Aanvulling voor 18 maart: Mafradj.
Aanvulling voor 25 maart: Handschriften.
Aanvulling voor 21 mei: Ziyara / grafbezoek.
Menu – Einde – Chronologisch overzicht.
Mafradj.
The visitor to the old town of Sana’a (which is still largely intact though surrounded by new development) notices the extremely prominent traditional domestic architecture, the high, multi-story tower house. It is usually square and at least five, if not eight or nine storeys high. The ground floor is used as stores and for the domestic animals and the top storey, called by the name mafradj, is used as a second reception room and for the daily afternoon qat-chewing ritual.
(The Encyclopaedia of Islam: new edition. Edited by C.E. Bosworth, E. van Donzel, W.P. Heinrichs. Leiden. Brill 1997.) Deel IX, pagina 2 a/b.
Menu – Begin – Einde – Chronologisch overzicht.
Handschriften.
(Koran, Arabisch, Arabisch alfabet, stemhebbend, stemloos, vocalisatie, diacrieten, i’djam)
Om u een idee te geven wat met ‘Arabische handschriften’ wordt bedoeld toon ik een aantal scans van foto’s van handschriften.
(De oorspronkelijke foto’s stammen uit: ‘Bernard Quaritch Ltd. Catalogue 1366 (2008)’ De catalogus van een veilinghuis, gevestigd in Londen, VK.)
Het eerste handschrift is een blad uit de koran. Het gaat om soera (hoofdstuk) 81, genaamd ‘al-Takwier‘ (De vouwing). Er zijn 114 hoofdstukken in de koran.
De tekst loopt van rechts naar links. (Soera(t) al-Takwier.)
De bovenste regel, in goud (goudkleur) vermeldt de naam van deze soera, hoeveel verzen deze bevat, namelijk 29 en waar deze zijn ‘neergedaald’: in Mekka.
De volgende regel bevat de openingsregel van elke soera (behalve soera 9): In de naam van Allah, de Barmhartige Erbarmer.
Elk vers (aya) wordt afgesloten door een goudkleurig rozet. Deze scan omvat 19,5 vers. Het eerste deel (14 verzen) gaat over Het Laatste Oordeel.
De eerste negen verzen luiden (in de vertaling prof. dr. J.H. Kramers):
- Wanneer de zon wordt gevouwen;
- En wanneer de gesternten afstorten;
- En wanneer de bergen in beweging komen;
- En wanneer de wolken worden geledigd;
- En wanneer de wilde dieren worden opgedreven;
- En wanneer de zeeën in koking komen;
- En wanneer de zielen worden gepaard;
- En wanneer de levend begravene wordt ondervraagd,
- Voor welk vergrijp zij is gedood;
Het Arabisch is een Semitische taal en bestaat uit 28 letters. Hiervan zijn er 25 medeklinker en drie letters kunnen zowel medeklinker zijn of klinker. (Niet gelijktijdig.) Veel medeklinkers hebben min of meer een equivalent in onze taal, maar er zijn er ook die niet in het Nederlands voorkomen en andere die niet vergelijkbaar zijn met de uitspraak van onze letters. Zo zijn er twee letters ‘s’, waarvan de ene (de sien) beslist scherp dient te worden uitgesproken, terwijl de ‘saad‘ een ‘vollere’ klank heeft. Er zijn meer letters die ‘twee’ keer voorkomen: bijvoorbeeld de ‘h’, ‘t’, ‘d’, ‘z’. Het Arabisch kent geen ‘p’ en geen ‘v’ en ook geen ‘u’, zoals die in Nederland wordt uitgesproken.
Het Arabisch schrift kent geen hoofdletters. In het Arabisch heet Allah gewoon allah en Muhammad is muhammad.
De klinkers die wel geschreven worden zijn de ‘a’, de ‘i’ en de ‘u'(oe) en hebben een lange klank, zoals in ‘maa’, ‘mie’ en ‘moe’ (zelfs nog iets langer ‘getrokken’). De klinkers die niet geschreven worden hebben een korte klank: ‘a’, ‘i’ en ‘u’ (oe), zoals in ‘pan’, ‘pin’ en ‘poen’.
