Orient Express II
Naar Jeruzalem v.v. (1994)
25 jaar geleden: 1994 – 2019.
Vandaag is het 15 augustus 1994. Ik arriveerde gisteren na een verblijf van meer dan één maand in Israël, weer in Jordanië. Ik overnachtte in hotel Rami in Amman, de hoofdstad. Mijn verblijfsvergunning voor dat land is verlopen en ik ga naar een politiebureau om die te laten verlengen, maar dat heeft heel wat voeten in de aarde. Uiteindelijk kom ik nog bij de (in alle Arabische landen gevreesde) Geheime Dienst terecht.
– – – –
1.) Ik reis zonder camera, daarom plaats ik bij alle interessante oorden een link naar de foto’s in Google Maps.
2.) Dit reisverslag komt uit mijn dagboek 1994 en is mijn interpretatie van de werkelijkheid.
3.) De munteenheid in Jordanië is de Jordaanse Dinar (JD.) en de wisselkoers is: 1 JD. = f. 2,76. (€ 1,94 in 2018.)
Maandag, 15 augustus 1994
Dag 51 / 72: Amman.
Vanaf deze dag begin ik ook af te tellen, nog drie weken en dan kan ik naar huis.
Later in de nacht hoor ik een ruzie of scheldpartij in de gang.
Rond 00.00 uur heb ik een hevige hoestaanval.
De ventilator maakt me koud. Ik probeer hem langzamer te zetten, maar dat lukt niet. Hij kan alleen maar sneller. Ik zet hem uit en met enkele wybertjes onderdruk ik het hoesten.
Slapen tot circa 07.30 uur.
Douche. (Die is naast de deur.)
Ik wil nu wel graag naar huis, want ik ben nu al zeven weken onderweg. Alleen reizen is minder leuk, maar het Arabisch praten (en ik leer snel) is wel leuk. Ik eet op mijn hotelkamer crackers (uit Jeruzalem) met kaas.
Politiebureau
Ik moet de verblijfsvergunning in mijn paspoort laten afstempelen en ga dus op zoek naar een politiebureau. Na enig zoeken en vragen kan ik het met moeite vinden. Het is maar één deur breed.
Zij willen mijn paspoort niet afstempelen en sturen me naar het hoofdbureau op Jebel Amman (de Amman-berg), Zahran kantoor, 3rd Circle.
Problemen
Taxi. Op dat kantoor weten ze niet wat ik er kom doen en ze willen me terugsturen, maar met enige moeite kan ik uitleggen dat er een probleem was.
Ik moet een geheel Arabisch formulier invullen. Ik vul het westers (Engels) in. Nu hebben ze het 5 juli stempel*1 ontdekt en ze sturen me naar de immigratiedienst van het Ministerie van Binnenlandse Zaken. Markaz Amn al-Moehaadjirien. (De politiedienst voor migranten = Vreemdelingenpolitie.)
Vreemdelingenpolitie
Daar zie ik een vrouw waarvan ik verwacht dat ze me wel vriendelijk zal behandelen, maar dat is niet zo. Alles blijft formeel en officieel. Ze vragen of ik Arabisch spreek en ik zeg ja, maar hun geratel kan ik niet verstaan. “Mish fahim” (niet begrepen) zeg ik en de officier schiet zijn salvo nog een keer af. Ik gebaar: rustig aan, maar één heeft al uitgerekend dat ik 27 JD. moet betalen. Ik geef het geld, maar krijg het terug. De vrouw schreeuwde, toen ik betaalde, heel snel, maar ik kon allen maar “Isra’iel, Isra’iel” verstaan.
Ik krijg een nieuw adres: Idarat al-Iqama wa’l-Hoedoed. (Bureau van (voor) Verblijf en Grenzen.)
Moekhabaraat
Buiten vraag ik aan de portier wat ze geschreven hebben en een jongeman (een Irakees) zegt: “Nafs al-shay” (Hetzelfde). Beiden moeten we naar de Moekhabaraat*2 (Geheime Dienst) en ik bereid me voor op een ondervraging en neem me voor de waarheid te vertellen.
Samen met de Irakees ernaartoe, die goedkoop reist en dus leggen we een lang traject af. Bussend en lopend, maar op mijn aanraden nemen we toch een taxi als de rij wachtenden voor de servicetaxi erg lang blijkt.
Bij de Moekhabaraat is het een drukte van jewelste. Er zijn allemaal loketten waarvoor de mensen zich verdringen. De Irakees wijst me het loket voor buitenlanders, dat leeg is. De vriendelijke vrouw stempelt mijn paspoort en van haar moet ik bij de chef een handtekening halen. Na enig bedelen, krijg ik die. De verblijfsvergunning wordt ge-antedateerd op 6 juli ’94 en ik mag blijven tot 5 oktober 1994. Ik betaalde geen cent. (Geen fils.)
