer­ken. Dat spul is er nog al­lemaal. Maar is in die an­der­half jaar dat ik weg was ook wat ge­beurd? Is er pro­gres­sie bij het per­so­neel zelf wat be­treft ken­nis en vaar­dig­heid in het wer­ken met ma­nus­crip­ten en ge­le­ver­de ap­pa­ra­tuur? Heb­ben ze enig idee hoe het ver­der moet in de toe­komst en zelfs plan­nen daar­voor ont­wik­keld? Heb­ben ze zelf in­kom­sten­bron­nen kun­nen aan­bo­ren voor het ge­val de geld­stroom uit het rij­ke west­en op­droogt? Heb­ben ze dat werk uit­ge­voerd waar­voor ik de vo­ri­ge keer geld heb ach­ter­ge­la­ten en waar­voor ik een con­tract had ge­maakt?

Menu – Fo­to – Be­gin – Index en het einde – Trans­criptie.

Commandant

Op don­der­dag 11 de­cem­ber stond hier to­taal on­ver­wacht en voor ons on­aan­ge­kon­digd de hoog­ste baas van de Al­ge­me­ne Or­ga­ni­sa­tie van An­ti­qui­tei­ten, Mu­sea en Hand­schrif­ten, die ver­leden jaar het Ne­der­land­se ge­schenk van 250 dui­zend gul­den, na­mens de Aḥgāf-bi­blio­theek, in ont­vangst nam, op de lucht­ha­ven van Say’ūn. Die man, dr. Yoesoef A. uit Ṣanaᶜā’, kwam niet met ons over­leg­gen waar­voor wij het res­te­ren­de geld zou­den kun­nen ge­brui­ken. Ook kwam hij niet vra­gen hoe we dat sa­men het bes­te zou­den kun­nen doen. Nee, hij kwam ons op­dra­gen wat er nog ge­kocht moest wor­den en wel­ke per­so­nen er­van be­taald moe­ten wor­den. (Niet dat we zijn oe­ka­ze zul­len op­vol­gen, wij heb­ben ver­ant­woor­ding af te leg­gen bij dr. Jan Just Wit­kam en niet bij eni­ge Je­me­niet).

Menu – Fo­to – Be­gin – Index en het einde – Trans­criptie.

