Ka­ra­ko­ram High­way

1993 – 2018: vijf­en­twin­tig jaar ge­le­den

Pa­ki­stan – Kash­mir – Chi­na

Dag­boek 1993

(Dag 7861) Ik ben on­der­weg in Pa­ki­stan. Ik reis met Da­vid, een En­gel­se on­der­wij­zer, over de Ka­ra­ko­ram High­way naar het zui­den. De­ze och­tend neemt Da­vid af­scheid in Ab­bott­abad. Hij stapt uit de bus en ik reis ver­der naar Ra­wal­pin­di. Na aan­komst daar heb ik de Ka­ra­ko­ram High­way van noord naar zuid he­le­maal ge­re­den, van­af Kash­gar in Chi­na, meer dan 1.200 km, met soms zeer ge­vaar­lij­ke si­tu­a­ties, zoals een aard­ver­schui­ving*(1) op het mo­ment dat de bus daar ter plek­ke is. – Me­dio juli leg­de ik het twee­de helft van de­ze be­roem­de / be­ruch­te weg af. Na­me­lijk, van­af Gil­git naar Kash­gar: 600 ki­lo­me­ter in noor­de­lij­ke rich­ting.
1.) Ik reis zon­der ca­me­ra, daar­om plaats ik bij al­le in­te­res­san­te plaat­sen een link naar de fo­to’s in Goog­le Maps.
2.) De munt­een­heid in Pa­ki­stan is de Roe­pie: (PKR.) (f. 1,00 (gul­den) = 14 Roe­pie, dus 100 Roe­pie = f. 7,00.)
3.) Voor be­zoe­kers die via the-face.com op deze web­si­te ko­men: als de in­ter­ne links niet wer­ken (mo­bie­le te­le­foon) klikt u voor het ori­gi­ne­le adres van dit be­richt op: ira­da.com.
4.) Dit reis­ver­slag komt uit mijn dag­boek 1993 en is mijn in­ter­pre­ta­tie van de wer­ke­lijk­heid.

Menu – Index en het einde.

Zaterdag, 7 augustus 1993.
Dag 28. In een bus, op weg naar Ra­wal­pin­di.
We pro­be­ren wat te sla­pen. De weg wordt steeds groe­ner. Er staan steeds meer bo­men langs de weg en du­re, om­muur­de, vil­la’s, waar ron­dom licht brandt. (In het noor­den heb­ben ze geen elek­tri­ci­teit, of maar be­perkt.) .

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Afscheid

Rond 6.00 uur zijn we in Man­she­ra en circa 7.10 uur springt Da­vid, na een kor­te ste­vi­ge hand­druk in Ab­bott­abad uit de bus.
Gisterenavond had ik hem al be­dankt voor zijn uit uiter­ma­te pret­ti­ge ge­zel­schap en zijn on­der­ne­mings­lust (zon­der hem zou ik niet veel ge­daan heb­ben) en voor zijn ka­me­raad­schap. Ik vond en vind hem een fij­ne vent. Ik ben blij hem ont­moet te heb­ben. Hij was ook blij met mijn ge­zel­schap. Ik zei een en an­der gis­te­ren­avond al, om­dat ik vrees­de dat er ’s mor­gens geen tijd voor zou zijn. Dat was ook zo.
He­laas moes­ten we het laat­ste deel van de Ka­ra­ko­ram High­way ’s nachts af­leg­gen, maar ik heb hem wel he­le­maal ge­re­den, van Kash­gar tot Ra­wal­pin­di. (We moes­ten een ge­deel­te ’s nachts doen, omdat Da­vid niet mid­den in de nacht in Ab­bott­abad wil­de aan­ko­men.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Rawalpindi

Circa 8.45 uur in Rawalpindi: bus­sta­tion Pir Wad­ha’i.
De NATCO bus­chauf­feur re­gelt voor mij de taxi naar de Sad­dar-wijk voor 30 Roe­pie.
“Erg goedkoop.”, zegt hij en lacht er over­dre­ven vrien­de­lijk bij. Ik vind dat veel te duur. 10 Roe­pie vind ik wel ge­noeg, maar ac­cep­teer die prijs, om­dat ik niet veel keus heb. De ou­de­re Duit­ser gaat mee voor 90 Roe­pie naar het Flash­man ho­tel. Hij ver­telt over zijn trek­king rond Skar­du en dat hij olie­han­de­laar is. Vroe­ger, veer­tig jaar ge­le­den, kwam hij wel in Rot­ter­dam, voor de olie.
Even denk ik: ‘Moet dat nou, veer­tig jaar ge­le­den, over de oor­log pra­ten.’, maar ik be­denk al snel dat veer­tig jaar ge­le­den 1953 was.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

