China

Pakistan, 28 juli 1993

ioannes de limbourg Juli, Karakoram Highway , ,

Ka­ra­ko­ram High­way

1993 – 2018: vijf­en­twin­tig jaar ge­le­den

Pa­ki­stan – Kash­mir – Chi­na

Dag­boek 1993

(Dag 7851) Ik ben on­der­weg in China, op weg naar Pa­ki­stan. Ik maak ken­nis met de En­gels­man Da­vid. Van­af van­daag zul­len we een aan­tal da­gen sa­men op­trek­ken. Laat in de mid­dag be­rei­ken we Sust / Sost, in Pa­ki­stan.
1.) Ik reis zon­der ca­me­ra, daar­om plaats ik bij al­le in­te­res­san­te plaat­sen een link naar de fo­to’s in Goog­le Maps.
2.) De munt­een­heid in Chi­na is de Yu­an / Ren­min­bi (Rmb), maar toe­ris­ten moe­ten Foreign Ex­change Cer­ti­fi­ca­tes (FEC) ko­pen. De wis­sel­koers is f. 1,00 = 3 FEC. 1 FEC = f. 0,33. FEC 100 = 145 Yu­an, dus f. 1,00 = 4,35 Yu­an / Rmb en 100 Yu­an / Rmb = f. 23,00.
3.) De munt­een­heid in Pa­ki­stan is de Roe­pie: (PKR.) (f. 1,00 (gul­den) = 14 Roe­pie, dus 100 Roe­pie = f. 7,00.)
4.) Voor be­zoe­kers die via the-face.com op deze web­si­te ko­men: als de in­ter­ne links niet wer­ken (mo­bie­le te­le­foon) klikt u voor het ori­gi­ne­le adres van dit be­richt op: ira­da.com.
5.) Dit reis­ver­slag komt uit mijn dag­boek 1993 en is mijn in­ter­pre­ta­tie van de wer­ke­lijk­heid.

Menu – Index en het einde.

 
 

Woensdag, 28 juli 1993.
Dag 18. Tashkurghan – Sust.
Rond 7.00 uur Beijing-tijd*(1) sta ik op. (Dat is rond 04.00 uur Pa­ki­staan­se tijd.)
Ik eet een ont­bijt met to­ma­ten, eie­ren en brood. Ik slik de ma­la­ria­pil­len, want die ver­gat ik gis­te­ren­avond.
In het ho­tel moest ik gis­te­ren­avond mijn pas­poort af­ge­ven. Dat krijg ik pas van­och­tend weer te­rug.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Ontbijt

De Pakistani, Da­vid, en ik gaan in een res­tau­rant­je te­gen­over het bus­sta­tion het ont­bijt ge­brui­ken. Dat wil zeg­gen: zij, want ik at dus al. (Nu reis­de ik alleen en had dus wel eten bij mij!)

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Beesten

De Chinezen be­han­de­len de Pa­ki­sta­ni als bees­ten en de Pa­ki­sta­ni ge­dra­gen zich als bees­ten. In het res­tau­rant­je veeg­de een Pa­ki­sta­ni zijn vet­ti­ge han­den aan de gor­dij­nen af en een an­der spuw­de op de grond in een hoek. (Op de grond spu­wen, waar ze zit­ten, doen ze al­le­maal.)
In het Traf­fic-ho­tel is ’s nachts geen elek­tri­ci­teit en geen wa­ter in de toi­let­ten. Zo wor­den de Pa­ki­sta­ni door de Azi­a­ten ge­pakt*(2).
De Chi­ne­zen, ook de vrou­wen, spu­wen ook waar ze zit­ten.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Spannend

De rit van Tash­kur­ghan is voor­al aan de Pa­ki­staan­se zij­de van de grens meer dan span­nend. Ener­zijds om­dat de Chi­ne­se chauf­feur zijn bus bij een hel­ling naar be­ne­den de ver­snel­ling in de vrij-stand zet en de bus de berg af laat rol­len. (In het En­gels: coas­ting.) Dit blin­de ver­trou­wen op de rem­men ver­ont­rust mij zeer. Waar­om niet op de mo­tor rem­men? Dat is toch veel vei­li­ger.
An­der­zijds komt de span­ning door de KKH [Ka­ra­ko­ram High­way]. Hij is in slech­te con­di­tie.
De chauf­feur wil over een gro­te steen rij­den. Die breekt dan door­mid­den, pre­cies on­der de deur. De bus kan niet ver­der en de pas­sa­giers moe­ten door de ra­men naar bui­ten, want de deur is ge­blok­keerd. Veel men­sen lo­pen door. Ik blijf eerst bij de bus han­gen, maar als ik om­hoog kijk en die berg zie, die uit lei­steen­pla­ten be­staat, die lood­recht naar be­ne­den han­gen, lijkt het mij ook ver­stan­dig om door te lo­pen. De bus komt wel weer los.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Aardverschuiving

De volgende stop: (De pas­sa­giers schreeu­wen: “Sabr, sabr” [ge­duld, ge­duld / kalm aan, kalm aan] en de bus stopt.) Ie­der­een, be­hal­ve de ge­lo­vi­ge Af­ghaan*(3), mijn ka­mer­ge­noot, af­ge­lo­pen nacht, stapt uit en rent naar vo­ren. Ik begrijp er eerst niets van, maar dan zie ik de re­den: de landslide [aard­ver­schui­ving] van los­se ste­nen is nog steeds be­zig. De wind blaast het zand rond de ste­nen weg, die naar be­ne­den rol­len en weer op an­de­re ste­nen sto­ten, die weer val­len, dus zet ik het ook op een lo­pen. De bus komt bij­na leeg aan­ge­reden. Even lijkt het er­op of hij het ra­vijn in kie­pert en ie­der­een houdt zijn adem in. Dan komt de bus met een rot vaart over de steen­ho­pen die op de KKH lig­gen, aan­ge­re­den en wij al­le­maal ap­plau­dis­se­ren. De chauf­feur ver­roert geen spier.
De ver­dere reis ver­loopt zon­der veel moei­lijk­he­den.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Gezellig

Deze busreis van Kash­gar naar Sust was bei­de da­gen ge­zel­lig. Span­nend was ze voor­al de twee­de dag en dat voor­al aan de Pa­ki­staan­se zij­de, van­af cir­ca vijf­tig ki­lo­me­ter voor Sust. Daar was de KKH in slech­te con­di­tie.
Het land­schap was veel mooi­er dan de reis in de an­de­re rich­ting, om­dat ik nu meer kon zien, in de bus, dan van­uit die jeep [Op 22 en 23 juli jl.] Geen oog heb ik dicht­ge­daan. Daar was het land­schap te mooi voor.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Vrek

In Sust duurt het even voor­dat ik een C-for­mu­lier [grens­for­mu­lier] heb en Da­vid, met wie ik naar het ho­tel zal gaan, wordt on­ge­dul­dig, maar hij wil er ook een.
Daar­na gaan we naar het Moun­tain Re­fu­ge ho­tel, maar het is veel ver­der dan ik dacht. We lo­pen na­me­lijk.
Ik ver­gis­te me. De dou­a­ne­post is ver­der bui­ten het dorp dan ik dacht. David vloekt en steunt en kreunt. Hij draagt ruim 30 kg. en ik maar cir­ca 15 kg. op de rug.
Ik sla een ta­xi af. Die vraagt 35 Roe­pie en wil het niet doen voor 30 Roe­pie. Da­vid is daar ook kwaad over, dat ik be­zui­nig­de op één dol­lar. Niet­te­min ne­men we in het Moun­tain Re­fu­ge ho­tel een twee­per­soons­ka­mer.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Wantrouwen

Bij de Pa­ki­sta­ni [Tash­kur­ghan] liet ik mijn spul­len on­be­heerd ach­ter, maar wie is Da­vid? Ik neig er­naar hem te ver­trou­wen, maar neem mijn broek toch mee de dou­che in, want mijn geld en pa­pie­ren zit­ten er­in.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Avondmaal

We gebruiken het avond­maal in het ho­tel en Da­vid is wild en­thou­si­ast. Dit is het bes­te maal sinds zijn ver­trek, be­gin ju­ni, uit Bos­ton. (Hij vloog naar War­schau en ging van­daar met de trein naar Kiev en Bo­cha­ra, Sa­mar­kand, Al­ma Ata en Urum­qi. (En nog wat tus­sen­lig­gen­de plaat­sen.) Van­uit Urum­qi vloog hij naar Kash­gar en ging de dag er­na di­rect op de bus.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Uitzicht

Ik heb nog 2.593 Roepie en 125 US$ cash over en nog wat tra­vel­ler­che­ques.
Van­avond wan­del­en Da­vid en ik een heu­vel op. We had­den op een rus­ti­ge plaats een mooi uit­zicht. Van hem krijg ik en­ke­le tips om mijn re­tour­vlucht te ver­vroe­gen. (Hoe te han­de­len, na­me­lijk via een reis­bu­reau.)

