Augustus

Pakistan, 13 augustus 1993

ioannes de limbourg Augustus ,

Ka­ra­ko­ram High­way

1993 – 2018: vijf­en­twin­tig jaar ge­le­den

Pa­ki­stan – Kash­mir – Chi­na

Dag­boek 1993

(Dag 7867) Ik ar­ri­veer­de ver­le­den week vrij­dag in Ra­wal­pin­di in Noord-Pa­ki­stan na een reis over de Ka­ra­ko­ram High­way van­af het be­gin­punt in Kash­gar in Chi­na tot het eind­punt, niet ver van Ra­wal­pin­di. Mijn re­tour­vlucht naar Ne­der­land is pas op 8 sep­tem­ber*(1), maar ik wil eer­der ver­trek­ken. Van­daag lukt dat met de Zwit­ser­se lucht­vaart­maat­schap­pij Swiss Air van­uit Ka­ra­chi, waar ik al en­ke­le da­gen ben en waar ik het land bin­nen­kwam op 12 ju­li jl. met de Roe­meen­se lucht­vaart­maat­schap­pij Ta­rom.
1.) Ik reis zon­der ca­me­ra, daar­om plaats ik bij al­le in­te­res­san­te plaat­sen een link naar de fo­to’s in Goog­le Maps.
2.) De munt­een­heid in Pa­ki­stan is de Roe­pie: (PKR.) (f. 1,00 (gul­den) = 14 Roe­pie, dus 100 Roe­pie = f. 7,00.)
3.) Voor be­zoe­kers die via the-face.com op deze web­si­te ko­men: als de in­ter­ne links niet wer­ken (mo­bie­le te­le­foon) klikt u voor het ori­gi­ne­le adres van dit be­richt op: ira­da.com.
4.) Dit reis­ver­slag komt uit mijn dag­boek 1993 en is mijn in­ter­pre­ta­tie van de wer­ke­lijk­heid.

Menu – Index en het einde.

 
 

Vrijdag, 13 augustus 1993.
Dag 34. Karachi – Dubai – Zü­rich – Am­ster­dam – Lei­den.
Midden in de nacht, cir­ca 01.30 uur, word ik wak­ker van het ge­klop op de deur. Eerst wil ik niet re­a­ge­ren, maar hij blijft door­gaan. Ik vraag wat er is en ik hoor ge­brab­bel. Ik hoop dat de man ge­hoord heeft dat hij aan de ver­keer­de deur staat en zal op­so­de­mie­te­ren, maar hij gaat niet weg en blijft klop­pen. Ik trek mijn broek aan. Ik zeg “Yes, yes.”, maar hij blijft on­ge­dul­dig klop­pen.
Ik doe de deur open en er staat een man die “Wa­ter, wa­ter”, zegt en hij kijkt en wijst naar de mi­ne­raal­wa­ter­fles­sen op ta­fel. Even vrees ik dat hij me van mijn laat­ste mi­ne­raal­wa­ter komt be­ro­ven. Ik be­grijp niet wat hij moet en dan wijst hij naar de dou­che­ruim­te. Ik laat hem bin­nen en vraag me af of hij wel van het ho­tel is, want hij krijgt de deur, die in het slot zit, niet di­rect open. Hij kijkt in de dou­che, links en rechts van de deur (dat wil zeg­gen, er­voor en er­ach­ter), zegt “Sor­ry”, en gaat weer weg, mij ver­baasd ach­ter­la­tend*(2).
Dit is geen droom, dit is echt ge­beurd. Wat heeft dit te be­te­ke­nen?
Het wa­ter con­tro­le­ren? Mid­den in de nacht!! Zijn ze hier van lot­je ge­tikt?

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Ontbijt

Circa 6.20 sta ik op en neem een dou­che en eet brood.
Rond 7.00 uur ga ik naar be­ne­den en be­taal het ho­tel 3x 195 Roe­pie = 585 Roe­pie. (Ik ver­geet te vragen wat dat was, van­nacht, met dat wa­ter.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Ondergewicht

De taxi naar de lucht­ha­ven kost 80 Roe­pie.
Om 7.45 uur ben ik er en ik mag toch naar bin­nen. Al­les is be­vei­ligd. (Nor­maal mag je niet eer­der dan twee uur voor ver­trek van je vlieg­tuig, naar bin­nen.)
Ik lees La­dy Chat­ter­ley’s lo­ver van D.H. Law­ren­ce.
Om 8.30 ben ik de eer­ste die mag in­chec­ken. Mijn to­ta­le ba­ga­ge, rug­zak en hand­ba­ga­ge weegt 20,6 kg. De rug­zak slechts een ki­lo of 13.
Ik­zelf weeg 66,3 kg. “On­der­ge­wicht.”, con­sta­teert de man ach­ter de ba­lie. Hij heeft ge­lijk.
Ik kan mijn plaats uit­zoeken. Ik wil aan een raam zit­ten, niet bo­ven de vleu­gel, niet-ro­kers­ge­deel­te en aan de rech­ter­kant: noord­zij­de. (Dus scha­duw­zij­de.)
Ie­mand leent even mijn pen (een Pa­ki­sta­ni) en meent daar rech­ten aan te kun­nen ont­le­nen. Wil sa­men rei­zen en stelt per­soon­lij­ke vra­gen: ge­huwd? Enz. Ik pro­beer hem kwijt te ra­ken door te le­zen en niet naar hem om te zien. Het lukt.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Airbus

Boarding is 10.20 uur. Het toe­stel ver­trekt pre­cies op tijd. (Dat heb ik tot nu toe nog niet mee­ge­maakt.)
Ik vlieg in een Air­bus A 310-300 F(C)Y class, vlucht­num­mer SR 395. Tus­sen­lan­ding in Du­bai. De vlucht­in­for­ma­tie ver­schijnt op een beeld­scherm in de pas­sa­giers­ruim­te.
Ik zit ruim ach­ter de vleu­gel. Plaats 24 K. In het vlieg­tuig zit­ten niet veel men­sen. Na Du­bai is het druk­ker. We vlie­gen bij­na 12 km hoog en ruim 900 km per uur. Na Du­bai lukt dat niet meer. (Zwaar­der?) We vlie­gen dan nog maar 10,5 km hoog en cir­ca 790 km/u.
We vlie­gen over Ka­ra­chi (wat een mooi strand, van bo­ven ge­zien) en langs de kust van Ba­lu­chi­stan en Iran. Een in­te­res­sant land­schap.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Dubai