Overigens, zo zult u zeggen, ik hoor vaak een ‘e’ / ‘ee’, of een ‘o’ en ‘oo’ in het Arabisch. Dit zijn klinkers die het gesproken Arabisch wel voorkomen, maar die niet geschreven kunnen worden, omdat daar geen klinker of klinkerteken voor bestaat. Een persoon als Ahmed Aboutaleb, de burgemeester van Rotterdam, heet in het Arabisch: Ahmad Aboe Taalib. Waarbij de ‘h‘ in Ahmad, hoorbaar uitgesproken wordt en niet, zoals op radio en tv gebeurt, dat men zegt: ‘Amed’. De ‘h‘ in Ahmad is in het Arabische stemhebbend. De ‘h’ in Hans (mijn naam) is in het Arabisch stemloos en dus bijna niet hoorbaar, zoals ook in het Nederlands.
Een geoefend schrijver van het Arabisch kan een volledige A4-bladzijde volschrijven waarin hij / zij alle 28 letters gebruikt, zonder ook maar een geschreven klinker te gebruiken. Hierbij zij opgemerkt dat, in het Arabisch, woorden met meer dan twee medeklinkers achter elkaar niet kunnen worden uitgesproken. (Een van geboorte Arabischtalige persoon kan Amsterdam niet uitspreken, maar zegt ‘Amesterdam’. Omdat ‘mst’ uit drie opeenvolgende medeklinkers bestaat moet er een klinker tussen.)
Dit betekent dat in bovengenoemde bladzijde die volledig volgeschreven is met medeklinkers, toch klinkers moeten voorkomen. Die klinkers zijn er, want tenminste na iedere tweede medeklinker moet een klinker volgen. Die klinkers worden in kranten en boeken niet geschreven, die moet men ‘gewoon’ kennen en erbij denken, maar in de in de koran (en soms ook in andere teksten) staan die wel en worden weergegeven door kleine tekens in code. Een streepje boven, na de voorgaande letter, betekent een ‘a‘ (fatha), een streepje onder, na de voorgaande letter staat voor de ‘i‘ (kasra) en een soort lusje boven, ook na de voorgaande letter is de ‘u‘ (oe) (damma). Dat ziet u in de bladzijde met de korantekst. Ziet u in die tekst een teken dat op een ‘w’ lijkt (shadda), dan betekent dit dat de ‘l‘ van het lidwoord niet uitgesproken wordt, maar dezelfde klank krijgt van de letter waar deze shadda boven staat. Abd al-Rahmaan wordt uitgesproken als Abd ar-Rahmaan. In andere gevallen moet de letter waar de shadda boven staat verdubbeld moet wordt uitgesproken, zonder dat daar een klinker tussen mag klinken, zoals in het woord ‘shadda‘ zelf, waar de ‘d‘ maar één keer geschreven wordt (geschreven als: sh–d–ah), maar de ‘d‘ dient wel twee keer te worden uitgesproken: shadda. Dit systeem van coderen heet ‘vocalisatie.’
Een handschrift waarbij de tekst niet of nauwelijks is voorzien van vocalisatie is het handschrift (een kopie van) al-Ichtiyaar van al-Mawsili.
De tekst die collega Nico in het Museum van Handschriften in Sana’a voor de vuist weg foutloos voorlas was vergelijkbaar met deze tekst van soera(t) al-Djinn. Deze tekst bevat geen vocalisatie en ook geen i’djam. (De noodzakelijke punten boven of onder de letters.)
Wel staan er links en rechts rode punten, een rudimentair systeem om wat klanken aan te geven en al bijna duizend jaar niet meer in gebruik.
De vertaling van een deel van soera(t) al-Takwier komt uit: De koran uit het Arabisch vertaald door J.H. Kramers, Elsevier – Amsterdam, Brussel: 1971 (vijfde druk).
Menu – Begin – Einde – Chronologisch overzicht.
Ziyara / grafbezoek. (Onderstaande tekst is letterlijk overgenomen van de website al-Yaqeen.com, dus zonder veranderingen, met uitzondering van de Arabische letters ayn en hamza, die hier met een apostrof worden weergegeven.)