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Noten

*(1)
Beijing-tijd. In heel Chi­na geldt een stan­daard­tijd, na­me­lijk die van Bei­jing, de hoofd­stad. Om­dat die stad cir­ca 3.500 km oos­te­lij­ker ligt, is het in west-Chi­na pas 05.00 uur, wan­neer het in Bei­jing al 08.00 uur is. Voor de amb­te­na­rij is het mis­schien zin­vol om de stan­daard­tijd aan te hou­den, maar de lo­ka­le be­vol­king in het wes­ten, han­teert een (ver­bo­den) lo­ka­le tijd.

Te­rug.

*(2)
Geen water in de toi­let­ten: de over­gro­te meer­der­heid van de mos­lims veegt, na de gro­te bood­schap, de kont niet met pa­pier af, maar met wa­ter en de lin­ker­hand.
Geen wa­ter be­te­kent: geen kont af­ve­gen.
Om­dat de lin­ker­hand bij het af­ve­gen van hun kont wordt ge­bruikt is die hand on­rein. Je mag met de lin­ker­hand nooit aan het eten ko­men (ook niet als wes­ter­ling), ook niet bij het be­rei­den van een maal­tijd. Je mag nie­mand de lin­ker­hand ge­ven, of aan iemand iets teruggeven met je linkerhand. Dat alles is verboden. (Als een mos­lim dat toch doet, dan geldt dat als een te­ken van min­ach­ting voor de ‘ont­van­ger’ van die hand of het ge­ge­ven goed.)
(In het Ita­li­aans is het woord voor links, ook po­li­tiek links,: si­nis­tra (si­nis­ter) dus in de Ita­li­aan­se cul­tuur is er ook wat aan de hand wat links / de lin­ker­hand).
(Een les­je over de lin­ker­hand en de is­lam. Bij het met mes en vork eten, zo­als veel wes­ter­lin­gen doen ge­bruikt men de lin­ker­hand om het eten, met de vork, naar de mond te bren­gen. Dat doen mos­lims niet. Vrij­wel al­le mos­lims eten met hun blo­te han­den en ge­brui­ken daar­bij nooit de lin­ker­hand. Wanneer zij ge­bruik maken van be­stek, dan eten ze al­leen een vork en een le­pel. De le­pel ligt dan in de rech­ter­hand en daar­mee wordt het eten naar de mond ge­bracht. Een mes aan / op tafel is ta­boe.)

Te­rug.

*(3)
De gelovige Afghaan stap­te niet uit de bus toen die dreig­de te ver­on­ge­luk­ken. Als het zijn tijd was om dood te gaan, zo zei hij, dan zou hij dood gaan, of hij nu uit­stap­te of niet.

Te­rug.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Meer infor­matie.

GM.: Google Maps. – Wi.: Wi­ki­pe­dia. – Web.: website. – F.: foto’s in Google Maps.
Xinjiang / Sin­kiang:
GM., Wi., F.
 
Karakoram High­way:
GM., Wi., F.
 
Tashkurghan:
GM., Wi., F.
 
Pakistan:
GM., Wi., F.
:ﭘﺎﻛﺴﺘﺎﻥ
Sust / Sost:
GM., Wi., F.
:ﺳﻮﺳﺖ

Menu – Be­gin – Einde.

Index

Index van ter­men:
Index van per­so­nen:
.
Index van lo­ca­ties:

Me­nu – Be­gin.
Pa­ki­stan-Chi­na: Chro­no­lo­gi­sche weer­ga­ve.

De au­teur de­zes kan niet ga­ran­de­ren dat al­le links naar ex­ter­ne web­si­tes (dus die van der­de par­tij­en) al­tijd zul­len blij­ven be­staan. Fo­to’s in Goog­le Maps, bij­voor­beeld, kun­nen ver­dwij­nen wan­neer de ei­ge­naar ze weg­haalt. Ook aan an­de­re links kan een ein­de ko­men, of kun­nen in on­ge­bruik ra­ken.
Wan­neer u een niet wer­ken­de link con­sta­teert kunt u dat mel­den in het re­ac­tie­veld. Bij voor­baat dank.

China, 27 juli 1993

ioannes de limbourg Juli, Karakoram Highway ,

Ka­ra­ko­ram High­way

1993 – 2018: vijf­en­twin­tig jaar ge­le­den

Pa­ki­stan – Kash­mir – Chi­na

Dag­boek 1993

(Dag 7850) Sa­men met Ke­nau*, Bul­le­bak* (Bull) en Adel­heid* kwam ik af­ge­lo­pen vrij­dag in Kash­gar aan, in de re­gio Xin­jiang / Sin­kiang in Chi­na. We lo­ge­ren in het Qi­ni­bagh-ho­tel. Van­daag schei­den zich on­ze we­gen. Zij rei­zen ver­der door Chi­na, ik ga over de Ka­ra­ko­ram High­way (KKH) te­rug naar Pa­ki­stan.
1.) Ik reis zon­der ca­me­ra, daar­om plaats ik bij al­le in­te­res­san­te plaat­sen een link naar de fo­to’s in Goog­le Maps.
2.) De munt­een­heid in Chi­na is de Yu­an / Ren­min­bi (Rmb), maar toe­ris­ten moe­ten Foreign Ex­change Cer­ti­fi­ca­tes (FEC) ko­pen. De wis­sel­koers is f. 1,00 = 3 FEC. 1 FEC = f. 0,33. FEC 100 = 145 Yu­an, dus f. 1,00 = 4,35 Yu­an / Rmb en 100 Yu­an / Rmb = f. 23,00.
3.) Voor be­zoe­kers die via the-face.com op deze web­si­te ko­men: als de in­ter­ne links niet wer­ken (mo­bie­le te­le­foon) klikt u voor het ori­gi­ne­le adres van dit be­richt op: ira­da.com.
4.) * De na­men Ke­nau, Bul­le­bak (Bull) en Adel­heid zijn om pri­va­cy­re­de­nen ge­fin­geerd. Dit reis­ver­slag komt uit mijn dag­boek 1993 en is mijn in­ter­pre­ta­tie van de wer­ke­lijk­heid.

Menu – Index en het einde.

 
 

Dinsdag, 27 juli 1993.
Dag 17. Kashgar – Tashkurghan.
(Later blijkt dat ik nu op de helft van mijn va­kan­tie was, maar dat wist ik niet eer­der dan later.)
Om 6.00 uur staan Adel­heid, Ke­nau en Bull op. Om 7.15 uur nemen we af­scheid. Zij gaan een 18-urige trip ma­ken naar Kodja / Kuqa. Ik blijf nog één of twee da­gen hier.
Ke­nau be­moe­dert weer: “Wees voor­zich­tig. Geen hon­derd pro­cent ver­trou­wen in de men­sen heb­ben.”
Nau­we­lijks twee maan­den ge­le­den kon ik me een va­kan­tie (zelfs één dag) zon­der haar niet voor­stel­len, nu doet het me niets, to­taal niets, dat ze weg­gaat. Wel vind ik het erg al­leen te moe­ten rei­zen, maar het ha­ni­ge, macho­ge­drag van Bull, die zich voor Ke­nau als een pan­tof­fel­held ge­draagt, werd me te veel.
(Ik had het mis­schien nog wel kun­nen vol­hou­den tot het eind van de va­kan­tie, maar het zou toch steeds meer zijn gaan ir­ri­te­ren.)

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Vertrek

Ik heb nog 57 Yu­an over en 238,34 FEC. (Een van de­ze da­gen wis­sel­de ik nog een 50 FEC voor 74 Yu­an.)
Ik re­ken al­le kos­ten voor twee da­gen nog eens door en be­sluit nog maar één dag te blij­ven. Niet lang daar­na ga ik vra­gen of ik van­daag nog kan ver­trek­ken. Dat kan en ik be­taal 198 FEC voor een kaar­tje naar Sust. (Pa­ki­stan)

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Proviand

Ik ga de stad in. Ik koop zes hard ge­kook­te ei­e­ren, vijf brood­jes, een hal­ve ki­lo to­ma­ten en een fles Se­ven-up. Ik be­zoek even de Id Qah-mos­kee en ga naar het ho­tel te­rug.
De mier­zoete Se­ven-up gooi ik weg en de hals snij ik van de fles af. De romp ge­bruik ik om de to­ma­ten in op te slaan.
Ik maak me reis­klaar en zorg er­voor die spul­len die ik ’s nachts in het ho­tel van Tash­kur­ghan denk no­dig te heb­ben, bui­ten de rug­zak blij­ven, want die blijft op het dak van de bus ge­du­ren­de de nacht.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Boek

In de stad kocht ik ook nog een boek voor de Uni­ver­si­teits­bi­blio­theek Lei­den (zie ook 25-7-93) voor 15 Yu­an. Het boek heeft 590 blad­zij­den en zou een Uy­ghur-Ur­du [Oei­goer-Oer­doe] woor­den­boek zijn, maar het be­han­delt vol­gens mij ook de gram­ma­ti­ca van een van die ta­len.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Qinibagh-hotel