We zijn cir­ca 12.40 uur in Du­bai. (11.40 uur lo­ka­le tijd)
Ik zie niet meer dan de tax­free shop en daar­van voor­na­me­lijk de heel du­re (maar wel mooie) boe­ken over de Emi­ra­ten. Het per­so­neel be­staat voor­na­me­lijk uit Azia­ten, het com­mer­ci­eel aan­bod uit wes­ter­se goe­de­ren.
Ik zie en­ke­le knap­pe Ara­bi­sche vrou­wen. De man­nen zijn niet mooi.
Het aan­vlie­gen van de lucht­ha­ven van Du­bai gebeurt over de woes­tijn, waar­in een paar prach­ti­ge mo­der­ne hui­zen lig­gen, som­mi­ge met een groot zwem­bad.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Stewards

Boarding, circa 13.20 uur (Pa­ki­staan­se tijd), dus ik was er maar een goed half uur. Er is een zeer stren­ge vei­lig­heids­con­tro­le: al­le me­taal moet uit mijn kle­ren. Mun­ten, sleu­tels, bril en hor­lo­ge af­doen.
Vertrek: 14.00 Pa­ki­staan­se tijd. (Pre­cies op tijd.) We vlie­gen over een droog, maar in­te­res­sant Iran: Shi­raz, Is­fa­han, Ta­briz. Tur­kije: An­ka­ra, Is­tan­boel. Ver­der over So­fia, Bel­gra­do, Graz en ten­slot­te lan­den we in Zü­rich.
Al­les wat me aan boord aan­ge­bo­den wordt, door de ui­terst at­ten­te ste­wards, eet en drink ik. (Ook het vlees.) Er wordt veel aan­ge­bo­den. De ste­wards zijn voort­du­rend in de weer. Wat een ser­vi­ce! 880 gul­den is veel geld, maar ik vind het niet duur.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Vulkanen

Het landschap in Iran is in­te­res­sant. Oost-Tur­kije zit in dich­te be­wol­king. Ik zie daar wel twee vul­ka­nen, een met sneeuw. Is dat de berg Ara­rat? Van An­ka­ra zie ik niets, even­min van Is­tan­boel en So­fia. Die lig­gen waar­schijn­lijk aan de an­de­re kant van het toe­stel. Ik meen Bel­gra­do (van ver­le­den jaar) te her­ken­nen, maar ben niet ze­ker. Ik zie Graz en we lan­den pre­cies op tijd in Zü­rich: 20.45 uur Pa­ki­staan­se tijd is 17.45 uur Mid­den-Eu­ro­pe­se Tijd.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Tatoeages

In het vliegtuig zit­ten en­ke­le knap­pe Pa­ki­staan­se en Ara­bi­sche vrou­wen. Van die laat­ste groep heeft een van hen op haar han­den mooie rood­brui­ne tat­toos met Ara­bes­ke mo­tie­ven. (Waar­schijn­lijk hen­na-ver­sie­rin­gen.)

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Taxichauffeur

In Zürich kan ik vrij­wel di­rect door­lo­pen naar het KLM-toe­stel. Daar zit ik op plaats 8A te­gen de zon in te kij­ken. Schuin achter mij zit een se­xy vrouw met diep (nou ja, naar oos­ter­se be­grip­pen) de­col­le­té. Zij is blond en Eu­ro­pe­se.
Het man­ne­lijk KLM-per­so­neel valt ten op­zich­te van de Zwit­sers op door hun non­cha­lan­ce in de uit­spraak van de moe­der­taal en het En­gels en Duits.
Ook aan boord van het KLM-toe­stel krij­gen we te eten. Hier eet ik het vlees niet op.
De ste­war­dess is een se­xy stuk.
We vliegen an­der­half uur en ik kan de IJs­sel, het Ve­lu­we­meer, het IJs­sel­meer en de Noord­zee her­ken­nen. We draai­en om Am­ster­dam heen (west­zij­de) en lan­den mooi op tijd op Schip­hol.
Mijn bagage is er ook. We­gens de kor­te over­stap­tijd was ik even bang dat het mis zou gaan met de ba­ga­ge­trans­fer.
Om 20.05 uur de trein: f. 8,00 + f. 5,00 voor de trein­taxi*(3).
In Leiden een tijd­je ver­tel­len met de taxi­chauf­feur die ook van rei­zen houdt. Hij is een en­thou­si­as­te ver­tel­ler. Ik geef hem twee gul­den fooi. Hij ver­wacht­te dat niet, ge­loof ik, maar ver­le­den jaar deed ik dat ook.
Thuis 21.30 uur.
Ik bel Pa en Ma.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Reiservaringen

Vliegen

Voordat ik ver­trok was ik enorm bang voor vlie­gen. (Niet de beest­jes.)
Voor de vlucht Is­lam­abad – Ka­ra­chi en de vluch­ten (starts en lan­din­gen) van Ka­ra­chi naar Am­ster­dam had ik to­taal geen angst meer. Ik vind vlie­gen nu een heel fij­ne ma­nier van ver­voer en ze­ker bij zulk een fan­tas­ti­sche ser­vi­ce als bij Swiss Air.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Knipoogjes

Als ik naar kinderen (jon­get­jes) knip­oog heb ik al­tijd suc­ces, dat wil zeg­gen, hun aan­dacht. Dat vin­den ze ge­weldig. Ze la­chen. (Soms la­chen ze me uit, denk ik.) Ze pro­be­ren het soms na te doen. Ze roe­pen hun vriend­jes er­bij. Ze ko­men al­le­maal kij­ken. Mijn reis­ge­no­ten be­gre­pen dan vaak niet wat al die kin­de­ren kwa­men doen.
Toen ik jong was, weet ik nog, vond ik een knip­ogen­de man ook in­te­res­sant.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Katholieken

In Karimabad sprak ik op 4 au­gus­tus jl. met twee Pa­ki­staan­se broers, die ka­tho­liek wa­ren. Zij ver­tel­den over de enor­me dis­cri­mi­na­tie die zij on­der­von­den van le­den van de gods­dienst van de vre­de. (Die term ge­bruik­ten die jon­ge­man­nen niet, maar de ge­lo­vi­gen van die re­li­gieu­ze rich­ting vertel­den mij tel­kens dat hun gods­dienst dat is.) In Pa­ki­stan zijn meer dan één mil­joen ka­tho­lie­ken.
Wikipedia: Catholic Church in Pa­ki­stan.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Cholera

