Grondslag – ᶜIlm al-figh – Madhhabs – Bron.

Figh (Plichtenleer) (ﺍﻟﻔﻘﻪ)
In­lei­ding.

De ge­open­baar­de of ca­no­nische wet van de is­lam, de is­la­mi­tische wet, heet Sha­ri’a en wordt be­schouwd als van god­de­lij­ke oor­sprong en is tot stand ge­ko­men zon­der tus­sen­komst en / of in­vloed van de mens. De Sha­ri’a is ge­ba­seerd op de ko­ran en de over­le­ve­rin­gen / tra­di­ties: van de profeet Mu­ham­mad. Deze over­le­ve­rin­gen / tra­di­ties zijn de da­den en uit­spra­ken van de pro­feet Mu­ham­mad en he­ten (in het Ne­der­lands-Ara­bisch) ha­dith‘s. (Ara­bisch (ev.): Ḥa­dīṯ / (mv.): Aḥā­diṯ.

Figh of de plich­ten­leer wordt bin­nen de is­lam ge­zien als de ju­ris­pru­den­tie van de Šarīᶜa (Sha­ria: is­la­mi­tische wet). Let­ter­lijk be­te­kent dit het goe­de in­zicht in iets heb­ben, het we­ten en het be­grij­pen van wat iets be­te­kent. Figh gaat zo­wel over is­la­mi­tische ri­tu­e­len als over het is­la­mi­tisch recht.
[Wi­ki­pe­dia: figh.]

Menu – Fo­to – Be­gin Figh – Index en het einde – Trans­criptie.

Te­rug.

Grondslag

De ken­nis van de ge­wij­de tek­sten, hoe ge­wenst ook op zich zelf, ver­schaf­te de mos­lim op den duur toch niet ten vol­le wat hij no­dig had. Daar­ge­la­ten, dat na ver­loop van tijd bij­na nie­mand meer in staat was be­hal­ve de ko­ran ook nog de steeds aan­groei­en­de mas­sa over­le­ve­rin­gen be­hoor­lijk in het ge­heu­gen te pren­ten, was het bo­ven­dien niet vol­doen­de, al­leen de let­ter­lij­ke zin van de tekst te ken­nen. Ook de be­doe­ling van die tek­sten moest wor­den be­gre­pen. Juist daar­over was dik­wijls een groot ver­schil van in­zicht mo­ge­lijk ge­ble­ken en waar het ten­slot­te toch op aan­kwam was im­mers te we­ten, wat uit de tek­sten moest wor­den af­ge­leid en wel­ke leer daar­in lag op­ge­slo­ten.

Menu – Fo­to – Be­gin Figh – Index en het einde – Trans­criptie.

Te­rug.

ᶜIlm al-figh

Het vak van we­ten­schap, dat zich de be­ant­woor­ding van die vra­gen ten doel stelt, wordt in het Ara­bisch de ᶜilm al-figh (ﻋﻠﻢ ﺍﻟﻔﻘﻪ), dit is de we­ten­schap van de plich­ten­leer, ge­noemd. Een ge­leerde die de stu­die van de figh be­oe­fent, heet daar­naar fa­gīh. [(mv.): foe­ga­hā’]
De figh-we­ten­schap ont­wik­kel­de zich aan­van­ke­lijk in het nauw­ste ver­band met de stu­die van de ko­ran en tra­di­tie, daar zij im­mers be­stond in het vast­stel­len van de re­gels van de plich­ten­leer over­een­koms­tig het­geen men uit de teks­ten meen­de te moe­ten af­lei­den. Toch werd de figh op den duur voor de gro­te meer­der­heid der mos­lims een op zich­zelf staand vak van we­ten­schap. Voor de mees­ten was het im­mers vol­doen­de, om een­vou­dig de re­sul­ta­ten te ken­nen, waar­toe de in­ter­pre­ta­tie van de ge­wij­de tekst leid­de. De stu­die van de bron­nen kon­den zij wel aan an­de­ren over­la­ten. De figh op zich­zelf vol­deed reeds aan al­le prak­tische be­hoef­ten en werd dan ook steeds meer dé we­ten­schap bij uit­ne­mend­heid in de is­lam.[…]

Menu – Fo­to – Be­gin Figh – Index en het einde – Trans­criptie.

