Ka­ra­ko­ram High­way

1993 – 2018: vijf­en­twin­tig jaar ge­le­den

Pa­ki­stan – Kash­mir – Chi­na

Dag­boek 1993

(Dag 7843) Ik ben met Ke­nau*, Bul­le­bak* (Bull) en Adel­heid* on­der­weg in Pa­ki­stan. We wil­len naar Chi­na. – Gis­te­ren kwa­men we in Gil­git (Kash­mir) aan. Ke­nau wil­de di­rect ver­der rei­zen, maar ik wil­de dat niet, dus be­sloot ik de an­de­ren te ver­la­ten. – Wij over­nacht­ten in Gil­git in de Ma­rco Po­lo Huts.
1.) Ik reis zon­der ca­me­ra, daar­om plaats ik bij al­le in­te­res­san­te plaat­sen een link naar de fo­to’s in Goog­le Maps.
2.) De munt­een­heid in Pa­ki­stan is de Roe­pie: (PKR.) (f. 1,00 (gul­den) = 14 Roe­pie, dus 100 Roe­pie = f. 7,00.)
3.) Voor be­zoe­kers die via the-face.com op deze web­si­te ko­men: als de in­ter­ne links niet wer­ken (mo­bie­le te­le­foon) klikt u voor het ori­gi­ne­le adres van dit be­richt op: ira­da.com.
4.) * De na­men Ke­nau, Bul­le­bak (Bull) en Adel­heid zijn om pri­va­cy­re­de­nen ge­fin­geerd. Dit reis­ver­slag komt uit mijn dag­boek 1993 en is mijn in­ter­pre­ta­tie van de wer­ke­lijk­heid.

Menu – Index en het einde.

Dinsdag, 20 juli 1993.
Dag 10. Gilgit.
’s Nachts slaap ik goed, maar word wel een paar keer wak­ker.
Wat moet ik doen? Ik denk er­over één of twee da­gen in Gil­git te blij­ven en dan naar Ka­ri­ma­bad en ver­vol­gens Sust te gaan. Dan naar Kash­gar. Ik zal pro­be­ren de vlucht naar huis [oor­spron­ke­lijk eind au­gus­tus] met en­ke­le we­ken te ver­vroe­gen, te­le­fo­nisch van­uit Is­lam­abad. Dan naar La­ho­re te gaan en als laat­ste stad Ka­ra­chi. Dit al­les als ik geen ge­schik­te reis­ge­no­te of reis­ge­noot vind.
Na de afrekening (finan­ci­eel) met de groep, heb ik 3.684 Roe­pies over.
De kos­ten zijn tot nu toe f. 27,63 per dag, in­clu­sief de vluch­ten Ka­ra­chi-Mul­tan en Ra­wal­pin­di-Skar­du en an­de­re reis­kos­ten.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Samen verder

Ik voel me nu ver­la­ten en denk er­over om toch met hen mee te gaan naar Sust, maar ik zie dat ech­ter als een soort over­ga­ve en ik be­sluit voet bij stuk te hou­den.
Na veel vij­ven en zes­sen gaan we ein­de­lijk uit het ho­tel weg. Ik wil ge­woon een goed­koper of an­der hotel zoe­ken.
De groep no­digt me uit voor de rit naar Gil­git-cen­trum en het ont­bijt. Dat neem ik aan.
Een lek­ker ont­bijt: bo­nen en rijst en het sterkt me, want ik had hon­ger en in hon­ge­ri­ge toe­stand heb ik al­tijd een wan­ho­pig ge­voel. Na het eten kan ik de we­reld weer aan.
Zij drie­ën gaan de bus naar Sust boe­ken, maar kun­nen van­daag niet meer ver­trek­ken, pas mor­gen­och­tend om acht uur. Ik wil de bus voor Ka­ri­ma­bad boe­ken. Ke­nau vraagt me of ik toch niet mee wil naar Sust, om­dat zij en ik op één C-for­mu­lier staan en ik zon­der, mis­schien Pa­ki­stan niet uit kan. Zon­der na­den­ken zeg ik: “Ja!” en zo zal ik dus toch met hen naar Kash­gar rei­zen. (Ik voel me ei­gen­lijk ook op­ge­lucht, dat ik met hen tot Kash­gar reis.)

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Ander hotel?

We zoeken een hotel en zon­der schaamte be­slui­ten Ke­nau en Bull weer te­rug te gaan naar de Mar­co Po­lo Huts, waar ze gis­te­ren stam­pij over de ser­vi­ce maak­ten. Nu krij­gen we zelfs een be­te­re ka­mer aan­ge­bo­den!

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Gilgit lokaal

Buiten, in de tuin, pro­beer ik wat te te­ke­nen, maar het wordt niet veel bij­zon­ders.
Ik lig daar­na in bed en lees: Wuthe­ring Heights van Emi­ly Bron­të*(1).
Daarna gaan we de stad in. We wan­de­len over de hang­brug van Gil­git*(2).
Bull gaat naar de kap­per en laat zich knip­pen en sche­ren voor res­pec­tie­ve­lijk vijf en tien Roe­pies. [Sche­ren met een klap-scheer­mes / open scheermes. Dat weet ik nog, maar het staat niet in mijn dag­boek.]
We eten lek­ke­re zoe­te koek­jes en drin­ken thee.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Houden van

We eten een Paki­staans lo­kaal res­tau­rant en gaan terug naar het hotel.
In de rik­sja heb­ben we het over hou­den van. (Waar­om weet ik niet meer.) Bull vraagt op ge­ge­ven mo­ment: “En wie houdt er van mij.” Het is even stil en dan zeg­gen Ke­nau en Adel­heid bij­na ge­lijk­tij­dig: “Nie­mand.”
Zijn blik ver­hardt. Hij is van de kaart en zwijgt een zeer lan­ge tijd.
Bed circa 21.00 uur.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Noten

Te­rug.

Te­rug.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Meer infor­matie.

Menu – Be­gin – Einde.

Index

Me­nu – Be­gin.
Pa­ki­stan-Chi­na: Chro­no­lo­gi­sche weer­ga­ve.

De au­teur de­zes kan niet ga­ran­de­ren dat al­le links naar ex­ter­ne web­si­tes (dus die van der­de par­tij­en) al­tijd zul­len blij­ven be­staan. Fo­to’s in Goog­le Maps, bij­voor­beeld, kun­nen ver­dwij­nen wan­neer de ei­ge­naar ze weg­haalt. Ook aan an­de­re links kan een ein­de ko­men, of kun­nen in on­ge­bruik ra­ken.
Wan­neer u een niet wer­ken­de link con­sta­teert kunt u dat mel­den in het re­ac­tie­veld. Bij voor­baat dank.