Een Nederlander beweerde dat er in Hun­za (Na­gar) cho­le­ra heerst. Dat kan best waar zijn. In de Frank­fur­ter All­ge­mei­ne Zei­tung las ik op 13-8 dat er in Duits­land Pa­ki­sta­ni wa­ren bin­nen­ge­ko­men die de­ze, in Eu­ro­pa niet meer voor­ko­men­de en daar­om moei­lijk te on­der­ken­nen, ziek­te had­den.
Cholera ontstaat door het drin­ken van wa­ter waar­in uit­werp­se­len voor­ko­men. Het ver­won­dert mij niks als ik te­rug­denk aan wat voor soort wa­ter er al­le­maal ge­bruikt werd om te drin­ken. Zo maar, recht­streeks uit de ri­vie­ren.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Contacten

In Sust en Pa­su as het mo­ge­lijk fijn con­tact met an­de­re toe­ris­ten te heb­ben. In en ze­ker na Ka­rim­abad werd dat moei­lij­ker. De hoe­veel­heid toe­ris­ten was mas­sa­ler en meer ver­spreid over de ve­le ho­tels.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Contanten

De totale reis kostte, in­clu­sief al­le kos­ten voor­af, 3.735 gul­den.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Noten

*(1)
De reden van mijn wens eer­der naar Ne­der­land te­rug te gaan.
Terug­reis ver­vroe­gen. (8 au­gus­tus 1993, noot 1.)

Te­rug.

*(2)
Volgens Lonely Planet: Tra­vel Sur­vi­val Kit Pa­ki­stan komt het ho­tel­per­so­neel, of per­so­nen die zich daar­voor uit­ge­ven, soms on­ver­wachts op de ka­mer om te kij­ken waar de toe­rist zijn waar­de­vol­le spul­len heeft lig­gen.

Te­rug.

*(3)
De Treintaxi is een taxi­ser­vi­ce aan­ge­bo­den aan trein­rei­zi­gers door de Ne­der­land­se Spoor­we­gen (NS).
Wikipedia: Treintaxi.

Te­rug.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Meer infor­matie.

GM.: Google Maps. – Wi.: Wi­ki­pe­dia. – Web.: website. – F.: foto’s in Google Maps.
Pakistan:
:ﭘﺎﻛﺴﺘﺎﻥ
Karachi:
:ﻛﺮﺍﭼﻲ
Hunza / Nagar:
:ﻫﻨﺰﻩ ﻧﮕﺮ
Balo­chi­stan:
 
Dubai:
 
Shiraz:
 
Isfahan:
 
Tabriz:
 
Berg Ara­rat:
 
Ankara:
 
Istan­boel:
 
Sofia:
 
Belgra­do:
 
Graz:
 
Zürich:
 
IJssel-ri­vier:
 
Veluwe­meer:
 
Schiphol:
 
Leiden Centraal:
 

Menu – Be­gin – Einde.

Index

Index van ter­men:
Index van per­so­nen:
.
Index van lo­ca­ties:

Me­nu – Be­gin.
Pa­ki­stan-Chi­na: Chro­no­lo­gi­sche weer­ga­ve.

De au­teur de­zes kan niet ga­ran­de­ren dat al­le links naar ex­ter­ne web­si­tes (dus die van der­de par­tij­en) al­tijd zul­len blij­ven be­staan. Fo­to’s in Goog­le Maps, bij­voor­beeld, kun­nen ver­dwij­nen wan­neer de ei­ge­naar ze weg­haalt. Ook aan an­de­re links kan een ein­de ko­men, of kun­nen in on­ge­bruik ra­ken.
Wan­neer u een niet wer­ken­de link con­sta­teert kunt u dat mel­den in het re­ac­tie­veld. Bij voor­baat dank.

Pakistan, 12 augustus 1993

ioannes de limbourg Augustus

Ka­ra­ko­ram High­way

1993 – 2018: vijf­en­twin­tig jaar ge­le­den

Pa­ki­stan – Kash­mir – Chi­na

Dag­boek 1993

(Dag 7866) Ik ar­ri­veer­de vrij­dag jl. in Ra­wal­pin­di in Noord-Pa­ki­stan na een reis over de Ka­ra­ko­ram High­way van­af het be­gin­punt in Kash­gar in Chi­na tot het eind­punt, niet ver van Ra­wal­pin­di. Mijn re­tour­vlucht naar Ne­der­land is pas op 8 sep­tem­ber*(1), maar ik wil eer­der ver­trek­ken. Eer­gis­te­ren ar­ri­veer­de ik in Ka­ra­chi, daar waar ik het land bin­nen­kwam op 12 ju­li jl. met de Roe­meen­se lucht­vaart­maat­schap­pij Ta­rom. – Van­daag word ik mid­den op straat ge­fouil­leerd door lie­den die zich uit­ge­ven voor me­de­wer­kers van de ge­hei­me dienst.
1.) Ik reis zon­der ca­me­ra, daar­om plaats ik bij al­le in­te­res­san­te plaat­sen een link naar de fo­to’s in Goog­le Maps.
2.) De munt­een­heid in Pa­ki­stan is de Roe­pie: (PKR.) (f. 1,00 (gul­den) = 14 Roe­pie, dus 100 Roe­pie = f. 7,00.)
3.) Voor be­zoe­kers die via the-face.com op deze web­si­te ko­men: als de in­ter­ne links niet wer­ken (mo­bie­le te­le­foon) klikt u voor het ori­gi­ne­le adres van dit be­richt op: ira­da.com.
4.) Dit reis­ver­slag komt uit mijn dag­boek 1993 en is mijn in­ter­pre­ta­tie van de wer­ke­lijk­heid.

Menu – Index en het einde.