al-Falah hotel

Ik wilde naar het al-Fa­lah ho­tel in de Ra­jah Ba­zaar, maar zeg per on­ge­luk al-Fa­lah hotel in Sad­dar en daar brengt hij me naar toe.
Wel, het is die 30 Roe­pie wel waard, want het is een kle­re eind van­af Pir Wad­ha’i.
Voor het hotel wil ik met mijn rom­mel uit­stap­pen, maar de Duit­ser stelt voor dat ik eerst even kijk of er wel plaats is. Dat doe ik. Ze heb­ben een een­per­soons­kamer vrij, met dou­che en toi­let. Die kost 70 Roe­pie. (Ik vroeg naar de prijs.) De taxi­chauf­feur komt met mijn spul­len. Ik neem af­scheid van de Duit­ser uit Mün­chen en bo­ven hoort de taxi­chauf­feur tot zijn te­leur­stel­ling dat ik de juis­te prijs al weet en dat er dus geen com­mis­sie meer voor hem aan zit.
Even pro­beert hij, niet se­rieus, 40 Roe­pie voor de rit te krij­gen, maar 30 Roe­pie is 30 Roe­pie en dus be­taal ik niet meer. (La­ter had ik spijt van dit, mijn, ka­pi­ta­lis­tisch ge­drag, maar niet eer­der dan dat mijn va­der mij daar, toen ik al lang thuis was, op wees, na­dat ik er­over ver­tel­de.)
In het hotel neem ik direct een ont­bijt voor 28 Roe­pie.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Geil

Ik ben enorm geil. Ik te­ken se­xy vrou­wen met mooi don­ker haar tus­sen de benen. Dat is een goe­de sti­mu­lans. Klaar­ko­men is dan nog maar een­vou­dig.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Telefoneren

Douche.
American Express Tra­vel Ser­vi­ce kan mij niet hel­pen. Hun tus­sen­per­soon voor Ta­rom is er mee op­ge­hou­den en zij we­ten niet hoe ik an­ders met die Roe­meen­se lucht­vaart­maat­schap­pij in con­tact kan ko­men.
Ik wissel 100 US$ Travel­ler­che­ques voor 2.972 Roe­pie. Een an­der reis­bu­reau ver­telt me het­zelf­de ver­haal, dat wil zeg­gen: zij geven mij het te­le­foon­num­mer van die agent. (Die er­mee op­ge­hou­den is.)
Ik ga naar het Pub­lic Call Of­fi­ce en sta tus­sen tien­tal­len schreeu­wen­de en du­wen­de Pa­ki­sta­ni met het Ta­rom-kan­toor te bel­len. Ik krijg een an­der te­le­foon­num­mer. Ook in Ka­ra­chi en het ad­vies mor­gen te­rug te bel­len.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Mieren

Ik bel Pa en Ma. Alles OK.
Mijn kamer: ik slaap circa twee uur. Zet mijn was in de week. Zeep heb ik niet, dus ge­bruik ik sham­poo.
Ik eet brood met ched­dar-kaas, to­maat en kom­kom­mer. Al­les zit on­der de vlie­gens­vlug­ge mi­ni mie­ren.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Klamboe

Weer sexy vrouwen tekenen.
Na 22.30 uur kleren was­sen en die op­han­gen. De klam­boe (het mus­kie­ten­net) ge­bruik ik als mug­gen­zift voor het raam. Al­le an­de­re ho­tels heb­ben zo­iets zelf ge­maakt. Dit ho­tel niet, dus. (Een vlie­gen­hor.)
Ik voel me wat af­we­zig, want ik sliep de laat­ste 36 uur maar een paar uur.
Ik kocht en at twee lek­ke­re pe­ren.
Bed circa 23.00 uur.
Nog over 3.635 Roepie.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Noten

Te­rug.

Te­rug.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Meer infor­matie.

Menu – Be­gin – Einde.

Index

Me­nu – Be­gin.
Pa­ki­stan-Chi­na: Chro­no­lo­gi­sche weer­ga­ve.

De au­teur de­zes kan niet ga­ran­de­ren dat al­le links naar ex­ter­ne web­si­tes (dus die van der­de par­tij­en) al­tijd zul­len blij­ven be­staan. Fo­to’s in Goog­le Maps, bij­voor­beeld, kun­nen ver­dwij­nen wan­neer de ei­ge­naar ze weg­haalt. Ook aan an­de­re links kan een ein­de ko­men, of kun­nen in on­ge­bruik ra­ken.
Wan­neer u een niet wer­ken­de link con­sta­teert kunt u dat mel­den in het re­ac­tie­veld. Bij voor­baat dank.