Miljonairs

Ik hoop hier nog ve­le ma­len te ko­men, des­noods op kos­ten van Ḥaḍra-ma­je­steit de Ko­ning­in der Ne­der­lan­den. Als free­lan­cer heb ik er zelfs fi­nan­ci­eel be­lang bij dat het pro­ject tot in leng­te van ja­ren wordt voort­ge­zet. Maar als mij zou wor­den ge­vraagd de Mi­ni­ster van Ont­wik­ke­lings­sa­men­wer­king te ad­vi­se­ren over dit pro­ject, dan weet ik wel wat ik te­gen hem zou wil­len zeg­gen. Dat zou mis­schien niet in het be­lang zijn van mij als free­lan­cer, maar wel als be­las­ting­be­ta­ler.
Er zitten in het rijke wes­ten, op re­ge­rings­ni­veau, waar­schijn­lijk veel men­sen met een soort van schuld­ge­voel om­dat wij ken­ne­lijk puis­sant rijk zijn en dat er an­de­ren zijn die dat niet zijn. Ik denk dat de wes­ter­se re­ge­rin­gen in hun ijver gro­te hoe­veel­he­den geld te slij­ten, bij ar­me lan­den in de rij staan. Dr. Yoe­soef hoeft maar “Ja” te zeg­gen op de vraag of er in Je­men nog er­gens geld ge­dumpt kan wor­den. Waar komt an­ders die on­ge­hoor­de bru­ta­li­teit van­daan om ons, ge­vers van een ge­schenk, op te dra­gen waar­aan wij het moe­ten be­ste­den? Ter­wijl we ons ui­ter­ste best doen die Bi­blio­theek in te rich­ten en te la­ten draai­en zo­als het een mo­der­ne bi­blio­theek be­taamt en de “coun­ter­part” in Je­men het op al­le fron­ten laat af­we­ten.
Hier in Tarīm zijn men­sen die er trots op zijn in Sin­ga­po­re en in Sa­oedi-Ara­bië ve­le mil­jar­den dol­lars ver­diend te heb­ben. Geen een van hen draagt ook maar één rial (an­der­hal­ve cent) bij aan het be­houd van de ei­gen cul­tuur. Al­les, el­ke stui­ver, wordt door de be­las­ting­be­ta­ler in de Euro­pe­se Ge­meen­schap be­taald.
Ik heb dr. Yoe­soef ge­vraagd of hij niet eens met die, wer­ke­lijk puis­sant rij­ke, men­sen kan gaan pra­ten over een bij­drage in de kos­ten van het on­der­houd van die, door hen zelf zo ge­pre­zen, rij­ke cul­tuur. Mijn op­mer­king werd door hem zon­der meer van de ta­fel ge­veegd om­dat die rijkaards toch niet zou­den wil­len bij­dra­gen. Maar dr. Yoe­soef heeft er tot nu toe niet eens over ge­dacht dat te vra­gen. Zo ver­wend is hij en zo ge­mak­ke­lijk stroomt het geld uit het wes­ten bin­nen dat je als Je­me­niet zelfs ei­sen gaat stel­len over de be­ste­ding van dat ge­schon­ken geld.
De ontvanger zal er­op ge­we­zen moe­ten wor­den dat wij van hem wat ei­sen en niet om­ge­keerd, na­me­lijk dat hij zijn ui­ter­ste best doet dit pro­ject tot een suc­ces te ma­ken door zelf ook ini­tia­tie­ven te to­nen en te ont­wik­ke­len.

Menu – Fo­to – Be­gin – Einde – Trans­criptie.

Index

Me­nu – Fo­to – Be­gin – Hoofd­in­dex.

Trans­crip­tie van de klin­kers in Ara­bische woor­den.

A / a klinkt als ‘a’ in ‘pan’, I / i klinkt als ‘i’ in ‘pin’, U / u klinkt als ‘oe’ in ‘poen’.
Ā / ā klinkt als ‘a’ in ‘ma’, Ī / ī klinkt als ‘i’ in ‘mi’, Ū / ū klinkt als ‘oe’ in ‘moe’.

Klik hier voor het over­zicht van de trans­crip­tie in Ara­bische woor­den.

Me­nu – Fo­to – Be­gin – Hoofd­in­dex.

Jemen 1997
Jemen 1997 (be­knopt over­zicht).
Je­men 1997: de da­gen in chro­no­lo­gische volg­or­de.
Je­men 1997: al­le foto’s.

Jemen 1996
Jemen 1996 (be­knopt over­zicht).
Je­men 1996: de da­gen in chro­no­lo­gische volg­or­de.
Je­men 1996: al­le foto’s.

De au­teur de­zes kan niet ga­ran­de­ren dat al­le links naar ex­ter­ne web­si­tes (dus die van der­de par­tij­en) al­tijd zul­len blij­ven be­staan. Fo­to’s in Goog­le Maps, bij­voor­beeld, kun­nen ver­dwij­nen wan­neer de ei­ge­naar ze weg­haalt. Ook aan an­de­re links kan een ein­de ko­men, of kun­nen in on­ge­bruik ra­ken.
Wan­neer u een niet wer­ken­de link con­sta­teert kunt u dat mel­den in het re­ac­tie­veld. Bij voor­baat dank.

