1992 – 2017: vijfentwintig jaar geleden
Orient Express
Mijn eerste reis naar het Midden-Oosten
Dagboek 1992
(Dag 7488) Ik ben in Aleppo in Syrië. Vandaag reis ik per trein naar het oosten van het land, naar Deir al-Zor, een stad die aan de rivier de Eufraat ligt. – De munteenheid in Syrië is het Syrische Pond: (£.). De koers is: £. 1.00 = f. 0,05. (Een stuiver.)
Donderdag, 30 juli 1992.
Aleppo – Deir al-Zor.
Op 7.30 uur.
Ik heb een crisis. Ik wil naar huis. Al die ellende met die hotels, slecht eten, vieze rotzooi, lawaai, eenzaamheid, geen seks.
Alle gespreken gaan steeds over hetzelfde: vrouwen, kinderen, geloof, geld.
Moet ik nu verder reizen naar Deir ar-Zor of Gaziantep [in Turkije] – Istanbul – Wenen (vliegtuig?) en dan naar Pa en Ma?
Ik ben ervan overtuigd dat ik Arabisch wel zal leren als ik er maar lang genoeg blijf. Ik zou wel wat willen huilen.
Ik zoek rust in het park.
Na ronddolen in de stad, want ik was te vroeg voor het ontbijt (fatoer), neem ik om 8.45 het ontbijt.
Ik besluit om naar Deir ez-Zor te gaan.
Met J. [toeristengids] ga ik thee drinken en vertel hem mijn plan. Hij heeft weinig tijd voor mijn gepraat. Als een spiedende vogel kijkt hij steeds naar Da’irat al-Siyaha [Toeristenbureau], zijn inkomen. Daarna ga ik naar hotel Syria om afscheid te nemen van de jonge receptionist, die ik gisterenavond op straat ontmoette. Ik ga mijn hotel betalen.
—
Ik betaal met een biljet van twintig dollar en krijg twee dollar terug. ($. 18 was met ontbijt.)
In hotel Syria ga ik in de hal zitten, drink ongewild op de kosten van de Russen, die ik bekijk. De receptionist heeft geen tijd voor me. Ik neem rond 13.00 uur afscheid en beloof over veertien dagen terug te komen.
Ik ga naar het station, koop een eerste klas biljet Moemtaaz [Uitstekend] (hierop is geen studentenkorting mogelijk) van Aleppo naar Deir al-Zor. Dit kost £. 85. (f. 3,43.) Circa 325 km! Eerste klas plus airconditioning.
De trein zal 15.28! vertrekken!
Weer: warm en veel wind, zoals ook in Turkije. (Provincie Hatay.)
In de stationshal sta ik direct in het middelpunt. Veel mensen willen veel weten. Onder andere: Vrouw? Kinderen? Geld en geloof en of mijn vader het wel goed vond dat ik zover, zo alleen reisde.*(1)
Zij hebben allemaal een Bitaqa shakhsiyya [Persoonsbewijs / legitimatiebewijs] [Wij] In Nederland niet. Onbegrijpelijk is het voor hen dat je binnen een uur een paspoort kan krijgen en dat je ongecontroleerd (in Europa) kan reizen. (Zonder de politie in te lichten, zoals ik hier op het station wel moet doen.)
Door de leuke contacten spijt het me dat ik Moemtaaz gekozen heb. De anderen reizen allemaal Dardja thaniyya [tweede klas], want veel goedkoper. (Moemtaaz heet officieel Dardjat oela [eerste klas].)
Een jongen uit Hama geeft mij direct zijn adres. Hij studeerde in Qatar en was daar in 1989 de beste, snelste zwemmer. En derde in Hama.
Hama, al-Shari’a moeqabil masdjid al-Imaan, djanib saydaliyya al-Lail. [Hama, [wijk] al-Shari’a, tegenover de moskee al-Imaan, naast de apotheek ‘De Nacht’ (niet: de nachtapotheek.)]
Twee keer paspoortcontrole voordat ik in de trein mag.
De eerste klas blijkt vrijwel vol te zitten, met de ‘betere’ klasse van de bevolking. Middenkader, of iets dergelijks. Hautain. Pas ver na al-Raqqa krijg ik enig contact met de mensen.*(2) Niet veel. De meeste passagiers in mijn omgeving moeten naar al-Hassaka en anderen (die tweede klas reizen) gaan naar al-Qamishli.
De grote roerganger [dictator] kan niet verhinderen dat de trein niet oo 15.28 uur vertrekt, maar pas ruim een half uur later. Onderweg staat hij [de trein] ook nog twee keer een half uur.
In de buurt van mij zitten twee knappe meisjes en een knappe / sexy jongen. Allen Syrische jetset.
Er is een familie waarvan de opa elke vijf minuten slijm ophoest. (Luidruchtig.)
Een van de knappe soldaten betaalt de minibus voor mij. Met mijn heup sta ik in zijn kruis.
Hij helpt me een hotel te zoeken: 24 US-$. Dat is met te duur. Hotel al-Arabi al-Kabier [Groot Arabië] kost £. 100 met stromend water en een ventilator. Ik vraag aan de soldaat (die filosofie studeerde in Tsjecho-Slowakije) wanneer ik hem weer zie. Hij is bang. Soldaten mogen geen contact met buitenlanders hebben.
Douche.
Ik kijk Tv. Deel mee in een meloen en spreek met het jongetje van de receptie. Hij heet U.
Bed 01.30 uur.
Het landschap onderweg: kurkdroog, lemen hutten, geen elektriciteit, kleurrijk geklede kinderen die naar de trein zwaaien. Armoede alom.
Al-Foeraat [de Eufraat] is een machtige en mooie rivier, de trein ging er voor al-Raqqa over heen. Groen was het daar.
Daarna werd het snel donker.
Rond tien uur in Deir al-Zor.
Over: 2.210. Uitgegeven: 445 = f. 18,00.
Voor een summiere uitleg over het Arabisch: klik hier.
Meer informatie.
Niet bezocht, maar wel in de tekst genoemd.
Index
Menu – Begin – Hoofdindex.
Overzicht 1972-1990.
Chronologisch overzicht Orient Express 1992.