Te­rug.

Maḏhab‘s

[De foe­ga­hā’ ope­reer­den zelf­stan­dig en al­leen, daar­door ont­ston­den er in­ter­pre­ta­tie­ver­schil­len.]
Deze zelf­stan­di­ge werk­zaam­heid [van de foe­ga­hā’] duur­de in ze­ke­re ma­te nog voort tot in de 3e eeuw van de hi­ǧra [de is­la­mi­tische jaar­tel­ling, cir­ca 850 AD.] Toch acht­te de gro­te meer­der­heid der ge­leer­den zich reeds toen niet meer be­voegd tot zelf­stan­dig on­der­zoek van de bron­nen en meen­de, dat daar­voor een mate van ken­nis, ge­leerd­heid en scherp­zin­nig­heid werd ver­eist, dat al­leen het voor­ge­slacht be­ze­ten had. Men be­gon zich dus steeds meer bij de re­sul­ta­ten, door vroe­ge­re co­ry­fee­ën ver­kre­gen, neer te leg­gen en placht zich in al­le hoofd­za­ken van de plich­ten­leer bij de­ze of ge­ne be­roem­de figh-au­to­ri­teit aan te slui­ten, wiens me­nin­gen en uit­spra­ken in ze­ke­re kring als ge­zag­heb­bend gol­den.
Dit leidde tot het ont­staan van een aan­tal zo­ge­naam­de figh-scho­len [Ara­bisch: (ev.) Maḏ­hab), (mv.): Maḏā­hib. Ne­der­lands-Ara­bisch: Maḏ­hab‘s, dit is: ‘rich­tin­gen’] die ie­der in een [ge­o­gra­fisch] deel van de is­lam­tische we­reld een ze­ke­re aan­hang kre­gen. [Ve­le van de­ze gin­gen weer ten on­der, maar in de Soen­ni­tische is­lam ble­ven er vier over.]
Te weten de:
1. Wi­ki­pe­dia: Ṣāfiᶜie­ten.
2. Wi­ki­pe­dia: Ḥa­na­fie­ten.
3. Wi­ki­pe­dia: Ma­li­kie­ten.
4. Wi­ki­pe­dia: Han­ba­lie­ten.
Wi­ki­pe­dia: Madh­hab / Maḏ­hab.
[In Tarīm geldt de Soen­ni­tische is­lam, dus ik be­perk me tot daar­toe. Er be­staat ook nog de Sji­’i­tische is­lam, maar daar gel­den weer enigs­zins an­de­re re­gels.
Soen­ni­tische mos­lims mo­gen, wan­neer hen dat be­ter uit­komt, kie­zen wel­ke Soen­ni­tische Maḏ­hab ze wil­len vol­gen in een spe­ci­fiek ge­val, maar zeer gro­te ver­schil­len on­der­ling zijn er ech­ter niet. Het gaat om de­tails.]

Menu – Fo­to – Be­gin Figh – Index en het einde – Trans­criptie.

Te­rug.

Bron

[Bo­ven­staande tekst, van­af de tus­sen­kop ‘Grond­slag’ is gro­ten­deels ge­ba­seerd op:
Hand­lei­ding tot de ken­nis van De Mo­ham­me­daan­sche wet vol­gens de leer der Sjā­fiᶜi­tische school, door Dr. Th. W. Juyn­boll. 4e druk. Lei­den, E.J. Brill (1930).
WorldCat: Hand­lei­ding tot de ken­nis ….
Ik heb de spel­ling ge­mo­der­ni­seerd en hier en daar de tekst iets in­ge­kort of, waar ik dat no­dig acht­te, iets uit­ge­breid. Tekst­blok­ken tus­sen vier­kan­te ha­ken zijn van mijn hand, ook de ver­wij­zin­gen naar Wi­ki­pe­dia, na­tuur­lijk.]

Te­rug.