Het Tarīm-project 1997

1997 – 2017: twin­tig jaar ge­le­den

Tarīm: Hadramaut, Jemen

Dagboek 1997

(Dag 9427) Ik ben in de Ḥaḍramaut (Zuid-Je­men) in de plaats Tarīm. Ik lo­geer daar in het Gaṣr al-Goeb­ba-ho­tel (Koe­pel­pa­leis-ho­tel) en werk in de Mak­ta­bat al-Aḥgāf li-l-maḵ­ṭū­ṭāt: al-Aḥgāf-bi­blio­theek voor hand­schrif­ten (ma­nus­crip­ten). – Mijn ver­slag, op mijn lap­top ge­schre­ven, be­vat meer (ach­ter­grond)­in­for­ma­tie dan mijn dag­boek­ver­slag. – De munt­een­heid in Je­men is de Rial (YER). (1 rial = f. 0,015 (an­der­hal­ve cent), dus 100 rial = f. 1,50.)

Menu – Fo­to – Index en het einde – Trans­criptie.

Woensdag, 10 december 1997.
Tariem: 22/26.
Op 6.30 uur.
Ik schaaf aan de brief naar huis en werk aan de da­ta­ba­se.
Bibliotheek van cir­ca 10.00 tot 13.00 uur. Ḥu­sayn al-Ḥ. is pas na 11.30 uur be­schik­baar om te wer­ken aan de op­zet van de da­ta­ba­se.
Na werktijd lo­pen Taw­fīq en ik door het dorp, zien en­ke­le vrou­we­lij­ke schoon­he­den en be­klim­men (Taw­fīq veel ho­ger dan ik) een stei­le berg­hel­ling, die uit­zicht geeft over Tarīm.
Hotel.
Zwembad.
Lunchen.
Dorp in.
Thee drin­ken en on­der an­de­re klet­sen met de in­te­res­san­te en ook wel knap­pe Abd al-Ka­rīm, on­der an­de­re over hun [de men­sen hier] op­vat­ting over toe­ris­tes.
Om 20.00 uur eten in het res­tau­rant. Nog met Taw­fīq klet­sen tot 22.00 uur.
Maximale tem­pe­ra­tuur: 39,4°C. [Ma­xi­ma­le] lucht­voch­tig­heid: 69%.
Mini­ma­le tem­pe­ra­tuur: 16,5°C. [Mi­ni­ma­le] lucht­voch­tig­heid: 21%.
Nu 22.34 [sic] uur: 19,9°C. / 37%.

Menu – Fo­to – Be­gin – Index en het einde – Trans­criptie.

Brief

Ik schreef, op mijn lap­top­com­pu­ter, een tien blad­zij­den (A4) lan­ge brief voor mijn re­la­ties in Ne­der­land. Die be­vat in­te­res­san­te ach­ter­grond­in­for­ma­tie, die ei­gen­lijk te veel was om ook nog eens ex­tra in mijn dag­boek neer te pen­nen. Ik ci­teer hier uit die brief.

Menu – Fo­to – Be­gin – Index en het einde – Trans­criptie.

Werk, maar geen sa­la­ris

Een an­de­re in­wo­ner van Tarīm, Abd al-Ka­rīm, stu­deer­de En­gels aan de uni­ver­si­teit van Ṣanaᶜā’ [de hoofd­stad van Je­men]. Daar gaf hij ook cur­sus­sen En­gels, soms wel aan hon­derd(!) leer­lin­gen te­ge­lijk. Nu werkt hij als le­raar En­gels in een school in een bui­ten­wijk van Ta­rīm. Hij ont­vangt daar geen sa­la­ris. Hij mag zich ge­luk­kig prij­zen dat hij werk vond. Als hij maar lang ge­noeg bij die school blijft wer­ken komt er een mo­ment dat een van de ou­de­re le­ra­ren met pen­si­oen gaat, waar­na Abd al-Ka­rīm mis­schien kan wor­den aan­ge­no­men en dan een sa­la­ris zal gaan ont­van­gen. Vol dank­baar­heid sprak hij over de hem ge­bo­den kans. Me­ni­ge le­raar vindt geen werk, zo zei hij, ook geen on­be­taald werk.

