Ka­ra­ko­ram High­way

1993 – 2018: vijf­en­twin­tig jaar ge­le­den

Pa­ki­stan – Kash­mir – Chi­na

Dag­boek 1993

(Dag 7848) Sa­men met Ke­nau*, Bul­le­bak* (Bull) en Adel­heid* kwam ik eer­gis­te­ren in Kash­gar, re­gio Xin­jiang / Sin­kiang in Chi­na, aan, over de Ka­ra­ko­ram High­way, uit Pa­ki­stan. We lo­ge­ren in het Qi­ni­bagh-ho­tel. Van­daag trek ik er voor­na­me­lijk al­leen op uit, in de stad.
1.) Ik reis zon­der ca­me­ra, daar­om plaats ik bij al­le in­te­res­san­te plaat­sen een link naar de fo­to’s in Goog­le Maps.
2.) De munt­een­heid in Chi­na is de Yu­an / Ren­min­bi (Rmb), maar toe­ris­ten moe­ten Foreign Ex­change Cer­ti­fi­ca­tes (FEC) ko­pen. De wis­sel­koers is f. 1,00 = 3 FEC. 1 FEC = f. 0,33. FEC 100 = 145 Yuan, dus f. 1,00 = 4,35 Yuan / Rmb en 100 Yuan / Rmb = f. 23,00.
3.) Voor be­zoe­kers die via the-face.com op deze web­si­te ko­men: als de in­ter­ne links niet wer­ken (mo­bie­le te­le­foon) klikt u voor het ori­gi­ne­le adres van dit be­richt op: ira­da.com.
4.) * De na­men Ke­nau, Bul­le­bak (Bull) en Adel­heid zijn om pri­va­cy­re­de­nen ge­fin­geerd. Dit reis­ver­slag komt uit mijn dag­boek 1993 en is mijn in­ter­pre­ta­tie van de wer­ke­lijk­heid.

Menu – Index en het einde.

Zondag, 25 juli 1993.
Dag 15. Kashgar.
Op circa 9.00 uur. Ik heb goed ge­sla­pen.
En­ke­le an­sicht­kaar­ten, die ik gis­te­ren kocht, schrij­ven voor vrien­den en vrien­din­nen in Ne­der­land.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Eerste conflict

We gaan de stad in. Nu di­rect heb ik een con­flict met Ke­nau. (Het eer­ste van­daag, want er zou nog een vol­gen.)
Vol­gens Ke­nau, die zich steeds be­moei­zuch­ti­ger op­stelt, on­der­han­del ik niet goed. Ik vraag haar waar ze zich mee be­moeit. Het ging over trans­port naar de zon­dags­markt. We lo­pen ver­der, maar an­der trans­port komt niet meer op­da­gen. Ke­nau stuurt Bull te­rug, die als een hond ge­hoor­zaamt, maar ook hij krijgt met zijn goe­de on­der­han­de­lings­tac­tiek geen goed­ko­per ver­voer. (Dan ik.)

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Zondagsmarkt

Op een kruis­punt steek ik over, want daar schijnt de scha­duw en zo raak ik die an­de­ren ge­luk­kig kwijt. (Zij heb­ben daar wel trans­port ge­von­den.) Ik loop door de bin­nen­stad, de­zelf­de weg die we gis­te­ren fiets­ten, naar de druk­ke zon­dags­markt.
Ik eet er noe­dels en ik ver­lies er een vul­pot­lood. Ik koop een Mao-pet voor 4 Yu­an, een hal­ve ki­lo aman­dels (in dop) voor 13 Yu­an en een boek­je waar­van de ver­ko­per be­weert dat het Oei­goers [de lo­ka­le taal] is, voor 15 Yu­an. Hij wil­de en dacht dat ik 15 FEC zou be­ta­len, maar mooi niet dus.
Dit boek­je wil ik aan de Uni­ver­si­teits­bi­blio­theek Lei­den schen­ken, want vol­gens [in­si­der D.O.] heb­ben ze geen teks­ten uit dit ge­bied van Chi­na.
Na twee­ën­half uur heb ik het wel be­ke­ken op de­ze markt.
Ik wil­de wel zij­de ko­pen maar ik weet niet hoe dat uit­ziet en ook niet hoe dat in het Chi­nees of Oei­goers heet. En­gels wordt bij­na niet ge­spro­ken. Ook het an­de­re voor­ne­men om hier gor­dijn­stof te ko­pen voer ik niet uit. Er is niet veel prach­tigs en bo­ven­dien moet ik dat dan al­le­maal naar huis sle­pen / sjou­wen.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Volkspark

Ik loop het Volks­park in. Vrou­wen al­leen wor­den open­lijk aan­ge­staard door jon­ge­man­nen. Het schrij­ven van een brief­kaart voor Pa en Ma wordt door en­ke­le men­sen een tijd­je nauw­keu­rig ga­de­ge­sla­gen.
Ik wandel­de daar­na tot in de ui­ter­ste hoe­ken van het park. “Op zoek naar wod­ka”, zeg ik te­gen de anderen. (Want zij dron­ken gis­te­ren in een park wod­ka. (Naar la­ter blijkt: in een an­der park))
In het ho­tel schrijf ik 15 an­sicht­kaar­ten.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Department store

