Het Tarīm-project 1997

1997 – 2017: twin­tig jaar ge­le­den

Tarīm: Hadramaut, Jemen

Dagboek 1997

(Dag 9427) Ik ben in de Ḥaḍramaut (Zuid-Je­men) in de plaats Tarīm. Ik lo­geer daar in het Gaṣr al-Goeb­ba-ho­tel (Koe­pel­pa­leis-ho­tel) en werk in de Mak­ta­bat al-Aḥgāf li-l-maḵ­ṭū­ṭāt: al-Aḥgāf-bi­blio­theek voor hand­schrif­ten (ma­nus­crip­ten). – Mijn ver­slag, op mijn lap­top ge­schre­ven, be­vat meer (ach­ter­grond)­in­for­ma­tie dan mijn dag­boek­ver­slag. – De munt­een­heid in Je­men is de Rial (YER). (1 rial = f. 0,015 (an­der­hal­ve cent), dus 100 rial = f. 1,50.)

Menu – Fo­to – Index en het einde – Trans­criptie.

Woensdag, 10 december 1997.
Tariem: 22/26.
Op 6.30 uur.
Ik schaaf aan de brief naar huis en werk aan de da­ta­ba­se.
Bibliotheek van cir­ca 10.00 tot 13.00 uur. Ḥu­sayn al-Ḥ. is pas na 11.30 uur be­schik­baar om te wer­ken aan de op­zet van de da­ta­ba­se.
Na werktijd lo­pen Taw­fīq en ik door het dorp, zien en­ke­le vrou­we­lij­ke schoon­he­den en be­klim­men (Taw­fīq veel ho­ger dan ik) een stei­le berg­hel­ling, die uit­zicht geeft over Tarīm.
Hotel.
Zwembad.
Lunchen.
Dorp in.
Thee drin­ken en on­der an­de­re klet­sen met de in­te­res­san­te en ook wel knap­pe Abd al-Ka­rīm, on­der an­de­re over hun [de men­sen hier] op­vat­ting over toe­ris­tes.
Om 20.00 uur eten in het res­tau­rant. Nog met Taw­fīq klet­sen tot 22.00 uur.
Maximale tem­pe­ra­tuur: 39,4°C. [Ma­xi­ma­le] lucht­voch­tig­heid: 69%.
Mini­ma­le tem­pe­ra­tuur: 16,5°C. [Mi­ni­ma­le] lucht­voch­tig­heid: 21%.
Nu 22.34 [sic] uur: 19,9°C. / 37%.

Menu – Fo­to – Be­gin – Index en het einde – Trans­criptie.

Brief

Ik schreef, op mijn lap­top­com­pu­ter, een tien blad­zij­den (A4) lan­ge brief voor mijn re­la­ties in Ne­der­land. Die be­vat in­te­res­san­te ach­ter­grond­in­for­ma­tie, die ei­gen­lijk te veel was om ook nog eens ex­tra in mijn dag­boek neer te pen­nen. Ik ci­teer hier uit die brief.

Menu – Fo­to – Be­gin – Index en het einde – Trans­criptie.

Werk, maar geen sa­la­ris

Een an­de­re in­wo­ner van Tarīm, Abd al-Ka­rīm, stu­deer­de En­gels aan de uni­ver­si­teit van Ṣanaᶜā’ [de hoofd­stad van Je­men]. Daar gaf hij ook cur­sus­sen En­gels, soms wel aan hon­derd(!) leer­lin­gen te­ge­lijk. Nu werkt hij als le­raar En­gels in een school in een bui­ten­wijk van Ta­rīm. Hij ont­vangt daar geen sa­la­ris. Hij mag zich ge­luk­kig prij­zen dat hij werk vond. Als hij maar lang ge­noeg bij die school blijft wer­ken komt er een mo­ment dat een van de ou­de­re le­ra­ren met pen­si­oen gaat, waar­na Abd al-Ka­rīm mis­schien kan wor­den aan­ge­no­men en dan een sa­la­ris zal gaan ont­van­gen. Vol dank­baar­heid sprak hij over de hem ge­bo­den kans. Me­ni­ge le­raar vindt geen werk, zo zei hij, ook geen on­be­taald werk.

Menu – Fo­to – Be­gin – Index en het einde – Trans­criptie.

