1992 – 2017: vijfentwintig jaar geleden
Orient Express
Mijn eerste reis naar het Midden-Oosten
Dagboek 1992
(Dag 7496) Ik ben in Damascus, de hoofdstad van Syrië. – Ik logeer in Foendoeq al-Rabie’ (Het Lentehotel). – Ik maak nieuwe (internationale) vrienden in het hotel. We weten dat we door de geheime politie afgeluisterd worden. ’s Avond gaan we samen eten in een (voor mij, duur) restaurant. – Op straat biedt mij iemand een prostituee aan. Ik weiger, maar wordt wel nieuwsgierig naar de prijs. – De munteenheid in Syrië is het Syrische Pond: (£.). De koers is: £. 1.00 = f. 0,05. (Een stuiver.)
Vrijdag, 7 augustus 1992.
Dimashq (Damascus.)
Wekelijkse (islamitische) rustdag.
Vandaag kon ik niet op de naam komen van de jonge vrouw, op wie ik verliefd was toen ik Nederland op 12 juli jl. verliet!
Vertellen met MG. [Française] en twee Oostenrijkers, DS. en FS. (Broers.)
Bij ons zitten mensen (geheime politie) mee te luisteren. De politie komt om in de hotelkamer van MG. te kijken. Iedereen die bij ons in de buurt komt, verdenken we ervan in dienst te zijn van de geheime politie*(1), zo ook de mensen, die alleen aan een tafeltje zitten, om ons heen ’s avonds in een restaurant en ook H., de student ‘Vergelijkende Godsdienstwetenschappen’, die met ons meeloopt en die (volgens MG.) Hitler*(2) ook goed vindt.
Overdag raak ik nu gewond aan mijn rechter grote teen. Ik stoot hem tegen een dorpel. Precies één week na de wond aan de linker teen. Ik ben nu echter in het hotel en kan adequate maatregelen nemen.
ER., een Belg, komt ook in ons hotel. Hij spreekt ook Arabisch. Ik bied hem aan een bed van mij te huren voor £. 75. Hij zal morgen komen.
Rond 13.00 uur ‘tweede ontbijt’ in de kamer.
Ik geloof dat de Soedanees M. gisteren wegging. Wegens mijn avances, eergisteren?
Ik wandel door de nieuwe stad (dat wil zeggen: het westerse deel van het centrum) om wat uitdrukkingen op te schrijven.
In de buurt van het Sahat al-Shoehada (Martelarenplein), bij de winkels met elektrische apparaten vraagt een jongeman aan mij waar mijn ‘Madam’ is.
“In het hotel,” zeg ik.
“In het hotel, of hier. Waar u maar wilt.”
Het duurt even voordat ik hem begrijp. Ik bedank hem vriendelijk en loop door, maar ik ben toch wel nieuwsgierig geworden naar de prijs ervan. Ik blijf door die straten slenteren en even later komt er weer een. Ik vraag wat het kost.
“£. 500”, zegt hij. (Ik deel alles door 20 en kom op f. 25,00.) Ik vind dat duur. Ik ga er niet op in. (Omdat ik met veel geld rondloop en ziektes vrees, maar ik zou misschien nog hebben kunnen afdingen.)
Met z’n zessen, MG., ER., FS., DS., H. en ik in eten in een restaurant: £. 690. Ieder betaalt circa £. 120. IJs eten: £. 50. (Duur.)
Hotel rond 00.00 uur.
Vertellen.
Bed rond 01.00 uur.
Ik besluit naar Hama te reizen, zodra het mogelijk is.
Ik maakte in Syrië vaker mee dat de joden de schuld krijgen als er iets mis gaat: valt de elektriciteit (voor de zoveelste keer deze week) uit: dat komt door de joden!
Is er voor het verbouwen van jouw huis geen cement, of kun je de komende maanden geen bakstenen kopen: dat is de schuld van de joden.
Etcetera.
Voor een summiere uitleg over het Arabisch: klik hier.
Meer informatie.
In de tekst genoemd.
Index
Menu – Begin – Hoofdindex.
Overzicht 1972-1990.
Chronologisch overzicht Orient Express 1992.
Les très riches heures du Luc & Berry 