Het hotel heet Qi­ni­wake. (De ‘q’ wordt uit­ge­spro­ken als een dj: Dji­ni­baagh.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Eijsden

Ik sta bui­ten wat met Duit­sers en Bel­gen te pra­ten. De bus zou om 11.00 uur ver­trek­ken, maar dat wordt pas 14.00 uur. In Chi­na ver­trekt een bus pas als hij vol is.
Alle bui­ten­lan­ders ge­dra­gen zich ont­span­nen en er is niet, zo­als bij Ke­nau, Adel­heid en Bull de ner­vo­si­teit om de ba­ga­ge maar op de bus te krij­gen.
De Chinezen ne­men de pas­poor­ten in en hou­den die om­hoog, als de pas­sa­giers­lijs­ten klaar zijn, bij de deur van de bus. De ei­ge­naar van die pas mag de bus in. De Bel­gen waar­schu­wen me, ze za­gen een pas met Eijs­den*(1) er­op. Ik loop naar die bus, maar ik denk: “Dat zijn te veel pas­sen voor die bus.” En wil te­rug­lo­pen naar de an­de­re bus, maar men over­tuigt mij er­van toch bij die bus te blij­ven en plots is daar weer mijn pas. Met rug­zak en al mag ik de bus in. De rug­zak in het gang­pad, on­der een gang­pad­stoel, die ge­du­ren­de de he­le twee­daag­se rit naar Sust leeg zal blij­ven.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

A journey of a life­time

Ik zit naast een En­gel­se, die nog­al zwijg­zaam is. Ik doe een po­ging met haar te pra­ten. La­ter wil ik haar wat te eten ge­ven, maar het wordt niets.
Schuin achter mij zit een En­gels­man druk met een Pa­ki­sta­ni te pra­ten.
De bus gaat rond 13.00 uur rij­den. Op straat trekt de ho­ge dak-la­ding een te­le­foon­lei­ding uit de mas­ten en we blij­ven nog een uur staan. Om 14.00 uur rij­den we ein­de­lijk, maar kort. (Van 14.40 tot 15.30 uur wordt ge­stopt om te eten.) Daar­na wordt tot 22.30 uur aan één stuk door ge­re­den. Met uit­zon­de­ring van twee pas­poort­con­tro­les en rom­mel op de weg, ko­men we niet meer uit de bus.
Net als ik in Wuthe­ring Heights van Emi­ly Bron­të*(2) wil be­gin­nen te le­zen, hoor ik de En­gels­man te­gen zijn Pa­ki­staan­se buur­man zeg­gen: “A jour­ney of a life­time.” Ik vind dat hij ge­lijk heeft en ik stop het boek weg. Tot Sust zal ik er niet meer in le­zen. Ik kijk al­leen nog maar om mij heen en zal geen en­ke­le keer door slaap over­mand wor­den.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Sneeuwtoppen

Rond Kashgar is het vlak en rij­den we door en­ke­le oa­sen-dorp­jes. Lang­zaam maar ze­ker be­gin­nen de ber­gen en die wor­den steeds ho­ger. Prach­ti­ge sneeuw­top­pen wor­den zicht­baar. Op een berg staat op de top zelfs een berg­geit.
De te­rug­weg [naar Pa­ki­stan] is nog mooi­er dan de heen­weg, de te­rug­weg maakt nu veel meer in­druk op mij dan de heen­weg. Het is in­druk­wek­kend mooi, maar je moet er zelf rei­zen om het te zien. In de buurt van Ka­ra Kul zijn een he­le reeks wit­te top­pen.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Migrant

In de bus spreek ik met een jon­gen van cir­ca twin­tig jaar uit Now­she­ra, die op weg was naar Hong­kong om er te wer­ken, maar we­gens geld­ge­brek niet ver­der kwam dan Kash­gar. Hij heet MA. en wil ook wel in Ne­der­land wer­ken. Zijn En­gels is erg slecht.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Gods wil

Ik slaap weer in het Traff­ic-ho­tel in Tash­kur­ghan. Ik laat nu mijn ka­mer­deur open, want de Chi­ne­se sleu­tel­da­me is bij­zon­der on­wil­lig om mijn deur open te ma­ken. In mijn ka­mer lig­gen mijn spul­len en ik zit in een an­dere ka­mer. (Al­leen geld en pa­pie­ren heb ik bij me.) Ik ben niet bang dat ik iets kwijt raak.
Ik zit in een an­de­re ka­mer te ver­tel­len met Pa­ki­sta­ni en de En­gels­man, die Da­vid heet. Ik dacht, mis­schien kent hij [mijn broer] J., want J. reis­de ook met een En­gel­se Da­vid en die zat en­ke­le we­ken ge­le­den ook in Pa­ki­stan. Maar de­ze Da­vid heeft een re­gu­lie­re on­der­wijs­baan in de Ver­enig­de Sta­ten van Ame­ri­ka.
Voor­dat ik in bed ga ver­tel ik nog even met een Af­ghaan en die zegt, dat als ik snurk, dat het Gods wil is. Hij zal er niet over kla­gen.
Waar­schijn­lijk ook Gods wil is het dat een Pun­ja­bi en een Pasj­toe op één ka­mer sla­pen en dat daar ru­zie over ont­staat.
Ik slaap rond 01.00 uur Pe­king-tijd. [Bei­jing-tijd.*(3)]

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Noten

*(1)
Eijsden: ik woon­de van 1979 tot en met 1989 in Eijs­den. Mijn pas­poort is dus mins­tens vier jaar oud.

Te­rug.

*(2)
Emily Brontë (1818-1848) was een Engelse schrijf­ster die leef­de in de eer­ste helft van de ne­gen­tien­de eeuw. Zij schreef de we­reld­be­roemd ge­wor­den ro­man Wu­the­ring Heights, in het Ne­der­lands ver­taald als ‘Woes­te Hoog­ten’.
Wikipedia: Emily Bron­të.

Te­rug.

*(3)
Beijing-tijd. In heel Chi­na geldt een stan­daard­tijd, na­me­lijk die van Bei­jing, de hoofd­stad. Om­dat die stad cir­ca 3.500 km oos­te­lij­ker ligt, is het in west-Chi­na pas 05.00 uur, wan­neer het in Bei­jing al 08.00 uur is. Voor de amb­te­na­rij is het mis­schien zin­vol om de stan­daard­tijd aan te hou­den, maar de lo­ka­le be­vol­king in het wes­ten, han­teert een (ver­bo­den) lo­ka­le tijd.

Te­rug.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Meer infor­matie.

GM.: Google Maps. – Wi.: Wi­ki­pe­dia. – Web.: website. – F.: foto’s in Google Maps.
Xinjiang / Sin­kiang:
GM., Wi., F.
 
Kashgar:
GM., Wi., F.
 
Id Qah-moskee:
GM., Wi., F.
 
Karakoram High­way:
GM., Wi., F.
 
Qinibagh Ho­tel:
GM., Wi., F.
 
Karakul:
GM., Wi., F.
 
Tashkurghan:
GM., Wi., F.
 
Koja / Kuqa:
GM., Wi., F.
 
Nowshera:
GM., Wi., F.
:ﻧﻮﺷﻬﺮﻩ

Menu – Be­gin – Einde.

Index

Index van ter­men:
Index van per­so­nen:
.
Index van lo­ca­ties:

Me­nu – Be­gin.
Pa­ki­stan-Chi­na: Chro­no­lo­gi­sche weer­ga­ve.

De au­teur de­zes kan niet ga­ran­de­ren dat al­le links naar ex­ter­ne web­si­tes (dus die van der­de par­tij­en) al­tijd zul­len blij­ven be­staan. Fo­to’s in Goog­le Maps, bij­voor­beeld, kun­nen ver­dwij­nen wan­neer de ei­ge­naar ze weg­haalt. Ook aan an­de­re links kan een ein­de ko­men, of kun­nen in on­ge­bruik ra­ken.
Wan­neer u een niet wer­ken­de link con­sta­teert kunt u dat mel­den in het re­ac­tie­veld. Bij voor­baat dank.