 
 

Donderdag, 12 augustus 1993.
Dag 33. Karachi.
Ik sta rond 7.30 uur op en ont­bijt op mijn ka­mer: brood en kaas.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Gefouilleerd worden

Om 8.15 uur ga ik op weg naar de Ta­rom. In een min­der druk­ke straat word ik aan­ge­hou­den door twee ke­rels in een ach­ter­op­ko­men­de au­to. Bei­de fi­gu­ren zijn in bur­ger: tra­di­tio­ne­le Pa­ki­staan­se kle­ding. De chauf­feur in oker­kleur. Zijn bij­rij­der in smet­te­loos wit. De wit­te laat mij een wit kar­ton­net­je in een plas­tic hoes­je zien met een zwart-wit fo­to van een op hem lij­ken­de man met een ba­ret met een in­sig­ne er­op. Er­on­der staat ge­drukt: Se­cu­ri­ty Au­tho­ri­ty, of zo­iets. Hij wil mijn pas­poort zien.
“In het hotel”, lieg ik. Dan moet ik mijn tas open­ma­ken en hij kijkt in al­le vak­ken. Hij zegt op zoek te zijn naar drugs. Hij be­tast me en voelt mijn sleu­tels en mijn por­te­feuil­les (twee stuks) en mijn beurs. Ook het map­je van mijn pas­poort. Hij wil al­les zien*(2). Ik laat hem mijn pas­poort zien en al­le pa­pie­ren die daar bij zit­ten. Nu wil hij de beurs en de por­te­feuil­les zien. Maar voor­dat ik hem die geef ruim ik op mijn (ze­nuw­ach­ti­ge) ge­mak eerst pas­poort en pa­pie­ren op. Ik zeg dat hij beurs en geld te zien krijgt, als hij eerst uit­stapt. Dat doe hij. Hij wil mijn he­le por­te­feuil­le door­zoe­ken, maar ik geef hem niet uit han­den. Ze wil­len we­ten in welk ho­tel ik zit: Ho­tel Ho­li­day. Ze schrij­ven het op (waar­schijn­lijk schrij­ven ze Ho­li­day Inn) en stui­ven weg. Ik ben niets kwijt, maar wel ver­bou­we­reerd. Nu ben ik vast­be­slo­ten zo snel mo­ge­lijk weg te gaan.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Tarom

Bij de Ta­rom wacht ik bui­ten zo, dat ik van­af de straat slecht te zien ben, maar dat de por­tier me wel kan zien.
Zodra het Ca­na­dian kan­toor open­gaat, vraag ik of ik bin­nen mag zit­ten. Het voor­val an sich ben ik snel ver­ge­ten, maar het ge­voel dat ik weg wil, is nu al­les over­heer­send.
Ik ben de eer­ste klant bij Ta­rom, maar het laat­ste aan de beurt. De twee an­de­ren zijn na­tuur­lijk voor­ge­kro­pen.
De Ta­rom of­fi­ci­al zegt dat hij Boe­ka­rest in­licht­te over mijn ge­val en wil mij zijn te­le­foon­num­mer ge­ven. Ik vraag of het mo­ge­lijk is dat ik geld te­rug­krijg. Hij zegt dat ik daar moet zijn, waar ik de tic­ket kocht. (Hij weet niet eens hoe­veel ik be­taal­de.)

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Verkrachtingen?

Ik ga naar buiten en neem een taxi. Nu merk ik voor het eerst dat de taxi­chauf­feurs geen stra­ten of ad­res­sen ken­nen. Zij ver­wach­ten dat de klant hen de weg wijst.
Iedere vader van een ver­kracht­te doch­ter krijgt als com­pen­sa­tie een taxi, ver­tel­de mij ie­mand. Wie? NN? Ik weet het niet meer, maar er wor­den ken­ne­lijk veel meis­jes ver­kracht. (Als die be­we­ring waar is.)

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Swiss Air

Ik wil naar Ameri­can Tra­vel Ex­press Ser­vice. (Die is mis­schien wel duur­der dan an­de­re reis­bu­reaus, maar ze­ker vei­lig.)
Ik boek een en­ke­le reis naar Am­ster­dam met Swiss Air, mor­gen­och­tend om elf uur. Die vlucht kost 13.195 Roe­pie. (Circa f. 880,00.) De vlucht gaat naar Zü­rich en van­daar naar Am­ster­dam met de KLM.
De 100 US$, die ik nog con­tant heb, wis­sel ik op de zwar­te markt en krijg daar 3.200 Roe­pie voor, in plaats van 2.972 bij de bank van Ame­ri­can Ex­press.
Naar het ho­tel, met een taxi die me naar het ho­tel Ho­li­day Inn brengt en ijs­koud be­weert dat dit de Dr. Da­ud Po­ta Road is. (Wat niet waar is.)

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Water en brood

Hotel: brood en kaas eten.
Ik haal circa 15.30 de tic­ket op en ga te­rug naar het ho­tel.
Ik kocht water, kaas, brood, ba­na­nen voor 58 Roe­pie voor mor­gen­och­tend en brood en kaas ook voor thuis op vrij­dag­avond.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Dansen?

Na het voorval met die twee man­nen, he­den­och­tend, pak­te ik mijn rug­zak he­le­maal uit en con­tro­leer­de die op ver­stop­te drugs, voor­dat ik hem van­avond weer he­le­maal in­pak­te. Ik con­tro­leer­de ook het bui­zen­fra­me / draag­stel van de rug­zak.
Ik douchte met heerlijk koud water.
Ik hoop dat als ik in Ne­der­land te­rug ben, ik nog naar het LVC*(3) kan gaan dan­sen, vrij­dag­avond.
Ik zag ‘mijn’ sa­la­man­der­tje even over de muur krui­pen.
Ik lees Lady Chatterley’s lover.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Inbrekers?

Rond 00.00 uur probeert iemand de deur van mijn ka­mer open te ma­ken. Mis­schien ie­mand die voor de ver­keer­de deur staat, mis­schien ie­mand die wat an­ders wil. Ik durf niet te gaan kij­ken, maar la­ter con­tro­leer ik wel de ra­men die in de ge­meen­schap­pe­lij­ke ruim­te uit­ko­men. Die blij­ken niet al­le­maal op slot te zijn. Dat doe ik als­nog.
Er is niets ge­sto­len. De pa­pie­ren heb ik al­le­maal bij mij, al­tijd. Ik zou het jam­mer vin­den als de sjaal die ik aan AS. als ver­jaar­dags­ca­deau wil ge­ven, ge­sto­len zou wor­den of mijn boe­ken. De rest is niet zo erg, dat zou al­leen maar on­ge­mak ge­ven.
Ik heb me in Tur­kije, Sy­rië, Noord-Pa­ki­stan en Chi­na, niet zo on­vei­lig ge­voeld als in Ka­ra­chi. Vrij­wel al­le ho­tels heb­ben hier een groot sta­len hek en een be­wa­ker (ou­de man) van de Ci­vil De­fen­ce. Al­leen bij ho­tel Am­bas­sa­dor kon ik op 11-8 zo naar bin­nen lo­pen, de nacht­wa­ker sliep rots­vast.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Sirenes

Ik ben niet echt bang, maar hou de deu­ren zo­veel mo­ge­lijk ge­slo­ten. Ook de deur van de dou­che, waar de ra­men open­staan en waar je met wat kunst en vlieg­werk zo bin­nen zou kun­nen ko­men. On­be­schermd, al­leen met een hor, zijn de slaap­ka­mer­ra­men, maar daar slaap ik bij­na on­der.
Hier in Ka­ra­chi is er een bij­na voort­du­rend ge­loei van si­re­nes.
Rond 21.40 ga ik sla­pen. Mor­gen ho­pe­lijk de laat­ste dag in Pa­ki­stan.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Noten

*(1)
De reden van mijn wens eer­der naar Ne­der­land te­rug te gaan.
Terug­reis ver­vroe­gen. (8 au­gus­tus 1993, noot 1.)