Menu – Fo­to – Be­gin – Index en het einde – Trans­criptie.

Geheime missies

Hij licht­te ons in over de op­vat­ting van de Ta­rīmī’s over bui­ten­land­se toe­ris­ten. Veel be­wo­ners vra­gen zich af wat al die bui­ten­lan­ders hier ko­men doen. Die be­schik­ken over veel geld en ko­men toch naar die ar­moe­di­ge om­ge­ving en ar­me men­sen kij­ken. Er zijn hier men­sen die er­van over­tuigd zijn dat al die vreem­de­lin­gen op een ge­hei­me mis­sie zijn*. Dat idee werd on­langs ‘be­we­zen’ toen in Jor­da­nië twee toe­ris­ten in wer­ke­lijk­heid le­den van de Is­ra­ë­lische ge­hei­me dienst ble­ken te zijn en daar een (mis­luk­te) po­ging on­der­namen om een te­gen­stan­der van Is­raël te ver­moor­den. (Was dat niet in ok­to­ber ’97?) Dit voor­val had een enor­me im­pact in Ta­rīm.

Menu – Fo­to – Be­gin – Index en het einde – Trans­criptie.

Af­schuw

Abd al-Karīm wees er speciaal op dat vrou­wen die hier al­leen ko­men met af­schuw wor­den be­ke­ken en als min­der­waar­dig wor­den be­schouwd. Een vrouw hoort niet zon­der haar echt­ge­noot te rei­zen. Een vrouw die wel al­leen reist wordt hier ge­zien als be­ho­rend tot het laag­ste soort.
Ook Abd al-Ka­rīm be­schouwt on­ze mo­raal als ver­dor­ven. Hij kan en wil niet ge­lo­ven dat de ge­mid­del­de toe­rist zich thuis vaak heel an­ders ge­draagt dan op va­kan­tie. Bo­ven­dien zien de mensen hier op de te­le­vi­sie in films en do­cu­men­tai­res (zij kun­nen hier vijf­tig ka­na­len ont­van­gen) dui­de­lijk dat on­ze wes­ter­se maat­schap­pij be­zig is in te stor­ten.
Ik zie na­tuur­lijk ook dat veel wes­ter­se vrou­we­lij­ke toe­ris­ten zich kle­den in over­een­stem­ming met de tem­pe­ra­tuur hier en zich ge­dra­gen in over­een­stem­ming met hun ge­woon­tes thuis en niet in­stem­men met de hier heer­sen­de gods­dien­sti­ge op­vat­ting over kle­ding en ge­drag. Dit stoort de lo­ka­le be­vol­king enorm en zij be­kijkt dat al­les met toe­ne­men­de af­schuw.
Zo werd de Bi­blio­theek, die bo­ven de Gro­te Mos­kee ligt, door het mos­kee­be­stuur ge­dwon­gen om op ei­gen kos­ten een an­de­re in­gang te ma­ken, om­dat schaam­te­loos ge­kle­de be­zoek­sters van de Bi­blio­theek voort­du­rend de er­ger­nis op­rie­pen van de man­ne­lij­ke mos­kee­gan­gers. De in­gang van de mos­kee en de in­gang van de Bi­blio­theek la­gen na­me­lijk sa­men aan het be­gin van de­zelf­de trap.

Menu – Fo­to – Be­gin – Index en het einde – Trans­criptie.

Noten

Te­rug.

Menu – Fo­to – Be­gin – Einde – Trans­criptie.

Index

Me­nu – Fo­to – Be­gin – Hoofd­in­dex.

Trans­crip­tie van de klin­kers in Ara­bische woor­den.

A / a klinkt als ‘a’ in ‘pan’, I / i klinkt als ‘i’ in ‘pin’, U / u klinkt als ‘oe’ in ‘poen’.
Ā / ā klinkt als ‘a’ in ‘ma’, Ī / ī klinkt als ‘i’ in ‘mi’, Ū / ū klinkt als ‘oe’ in ‘moe’.