China, 26 juli 1993

ioannes de limbourg Juli, Karakoram Highway ,

Ka­ra­ko­ram High­way

1993 – 2018: vijf­en­twin­tig jaar ge­le­den

Pa­ki­stan – Kash­mir – Chi­na

Dag­boek 1993

(Dag 7849) Sa­men met Ke­nau*, Bul­le­bak* (Bull) en Adel­heid* kwam ik af­ge­lo­pen vrij­dag in Kash­gar aan, in de re­gio Xin­jiang / Sin­kiang in Chi­na. We lo­ge­ren in het Qi­ni­bagh-ho­tel. Van­daag be­zoe­ken we een mau­so­le­um bui­ten Kash­gar.
1.) Ik reis zon­der ca­me­ra, daar­om plaats ik bij al­le in­te­res­san­te plaat­sen een link naar de fo­to’s in Goog­le Maps.
2.) De munt­een­heid in Chi­na is de Yu­an / Ren­min­bi (Rmb), maar toe­ris­ten moe­ten Foreign Ex­change Cer­ti­fi­ca­tes (FEC) ko­pen. De wis­sel­koers is f. 1,00 = 3 FEC. 1 FEC = f. 0,33. FEC 100 = 145 Yuan, dus f. 1,00 = 4,35 Yuan / Rmb en 100 Yuan / Rmb = f. 23,00.
3.) Voor be­zoe­kers die via the-face.com op de­ze web­si­te ko­men: als de in­ter­ne links niet wer­ken (mo­bie­le te­le­foon) klikt u voor het ori­gi­ne­le adres van dit be­richt op: ira­da.com.
4.) * De na­men Ke­nau, Bul­le­bak (Bull) en Adel­heid zijn om pri­va­cy­re­de­nen ge­fin­geerd. Dit reis­ver­slag komt uit mijn dag­boek 1993 en is mijn in­ter­pre­ta­tie van de wer­ke­lijk­heid.

Menu – Index en het einde.

 
 

Maandag, 26 juli 1993.
Dag 16. Kashgar.
’s Nachts ben ik geil en heb con­stant een erec­tie. Ik hoef niet veel moei­te te doen om klaar te ko­men. Wat een ge­not, na meer dan veer­tien da­gen. Ik denk aan niets en nie­mand. Ik ge­niet slechts van het heer­lijk ge­voel.
Ik slaap min­der goed.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Ansichtkaarten

Ik schrijf mijn laat­ste an­sicht­kaart, naar D.O. Bij haar weet ik bij­na geen va­ri­a­tie meer aan te bren­gen. Bij el­kaar ken­nen­de per­so­nen pro­beer­de ik zo­veel mo­ge­lijk va­ri­a­tie aan te bren­gen in de tekst, zon­der de hoofd­za­ken on­ver­meld te la­ten.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Geen gom

We gaan naar het post­kan­toor. De cir­ca twee­hon­derd post­ze­gels heb­ben geen gom op de ach­ter­kant. Er staat een scho­tel­tje met lijm met een paar stok­jes er­in. We zijn wel even be­zig.
Ik let er­op dat al­le ze­gels ge­stem­peld wor­den, zo­dat dief­stal van de ze­gels, zo­als in In­dia schijnt voor te ko­men, geen zin meer heeft. De to­ta­le zen­ding post kost 121 Yu­an. (Circa f. 30,00.)
In het post­kan­toor zijn en­ke­le se­xy meis­jes. (Nee, niet mijn reis­ge­no­tes.)

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Mausoleum

Met de bus gaan we in drie kwar­tier naar het stad­je Ar­tush waar we ver buit­en de plaats (cir­ca een half uur ezel­kar) de tom­be / het mau­so­leum van Sul­tan Soe­toeq Boegh­ra Khan* [?-955 AD] be­zoe­ken.
Er wordt een nieu­we in­gang van de mos­kee ge­bouwd, met bak­steen in mo­za­ïek-vor­men / geo­me­tri­sche vor­men. Ge­le bak­steen in ruit- en cir­kel­mo­tie­ven.
Ook ezel­kar te­rug. Dat zit erg on­ge­mak­ke­lijk. Het wie­belt veel en dat is sto­rend.
Daar­na van Ar­tush met de bus naar Kash­gar.
In het ho­tel circa 17.30 uur.
Stad in en daar eten, cir­ca 19.00 uur.
Weer: In Ar­tush was het half be­wolkt en daar­door mis­schien war­mer dan in Kash­gar.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Meloen oen

Bull zeur­de er­gens over de prijs van een me­loen die en­ke­le kwart­jes (1 kwart­je is = 1 Yu­an) te duur was en kreeg ru­zie met de ver­ko­per, om­dat die het geld op de grond gooi­de.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Vrouwen!

Oeigoer-vrou­wen schil­de­ren hun ge­zicht wit. Ze zien er spook­ach­tig uit. Ze zijn wel al­le­maal fleu­rig ge­kleed. Hun mo­de­stof­fen zou­den bij ons op­zien ba­ren. Ze zijn goed voor het hoe­ren­cir­cuit. Of in uit­gaans­ge­le­gen­he­den. Plooi- en plis­sé­jurken, strak als voor in het bor­deel en glit­ter­jur­ken met dui­zen­den ron­de of ova­le spie­gel­tjes in de kleur van de stof.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Noten

*
Wikipedia: Sultan Satuq Bugh­ra Khan.
Volgens een Fran­se pub­li­ca­tie werd het hui­dig mau­so­leum voor Sul­tan Sa­tuq Bugh­ra­khan in 1954 ge­bouwd, wel­is­waar op de fun­da­men­ten van een ou­der bouwwerk.
Les saints mu­sul­mans et leur cul­te au Xin­ji­ang:
… À la mort de Sa­tûq en 955, son fils et suc­ces­seur éri­ge un tom­beau que les fi­dè­les peu­vent en­co­re vi­si­ter au­jour­d’hui, sis à Ar­tush (à une qua­ran­tai­ne de ki­lo­mè­tres au nord de Kash­gar) (Zie noot 9)…
Noot 9: Le mau­so­lée ac­tu­el ne da­te que de 1954 mais il a été con­struit sur les rui­nes du pré­cé­dent.
In Ar­chi­ves de scien­ces so­ci­a­les des re­li­gi­ons: édi­ti­ons EHESS. 142 / av­ril-juin 2008. Va­ria. Les tom­beaux de saints mu­sul­mans au Xin­ji­ang.

Te­rug.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Meer infor­matie.

GM.: Google Maps. – Wi.: Wi­ki­pe­dia. – Web.: website. – F.: foto’s in Google Maps.
Xinjiang / Sin­kiang:
GM., Wi., F.
 
Kashgar:
GM., Wi., F.
 
Qinibagh Ho­tel:
GM., Wi., F.
 
Artush / Ar­tux:
GM., Wi., F.
 

Menu – Be­gin – Einde.

Index

Index van ter­men:
Index van per­so­nen:
.
Index van lo­ca­ties:
.

Me­nu – Be­gin.
Pa­ki­stan-Chi­na: Chro­no­lo­gi­sche weer­ga­ve.

De au­teur de­zes kan niet ga­ran­de­ren dat al­le links naar ex­ter­ne web­si­tes (dus die van der­de par­tij­en) al­tijd zul­len blij­ven be­staan. Fo­to’s in Goog­le Maps, bij­voor­beeld, kun­nen ver­dwij­nen wan­neer de ei­ge­naar ze weg­haalt. Ook aan an­de­re links kan een ein­de ko­men, of kun­nen in on­ge­bruik ra­ken.
Wan­neer u een niet wer­ken­de link con­sta­teert kunt u dat mel­den in het re­ac­tie­veld. Bij voor­baat dank.

China, 25 juli 1993

ioannes de limbourg Juli, Karakoram Highway ,

Ka­ra­ko­ram High­way

1993 – 2018: vijf­en­twin­tig jaar ge­le­den

Pa­ki­stan – Kash­mir – Chi­na

Dag­boek 1993

(Dag 7848) Sa­men met Ke­nau*, Bul­le­bak* (Bull) en Adel­heid* kwam ik eer­gis­te­ren in Kash­gar, re­gio Xin­jiang / Sin­kiang in Chi­na, aan, over de Ka­ra­ko­ram High­way, uit Pa­ki­stan. We lo­ge­ren in het Qi­ni­bagh-ho­tel. Van­daag trek ik er voor­na­me­lijk al­leen op uit, in de stad.
1.) Ik reis zon­der ca­me­ra, daar­om plaats ik bij al­le in­te­res­san­te plaat­sen een link naar de fo­to’s in Goog­le Maps.
2.) De munt­een­heid in Chi­na is de Yu­an / Ren­min­bi (Rmb), maar toe­ris­ten moe­ten Foreign Ex­change Cer­ti­fi­ca­tes (FEC) ko­pen. De wis­sel­koers is f. 1,00 = 3 FEC. 1 FEC = f. 0,33. FEC 100 = 145 Yuan, dus f. 1,00 = 4,35 Yuan / Rmb en 100 Yuan / Rmb = f. 23,00.
3.) Voor be­zoe­kers die via the-face.com op deze web­si­te ko­men: als de in­ter­ne links niet wer­ken (mo­bie­le te­le­foon) klikt u voor het ori­gi­ne­le adres van dit be­richt op: ira­da.com.
4.) * De na­men Ke­nau, Bul­le­bak (Bull) en Adel­heid zijn om pri­va­cy­re­de­nen ge­fin­geerd. Dit reis­ver­slag komt uit mijn dag­boek 1993 en is mijn in­ter­pre­ta­tie van de wer­ke­lijk­heid.

Menu – Index en het einde.

