1992 – 2017: vijf­en­twin­tig jaar ge­le­den

Orient Express

Mijn eer­ste reis naar het Mid­den-Oos­ten

Dagboek 1992

(Dag 7488) Ik ben in Alep­po in Sy­rië. Van­daag reis ik per trein naar het oos­ten van het land, naar Deir al-Zor, een stad die aan de ri­vier de Eu­fraat ligt. – De munt­een­heid in Sy­rië is het Sy­rische Pond: (£.). De koers is: £. 1.00 = f. 0,05. (Een stui­ver.)

Menu – Index en het einde.

Donderdag, 30 juli 1992.
Aleppo – Deir al-Zor.
Op 7.30 uur.
Ik heb een cri­sis. Ik wil naar huis. Al die el­len­de met die ho­tels, slecht eten, vie­ze rot­zooi, la­waai, een­zaam­heid, geen seks.
Alle gespreken gaan steeds over het­zelf­de: vrou­wen, kin­de­ren, ge­loof, geld.
Moet ik nu ver­der rei­zen naar Deir ar-Zor of Gazi­an­tep [in Tur­kije] – Istan­bul – We­nen (vlieg­tuig?) en dan naar Pa en Ma?
Ik ben ervan over­tuigd dat ik Ara­bisch wel zal le­ren als ik er maar lang ge­noeg blijf. Ik zou wel wat wil­len hui­len.
Ik zoek rust in het park.
Na ronddolen in de stad, want ik was te vroeg voor het ont­bijt (fa­toer), neem ik om 8.45 het ont­bijt.
Ik besluit om naar Deir ez-Zor te gaan.
Met J. [toeristen­gids] ga ik thee drin­ken en ver­tel hem mijn plan. Hij heeft wei­nig tijd voor mijn ge­praat. Als een spie­den­de vo­gel kijkt hij steeds naar Da­’irat al-Si­ya­ha [Toe­ris­ten­bu­reau], zijn in­ko­men. Daar­na ga ik naar ho­tel Sy­ria om af­scheid te ne­men van de jon­ge re­cep­tio­nist, die ik gis­te­ren­avond op straat ont­moet­te. Ik ga mijn ho­tel be­ta­len.
—
Ik betaal met een bil­jet van twin­tig dol­lar en krijg twee dol­lar terug. ($. 18 was met ont­bijt.)
In hotel Syria ga ik in de hal zit­ten, drink on­ge­wild op de kos­ten van de Rus­sen, die ik be­kijk. De re­ceptionist heeft geen tijd voor me. Ik neem rond 13.00 uur af­scheid en be­loof over veer­tien da­gen te­rug te ko­men.
Ik ga naar het station, koop een eer­ste klas bil­jet Moem­taaz [Uit­ste­kend] (hier­op is geen stu­den­ten­kor­ting mo­ge­lijk) van Alep­po naar Deir al-Zor. Dit kost £. 85. (f. 3,43.) Circa 325 km! Eer­ste klas plus air­con­di­tio­ning.
De trein zal 15.28! ver­trek­ken!
Weer: warm en veel wind, zoals ook in Tur­kije. (Pro­vin­cie Ha­tay.)
In de stationshal sta ik direct in het mid­del­punt. Veel men­sen wil­len veel we­ten. Onder an­de­re: Vrouw? Kin­de­ren? Geld en ge­loof en of mijn va­der het wel goed vond dat ik zo­ver, zo al­leen reis­de.*(1)
Zij hebben al­le­maal een Bi­ta­qa shakh­siyya [Per­soons­be­wijs / le­gi­ti­ma­tie­be­wijs] [Wij] In Ne­der­land niet. On­be­grij­pe­lijk is het voor hen dat je bin­nen een uur een pas­poort kan krij­gen en dat je on­ge­con­tro­leerd (in Eu­ro­pa) kan rei­zen. (Zon­der de po­li­tie in te lich­ten, zo­als ik hier op het sta­tion wel moet doen.)
Door de leuke con­tac­ten spijt het me dat ik Moem­taaz ge­ko­zen heb. De an­de­ren reiz­en al­le­maal Dar­dja tha­niyya [twee­de klas], want veel goed­ko­per. (Moem­taaz heet of­fi­ci­eel Dar­djat oela [eer­ste klas].)
Een jongen uit Hama geeft mij di­rect zijn adres. Hij stu­deer­de in Qa­tar en was daar in 1989 de bes­te, snel­ste zwem­mer. En der­de in Hama.
Hama, al-Shari’a moe­qa­bil mas­djid al-Imaan, dja­nib say­da­liyya al-Lail. [Hama, [wijk] al-Sha­ri’a, te­gen­over de mos­kee al-Imaan, naast de apo­theek ‘De Nacht’ (niet: de nacht­apo­theek.)]
Twee keer pas­poort­con­tro­le voor­dat ik in de trein mag.
De eerste klas blijkt vrij­wel vol te zit­ten, met de ‘be­te­re’ klas­se van de be­vol­king. Mid­den­ka­der, of iets der­ge­lijks. Hau­tain. Pas ver na al-Raqqa krijg ik enig con­tact met de men­sen.*(2) Niet veel. De mees­te pas­sa­giers in mijn om­ge­ving moe­ten naar al-Hassaka en an­de­ren (die twee­de klas rei­zen) gaan naar al-Qa­mishli.
De grote roer­gan­ger [dic­ta­tor] kan niet ver­hin­de­ren dat de trein niet oo 15.28 uur ver­trekt, maar pas ruim een half uur la­ter. On­der­weg staat hij [de trein] ook nog twee keer een half uur.
In de buurt van mij zit­ten twee knap­pe meis­jes en een knap­pe / sexy jon­gen. Al­len Sy­rische jet­set.
Er is een fa­mi­lie waar­van de opa elke vijf mi­nu­ten slijm op­hoest. (Luid­ruch­tig.)
Een van de knap­pe sol­da­ten be­taalt de mi­ni­bus voor mij. Met mijn heup sta ik in zijn kruis.
Hij helpt me een ho­tel te zoe­ken: 24 US-$. Dat is met te duur. Ho­tel al-Arabi al-Kabier [Groot Ara­bië] kost £. 100 met stro­mend wa­ter en een ven­ti­la­tor. Ik vraag aan de sol­daat (die fi­lo­so­fie stu­deer­de in Tsje­cho-Slo­wa­kije) wan­neer ik hem weer zie. Hij is bang. Sol­da­ten mo­gen geen con­tact met bui­ten­lan­ders heb­ben.
Douche.
Ik kijk Tv. Deel mee in een me­loen en spreek met het jon­get­je van de re­cep­tie. Hij heet U.
Bed 01.30 uur.
Het landschap on­der­weg: kurk­droog, le­men hut­ten, geen elek­tri­ci­teit, kleur­rijk ge­kle­de kin­de­ren die naar de trein zwaai­en. Ar­moe­de alom.
Al-Foe­raat [de Eu­fraat] is een mach­tige en mooie ri­vier, de trein ging er voor al-Raqqa over heen. Groen was het daar.
Daarna werd het snel don­ker.
Rond tien uur in Deir al-Zor.
Over: 2.210. Uit­ge­ge­ven: 445 = f. 18,00.

Voor een summiere uitleg over het Arabisch: klik hier.

Meer informatie.

Niet be­zocht, maar wel in de tekst ge­noemd.

Index

Me­nu – Be­gin – Hoofd­in­dex.
Over­zicht 1972-1990.
Chrono­lo­gisch over­zicht Orient Ex­press 1992.