Te­rug.

*(2)
Volgens de Travel Sur­vi­val Kit van Lo­ne­ly Pla­net is dit de ge­ijk­te truc van kwaad­wil­len­de in­di­vi­du­en om toe­ris­ten van hun geld en pa­pie­ren te be­ro­ven.

Te­rug.

*(3)
LVC: Leids Vrijetijds­cen­trum.
Het LVC is een con­cert­zaal aan de Bree­straat in Lei­den, die ge­bruikt wordt voor con­cer­ten en dans­avon­den van­af 1969.
Wikipedia: LVC.

Te­rug.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Meer infor­matie.

GM.: Google Maps. – Wi.: Wi­ki­pe­dia. – Web.: website. – F.: foto’s in Google Maps.
Pakistan:
GM., Wi., F.
:ﭘﺎﻛﺴﺘﺎﻥ
Karachi:
GM., Wi., F.
:ﻛﺮﺍﭼﻲ

Menu – Be­gin – Einde.

Index

Index van ter­men:
Index van per­so­nen:
.
Index van lo­ca­ties:

Me­nu – Be­gin.
Pa­ki­stan-Chi­na: Chro­no­lo­gi­sche weer­ga­ve.

De au­teur de­zes kan niet ga­ran­de­ren dat al­le links naar ex­ter­ne web­si­tes (dus die van der­de par­tij­en) al­tijd zul­len blij­ven be­staan. Fo­to’s in Goog­le Maps, bij­voor­beeld, kun­nen ver­dwij­nen wan­neer de ei­ge­naar ze weg­haalt. Ook aan an­de­re links kan een ein­de ko­men, of kun­nen in on­ge­bruik ra­ken.
Wan­neer u een niet wer­ken­de link con­sta­teert kunt u dat mel­den in het re­ac­tie­veld. Bij voor­baat dank.

Pakistan, 11 augustus 1993

ioannes de limbourg Augustus

Ka­ra­ko­ram High­way

1993 – 2018: vijf­en­twin­tig jaar ge­le­den

Pa­ki­stan – Kash­mir – Chi­na

Dag­boek 1993

(Dag 7865) Ik ar­ri­veer­de vrij­dag jl. in Ra­wal­pin­di in Noord-Pa­ki­stan na een reis over de Ka­ra­ko­ram High­way van­af het be­gin­punt in Kash­gar in Chi­na tot het eind­punt, niet ver van Ra­wal­pin­di. Mijn re­tour­vlucht naar Ne­der­land is pas op 8 sep­tem­ber*, maar ik wil eer­der ver­trek­ken. Gis­te­ren ar­ri­veer­de ik in Ka­ra­chi, daar waar ik het land bin­nen­kwam op 12 ju­li jl. met de Roe­meen­se lucht­vaart­maat­schap­pij Ta­rom.
1.) Ik reis zon­der ca­me­ra, daar­om plaats ik bij al­le in­te­res­san­te plaat­sen een link naar de fo­to’s in Goog­le Maps.
2.) De munt­een­heid in Pa­ki­stan is de Roe­pie: (PKR.) (f. 1,00 (gul­den) = 14 Roe­pie, dus 100 Roe­pie = f. 7,00.)
3.) Voor be­zoe­kers die via the-face.com op deze web­si­te ko­men: als de in­ter­ne links niet wer­ken (mo­bie­le te­le­foon) klikt u voor het ori­gi­ne­le adres van dit be­richt op: ira­da.com.
4.) Dit reis­ver­slag komt uit mijn dag­boek 1993 en is mijn in­ter­pre­ta­tie van de wer­ke­lijk­heid.

Menu – Index en het einde.

 
 

Woensdag, 11 augustus 1993.
Dag 32. Karachi.
Om 00.45 uur hoor ik dat er in het Ta­rom-vlieg­tuig geen plaats is. Uit Bei­jing kwa­men ze­ven per­so­nen meer mee dan ge­pland was. Ik hoor het ge­la­ten aan en kan het niet ge­lo­ven. Ik wacht ge­dul­dig af. Ik ge­loof nog steeds dat ik kans heb om mee te gaan. An­de­ren, die ook niet mee mo­gen, ma­ken zich druk­ker.
Een Engelse die met een ver­traag­de vlucht uit Pe­sha­war kwam, krijgt een ho­tel aan­ge­bo­den.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Hotelkamer

Een slecht Neder­lands spre­ken­de Pa­ki­staan RD. uit La­hore, die in B. woont, is er met zijn broer en een vriend (een Af­ghaan) en ik ver­tel wat met hen. De twee Pa­ki­sta­ni moch­ten ook niet mee.
De Af­ghaan biedt me zijn al be­taal­de ho­tel­ka­mer in Ka­ra­chi aan. Ik, idi­oot, wil die ka­mer aan hem te­rug­be­ta­len. Hij wei­gert dat ge­luk­kig, want de ka­mer, zo blijkt la­ter, is niet ge­re­ser­veerd.
Voor 60 Roepie gaan we ge­drie­ën naar de stad. Bij het ho­tel (ho­tel Ho­li­day) moet ik 30 Roe­pie voor de taxi be­ta­len (plus 5 Roe­pie fooi): een koop­je.
RD. on­der­han­delt voor mij bij het ho­tel, maar zo­als ge­zegd, de ka­mer is niet vrij en ook geen an­de­re een­per­soons­ka­mer. Ik wil een van de twee twee­per­soons­ka­mers ne­men, maar vol­gens RD. is 195 Roe­pie veel te duur. Zo laat ik me in nach­te­lijk Ka­ra­chi weer de straat op stu­ren.
Hij en zijn broer gaan met de taxi ver­der naar het sta­tion, om met de trein naar La­hore te gaan. Hij heeft wil­de plan­nen en wil via Urum­qi in Chi­na en Mos­kou, met de trein naar Am­ster­dam, na­dat ik hem over zo’n reis van een Euro­pe­aan had ver­teld.
Hij gaf me zijn ad­res in La­hore. Ik let er­op dat ik hem niet mijn ad­res op pa­pier geef, wel mon­de­ling, maar zijn Ne­der­lands is te slecht om het te be­grij­pen.
Zijn broer wil­de we­ten hoe­veel ik, als tech­ni­cus bij de PTT, ver­dien. Ik doe daar nog­al moei­lijk over en wei­ger het te ver­tel­len, steeds naar smoe­zen zoe­ken om er­om­heen te kun­nen draai­en.
RD. stelt een an­de­re vraag en ik grijp die aan om van on­der­werp te wis­se­len. Ik ben niet in mijn bes­te doen, de­ze nacht.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Holiday hotel