 
 

Zondag, 25 juli 1993.
Dag 15. Kashgar.
Op circa 9.00 uur. Ik heb goed ge­sla­pen.
En­ke­le an­sicht­kaar­ten, die ik gis­te­ren kocht, schrij­ven voor vrien­den en vrien­din­nen in Ne­der­land.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Eerste conflict

We gaan de stad in. Nu di­rect heb ik een con­flict met Ke­nau. (Het eer­ste van­daag, want er zou nog een vol­gen.)
Vol­gens Ke­nau, die zich steeds be­moei­zuch­ti­ger op­stelt, on­der­han­del ik niet goed. Ik vraag haar waar ze zich mee be­moeit. Het ging over trans­port naar de zon­dags­markt. We lo­pen ver­der, maar an­der trans­port komt niet meer op­da­gen. Ke­nau stuurt Bull te­rug, die als een hond ge­hoor­zaamt, maar ook hij krijgt met zijn goe­de on­der­han­de­lings­tac­tiek geen goed­ko­per ver­voer. (Dan ik.)

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Zondagsmarkt

Op een kruis­punt steek ik over, want daar schijnt de scha­duw en zo raak ik die an­de­ren ge­luk­kig kwijt. (Zij heb­ben daar wel trans­port ge­von­den.) Ik loop door de bin­nen­stad, de­zelf­de weg die we gis­te­ren fiets­ten, naar de druk­ke zon­dags­markt.
Ik eet er noe­dels en ik ver­lies er een vul­pot­lood. Ik koop een Mao-pet voor 4 Yu­an, een hal­ve ki­lo aman­dels (in dop) voor 13 Yu­an en een boek­je waar­van de ver­ko­per be­weert dat het Oei­goers [de lo­ka­le taal] is, voor 15 Yu­an. Hij wil­de en dacht dat ik 15 FEC zou be­ta­len, maar mooi niet dus.
Dit boek­je wil ik aan de Uni­ver­si­teits­bi­blio­theek Lei­den schen­ken, want vol­gens [in­si­der D.O.] heb­ben ze geen teks­ten uit dit ge­bied van Chi­na.
Na twee­ën­half uur heb ik het wel be­ke­ken op de­ze markt.
Ik wil­de wel zij­de ko­pen maar ik weet niet hoe dat uit­ziet en ook niet hoe dat in het Chi­nees of Oei­goers heet. En­gels wordt bij­na niet ge­spro­ken. Ook het an­de­re voor­ne­men om hier gor­dijn­stof te ko­pen voer ik niet uit. Er is niet veel prach­tigs en bo­ven­dien moet ik dat dan al­le­maal naar huis sle­pen / sjou­wen.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Volkspark

Ik loop het Volks­park in. Vrou­wen al­leen wor­den open­lijk aan­ge­staard door jon­ge­man­nen. Het schrij­ven van een brief­kaart voor Pa en Ma wordt door en­ke­le men­sen een tijd­je nauw­keu­rig ga­de­ge­sla­gen.
Ik wandel­de daar­na tot in de ui­ter­ste hoe­ken van het park. “Op zoek naar wod­ka”, zeg ik te­gen de anderen. (Want zij dron­ken gis­te­ren in een park wod­ka. (Naar la­ter blijkt: in een an­der park))
In het ho­tel schrijf ik 15 an­sicht­kaar­ten.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Department store

In het vier of vijf ver­die­pin­gen tel­len­de ‘De­part­ment sto­re’ is het als op de markt. Al­ler­lei af­de­lin­gen die al­le­maal het­zelf­de ver­ko­pen. Al­leen op de bo­ven­ste ver­die­ping zijn ex­clu­sie­ve bou­ti­ques naar wes­ters mo­del.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Tweede conflict

We gaan in de stad eten en voor de te­rug­weg ne­men we een ezel­kar. Ke­nau sprak af 2 Yu­an voor vier per­so­nen. Bij het ho­tel (Qi­ni­bagh) pro­beert hij: “2 Yu­an per per­soon.”
Ik geef hem 5 Yu­an in de vas­te en vol­le over­tui­ging dat ik 3 Yu­an te­rug zal krij­gen. [Ik ben dui­de­lijk na­ïef!] Ke­nau grist hem het bil­jet uit de han­den en zoekt sa­men met Bull in hun puin naar 2 los­se Yu­an. Ik ben ver­baasd en ge­ër­gerd en vraag mijn geld te­rug. Ze wil het niet ge­ven. Dat ir­ri­teert me nog meer. Her­haal­de­lijk vraag ik mijn geld te­rug, maar ze wil het niet meer ge­ven.
Een beet­je speels, nu, trek ik aan haar paar­den­staart. (Zo­als een an­der, in Ne­der­land, zo vaak straf­fe­loos deed.) Nu wordt zij kwaad en geeft me mijn geld te­rug en zegt: “Be­taal hem maar.”
Ik zeg: “Be­taal hem zelf maar.” (Ik heb haar la­ter, des­ge­vraagd, ge­zegd: “Ik ben geen hond, die je kunt be­ve­len: doe dit, doe dat.”)
Zij loopt kwaad weg en Bull er­ach­ter­aan. Ik vraag aan Adel­heid (re­ke­ning er­mee hou­dend, dat zij en Kenau er­over zul­len spre­ken): “Hoe kan ik het goed ma­ken?” Want ik voel me ook on­ge­luk­kig met de si­tu­a­tie.
Zij vindt dat ik mijn ex­cu­ses moet aan­bie­den, maar vindt ook dat Ke­nau te ver is ge­gaan.
We gaan naar on­ze ka­mer, maar Bull en Kenau doen niet open. (In fei­te wa­ren ze er niet.)

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Adelheid

Adelheid en ik ‘ne­men’ een ter­ras met elk een hal­ve li­ter pils. (Laag per­cen­tage.)
Adel­heid heeft het ver­moe­den dat ik om Bull de groep wil ver­la­ten, wat ik be­ves­tig als een van de oor­za­ken, naast de reis­druk (zie ook 15-7-93) en zij spreekt nog­maals haar vrees uit voor de da­gen dat zij met die twee an­de­ren al­leen zal rei­zen. (Zie gis­te­ren.)
Ik zou best met Adel­heid al­leen wil­len rei­zen, maar ik stel haar dat niet voor. Zij moet daar zelf maar mee komen. Dat doet ze niet.
Ik ben bang, dat als ik dat voor­stel, dat door haar en / of de twee an­de­ren ge­zien zal wor­den als be­wust on­enig­heid schep­pen.
Adel­heid zegt dat Bull ver­wacht had dat ik na 8 ju­ni mijn reis ge­an­nu­leerd zou heb­ben*.
Ik zeg te­gen Adel­heid dat ik een blind ver­trou­wen heb in de (ar­me) men­sen hier.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Excuses

Ik bied Ke­nau mijn ex­cu­ses aan in de hoop dat zij dat ook zal doen. Ze vindt ech­ter dat zij maar een klein beet­je schul­dig is, niet ge­noeg om haar ex­cu­ses aan te bie­den. Dat stelt me te­leur, maar ik blijf wel zor­gen voor een nor­ma­le ver­hou­ding, on­der­ling.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Noten

*
In eerste instantie zouden Ke­nau en ik al­leen naar Pa­ki­stan en Chi­na gaan. Zij had geen reis­ge­noot en vroeg mij of ik haar wil­de ver­ge­zel­len. Ve­le maan­den la­ter, op 8 ju­ni jl., be­sloot haar ex-vriend (Bul­le­bak) en een me­de­be­woon­ster van haar stu­den­ten­flat (Adel­heid) om ook mee te gaan.
Vol­gens Adel­heid had Bul­le­bak dus ver­wacht (ge­hoopt?) dat ik om hem mijn reis met Ke­nau zou an­nu­le­ren.

Te­rug.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Meer infor­matie.

GM.: Google Maps. – Wi.: Wi­ki­pe­dia. – Web.: website. – F.: foto’s in Google Maps.
Xinjiang / Sin­kiang:
GM., Wi., F.
 
Kashgar:
GM., Wi., F.
 
Karakoram High­way:
GM., Wi., F.
 
Qinibagh Ho­tel:
GM., Wi., F.
 
Volkspark Kashgar:
GM., Wi., F.
 

Menu – Be­gin – Einde.

Index

Index van ter­men:
Index van per­so­nen:
.
Index van lo­ca­ties:
.

Me­nu – Be­gin.
Pa­ki­stan-Chi­na: Chro­no­lo­gi­sche weer­ga­ve.

De au­teur de­zes kan niet ga­ran­de­ren dat al­le links naar ex­ter­ne web­si­tes (dus die van der­de par­tij­en) al­tijd zul­len blij­ven be­staan. Fo­to’s in Goog­le Maps, bij­voor­beeld, kun­nen ver­dwij­nen wan­neer de ei­ge­naar ze weg­haalt. Ook aan an­de­re links kan een ein­de ko­men, of kun­nen in on­ge­bruik ra­ken.
Wan­neer u een niet wer­ken­de link con­sta­teert kunt u dat mel­den in het re­ac­tie­veld. Bij voor­baat dank.

