Ka­ra­ko­ram High­way

1993 – 2018: vijf­en­twin­tig jaar ge­le­den

Pa­ki­stan – Kash­mir – Chi­na

Dag­boek 1993

(Dag 7851) Ik ben on­der­weg in China, op weg naar Pa­ki­stan. Ik maak ken­nis met de En­gels­man Da­vid. Van­af van­daag zul­len we een aan­tal da­gen sa­men op­trek­ken. Laat in de mid­dag be­rei­ken we Sust / Sost, in Pa­ki­stan.
1.) Ik reis zon­der ca­me­ra, daar­om plaats ik bij al­le in­te­res­san­te plaat­sen een link naar de fo­to’s in Goog­le Maps.
2.) De munt­een­heid in Chi­na is de Yu­an / Ren­min­bi (Rmb), maar toe­ris­ten moe­ten Foreign Ex­change Cer­ti­fi­ca­tes (FEC) ko­pen. De wis­sel­koers is f. 1,00 = 3 FEC. 1 FEC = f. 0,33. FEC 100 = 145 Yu­an, dus f. 1,00 = 4,35 Yu­an / Rmb en 100 Yu­an / Rmb = f. 23,00.
3.) De munt­een­heid in Pa­ki­stan is de Roe­pie: (PKR.) (f. 1,00 (gul­den) = 14 Roe­pie, dus 100 Roe­pie = f. 7,00.)
4.) Voor be­zoe­kers die via the-face.com op deze web­si­te ko­men: als de in­ter­ne links niet wer­ken (mo­bie­le te­le­foon) klikt u voor het ori­gi­ne­le adres van dit be­richt op: ira­da.com.
5.) Dit reis­ver­slag komt uit mijn dag­boek 1993 en is mijn in­ter­pre­ta­tie van de wer­ke­lijk­heid.

Menu – Index en het einde.

Woensdag, 28 juli 1993.
Dag 18. Tashkurghan – Sust.
Rond 7.00 uur Beijing-tijd*(1) sta ik op. (Dat is rond 04.00 uur Pa­ki­staan­se tijd.)
Ik eet een ont­bijt met to­ma­ten, eie­ren en brood. Ik slik de ma­la­ria­pil­len, want die ver­gat ik gis­te­ren­avond.
In het ho­tel moest ik gis­te­ren­avond mijn pas­poort af­ge­ven. Dat krijg ik pas van­och­tend weer te­rug.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Ontbijt

De Pakistani, Da­vid, en ik gaan in een res­tau­rant­je te­gen­over het bus­sta­tion het ont­bijt ge­brui­ken. Dat wil zeg­gen: zij, want ik at dus al. (Nu reis­de ik alleen en had dus wel eten bij mij!)

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Beesten

De Chinezen be­han­de­len de Pa­ki­sta­ni als bees­ten en de Pa­ki­sta­ni ge­dra­gen zich als bees­ten. In het res­tau­rant­je veeg­de een Pa­ki­sta­ni zijn vet­ti­ge han­den aan de gor­dij­nen af en een an­der spuw­de op de grond in een hoek. (Op de grond spu­wen, waar ze zit­ten, doen ze al­le­maal.)
In het Traf­fic-ho­tel is ’s nachts geen elek­tri­ci­teit en geen wa­ter in de toi­let­ten. Zo wor­den de Pa­ki­sta­ni door de Azi­a­ten ge­pakt*(2).
De Chi­ne­zen, ook de vrou­wen, spu­wen ook waar ze zit­ten.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Spannend

De rit van Tash­kur­ghan is voor­al aan de Pa­ki­staan­se zij­de van de grens meer dan span­nend. Ener­zijds om­dat de Chi­ne­se chauf­feur zijn bus bij een hel­ling naar be­ne­den de ver­snel­ling in de vrij-stand zet en de bus de berg af laat rol­len. (In het En­gels: coas­ting.) Dit blin­de ver­trou­wen op de rem­men ver­ont­rust mij zeer. Waar­om niet op de mo­tor rem­men? Dat is toch veel vei­li­ger.
An­der­zijds komt de span­ning door de KKH [Ka­ra­ko­ram High­way]. Hij is in slech­te con­di­tie.
De chauf­feur wil over een gro­te steen rij­den. Die breekt dan door­mid­den, pre­cies on­der de deur. De bus kan niet ver­der en de pas­sa­giers moe­ten door de ra­men naar bui­ten, want de deur is ge­blok­keerd. Veel men­sen lo­pen door. Ik blijf eerst bij de bus han­gen, maar als ik om­hoog kijk en die berg zie, die uit lei­steen­pla­ten be­staat, die lood­recht naar be­ne­den han­gen, lijkt het mij ook ver­stan­dig om door te lo­pen. De bus komt wel weer los.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Aardverschuiving