Vraag:
Wat moet ik doen als ik het graf van mijn vader wil bezoeken? Wat zijn de manieren van het bezoeken van graven en zijn er zaken waar ik rekening mee moet houden?
Antwoord:
Alle Lof zij Allah.
Het is voorgeschreven om de graven te bezoeken, zodat men lering hieruit trekt en ook het Hiernamaals gedenkt. Wel geldt als voorwaarde hiervoor dat men niets doet of zegt dat leidt tot de Woede van zijn Heer, zoals het aanroepen van de overledene of het vragen om zijn hulp in plaats van Allah. Ook het overvloedig prijzen van de overledene en met zekerheid stellen dat hij zich in het Paradijs bevindt, vallen hieronder.
Het doel van het bezoeken van de graven is tweeledig:
Enerzijds profiteert degene die het graf bezoekt hiervan door de dood en de overledene te gedenken en de eindbestemming, het Paradijs of het Hellevuur, te overpeinzen. Dit is het primaire doel van dit bezoek.
Anderzijds heeft de overledene hier ook profijt van, doordat hij vriendelijk wordt behandeld door zijn bezoeker. Deze bezoeker zal hem groeten met de Salaam, smeekbedes voor hem verrichten en Allah vragen om hem te vergeven. Dit is alleen toepasbaar op de moslims. Eén van de smeekbedes die verricht kunnen worden, is de volgende:
“As-Salaamoe ‘alaykoem Ahl ud-Diyaar min al-Moe’miniena wal-Moeslimien. Wa innaa inshaa’Allaahoe bikoem laahiqoen. Nas’aloellaaha lanaa wa lakoem ul-‘Aafiyah.” 1
Het is toegestaan om de handen op te heffen wanneer men deze smeekbede verricht, dit vanwege de overlevering van ‘Aa’ishah waarin zij zegt: “De Boodschapper van Allah (vrede zij met hem) ging op een nacht weg en ik stuurde Barierah om hem te volgen en te kijken waar hij naartoe ging. Zij zei: “Hij ging richting de begraafplaats van Medina (Baqie’ ul-Gharqad) en hij stond aan de voet van de begraafplaats. Hij hief zijn handen op en ging vervolgens weg.” Barierah kwam terug en vertelde me wat zij had gezien. Toen het ochtend werd, vroeg ik aan de Profeet (vrede zij met hem) wat hij had gedaan. Ik zei: “O Boodschapper van Allah, waar ging je heen gisternacht? Hij zei: “Ik was naar de bewoners van de begraafplaats (al-Baqie’) gestuurd om voor hen te bidden.”
Men dient hierbij zijn gezicht niet richting het graf te wenden, maar richting de Ka’bah. Dit vanwege het feit dat de Profeet (vrede zei met hem) ons verboden heeft om richting de begraafplaatsen te bidden. En zoals men weet is het verrichten van een smeekbede het hart en de ziel van het gebed. Het verbod is hier dus ook van toepassing. De Profeet zei: “De smeekbede is de aanbidding” waarna hij het volgende vers reciteerde (interpretatie van de betekenis):
“En jullie Heer zei: “Roep Mij aan, Ik zal jullie verhoren. Voorwaar, degenen die te hoogmoedig zijn om Mij te dienen, zullen de Hel binnengaan als vernederden.”
(Soerat Ghaafir: 60)
We vragen Allah, de Verhevene, de Almachtige, om Genade te hebben met onze overleden moslims.
Sheikh Naasir ud-Dien al-Albaanie
(Moekhtasar Ahkaam ul-Djanaa’iz)
1. “Vrede zij met jullie, bewoners van deze verblijfplaats, vanonder de gelovigen en de moslims. Met Allahs Wil zullen wij met jullie herenigd worden. Wij vragen Allah om ons en jullie veiligheid te schenken.”
Tot zover de tekst van de website al-Yaqeen.com
Menu – Begin – Chronologisch overzicht.
(Naar Jemen: termen.)
Les très riches heures du Luc & Berry 