China, 24 juli 1993

ioannes de limbourg Juli, Karakoram Highway ,

Ka­ra­ko­ram High­way

1993 – 2018: vijf­en­twin­tig jaar ge­le­den

Pa­ki­stan – Kash­mir – Chi­na

Dag­boek 1993

(Dag 7847) Sa­men met Ke­nau*, Bul­le­bak* (Bull) en Adel­heid* kwam ik gis­te­ren in Kash­gar, re­gio Xin­jiang / Sin­kiang in Chi­na aan, over de Ka­ra­ko­ram High­way. We lo­ge­ren in het Qi­ni­bagh-ho­tel. Van­daag be­zoe­ken we een mau­so­leum en slen­te­ren door de stad.
1.) Ik reis zon­der ca­me­ra, daar­om plaats ik bij al­le in­te­res­san­te plaat­sen een link naar de fo­to’s in Goog­le Maps.
2.) De munt­een­heid in Chi­na is de Yu­an / Ren­min­bi (Rmb), maar toe­ris­ten moe­ten Foreign Ex­change Cer­ti­fi­ca­tes (FEC) ko­pen. De wis­sel­koers is f. 1,00 = 3 FEC. 1 FEC = f. 0,33.
3.) Voor be­zoe­kers die via the-face.com op deze web­si­te ko­men: als de in­ter­ne links niet wer­ken (mo­bie­le te­le­foon) klikt u voor het ori­gi­ne­le adres van dit be­richt op: ira­da.com.
4.) * De na­men Ke­nau, Bul­le­bak (Bull) en Adel­heid zijn om pri­va­cy­re­de­nen ge­fin­geerd. Dit reis­ver­slag komt uit mijn dag­boek 1993 en is mijn in­ter­pre­ta­tie van de wer­ke­lijk­heid.

Menu – Index en het einde.

 
 

Zaterdag, 24 juli 1993.
Dag 14. Kashgar.
Ik slaap lange tijd goed, maar al­le­maal ma­ken ze me ver­schil­len­de ke­ren wak­ker, want ik snurk. Be­grij­pe­lijk, voor hen is mijn snur­ken sto­rend, voor mij is het ‘fa­taal’, steeds weer wak­ker te wor­den ge­maakt. Ik sta dood­moe op en denk er­over een ka­mer voor mij al­leen te hu­ren, maar de Chi­ne­zen ver­hu­ren geen ka­mers, maar bed­den. Een een­per­soons­ka­mer is er niet. Een twee­per­soons­ka­mer kost 50 FEC per bed en een vier­per­soons­ka­mer kost 20 FEC per bed. Een zes­tien­per­soons­ka­mer kost 10 (of 15?) FEC per bed.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Mausoleum

We huren fiet­sen en gaan naar het Abakh Ho­ja Mau­so­le­um. Het is een mooi en rus­tig ge­le­gen ge­bouw.
Adel­heid loopt er hui­lend rond. Bull’s bot­te op­mer­kin­gen kwet­sen haar zeer. (Ik weet niet wat hij zei.) Ik pro­beer haar te troos­ten. Zij vreest de da­gen dat zij met Ke­nau en Bull al­leen zal zijn.
We blij­ven cir­ca twee­ën­half uur bij dit mau­so­le­um. Dit is de eer­ste rus­ti­ge dag, een zon­der ver­plich­tin­gen. Een dag waar­op we niet op een be­paald tijd­stip er­gens moe­ten zijn, in onze va­kan­tie.
Ik zou het mau­so­le­um wil­len schet­sen, maar heb het schets­boek niet bij me. Dit is de eer­ste en laat­ste keer dat me dit ge­beur­de.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Kashgar

We gaan naar het bus­sta­tion en wan­de­len, strui­nen door de stad, op zoek naar geld­wis­se­laars, ze zijn niet te vin­den. De an­de­ren, Adel­heid, Ke­nau en Bull moe­ten geld heb­ben voor de bus op dins­dag, als ze naar Ko­ja [Ku­qa] gaan. Ik ga te­rug naar mijn ka­mer en pro­beer te sla­pen, dat lukt niet.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Vrouwen

De stad in: soep en brood eten.
De Chinezen eten met open mond, ook de vrou­wen.
De jonge meisjes zijn soms su­per se­xy in strak­ke broe­ken of kor­te rok­ken.
Ik vind Kash­gar wel ge­zel­lig, maar de eet­stal­let­jes langs de straat zijn bij­na al­le­maal vies, on­hy­gië­nisch.
Ik denk aan A., [in Ne­der­land] was ze er maar bij. Ze wil graag naar Chi­na, ver­tel­de ze, maar dit Chi­na zal ze wel niet be­doe­len.
Hotel: circa 21.40 uur.
Over: 88 Yu­an / Rmb. [f. 23,00 = 100 Yuan / Rmb.]
Weer: benauwd. (’s Avonds). ’s Mor­gens: beet­je re­gen en fris.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Meer infor­matie.

GM.: Google Maps. – Wi.: Wi­ki­pe­dia. – Web.: website. – F.: foto’s in Google Maps.
Xinjiang / Sin­kiang:
GM., Wi., F.
 
Kashgar:
GM., Wi., F.
 
Karakoram High­way:
GM., Wi., F.
 
Qinibagh Ho­tel:
GM., Wi., F.
 
Aba Khoja Mau­so­le­um:
GM., Wi., F.
 
Koja / Kuqa:
GM., Wi., F.
 

Menu – Be­gin – Einde.

Index

Index van ter­men:
Index van per­so­nen:
.
Index van lo­ca­ties:
.

Me­nu – Be­gin.
Pa­ki­stan-Chi­na: Chro­no­lo­gi­sche weer­ga­ve.

De au­teur de­zes kan niet ga­ran­de­ren dat al­le links naar ex­ter­ne web­si­tes (dus die van der­de par­tij­en) al­tijd zul­len blij­ven be­staan. Fo­to’s in Goog­le Maps, bij­voor­beeld, kun­nen ver­dwij­nen wan­neer de ei­ge­naar ze weg­haalt. Ook aan an­de­re links kan een ein­de ko­men, of kun­nen in on­ge­bruik ra­ken.
Wan­neer u een niet wer­ken­de link con­sta­teert kunt u dat mel­den in het re­ac­tie­veld. Bij voor­baat dank.

China, 23 juli 1993

ioannes de limbourg Juli, Karakoram Highway ,

Karakoram

De route over de Ka­ra­ko­ram High­way van Tash­kur­ghan in Chi­na, rechts van het mid­den, vlak on­der de bo­ven­rand naar Kash­gar (links be­ne­den).
Het noor­den ligt op dit screen shot uit Google Earth aan de be­ne­den­rand en het zui­den ligt aan de bo­ven­rand.

Ka­ra­ko­ram High­way

1993 – 2018: vijf­en­twin­tig jaar ge­le­den

Pa­ki­stan – Kash­mir – Chi­na

Dag­boek 1993

(Dag 7846) Ik ben met Ke­nau*, Bul­le­bak* (Bull) en Adel­heid* on­der­weg in Chi­na, re­gio Xin­jiang / Sin­kiang. Van­daag be­rei­ken we Kash­gar. De­ze stad is mijn eind­be­stem­ming. Van hier­uit zal ik de Ka­ra­ko­ram High­way he­le­maal naar het zui­den ‘ne­men’. De ben­de van drie, mijn reis­ge­no­ten tot nu toe, zal nog ver­der in Chi­na rei­zen.
1.) Ik reis zon­der ca­me­ra, daar­om plaats ik bij al­le in­te­res­san­te plaat­sen een link naar de fo­to’s in Goog­le Maps.
2.) De munt­een­heid in Chi­na is de Yu­an / Ren­min­bi, maar toe­ris­ten moe­ten Foreign Ex­change Cer­ti­fi­ca­tes (FEC) ko­pen. De wis­sel­koers is f. 1,00 = 3 FEC. 1 FEC = f. 0,33.
3.) Voor be­zoe­kers die via the-face.com op deze web­si­te ko­men: als de in­ter­ne links niet wer­ken (mo­bie­le te­le­foon) klikt u voor het ori­gi­ne­le adres van dit be­richt op: ira­da.com.
4.) * De na­men Ke­nau, Bul­le­bak (Bull) en Adel­heid zijn om pri­va­cy­re­de­nen ge­fin­geerd. Dit reis­ver­slag komt uit mijn dag­boek 1993 en is mijn in­ter­pre­ta­tie van de wer­ke­lijk­heid.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

 
 