Klik hier voor het over­zicht van de trans­crip­tie in Ara­bische woor­den.

Me­nu – Fo­to – Be­gin – Hoofd­in­dex.

Jemen 1997
Jemen 1997 (be­knopt over­zicht).
Je­men 1997: de da­gen in chro­no­lo­gische volg­or­de.
Je­men 1997: al­le foto’s.

Jemen 1996
Jemen 1996 (be­knopt over­zicht).
Je­men 1996: de da­gen in chro­no­lo­gische volg­or­de.
Je­men 1996: al­le foto’s.

De au­teur de­zes kan niet ga­ran­de­ren dat al­le links naar ex­ter­ne web­si­tes (dus die van der­de par­tij­en) al­tijd zul­len blij­ven be­staan. Fo­to’s in Goog­le Maps, bij­voor­beeld, kun­nen ver­dwij­nen wan­neer de ei­ge­naar ze weg­haalt. Ook aan an­de­re links kan een ein­de ko­men, of kun­nen in on­ge­bruik ra­ken.
Wan­neer u een niet wer­ken­de link con­sta­teert kunt u dat mel­den in het re­ac­tie­veld. Bij voor­baat dank.

Het Tarīm-project 1997

1997 – 2017: twin­tig jaar ge­le­den

Tarīm: Hadramaut, Jemen

Dagboek 1997

(Dag 9446) Ik ben in de Ḥaḍramaut (Zuid-Je­men) in de plaats Tarīm. Ik lo­geer daar in het Gaṣr al-Goeb­ba-ho­tel (Koe­pel­pa­leis-ho­tel) en werk in de Mak­ta­bat al-Aḥgāf li-l-maḵ­ṭū­ṭāt: al-Aḥgāf-bi­blio­theek voor hand­schrif­ten (ma­nus­crip­ten). – De munt­een­heid in Je­men is de Rial (YER). (1 rial = f. 0,015 (an­der­hal­ve cent), dus 100 rial = f. 1,50.)

Menu – Fo­to – Index en het einde – Trans­criptie.