In het vier of vijf ver­die­pin­gen tel­len­de ‘De­part­ment sto­re’ is het als op de markt. Al­ler­lei af­de­lin­gen die al­le­maal het­zelf­de ver­ko­pen. Al­leen op de bo­ven­ste ver­die­ping zijn ex­clu­sie­ve bou­ti­ques naar wes­ters mo­del.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Tweede conflict

We gaan in de stad eten en voor de te­rug­weg ne­men we een ezel­kar. Ke­nau sprak af 2 Yu­an voor vier per­so­nen. Bij het ho­tel (Qi­ni­bagh) pro­beert hij: “2 Yu­an per per­soon.”
Ik geef hem 5 Yu­an in de vas­te en vol­le over­tui­ging dat ik 3 Yu­an te­rug zal krij­gen. [Ik ben dui­de­lijk na­ïef!] Ke­nau grist hem het bil­jet uit de han­den en zoekt sa­men met Bull in hun puin naar 2 los­se Yu­an. Ik ben ver­baasd en ge­ër­gerd en vraag mijn geld te­rug. Ze wil het niet ge­ven. Dat ir­ri­teert me nog meer. Her­haal­de­lijk vraag ik mijn geld te­rug, maar ze wil het niet meer ge­ven.
Een beet­je speels, nu, trek ik aan haar paar­den­staart. (Zo­als een an­der, in Ne­der­land, zo vaak straf­fe­loos deed.) Nu wordt zij kwaad en geeft me mijn geld te­rug en zegt: “Be­taal hem maar.”
Ik zeg: “Be­taal hem zelf maar.” (Ik heb haar la­ter, des­ge­vraagd, ge­zegd: “Ik ben geen hond, die je kunt be­ve­len: doe dit, doe dat.”)
Zij loopt kwaad weg en Bull er­ach­ter­aan. Ik vraag aan Adel­heid (re­ke­ning er­mee hou­dend, dat zij en Kenau er­over zul­len spre­ken): “Hoe kan ik het goed ma­ken?” Want ik voel me ook on­ge­luk­kig met de si­tu­a­tie.
Zij vindt dat ik mijn ex­cu­ses moet aan­bie­den, maar vindt ook dat Ke­nau te ver is ge­gaan.
We gaan naar on­ze ka­mer, maar Bull en Kenau doen niet open. (In fei­te wa­ren ze er niet.)

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Adelheid

Adelheid en ik ‘ne­men’ een ter­ras met elk een hal­ve li­ter pils. (Laag per­cen­tage.)
Adel­heid heeft het ver­moe­den dat ik om Bull de groep wil ver­la­ten, wat ik be­ves­tig als een van de oor­za­ken, naast de reis­druk (zie ook 15-7-93) en zij spreekt nog­maals haar vrees uit voor de da­gen dat zij met die twee an­de­ren al­leen zal rei­zen. (Zie gis­te­ren.)
Ik zou best met Adel­heid al­leen wil­len rei­zen, maar ik stel haar dat niet voor. Zij moet daar zelf maar mee komen. Dat doet ze niet.
Ik ben bang, dat als ik dat voor­stel, dat door haar en / of de twee an­de­ren ge­zien zal wor­den als be­wust on­enig­heid schep­pen.
Adel­heid zegt dat Bull ver­wacht had dat ik na 8 ju­ni mijn reis ge­an­nu­leerd zou heb­ben*.
Ik zeg te­gen Adel­heid dat ik een blind ver­trou­wen heb in de (ar­me) men­sen hier.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Excuses

Ik bied Ke­nau mijn ex­cu­ses aan in de hoop dat zij dat ook zal doen. Ze vindt ech­ter dat zij maar een klein beet­je schul­dig is, niet ge­noeg om haar ex­cu­ses aan te bie­den. Dat stelt me te­leur, maar ik blijf wel zor­gen voor een nor­ma­le ver­hou­ding, on­der­ling.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Noten

Te­rug.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Meer infor­matie.

Menu – Be­gin – Einde.

Index

Me­nu – Be­gin.
Pa­ki­stan-Chi­na: Chro­no­lo­gi­sche weer­ga­ve.

De au­teur de­zes kan niet ga­ran­de­ren dat al­le links naar ex­ter­ne web­si­tes (dus die van der­de par­tij­en) al­tijd zul­len blij­ven be­staan. Fo­to’s in Goog­le Maps, bij­voor­beeld, kun­nen ver­dwij­nen wan­neer de ei­ge­naar ze weg­haalt. Ook aan an­de­re links kan een ein­de ko­men, of kun­nen in on­ge­bruik ra­ken.
Wan­neer u een niet wer­ken­de link con­sta­teert kunt u dat mel­den in het re­ac­tie­veld. Bij voor­baat dank.