Vrijdag, 23 juli 1993.
Dag 13. Tashkurghan – Kash­gar (Chi­na: re­gio: Xin­jiang / Sin­kiang).
Mid­den in de nacht moet ik naar de WC. Het is stik­don­ker op de ho­tel­ka­mer, want er is geen elek­tri­ci­teit. Ook op de gang is het hart­stik­ke don­ker. Ik moet op de tast naar de WC lo­pen. Te­rug is nog veel er­ger: wel­ke deur is van on­ze ka­mer? Ik voel op de tast waar de deur zit, in de wand en of hij op slot zit, want ik had on­ze deur niet af­ge­slo­ten. Al­le deu­ren zit­ten ste­vig in het slot op één na, die deur zit ook vast, maar ram­melt een beet­je. Ik loop ver­der. In het trap­pen­huis, mid­den in de gang, zit­ten ra­men en daar­door is het iets lich­ter, waar­door ik het een en ander vaag kan her­ken­nen. On­ze ka­mer ligt hier vlak­bij, weet ik. Nu ko­men nog maar twee deu­ren in aan­mer­king. Een er­van is de half los­se. Ik ram­mel er aan Ke­nau maakt de deur open (!) en zegt: “What do you want? The room is full.”
“Met mij, laat me er­in.”
Van­af die dag heb ik niet meer ge­sla­pen zon­der mijn zak­lan­taarn bin­nen hand­be­reik.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Rubber

Op: 7.00 uur Beijing-tijd. (Wat een on­wer­ke­lij­ke tijd. Het is nog steeds don­ker. De lo­ka­le, maar niet of­fi­ci­ë­le tijd is 05.00 uur, dat is veel re­ë­ler.)
Wach­ten op een hard ge­kookt ei als ont­bijt, maar dat komt niet. In de bus eet ik een stuk plat brood, dat lek­ker is als het warm is, maar rub­ber als het koud is. (Cha­pa­ti.)

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Vechtpartij

Om 9.30 uur mag ie­der­een in de Chi­ne­se bus en het is een storm­loop en vecht­par­tij om bin­nen te ko­men. Als ie­der­een zit zijn er nog plaat­sen over. De bus ver­trekt pas om 10.50 uur.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Karakul

De bus rijdt berg­op­waarts over een pas waar de sneeuw tot aan de rand van de weg ligt. Na 13.00 uur stopt de bus bij het Ka­ra­kol-meer. We heb­ben dan pas 80 km af­ge­legd. [Ka­ra kul = ‘Zwart meer’, dus Ka­ra Kul-meer is dub­bel­op: ‘Zwart-meer’-meer.]
Ik be­taal FEC 10 voor rijst en groen­te. Het is voor­al koud, on­der­weg in en uit de bus.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Sneeuwtoppen

Van circa 14.00 uur tot 18.00 uur rijden we de andere / resterende 215 km.
Het land­schap is af­wis­se­lend, dan weer steil, dan weer glooi­end. Rood ge­steen­te, sneeuw­top­pen, groen van oa­sen.
Voor­al in de buurt van Kash­gar sol­da­ten langs de weg.
Een lek­ke band en ver­der niet veel bij­zon­der­he­den. Het prach­ti­ge Karakol-meer en om­ge­ving, wel, na­tuur­lijk.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Honger

’s Morgens was ik erg neer­slach­tig en ik zag me­zelf nog zes­en­hal­ve week ge­van­gen zit­ten in Pa­ki­stan / Chi­na, wach­tend op de te­rug­keer naar huis en naar mijn lief, die zelf ook met va­kan­tie is. Wat denk ik wei­nig aan haar …, hier in dit scho­ne berg­land­schap!
Na het eten (ik voel­de er­voor geen hon­ger) ging het me een heel stuk be­ter en mijn stem­ming ver­an­der­de. Al­tijd maar geen ge­noeg eten, ie­de­re keer weer het­zelf­de tij­dens on­ze reis. Rei­zen = niets te eten.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Zwarte markt

In Kash­gar wis­sel­de ik op de zwar­te markt 100 FEC voor 145 Yuan. (Ren­min­bi: Rmb.)
We eten en drin­ken op de markt.
Bed te­gen 23.00 uur. (Het is nog licht.)
Nog over: 137 Rmb.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Meer infor­matie.

GM.: Google Maps. – Wi.: Wi­ki­pe­dia. – Web.: website. – F.: foto’s in Google Maps.
Xinjiang / Sin­kiang:
GM., Wi., F.
 
Tashkurghan:
GM., Wi., F.
 
Karakul:
GM., Wi., F.
 
Kashgar:
GM., Wi., F.
 
Karakoram High­way:
GM., Wi., F.
 
Karakoram Highway:
: Stef Hof­fer.
De vi­deo The Ka­ra­ko­ram High­way – from Chi­na to Pa­ki­stan van Stef Hof­fer uit 2011 laat een goed beeld zien van delen van de Ka­ra­ko­ram High­way: KKH. Hij reist vanuit Kash­gar, Chi­na, naar Pa­ki­stan. Van­uit het noor­den naar het zui­den, wat ik ook ge­daan heb, nadat ik eerst tot het ein­de van de KKH in noor­de­lij­ke rich­ting was ge­reisd, naar Kash­gar.
De vi­deo laat vanaf 05.31 tot en met 06:42 een meer zien, het At­ta­bad La­ke, dat nog niet be­stond in 1993. Op 4 ja­nu­a­ri 2010 stort­te een berg in en ver­sper­de de bed­ding van de Hun­za-rivier, zo­da­nig dat de­ze ri­vier vijf maan­den ge­blok­keerd was en er een meer ont­stond van 21 ki­lo­me­ter lang en 100 me­ter diep. Ver­schil­len­de dor­pen, ook een deel van de Ka­ra­ko­ram High­way, ver­dwe­nen he­le­maal on­der wa­ter. Twin­tig men­sen ver­lo­ren het le­ven bij de­ze mas­sie­ve land­ver­schui­ving.
Stef Hof­fer reist van­af 06.55 van­uit Ka­ri­ma­bad via Gil­git naar Skar­du. Ik heb die rit in om­ge­keer­de rich­ting ge­daan, van­uit Skar­du, via Gil­git, langs Ka­ri­ma­bad.
De mu­ziek waar­mee de­ze vi­deo mee ein­digt is: Bha­rat hum­ko jaan se pya­ra hai – ly­ric vi­deo (hin­di + eng­lish), ook op You­Tube te vin­den.
Wat de video laat zien is dat de KKH voor­al aan de Pa­ki­staan­se zij­de van de grens een wa­re uit­da­ging is, om­dat de­ze re­gio voort­du­rend ge­teis­terd wordt door aard­be­vin­gen en land­ver­schui­vin­gen die de weg steeds weer be­scha­di­gen, im­mers, de ber­gen van de Hi­ma­la­ya, Hin­du­kush en Ka­ra­ko­ram zijn nog steeds in be­we­ging en wor­den nog steeds ge­vormd, ver­vormd. Lees: … Sinds­dien blijft het In­dia­se con­ti­nent naar het noor­den klim­men met een lang­za­me­re snel­heid van cir­ca 5 cm/jaar. Het is daar­bij to­po­gra­fisch on­ge­veer 2400 km in Eur­azië bin­nen­ge­dron­gen, waar­bij het een ro­te­ren­de be­we­ging van 33° te­gen de klok in maakt.
Wikipedia: Geo­lo­gie van de Hi­ma­la­ya.

Menu – Be­gin – Einde.

Index

Index van ter­men:
Index van per­so­nen:
.
Index van lo­ca­ties:

Me­nu – Be­gin.
Pa­ki­stan-Chi­na: Chro­no­lo­gi­sche weer­ga­ve.

De au­teur de­zes kan niet ga­ran­de­ren dat al­le links naar ex­ter­ne web­si­tes (dus die van der­de par­tij­en) al­tijd zul­len blij­ven be­staan. Fo­to’s in Goog­le Maps, bij­voor­beeld, kun­nen ver­dwij­nen wan­neer de ei­ge­naar ze weg­haalt. Ook aan an­de­re links kan een ein­de ko­men, of kun­nen in on­ge­bruik ra­ken.
Wan­neer u een niet wer­ken­de link con­sta­teert kunt u dat mel­den in het re­ac­tie­veld. Bij voor­baat dank.

China, 22 juli 1993

ioannes de limbourg Juli, Karakoram Highway , , ,

Karakoram

De rou­te over de Ka­ra­ko­ram High­way van Sust (rechts bo­ven, nog Pa­ki­stan) naar Tash­kur­ghan (rechts be­ne­den, al in Chi­na).
Het noor­den ligt op dit screen shot uit Google Earth aan de be­ne­den­rand en het zui­den ligt aan de bo­ven­rand.