Geheime missies

Hij licht­te ons in over de op­vat­ting van de Ta­rīmī’s over bui­ten­land­se toe­ris­ten. Veel be­wo­ners vra­gen zich af wat al die bui­ten­lan­ders hier ko­men doen. Die be­schik­ken over veel geld en ko­men toch naar die ar­moe­di­ge om­ge­ving en ar­me men­sen kij­ken. Er zijn hier men­sen die er­van over­tuigd zijn dat al die vreem­de­lin­gen op een ge­hei­me mis­sie zijn*. Dat idee werd on­langs ‘be­we­zen’ toen in Jor­da­nië twee toe­ris­ten in wer­ke­lijk­heid le­den van de Is­ra­ë­lische ge­hei­me dienst ble­ken te zijn en daar een (mis­luk­te) po­ging on­der­namen om een te­gen­stan­der van Is­raël te ver­moor­den. (Was dat niet in ok­to­ber ’97?) Dit voor­val had een enor­me im­pact in Ta­rīm.

Menu – Fo­to – Be­gin – Index en het einde – Trans­criptie.

Af­schuw

Abd al-Karīm wees er speciaal op dat vrou­wen die hier al­leen ko­men met af­schuw wor­den be­ke­ken en als min­der­waar­dig wor­den be­schouwd. Een vrouw hoort niet zon­der haar echt­ge­noot te rei­zen. Een vrouw die wel al­leen reist wordt hier ge­zien als be­ho­rend tot het laag­ste soort.
Ook Abd al-Ka­rīm be­schouwt on­ze mo­raal als ver­dor­ven. Hij kan en wil niet ge­lo­ven dat de ge­mid­del­de toe­rist zich thuis vaak heel an­ders ge­draagt dan op va­kan­tie. Bo­ven­dien zien de mensen hier op de te­le­vi­sie in films en do­cu­men­tai­res (zij kun­nen hier vijf­tig ka­na­len ont­van­gen) dui­de­lijk dat on­ze wes­ter­se maat­schap­pij be­zig is in te stor­ten.
Ik zie na­tuur­lijk ook dat veel wes­ter­se vrou­we­lij­ke toe­ris­ten zich kle­den in over­een­stem­ming met de tem­pe­ra­tuur hier en zich ge­dra­gen in over­een­stem­ming met hun ge­woon­tes thuis en niet in­stem­men met de hier heer­sen­de gods­dien­sti­ge op­vat­ting over kle­ding en ge­drag. Dit stoort de lo­ka­le be­vol­king enorm en zij be­kijkt dat al­les met toe­ne­men­de af­schuw.
Zo werd de Bi­blio­theek, die bo­ven de Gro­te Mos­kee ligt, door het mos­kee­be­stuur ge­dwon­gen om op ei­gen kos­ten een an­de­re in­gang te ma­ken, om­dat schaam­te­loos ge­kle­de be­zoek­sters van de Bi­blio­theek voort­du­rend de er­ger­nis op­rie­pen van de man­ne­lij­ke mos­kee­gan­gers. De in­gang van de mos­kee en de in­gang van de Bi­blio­theek la­gen na­me­lijk sa­men aan het be­gin van de­zelf­de trap.

Menu – Fo­to – Be­gin – Index en het einde – Trans­criptie.

Noten

Te­rug.

Menu – Fo­to – Be­gin – Einde – Trans­criptie.

Index

Me­nu – Fo­to – Be­gin – Hoofd­in­dex.

Trans­crip­tie van de klin­kers in Ara­bische woor­den.

A / a klinkt als ‘a’ in ‘pan’, I / i klinkt als ‘i’ in ‘pin’, U / u klinkt als ‘oe’ in ‘poen’.
Ā / ā klinkt als ‘a’ in ‘ma’, Ī / ī klinkt als ‘i’ in ‘mi’, Ū / ū klinkt als ‘oe’ in ‘moe’.

Klik hier voor het over­zicht van de trans­crip­tie in Ara­bische woor­den.

Me­nu – Fo­to – Be­gin – Hoofd­in­dex.

Jemen 1997
Jemen 1997 (be­knopt over­zicht).
Je­men 1997: de da­gen in chro­no­lo­gische volg­or­de.
Je­men 1997: al­le foto’s.

Jemen 1996
Jemen 1996 (be­knopt over­zicht).
Je­men 1996: de da­gen in chro­no­lo­gische volg­or­de.
Je­men 1996: al­le foto’s.

De au­teur de­zes kan niet ga­ran­de­ren dat al­le links naar ex­ter­ne web­si­tes (dus die van der­de par­tij­en) al­tijd zul­len blij­ven be­staan. Fo­to’s in Goog­le Maps, bij­voor­beeld, kun­nen ver­dwij­nen wan­neer de ei­ge­naar ze weg­haalt. Ook aan an­de­re links kan een ein­de ko­men, of kun­nen in on­ge­bruik ra­ken.
Wan­neer u een niet wer­ken­de link con­sta­teert kunt u dat mel­den in het re­ac­tie­veld. Bij voor­baat dank.