De volgende stop: (De pas­sa­giers schreeu­wen: “Sabr, sabr” [ge­duld, ge­duld / kalm aan, kalm aan] en de bus stopt.) Ie­der­een, be­hal­ve de ge­lo­vi­ge Af­ghaan*(3), mijn ka­mer­ge­noot, af­ge­lo­pen nacht, stapt uit en rent naar vo­ren. Ik begrijp er eerst niets van, maar dan zie ik de re­den: de landslide [aard­ver­schui­ving] van los­se ste­nen is nog steeds be­zig. De wind blaast het zand rond de ste­nen weg, die naar be­ne­den rol­len en weer op an­de­re ste­nen sto­ten, die weer val­len, dus zet ik het ook op een lo­pen. De bus komt bij­na leeg aan­ge­reden. Even lijkt het er­op of hij het ra­vijn in kie­pert en ie­der­een houdt zijn adem in. Dan komt de bus met een rot vaart over de steen­ho­pen die op de KKH lig­gen, aan­ge­re­den en wij al­le­maal ap­plau­dis­se­ren. De chauf­feur ver­roert geen spier.
De ver­dere reis ver­loopt zon­der veel moei­lijk­he­den.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Gezellig

Deze busreis van Kash­gar naar Sust was bei­de da­gen ge­zel­lig. Span­nend was ze voor­al de twee­de dag en dat voor­al aan de Pa­ki­staan­se zij­de, van­af cir­ca vijf­tig ki­lo­me­ter voor Sust. Daar was de KKH in slech­te con­di­tie.
Het land­schap was veel mooi­er dan de reis in de an­de­re rich­ting, om­dat ik nu meer kon zien, in de bus, dan van­uit die jeep [Op 22 en 23 juli jl.] Geen oog heb ik dicht­ge­daan. Daar was het land­schap te mooi voor.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Vrek

In Sust duurt het even voor­dat ik een C-for­mu­lier [grens­for­mu­lier] heb en Da­vid, met wie ik naar het ho­tel zal gaan, wordt on­ge­dul­dig, maar hij wil er ook een.
Daar­na gaan we naar het Moun­tain Re­fu­ge ho­tel, maar het is veel ver­der dan ik dacht. We lo­pen na­me­lijk.
Ik ver­gis­te me. De dou­a­ne­post is ver­der bui­ten het dorp dan ik dacht. David vloekt en steunt en kreunt. Hij draagt ruim 30 kg. en ik maar cir­ca 15 kg. op de rug.
Ik sla een ta­xi af. Die vraagt 35 Roe­pie en wil het niet doen voor 30 Roe­pie. Da­vid is daar ook kwaad over, dat ik be­zui­nig­de op één dol­lar. Niet­te­min ne­men we in het Moun­tain Re­fu­ge ho­tel een twee­per­soons­ka­mer.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Wantrouwen

Bij de Pa­ki­sta­ni [Tash­kur­ghan] liet ik mijn spul­len on­be­heerd ach­ter, maar wie is Da­vid? Ik neig er­naar hem te ver­trou­wen, maar neem mijn broek toch mee de dou­che in, want mijn geld en pa­pie­ren zit­ten er­in.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Avondmaal

We gebruiken het avond­maal in het ho­tel en Da­vid is wild en­thou­si­ast. Dit is het bes­te maal sinds zijn ver­trek, be­gin ju­ni, uit Bos­ton. (Hij vloog naar War­schau en ging van­daar met de trein naar Kiev en Bo­cha­ra, Sa­mar­kand, Al­ma Ata en Urum­qi. (En nog wat tus­sen­lig­gen­de plaat­sen.) Van­uit Urum­qi vloog hij naar Kash­gar en ging de dag er­na di­rect op de bus.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Uitzicht

Ik heb nog 2.593 Roepie en 125 US$ cash over en nog wat tra­vel­ler­che­ques.
Van­avond wan­del­en Da­vid en ik een heu­vel op. We had­den op een rus­ti­ge plaats een mooi uit­zicht. Van hem krijg ik en­ke­le tips om mijn re­tour­vlucht te ver­vroe­gen. (Hoe te han­de­len, na­me­lijk via een reis­bu­reau.)

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Noten

Te­rug.

Te­rug.

Te­rug.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Meer infor­matie.

Menu – Be­gin – Einde.

Index

Me­nu – Be­gin.
Pa­ki­stan-Chi­na: Chro­no­lo­gi­sche weer­ga­ve.

De au­teur de­zes kan niet ga­ran­de­ren dat al­le links naar ex­ter­ne web­si­tes (dus die van der­de par­tij­en) al­tijd zul­len blij­ven be­staan. Fo­to’s in Goog­le Maps, bij­voor­beeld, kun­nen ver­dwij­nen wan­neer de ei­ge­naar ze weg­haalt. Ook aan an­de­re links kan een ein­de ko­men, of kun­nen in on­ge­bruik ra­ken.
Wan­neer u een niet wer­ken­de link con­sta­teert kunt u dat mel­den in het re­ac­tie­veld. Bij voor­baat dank.