Dinsdag, 9 december 1997.
Tariem: 21/27.
Op 6.30 uur. Het is 14,3°C., koud dus. Tot circa 8.00 uur werk ik aan de brief naar huis.
Van 8.00 tot 10.00 uur werk­ont­bijt sa­men met Taw­fīq.
Daar­na blijft hij nog zeker twee uur ‘han­gen’ in de boek­han­del Mak­ta­bat Ta­rīm al-Ḥa­dī­ṯa. [De Nieu­we / Mo­der­ne Ta­riem­se Boek­han­del.] Ik word er zelfs ner­veus van.
We komen pas om 12.00 uur in de bi­blio­theek, waar Abd al-Raḥ­mān op ons wacht, al de he­le och­tend en ook zijn on­ge­noe­gen ven­ti­leert.
Taw­fīq be­gint nog een be­spre­king met Abd al-Raḥ­mān in het En­gels, om het per­so­neel niet van al­le ins and outs op de hoog­te te bren­gen.
De door ons he­den­och­tend, door brain­stor­men, bij­een ge­brach­te idee­ën slaan niet aan. Abd al-Raḥ­mān wil een nieuw ge­bouw als eer­ste.
Taw­fīq wil spij­kers met kop­pen slaan. Dat gaat ech­ter niet in de­ze cul­tuur.
Enerzijds ben ik voor de veel con­cre­te­re aan­pak van Taw­fīq. An­der­zijds be­te­kent dat ook dat Abd al-Raḥ­mān, be­te­kent voel ik een ze­ke­re … Ik weet het nu (23.00 uur) niet meer. We wa­ren vre­se­lijk laat in de bi­blio­theek.
Ik wilde van­daag Ḥu­sayn al-Ḥ. hel­pen om een for­mu­lier te con­stru­e­ren in de da­ta­ba­se.
Hotel rond 14.00 uur.
Lunch op mijn adres. [Ter­ras?]
Taw­fīq is erg te­leur­ge­steld dat on­ze en­thou­si­as­te idee­ën voor public re­la­tions steeds ver­zan­den in het feit dat dit ge­bouw niet ge­schikt is en het on­wil­li­ge mos­kee­be­stuur, dat geen bij­zon­de­re ac­ti­vi­tei­ten toe­staat. Dat het geld al­le­maal van een over­heid moet ko­men en dat er niet aan fund­rai­sing ge­daan wordt.
Na de mid­dag gaan we nog eens naar de Mak­ta­bat Ta­rīm al-Ḥa­dī­ṯa, waar ik koop, vijf woor­den­boe­ken*.
Teaching Dic­tio­nary Iron and Steel In­dus­try.
Teaching Dic­tio­nary Textile In­dus­try.
Teaching Dic­tio­nary In­dus­trial Fur­naces and Re­frac­to­ries.
Teaching Dic­tio­nary Agri­cul­tu­ral En­gi­nee­ring.
(Uit een se­rie waar­van ik er al drie van in Lei­den heb.) Elk 200 Rial – f. 3,00 per stuk.
Van alle vier is de kaft [band] ern­stig be­scha­digd. Ze zijn zo goed­koop om­dat ze uit de DDR ko­men, an­ders zou­den ze ze­ker f. 15,00 kos­ten.
Ik koop ook nog Eng­lish – Ara­bic Rea­ders Dic­tio­na­ry: 400 Rial. (f. 6,00)
Thee drinken op het taxi­chauf­feurs­ter­ras.
Hotel: warm eten in het res­tau­rant.
Daar op het ter­ras nog klet­sen.
Nu circa 23.30 uur. Ik luis­ter Underworld Acid Music. [Op mijn Walk­man.]
Temperaturen: 14,3°C en 39,8°C.
Lucht­voch­tig­heid: 45% en LO%.

Menu – Fo­to – Be­gin – Index en het einde – Trans­criptie.

Noten

Te­rug.

Menu – Fo­to – Be­gin – Einde – Trans­criptie.

Index

Me­nu – Fo­to – Be­gin – Hoofd­in­dex.

Trans­crip­tie van de klin­kers in Ara­bische woor­den.

A / a klinkt als ‘a’ in ‘pan’, I / i klinkt als ‘i’ in ‘pin’, U / u klinkt als ‘oe’ in ‘poen’.
Ā / ā klinkt als ‘a’ in ‘ma’, Ī / ī klinkt als ‘i’ in ‘mi’, Ū / ū klinkt als ‘oe’ in ‘moe’.

Klik hier voor het over­zicht van de trans­crip­tie in Ara­bische woor­den.

Me­nu – Fo­to – Be­gin – Hoofd­in­dex.

Jemen 1997
Jemen 1997 (be­knopt over­zicht).
Je­men 1997: de da­gen in chro­no­lo­gische volg­or­de.
Je­men 1997: al­le foto’s.

Jemen 1996
Jemen 1996 (be­knopt over­zicht).
Je­men 1996: de da­gen in chro­no­lo­gische volg­or­de.
Je­men 1996: al­le foto’s.

De au­teur de­zes kan niet ga­ran­de­ren dat al­le links naar ex­ter­ne web­si­tes (dus die van der­de par­tij­en) al­tijd zul­len blij­ven be­staan. Fo­to’s in Goog­le Maps, bij­voor­beeld, kun­nen ver­dwij­nen wan­neer de ei­ge­naar ze weg­haalt. Ook aan an­de­re links kan een ein­de ko­men, of kun­nen in on­ge­bruik ra­ken.
Wan­neer u een niet wer­ken­de link con­sta­teert kunt u dat mel­den in het re­ac­tie­veld. Bij voor­baat dank.