Anyway, alle hotels waren vol, dus kwam ik weer bij het Ho­li­day ho­tel, waar ik om 02.30 uur in bed plof.
Op de muur zit een naak­te sa­la­man­der (zo ro­se als een pas­ge­bo­ren big­ge­tje), die snel de Tl-ar­ma­tuur in vlucht als ik op hem toe loop.
Ik sta om 8.00 uur op.
Douche.
Ik neem het ho­tel­ont­bijt: 41 Roe­pie. Het stelt niets voor. Het he­te wa­ter voor de kof­fie is bruin van de thee-aan­slag in het kop­je.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Time

Ik koop Time voor 40 Roe­pie. Ik wil­de ei­gen­lijk niets ko­pen, maar in­for­meer­de toch naar de bui­ten­land­se bla­den in die win­kel en zij we­zen mij de Sa­oe­di­sche en de En­gel­se week­bla­den aan. Ik had een on­ge­ken­de aan­val van ge­voel van ver­plich­ting het blad te moe­ten ko­pen.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Tarom-kantoor

Het Ta­rom-kan­toor is ge­slo­ten. Ik wist wel dat ze op woens­dag ge­slo­ten zijn. Dat had een meis­je mij za­ter­dag al aan de te­le­foon ver­teld, maar van­nacht zei de Ta­rom of­fi­cial: “Komt u mor­gen­och­tend maar naar het kan­toor.” (Met mor­gen be­doel­de hij na­tuur­lijk don­der­dag, want hij zei het na mid­der­nacht.)
Ik wil graag naar huis, maar als ik tot 8 sep­tem­ber moet blij­ven, kan ik veel li­te­ra­tuur le­zen, iets wat thuis nooit lukt. Wat zou ik an­ders 28 da­gen moe­ten doen in Ka­ra­chi?

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Goedkoper hotel?

Ik ga op zoek naar een goed­ko­per ho­tel. Twee an­de­re ho­tels zijn bei­de vol en de straat van het Poo­nam ho­tel waar Ke­nau en ik de eer­ste nacht in Pa­ki­stan ver­ble­ven, kan ik niet vin­den. Ik be­sluit voor­lo­pig hier te blij­ven, in ho­tel Ho­li­day.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Boekhandel

Ik bezoek een grote boek­han­del en als ik bui­ten kom, be­slis ik dat ik geen boek­han­del meer mag be­zoe­ken. Ik kocht drie boe­ken. Vroeg ‘dis­count for fo­reig­ners’ en kreeg kor­ting.
Islamic Calligraphy van Ya­sin Ha­mid Sa­fa­di, van 420 voor 357 Roe­pie.
Classical Islamic Phi­lo­so­phy van Taw­fiq Ibra­him, van 250 voor 212 Roe­pie.
What’s in a Muslim na­me, van 15 voor 12 Roe­pie.
Totaal: van 685 voor 581 Roe­pie.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Delicaat fruit

Boodschappen: bruin brood, 4 Roe­pie.
Smeerkaas: 24 Roe­pie.
Twee perziken: 11 Roe­pie. Ik zocht twee mooie uit. De ver­ko­per liet ze van een me­ter hoog zo in de weeg­schaal val­len. Dat bedoelde ik nou, gis­te­ren: de men­sen zijn zo slor­dig, koop je de­li­caat fruit, of rij­pe to­ma­ten, dan gooi­en ze die zo in de weeg­schaal of la­ten het met ge­weld in een zak val­len. Zoek je goed fruit uit en is het ge­wicht te wei­nig of wil­len ze je snel hel­pen, dan pak­ken ze ook half rot fruit. Ei­gen­lijk had ik die twee per­zi­ken moeten wei­ge­ren, maar ik dacht er niet aan en die ou­we zou het waar­schijn­lijk ook niet be­gre­pen heb­ben.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Bordeel

Hotel: brood eten.
Time le­zen over seks in een sjiek bor­deel in Hol­ly­wood.
Ik word er geil van en denk aan jon­gens­li­cha­men. Ik te­ken twee blad­zij­den met se­xy jon­gens en meis­jes, maar durf geen por­no­gra­fi­sche te­ke­nin­gen te ma­ken. Stel dat de grens­po­li­tie mijn spul­len con­tro­leert.
Ik lees La­dy Chat­ter­ley’s lo­ver van D.H. Law­ren­ce en ga te­gen 22.00 naar bed.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Noten

*
De reden van mijn wens eer­der naar Ne­der­land te­rug te gaan.
Terug­reis ver­vroe­gen. (8 au­gus­tus 1993, noot 1.)

Te­rug.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Meer infor­matie.

GM.: Google Maps. – Wi.: Wi­ki­pe­dia. – Web.: website. – F.: foto’s in Google Maps.
Pakistan:
GM., Wi., F.
:ﭘﺎﻛﺴﺘﺎﻥ
Karachi:
GM., Wi., F.
:ﻛﺮﺍﭼﻲ

Menu – Be­gin – Einde.

Index

Index van ter­men:
Index van per­so­nen:
.
Index van lo­ca­ties:

Me­nu – Be­gin.
Pa­ki­stan-Chi­na: Chro­no­lo­gi­sche weer­ga­ve.