Busmaatschappij
Water kopen en circa 11.30 uur ben ik in het hotel. Om de middaghitte te vermijden blijf ik tot 14.30 op mijn kamer. Ik wil in diezelfde hitte niet naar Damascus gaan, hoewel ik wel weg wil. Ik lees in de reisgids wat over Amman en besluit naar de Jett busmaatschappij te lopen (een lange wandeltocht), want ik heb geen kleiner geld meer dan 10 JD. en daar kan ik geen taxi mee betalen. (Die kunnen dat niet wisselen.)
Met de Jett kan ik niet eerder dan op woensdag vertrekken. Dat is me te laat. Ik wissel geld en neem voor 0,550 JD. de taxi naar de stad, waar ik in het park, op een terras ga zitten. Twee mangosap en hoemoes (humus). (Ik blijf tot circa 18.45 zitten.) Twee keer thee. Totaal 3,5 JD.
Familiegedeelte
Ik zat in het familiegedeelte*3. Dat merkte ik pas later, omdat mannen steeds weggestuurd werden. Ik dacht dat ze me ook weg zouden sturen en wachtte dat af, maar dat gebeurde niet. Als het voller wordt met families besluit ik te gaan. De moedier (directeur) heeft geen probleem met buitenlandse mannen, alleen, in het familiegedeelte, zegt hij me desgevraagd.
Rond 19.45 uur in het hotel, na door de stad gewandeld te hebben.
Yoghurt
Plotseling, rond 21.30 uur, had ik behoefte om iets te eten of te drinken. Ik dacht aan sinaassap, toen tomaten, maar op straat is alles al gesloten. Een halve liter yoghurt dan maar voor 0,210 JD. (210 fils): thuis [hotel] dit opeten met crackers.
Ik betaal twee overnachtingen: 10 JD. = f. 27,00!
Om 23.30 uur naar bed.
Voetnoten
1.) 5 juli stempel: op 5 juli jl. kwam ik in Jordanië aan en kreeg een verblijfsvergunning voor één maand. Op die dag vermeld ik dat niet, maar uit het bovenstaande blijkt dus dat mijn vergunning al verlopen was toen ik gisteren in Jordanië terugkwam.
2.) Geheime Dienst: in alle Arabische landen is de Geheime Dienst (Moekhabaraat) een gevreesde organisatie, die kan doen en laten wat hij wil en die niet zachtzinnig omgaat met hen die in zijn handen vallen.
3.) Familiegedeelte: in alle Arabische landen (die ik bezocht) hebben restaurants, cafees en andere openbare gelegenheden twee afdelingen. Een voor mannen alleen en een voor families. In het familiedeel mogen geen mannen zonder vrouwelijke begeleiding komen. Vrouwen alleen of in gezelschap van andere vrouwen moeten ook in het familiedeel plaatsnemen. Toen ik nog met Iris en Kim reisde, zouden wij, wanneer we zulk een gelegenheid bezocht zouden hebben, in het familiegedeelte moeten gaan zitten. (Ik kan me niet herinneren daar ooit eerder over nagedacht te hebben. Waarschijnlijk hebben wij, toen we in Syrië en Jordanië waren, op deze regel geen acht geslagen. Van buitenlanders wordt over het algemeen meer getolereerd dan van ‘eigen’ mensen.)
Google Maps
Jordanië – Amman – Jebel Amman – Zahran District: 3rd Cir.
Wikipedia
Jordanië – Amman – Jebel Amman – Zahran district.
Websites
De waarde van de gulden in euro’s – Wybertje.
Orient Express I en II
Klik hier voor de chronologische volgorde van Orient Express I (1992).
Klik hier voor de chronologische volgorde van Orient Express II (1994).
Mobiele telefoon / Smartphone
the-face.com
Voor bezoekers die via the-face.com op deze website komen: als de interne links (menu, begin, einde) niet werken (mobiele telefoon / smartphone) klikt u voor het originele adres van dit bericht op: irada.com.
Links naar externe websites
De auteur dezes kan niet garanderen dat alle links naar externe websites (dus die van derde partijen) altijd zullen blijven bestaan. Foto’s in Google Maps, bijvoorbeeld, kunnen verdwijnen wanneer de eigenaar ze weghaalt. Ook aan andere links kan een einde komen, of kunnen in ongebruik raken.
Wanneer u een niet werkende link constateert kunt u dat melden in het reactieveld. Bij voorbaat dank.