Het Tarīm-project 1997

1997 – 2017: twin­tig jaar ge­le­den

Tarīm: Hadramaut, Jemen

Dagboek 1997

(Dag 9445) Ik ben in de Ḥaḍramaut (Zuid-Je­men) in de plaats Tarīm. Ik lo­geer daar in het Gaṣr al-Goeb­ba-ho­tel (Koe­pel­pa­leis-ho­tel) en werk in de Maktabat al-Aḥgāf li-l-maḵ­ṭū­ṭāt: al-Aḥgāf-bi­blio­theek voor hand­schrif­ten (ma­nus­crip­ten). – De munt­een­heid in Je­men is de Rial (YER). (1 rial = f. 0,015 (an­der­hal­ve cent), dus 100 rial = f. 1,50.)

Menu – Fo­to – Index en het einde – Trans­criptie.

Maandag, 8 december 1997.
Tariem: 20/28.
Op 5.15 uur!
Werken aan de da­ta­ba­se tot 8.00 uur. Dit is te gek. Ik wil niet meer zo vroeg be­gin­nen, maar al die be­spre­kin­gen met Taw­fīq kos­ten veel an­de­re werk­tijd, hoe­wel al­les zeer nut­tig is.
Taw­fīq maakt me at­tent op mooie Je­me­ni­tische post­zegels en ik be­sluit er over­al twee van te ko­pen, sa­men voor 6.480 Rial, cir­ca f. 100,00.
Ik begin met het on­der­wij­zen van Ḥu­sayn al-H. over het ge­bruik van de da­ta­ba­se.
Op mijn ter­ras eten met Taw­fīq.
Even met een Duit­ser, Hans Die­ter …, apo­the­ker uit Bie­le­feld pra­ten.
Even zwemmen.
Dagboek bij­wer­ken.
Min: 17,5°C. 21%.
Max: 37,4°C. 48%.
Ik werk tot circa 23.30 aan de da­ta­base en weet daar­bij de be­vei­li­ging te re­ge­len.
Ik at brood op mijn ka­mer.
Bed circa 00.00 uur.

Menu – Fo­to – Be­gin – Index en het einde – Trans­criptie.

Meer informatie.

Index

Me­nu – Fo­to – Be­gin – Hoofd­in­dex.

Trans­crip­tie van de klin­kers in Ara­bische woor­den.

A / a klinkt als ‘a’ in ‘pan’, I / i klinkt als ‘i’ in ‘pin’, U / u klinkt als ‘oe’ in ‘poen’.
Ā / ā klinkt als ‘a’ in ‘ma’, Ī / ī klinkt als ‘i’ in ‘mi’, Ū / ū klinkt als ‘oe’ in ‘moe’.

Klik hier voor het over­zicht van de trans­crip­tie in Ara­bische woor­den.

Me­nu – Fo­to – Be­gin – Hoofd­in­dex.

Jemen 1997
Jemen 1997 (be­knopt over­zicht).
Je­men 1997: de da­gen in chro­no­lo­gische volg­or­de.
Je­men 1997: al­le foto’s.

Jemen 1996
Jemen 1996 (be­knopt over­zicht).
Je­men 1996: de da­gen in chro­no­lo­gische volg­or­de.
Je­men 1996: al­le foto’s.

De au­teur de­zes kan niet ga­ran­de­ren dat al­le links naar ex­ter­ne web­si­tes (dus die van der­de par­tij­en) al­tijd zul­len blij­ven be­staan. Fo­to’s in Goog­le Maps, bij­voor­beeld, kun­nen ver­dwij­nen wan­neer de ei­ge­naar ze weg­haalt. Ook aan an­de­re links kan een ein­de ko­men, of kun­nen in on­ge­bruik ra­ken.
Wan­neer u een niet wer­ken­de link con­sta­teert kunt u dat mel­den in het re­ac­tie­veld. Bij voor­baat dank.