De au­teur de­zes kan niet ga­ran­de­ren dat al­le links naar ex­ter­ne web­si­tes (dus die van der­de par­tij­en) al­tijd zul­len blij­ven be­staan. Fo­to’s in Goog­le Maps, bij­voor­beeld, kun­nen ver­dwij­nen wan­neer de ei­ge­naar ze weg­haalt. Ook aan an­de­re links kan een ein­de ko­men, of kun­nen in on­ge­bruik ra­ken.
Wan­neer u een niet wer­ken­de link con­sta­teert kunt u dat mel­den in het re­ac­tie­veld. Bij voor­baat dank.

Berlin

Afbeelding ioannes de limbourg Augustus, Foto , ,

Computer

De door Konrad Zuse in 1938 ontwikkelde aller­eer­ste digitale computer ter wereld. Die computer werkte mechanisch, was programmeerbaar en had een intern geheugen. Dit is een replica van de Z1, die in de Tweede Wereldoorlog verloren ging. Deze machine is te vinden in Deutsches Tech­nik­mu­se­um Berlin
Wikipedia: Konrad Zuse. Microsoft oprichter Bill Gates heeft hem persoonlijk geëerd.

Computer
Detail van de eerste digitale computer ter wereld.
Computer
Detail van de eerste digitale computer ter wereld.
Computer
Detail van de eerste digitale computer ter wereld.

Pakistan, 10 augustus 1993

ioannes de limbourg Augustus

Ka­ra­ko­ram High­way

1993 – 2018: vijf­en­twin­tig jaar ge­le­den

Pa­ki­stan – Kash­mir – Chi­na

Dag­boek 1993

(Dag 7864) Ik ar­ri­veer­de vrij­dag jl. in Ra­wal­pin­di in Noord-Pa­ki­stan na een reis over de Ka­ra­ko­ram High­way van­af het be­gin­punt in Kash­gar in Chi­na tot het eind­punt, niet ver van Ra­wal­pin­di. Mijn re­tour­vlucht naar Ne­der­land is pas op 8 sep­tem­ber*, maar ik wil eer­der ver­trek­ken. Van­daag ga ik naar Ka­ra­chi, daar waar ik het land bin­nen­kwam op 12 ju­li jl. met de Roe­meen­se lucht­vaart­maat­schap­pij Ta­rom.
1.) Ik reis zon­der ca­me­ra, daar­om plaats ik bij al­le in­te­res­san­te plaat­sen een link naar de fo­to’s in Goog­le Maps.
2.) De munt­een­heid in Pa­ki­stan is de Roe­pie: (PKR.) (f. 1,00 (gul­den) = 14 Roe­pie, dus 100 Roe­pie = f. 7,00.)
3.) Voor be­zoe­kers die via the-face.com op deze web­si­te ko­men: als de in­ter­ne links niet wer­ken (mo­bie­le te­le­foon) klikt u voor het ori­gi­ne­le adres van dit be­richt op: ira­da.com.
4.) Dit reis­ver­slag komt uit mijn dag­boek 1993 en is mijn in­ter­pre­ta­tie van de wer­ke­lijk­heid.

Menu – Index en het einde.

 
 

Dinsdag, 10 augustus 1993.
Dag 31. Rawalpindi – Karachi.
’s Nachts word ik een paar keer wak­ker. Het lijkt als­of het re­gent en stormt. Ik meen licht­flit­sen te zien door het raamp­je. De ven­ti­la­tor staat stil, er is dus geen elek­tri­ci­teit. (Wat het weer be­treft: over­dag zie ik gro­te plas­sen wa­ter op straat staan, dus het heeft ’s nachts in­der­daad ge­re­gend.)

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Spanning

Om 6.30 uur ben ik wakker. Het TL-licht op mijn ka­mer flitst con­stant aan en uit. Er is iets met de star­ter, of met de buis zelf. Er is ook iets met de span­ning, want de ven­ti­la­tor draait af­wis­se­lend heel snel en dan weer lang­za­mer. (Dat kwam in het hele land voor, van noord tot zuid.)
Zal ik van­daag huis­waarts gaan? Ik heb er niet veel ver­trou­wen in.
Ik be­gin met het le­zen van Lady Chat­ter­ley’s lo­ver van D.H. Law­ren­ce.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

The News

Douche. Ont­bijt (in het res­tau­rant van het ho­tel) cir­ca 9.00 uur.
Ik ga de stad in en wis­sel bij een geld­wis­se­laar 50 dol­lar voor 1.600 Roe­pie.
Er waren twee aard­be­vin­gen, meldt The News, die ik on­ge­vraagd on­der mijn deur door­ge­scho­ven kreeg.
De eerste circa één uur eer­der dan ik merk­te en cir­ca 5,4 (of 5,9?) en die, die ik merk­te, met 6,6 op de Schaal van Rich­ter. Het epi­cen­trum lag in Gil­git of om­ge­ving. Geen do­den of ge­won­den. De scha­de is ge­ring.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Bevestiging?

Om 10.45 uur was de KLM-computer de­fect. Om 12.30 uur was de vlucht Ka­ra­chi naar Boe­ka­rest be­ves­tigd, maar Boe­ka­rest – Am­ster­dam nog niet. Als ik om 15.00 geen be­ves­ti­ging van dat laat­ste deel heb, mag ik niet vlie­gen, zegt de KLM-me­de­wer­ker. (Ik kan me her­in­ne­ren dat ik daar­op een hal­ve mi­nuut met Ta­rom in Ka­ra­chi bel­de, maar weet niet meer wat ik daar be­sprak.) Ik mag mis­schien wel op 18-8 vlie­gen, maar dat wil ik ze­ker heb­ben, want dan kan ik eerst naar La­hore en dan naar Ka­ra­chi. An­ders ga ik eerst naar Pe­sha­war.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Zwakkeling?

