Karakoram Highway
1993 – 2018: vijfentwintig jaar geleden
Pakistan – Kashmir – China
Dagboek 1993
(Dag 7852) Ik ben onderweg in Pakistan. Ik reis met David, een Engelse onderwijzer, over de Karakoram Highway naar het zuiden. Gisteren kwamen we in Sust / Sost aan, dat ligt in Kashmir.
1.) Ik reis zonder camera, daarom plaats ik bij alle interessante plaatsen een link naar de foto’s in Google Maps.
2.) De munteenheid in Pakistan is de Roepie: (PKR.) (f. 1,00 (gulden) = 14 Roepie, dus 100 Roepie = f. 7,00.)
3.) Voor bezoekers die via the-face.com op deze website komen: als de interne links niet werken (mobiele telefoon) klikt u voor het originele adres van dit bericht op: irada.com.
4.) Dit reisverslag komt uit mijn dagboek 1993 en is mijn interpretatie van de werkelijkheid.
Donderdag, 29 juli 1993.
Dag 19. Sust.
Wakker circa 5.30 uur.
Op rond 6.50 uur. Ik heb beheersbare diarree en een verkoudheid.
Als ontbijt eet ik porridge: havermoutpap, maar dat is te weinig. (Brood eten is te veel.)
Ik ga in het dorp twee flessen (drie liter) water halen (50 Roepie) en eet nog twee paratha’s*(1) met jam in het hotel, maar die liggen me de komende uren nog zwaar op de maag.
Menu – Begin – Index en het einde.
Slechte conditie
Samen met David beklim ik een berg op weg naar de Sust Nala, maar dit is zwaar, want mijn conditie is veel slechter dan ik gedacht had, vooral bergafwaarts ben ik snel buiten adem.
Na de Sust Nala blijf ik achter. David heeft nog wilde plannen, maar heeft geen water bij zich. Ik wel en ook nog amandels. (Uit Kashgar, van zondag jl.)
Menu – Begin – Index en het einde.
Enorme stilte
Er heerst een enorme stilte. Ik hoor alleen water ruisen en even een tractormotor. Af en toe een stem of een vogel. Ik probeer de omgeving te tekenen, maar geef dat snel op. Ik lees een tijdje in al-Mar’a wa-l-qitta: (Arabisch) De vrouw en de kat, maar ik zit ongemakkelijk en heb niet veel zin. Bovendien is het hier net de maan: in de schaduw is het fris, in de zon te warm.
Menu – Begin – Index en het einde.
Busstation
In het hotel nemen David en ik een lunch: rijst met groente. (Van gisterenavond / vanavond.)
We lopen naar het busstation, maar het is niet zeker of er morgen busvervoer is naar Pasu, waar we heen willen.
Menu – Begin – Index en het einde.
Brabantse
We gaan slapen van 16.00 tot 19.00 uur en eten dan een lekker diner. (Hetzelfde als gisterenavond en verleden week woensdag: dus altijd hetzelfde.)
Gezellig natafelen met een Brabantse, die in Utrecht woont. Zij en haar vriend zijn zes dagen in Pakistan en zes dagen ziek omdat ze alles eten en drinken wat ze voorgezet krijgen en nog zijn ze (althans, hij) eigenwijs, wat de hygiëne betreft en ze slikken maar af en toe malariapillen. Maar niettemin: zij is heel leuk in de omgang en gezellig.
Er zijn hier meer knappe jonge vrouwen. Een aardig uitziende Engelsman en een té knappe Spanjaard.
(Met een siësta-slaap gaan de dagen in deze Pakistaanse gevangenis.*(2) snel voorbij.)
Bed 22.00 uur.
Menu – Begin – Index en het einde.
Noten
Wikipedia: Paratha.
Later ontmoette ik een andere vrouw en doofde mijn verliefdheid voor Kenau, maar ik had haar dus beloofd en ik had ook al een vliegticket gekocht. Ik ben met haar meegegaan, maar voelde me in Pakistan niet thuis. Daarom spreek ik geregeld van de gevangenis Pakistan, waar ik nog zo lang moet ‘zitten’, tot begin september, wanneer mijn retourvlucht is.
Zie ook: 25 juli jl.: Noten.
Menu – Begin – Index en het einde.
Meer informatie.
Index
Menu – Begin.
Pakistan-China: Chronologische weergave.
De auteur dezes kan niet garanderen dat alle links naar externe websites (dus die van derde partijen) altijd zullen blijven bestaan. Foto’s in Google Maps, bijvoorbeeld, kunnen verdwijnen wanneer de eigenaar ze weghaalt. Ook aan andere links kan een einde komen, of kunnen in ongebruik raken.
Wanneer u een niet werkende link constateert kunt u dat melden in het reactieveld. Bij voorbaat dank.