Ka­ra­ko­ram High­way

1993 – 2018: vijf­en­twin­tig jaar ge­le­den

Pa­ki­stan – Kash­mir – Chi­na

Dag­boek 1993

(Dag 7845) Ik ben met Ke­nau*, Bul­le­bak* (Bull) en Adel­heid* on­der­weg in Kash­mir, Pa­ki­stan. Van­daag gaan we met een jeep naar Tash­kur­ghan in Chi­na, re­gio: Xin­jiang.
1.) Ik reis zon­der ca­me­ra, daar­om plaats ik bij al­le in­te­res­san­te plaat­sen een link naar de fo­to’s in Goog­le Maps.
2.) De munt­een­heid in Pa­ki­stan is de Roe­pie: (PKR.) (f. 1,00 (gul­den) = 14 Roe­pie, dus 100 Roe­pie = f. 7,00.)
3.) De munt­een­heid in Chi­na is de Yu­an / Ren­min­bi, maar toe­ris­ten moe­ten Foreign Ex­change Cer­ti­fi­ca­tes (FEC) ko­pen. De wis­sel­koers is f. 1,00 = 3 FEC. 1 FEC = f. 0,33.
4.) Voor be­zoe­kers die via the-face.com op deze web­si­te ko­men: als de in­ter­ne links niet wer­ken (mo­bie­le te­le­foon) klikt u voor het ori­gi­ne­le adres van dit be­richt op: ira­da.com.
5.) * De na­men Ke­nau, Bul­le­bak (Bull) en Adel­heid zijn om pri­va­cy­re­de­nen ge­fin­geerd. Dit reis­ver­slag komt uit mijn dag­boek 1993 en is mijn in­ter­pre­ta­tie van de wer­ke­lijk­heid.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

 
 

Dag, 22 juli 1993.
Dag 12. Sust – Tashkurghan (China).
Op 6.00 uur: ontbijt, parati (soort pannenkoek) met jam.
De Tv staat aan en MTV*(1) staat op.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Jeep

We gaan van­daag naar Chi­na en heb­ben een jeep ge­re­ser­veerd. Dat wil zeg­gen: de toe­ris­ten wor­den in een jeep ge­plaatst (ook Pa­ki­staan­se toe­ris­ten) en de han­de­laars, Pa­ki­sta­ni, gaan met de bus. Bus en jeep zijn voor de toe­rist even duur en kos­ten 670 Roe­pie, dat is on­ge­veer 45 gul­den.
In de jeep zit­ten tien per­so­nen. Wij met z’n vie­ren zit­ten ach­ter­in. Erg on­ge­mak­ke­lijk, want de bank zit maar een beet­je ho­ger dan de vloer, zo­dat je met de kin op je knie­ën zit.
Leen M. [een Bel­gi­sche zan­ge­res], die ook mee­reist en be­ter zit, biedt aan eens van plaats te ver­wis­se­len. (Het komt er niet van.)
Ik vraag: “Wie van ons zou dat nu aan­bie­den?” Ant­woord: “Nie­mand.”

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Adel­heid

We ver­trek­ken om 9.00 uur, maar van cir­ca 9.15 uur tot 10.30 uur staan we bij de dou­a­ne-af­de­ling: Pa­ki­stan-uit. Het C-For­mu­lier*(2) blijkt in­der­daad be­lang­rijk. (Maar zon­der lukt het ook. [Pa­ki­stan uit te gaan.])
Om­dat ik niet vol­doen­de been­ruim­te heb, leg ik mijn lin­ker­been langs Adel­heid door. Zij noemt dit aso­ci­aal en wordt er boos om. (Ik raak haar he­le­maal niet aan.) Ze wil dat ik mijn been te­rug­trek. (Om­dat ik al en­ke­le da­gen geen scho­ne kle­ren aan­trok is het ’t idee dat haar stoort. Ik ben niet vies.) Ik doe het niet, want één been ge­strekt, is ook voor het an­de­re been een ver­lich­ting, merk ik. Als ik het niet te­rug­trek wordt ze steeds bo­zer. Ze knijpt me in mijn been.
Ik: “Au, je doet met pijn.”
Dan be­gint ze te slaan en te stom­pen. Ik lach haar uit, waar­door ze nog bo­zer wordt, maar ze is het snel ver­ge­ten en al bin­nen twin­tig mi­nu­ten deel ik een koek­je met haar. Ze neemt het zon­der meer aan.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Khun­jer­ab-pas

Om 13.00 uur Paki­staan­se tijd = 14.00 uur lo­ka­le tijd, is 16.00 uur Bei­jing-tijd*(3), zijn we in China [regio: Xinjiang] op de Khun­jer­ab-pas. Het is er steen­koud en het sneeuwt een beet­je.
Na­tuur­lijk heb­ben wij weer niets te eten bij ons en le­ven we op de koek­jes die an­de­ren ons ver­strek­ken. Ver­der in China eten we in een kou­de yurt*(4) (maar wel uit de wind) brood, heer­lijk brood en we drin­ken thee. Daar­na in een ruk door naar Tash­kur­ghan.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

China

De douane doet niet moei­lijk.
We gaan naar het Traf­fic Ho­tel.
Ik loop een tijd­je mee met een Fran­se jon­gen en meis­je mee. Het meis­je is een stuk, enorm knap. De man niet.
In het ho­tel eten we lek­ker warm, met stok­jes.
Ik ruil­de 100 US$ tra­vel­ler­che­ques voor 530 Fo­reign Ex­chan­ge Cer­ti­fi­ca­tes: FEC.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Scheiding

Na definitieve af­re­ke­ning met Ke­nau, Adel­heid en Bull heb ik nog 2.615 Roe­pie over. Van­af nu zijn on­ze fi­nan­ci­ën ge­schei­den.
Bed circa 22.30 uur.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Gevaarlijke rit

De jeep-rit over de KKH [Ka­ra­ko­ram High­way] was aan de Pa­ki­staan­se zij­de erg ge­vaar­lijk*(5) en de chauf­feur was (over-)­ver­moeid.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Noten

*(1)
MTV: Music Television. Een te­le­vi­sie­sta­tion dat we­reld­wijd mu­ziek­vi­deo’s uit­zendt. (In 1993.)
Wikipedia: MTV.

Te­rug.

*(2)
C-Formulier. Het C-For­mu­lier is een for­mu­lier om Pa­ki­stan te kun­nen ver­la­ten. In mijn geval, bij deze reis, staan Ke­nau en ik ver­meld op een en het­zelf­de for­mu­lier. Wij moe­ten dus ge­lijk­tij­dig de grens Pa­ki­stan-Chi­na pas­se­ren, an­ders kan een, die­ge­ne die het C-For­mu­lier niet heeft, Pa­ki­stan niet ver­la­ten, zo was ons ver­teld.
Zie ook C-For­mu­lier: 15 juli jl.
Zie ook C-For­mu­lier: 20 juli jl.

Te­rug.

*(3)
Beijing-tijd. In heel Chi­na geldt een stan­daard­tijd, na­me­lijk die van Bei­jing, de hoofd­stad. Om­dat die stad cir­ca 3.500 km oos­te­lij­ker ligt, is het in west-Chi­na pas 05.00 uur, wan­neer het in Bei­jing al 08.00 uur is. Voor de amb­te­na­rij is het mis­schien zin­vol om de stan­daard­tijd aan te hou­den, maar de lo­ka­le be­vol­king in het wes­ten, han­teert een (ver­bo­den) lo­ka­le tijd.

Te­rug.

*(4)
Yurt / Joert. Een yurt is een tent van no­ma­den in Cen­traal-Azië.
Wikipedia: Yurt.

Te­rug.

*(5)
Karakoram Highway: KKH geldt als een van de ge­vaar­lijk­ste we­gen op de we­reld.
Web: Dan­ge­rous Roads

Te­rug.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Meer infor­matie.

GM.: Google Maps. – Wi.: Wi­ki­pe­dia. – Web.: website. – F.: foto’s in Google Maps.
Pakistan:
GM., Wi., F.
:ﭘﺎﻛﺴﺘﺎﻥ
Kashmir:
GM., Wi., F.
:ﻛﺸﻤﻴﺮ
Karakoram High­way (de­tail):
GM., Wi., F.
:ﺷﺎﮨﺮﺍﻩ ﻗﺮﺍﻗﺮﻡ
Sust / Sost:
GM., Wi., F.
:ﺳﻮﺳﺖ
Khunjerab-pas:
GM., Wi., F.
 
Xin­jiang / Sin­kiang:
GM., Wi., F.
 
Tashkurghan:
GM., Wi., F.
 

Menu – Be­gin – Einde.

Index

Index van ter­men:
Index van per­so­nen:
.
Index van lo­ca­ties:

Me­nu – Be­gin.
Pa­ki­stan-Chi­na: Chro­no­lo­gi­sche weer­ga­ve.

De au­teur de­zes kan niet ga­ran­de­ren dat al­le links naar ex­ter­ne web­si­tes (dus die van der­de par­tij­en) al­tijd zul­len blij­ven be­staan. Fo­to’s in Goog­le Maps, bij­voor­beeld, kun­nen ver­dwij­nen wan­neer de ei­ge­naar ze weg­haalt. Ook aan an­de­re links kan een ein­de ko­men, of kun­nen in on­ge­bruik ra­ken.
Wan­neer u een niet wer­ken­de link con­sta­teert kunt u dat mel­den in het re­ac­tie­veld. Bij voor­baat dank.