1992 – 2017: vijf­en­twin­tig jaar ge­le­den

Orient Express

Mijn eer­ste reis naar het Mid­den-Oos­ten

Dagboek 1992

(Dag 7500) Dit is (dit jaar) mijn laat­ste dag in Da­mas­cus, de hoofd­stad van Sy­rië. – Ik lo­geer­de in Foen­doeq al-Rabie’ (Het Len­te­ho­tel). – Ik ga met de bus naar de stad Hama, be­roemd voor zijn mid­del­eeuw­se wa­ter­ra­de­ren / wa­ter­wie­len: Na­wa­’ier. – In de bin­nen­stad biedt mij iemand, zo­maar op straat, een glas whisky(!) aan. – De munt­een­heid in Sy­rië is het Sy­rische Pond: (£.). De koers is: £. 1.00 = f. 0,05. (Een stui­ver.)

Menu – Index en het einde.

Dinsdag, 11 augustus 1992.
Dimashq – Hama. (Damascus – Hama.)
Op 6.00 uur.
Douche.
Ontbijt.
Nog een beetje sla­pen.
Weg om 8.00 uur.
al-Baraamki-Bus­sta­tion om 8.15 uur.
Ik heb ruim de tijd om naar twee stuk­ken te kij­ken met een lek­kere bult in hun strak­ke broek.
De bus vertrekt niet om 9.30 maar een half uur la­ter. Ik zit naast een leuk jon­get­je van cir­ca 10 jaar. Om­dat hij snoep­goed met mij deelt en ik hem een ba­naan geef spre­ken we wat met el­kaar en schrijf ik wat op over Ne­der­land in het Ara­bisch. Mijn naam en de naam van de ko­nin­gin.
In Homs bied ik hem wat te drin­ken aan, maar hij wil niets. De jon­gen die ach­ter de bar staat prest hem (ver­baal) om ‘Ja’ te zeg­gen. Ik koop twee li­mo­na­des van £. 15. Een man, die ik al in Da­mas­cus op het bus­sta­tion ont­moet­te en die de bus naar Tar­tus had, be­moeit zich er­mee, want hij denkt dat ik op­ge­licht word. Het jon­ge­tje zegt dat we moe­ten gaan, want de bus zal ver­trek­ken, maar bui­ten moe­ten we ze­ker nog tien mi­nu­ten wach­ten voor­dat we in de bus mo­gen. (Wil­de hij me be­scher­men te­gen al die be­moei­al­len?)
Hij heet AN. Hij is van Ha­ma, of Damascus, dat is me niet he­le­maal dui­de­lijk. Na Homs ver­wis­se­len we van plaats en laat ik hem naast het raam zit­ten.
Als we in Ha­ma aan­komen zegt hij (en de be­stuur­der van de bus) al-Ham­doe li’l-Llah ‘ala-s-sa­la­ma. (Dank Allah voor de vei­lig­heid / de vei­li­ge aan­komst.) Ik ant­woord met een her­ha­ling van zijn woor­den.
Hij zegt het nog­maals. Ik weet niet dat je moet ant­woor­den met Al­la­hoe yoe­sal­li­mak. (Moge Allah je be­scher­men te­gen het kwaad.) (Maar het staat wel in les 14 van Bac­couche. [Stu­die­boek Ara­bisch.] [Yoe­sal­li­mik te­gen vrou­wen!])
Als we uit­ge­stapt zijn en hij met zijn moe­der en zus op een ta­xi wach­ten, schud ik hem de hand en ga op zoek naar het Cai­ro-ho­tel, waar ik voor £. 75 op het dak kan sla­pen. Foen­doeq al-Qa­hi­ra. [Cai­ro-ho­tel].
In het park lo­pen veel stuk­ken en in Nahr al-‘Asie [de ri­vier de ‘A­sie: Oron­tes] zwem­men ook stuk­ken, maar er is daar geen scha­duw, dus kan ik niet blij­ven staan kij­ken.
Ook zijn er heel knap­pe en sexy meis­jes.
Vertellen in het park. Waar­over? Wel: geld, ge­loof en vrou­wen.
Ik wandelde al langs zes van de tien na­wa­’ier*, die in het cen­trum van de stad, en de al-na­wa­’ier al-kham­sa [de vijf noe­ria’s].
In het park enkele leu­ke jon­gens: over ge­loof en vrou­wen. En­ke­le ou­dere man­nen. Ik drink er thee en eet me­loen. Zij zijn on­der­weg van de kust naar Da­mas­cus, of om­ge­keerd. We spre­ken over Ne­der­land: ha­lieb (melk).
Bij het bus­sta­tion boek­te ik voor don­der­dag naar Halab [Alep­po]. Dronk co­la en at ijs in deze ge-­air-­con­di­tio­neer­de zaak waar het Kar­nak bus­sta­tion ge­ves­tigd is.
Hotel circa 18.00 uur.
Naar de geile hulp van het ho­tel kij­ken die de bed­den op het dak op­maakt. Hij is con­stant met zijn lul be­zig. Pakt hem steeds vast. La­ter lig ik op het bed en hij ver­vangt de kus­sen­slo­pen. Hij zegt dat ik ku­wais ka­thier (erg goed) ben. Ik zeg an­ta dja­miel (jij bent mooi). Hij dankt me. Ik word geil op hem, hoe­wel hij niet uit­ge­spro­ken sexy is. Ik lig met een erec­tie, maar hij laat zich bij­na niet meer zien.
In de ondergaande zon lijkt het als­of ijzer en be­ton [van de borst­we­ring / om­hei­ning] in de brand staan. Het felle oranje is slechts on­der een be­paal­de hoek zicht­baar.
In de soek koop ik ba­na­nen en ik zoek brood. Ik raak de weg kwijt, loop heel veel en moet uit­ein­de­lijk de weg vra­gen. Ik vraag naar de nahr [ri­vier], maar word niet be­gre­pen. Foen­doeq al-Qa­hi­ra [Cai­ro-ho­tel], dat we­ten ze wel. Ze wij­zen me een moei­lij­ke weg: links, rechts, links, rechts en­zo­voorts. Ze bie­den me een ijs-­ge­koel­de ge­li­ge drank aan. Pu­re whis­ky! Die wil ik niet.
Na lang lopen vind ik het hotel. Ik zag een he­le mo­der­ne wijk van Hama, met veel mo­der­ne men­sen op staat. Veel mo­der­ne win­kels.
Bed rond 23.00 uur. Bui­ten sla­pen.
Wegens mug­gen­vrees slaap ik met mijn over­hemd aan, met dicht ge­spel­de mou­wen.

Voor een sum­mie­re uit­leg over het Ara­bisch: klik hier.

Meer informatie.

In de tekst ge­noemd.

Index

Me­nu – Be­gin – Hoofd­in­dex.
Over­zicht 1972-1990.
Chrono­lo­gisch over­zicht Orient Ex­press 1992.