Ik eet brood met to­ma­ten en ched­dar. Ik ben erg ze­nuw­ach­tig. Het moet luk­ken. Het hangt af van dat twee­ën­half uur du­rend vlucht­je van Boe­ka­rest naar Am­ster­dam.
Het is nu 13.20 uur en over an­der­half uur weet ik meer.
Aan de ene kant ben ik blij dat ik weg kan (mis­schien), aan de an­de­re kant heb ik het ge­voel dat ik weg­loop voor een soort ver­ant­woor­de­lijk­heid, weg­loop voor moei­lijk­he­den, dat ik te zwak, te week ben om de zwa­re op­ga­ve van de­ze va­kan­tie te aan­vaar­den.
Ik ben niet ge­schikt voor de Der­de We­reld. Ik ben te zwak, te ver­wes­terd. Ik voel me on­ge­mak­ke­lijk.
Hoe moet ik thuis een en an­der ver­ant­woor­den?
Ver­ant­woor­den bij wie?
Ik loop weg uit de­ze hit­te en dit on­ge­mak naar het com­fort van thuis. Het al­les ge­re­gel­de le­ven. Het al­les op tijd voor­zie­ne le­ven, naar de ver­trouw­de, min­der ver­moei­en­de maat­schap­pij, waar al­les voor je ge­re­geld wordt, waar nor­men gel­den die je kent. Nee, rei­zen is niets voor mij. Als ik een ei­gen huis zou heb­ben met be­ken­de za­ken, zo­als een keu­ken, waar ik zelf ve­ge­ta­risch zou kun­nen ko­ken, zou het mis­schien be­ter zijn. Mis­schien.
Ik wil een ge­re­geld le­ven. Ik kan niet (meer) te­gen het on­ge­re­gel­de le­ven. Te­gen de hit­te, het stof, de vlees­stank, de vie­zig­heid (het af­val, stin­kend, in gro­te ho­pen) op straat, het vuil, de sme­rig­heid, de ga­ten in de straat, in de stoep. Het luid toe­te­ren­de ver­keer. Dat al­les, daar wil ik voor vluch­ten. Zwak, mis­schien, maar het is zo.
De slech­te hy­gi­ëne, dat is mis­schien een be­te­re om­schrij­ving. De (te­rech­te?) vrees voor al­ler­lei en­ge ziek­tes als ge­volg van de slech­te hy­gi­ëne, dat is de grootste drijf­veer om hier weg te gaan. Je moet op al­les let­ten wat je eet en aan­raakt. Niets is zon­der meer vei­lig, al­les moet je con­tro­le­ren. Is de thee wel warm / heet ge­noeg? (Om de bac­te­riën te do­den.) De men­sen zijn zo slor­dig, al­le­maal, maar wel on­be­grensd vrien­de­lijk.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Risico

Om 14.40 bel ik. Voor Boe­ka­rest – Amsterdam is nog geen be­ves­ti­ging, “… but, ta­ke your chan­ce, sir”, zeg­gen ze bij de KLM. Even denk ik na. Ik zal dit ri­si­co ne­men en ga naar Ka­ra­chi.
Het hotel kost 395 Roe­pie. (Ka­mer: 323 Roe­pie plus te­le­foon­kos­ten.)
Taxi naar het PIA-kan­toor: 15 Roe­pie. (Ik boek daar voor de vlucht naar Ka­ra­chi van 19.05 uur. 2.070 Roe­pie. Taxi naar de lucht­ha­ven: 40 Roe­pie.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Engelse

De vlucht naar Ka­ra­chi is ze­ker, daar­voor heb ik een tic­ket. De rest zie ik wel.
Ik eet mijn laat­ste to­ma­ten op als ik zit te wach­ten om de lucht­ha­ven in te gaan. De En­gel­se, die tij­dens de bus­rit van Kash­gar naar Sust (Zie 27 en 28 ju­li jl.) naast me zat en niet met me wil­de pra­ten, is er met een vrien­din en komt naar me toe. Ik her­ken haar eerst niet. Nu is ze wel spraak­zaam, maar wat moet ik zeg­gen? Ge­luk­kig heb­ben ze het in de ga­ten en gaan weer weg.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Malariapillen

Ik lees Lady Chatterley’s lover van D.H. Law­ren­ce.
Om 18.30 zit ik in het vlieg­tuig. Om 19.30 vlie­gen we.
Is­lam­abad / Ra­wal­pin­di is ver­licht. Voor de rest blijft het don­ker tot Ka­ra­chi. Ik zit naast een raam en kijk naar het oos­ten. Ik zie niets. Ik vlieg in een Boe­ing 747.
Van de war­me maal­tijd eet ik al­leen de war­me, dro­ge rijst, zo­dat ik de ma­la­ria­pil­len kan slik­ken.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Steekpenningen?

Om 21.00 uur ben ik in Ka­ra­chi. Wat is de stad mooi ver­licht: 1.400 ki­lo­me­ter zui­de­lij­ker. (Als­of je van­uit Am­ster­dam nu in Bar­ce­lo­na zit.)
Buiten is het be­nauwd. (30°C.)
Een Afghaan, die in Aus­tra­lië woont en bij zijn ou­ders in Is­lam­abad op bezoek gaat, valt mij las­tig met zijn zin­lo­ze praat over geld en mooie vrou­wen. (Hij kwam uit Bang­kok.)
Om 22.00 uur mag ik de lucht­ha­ven in, maar de Ta­rom Of­fi­cials ge­ven me niet veel kans. Ze zul­len zien wat ze doen kun­nen. (Moet ik ze soms steek­pen­nin­gen ge­ven? Dat kan ik niet ge­lo­ven.)

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Noten

*
De reden van mijn wens eer­der naar Ne­der­land te­rug te gaan.
Terug­reis ver­vroe­gen. (8 au­gus­tus, noot 1.)

Te­rug.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Meer infor­matie.

GM.: Google Maps. – Wi.: Wi­ki­pe­dia. – Web.: website. – F.: foto’s in Google Maps.
Pakistan:
GM., Wi., F.
:ﭘﺎﻛﺴﺘﺎﻥ
Rawalpindi:
GM., Wi., F.
:ﺭﺍﻭﻟﭙﻨﮉﻯ
Karachi:
GM., Wi., F.
:ﻛﺮﺍﭼﻲ

Menu – Be­gin – Einde.

Index

Index van ter­men:
Index van per­so­nen:
.
Index van lo­ca­ties:

Me­nu – Be­gin.
Pa­ki­stan-Chi­na: Chro­no­lo­gi­sche weer­ga­ve.

De au­teur de­zes kan niet ga­ran­de­ren dat al­le links naar ex­ter­ne web­si­tes (dus die van der­de par­tij­en) al­tijd zul­len blij­ven be­staan. Fo­to’s in Goog­le Maps, bij­voor­beeld, kun­nen ver­dwij­nen wan­neer de ei­ge­naar ze weg­haalt. Ook aan an­de­re links kan een ein­de ko­men, of kun­nen in on­ge­bruik ra­ken.
Wan­neer u een niet wer­ken­de link con­sta­teert kunt u dat mel­den in het re­ac­tie­veld. Bij voor­baat dank.