1992 – 2017: vijf­en­twin­tig jaar ge­le­den

Orient Express

Mijn eer­ste reis naar het Mid­den-Oos­ten

Dagboek 1992

(Dag 7480) Ik ben met de trein on­der­weg voor een va­kan­tie in Sy­rië. Gis­te­ren­avond ver­trok ik uit Istan­bul en ge­du­ren­de de­ze nacht reis ik naar An­ka­ra, waar ik een dag wil blij­ven. Ik ont­dek ech­ter dat het be­ter is di­rect ver­der te rei­zen. Ko­men­de nacht zal ik daar­om weer in de trein door­bren­gen, op weg naar Ada­na, in het zuid­oos­ten van Tur­kije, maar over­dag blijf ik nog in An­ka­ra en be­zoek het ‘Jeugd­park’. Ik heb daar twee op­val­len­de ont­moe­tin­gen met ken­ne­lijk ty­pische Turk­se man­nen. – De munt­een­heid in Tur­kije is de Turk­se Lira: (TL.). De koers is TL. 1.000 = f. 0,25, een kwart­je dus, maar de in­fla­tie is enorm. De waar­de daalt per dag.

Menu – Index en het einde.

Woensdag, 22 juli 1992.
Ankara – Adana.
[In de trein:] In de stoel sla­pen.
Vlak voor An­ka­ra, in de ber­gen, zie ik veel ooie­vaars en hun nes­ten. Het blijkt dat ook in Tur­kije de ooie­vaars de kin­de­ren af­le­ve­ren, ver­telt des­ge­vraagd de stu­dent [me­de­pas­sa­gier].
In An­ka­ra wijst hij me de weg naar Ulus. (Het cen­trum?) (De trein ar­ri­veer­de circa 07.15 uur, on­ge­veer 10 mi­nu­ten te laat: niet slecht voor die rit.)
In Ulus zoek ik naar ho­tel Sa­hil Pa­la­sa [Hal Sokak 5] en huur er een twee­per­soons­ka­mer voor TL. 60.000. Ik be­kijk de ka­mer niet eerst. Nu blijkt er geen douche, dus me­zelf op de gang op pri­mi­tie­ve wij­ze was­sen en sche­ren. Een krant met fo­to’s van naak­te mei­den maakt me geil en ik trek me af.
Brood eten.
Lezen in de Lone­ly Pla­net. [Reis­gids.]
Het blijkt dat er maar om de dag een trein naar Ada­na gaat en in die rich­ting moet ik. Ik heb een en an­der dus slecht voor­be­reid. Ik be­sluit de ho­tel­prijs voor lief te ne­men en de trein naar Ada­na te boe­ken en dan zo snel mo­ge­lijk naar Is­ken­de­run te rei­zen.
Op het station blij­ken al­le niet- en wel ro­ken ze­tels vol­ge­boekt. Ik neem dus de slaap­wa­gen voor de stu­den­ten­prijs van TL. 57.000. (Dit is met 30% ISC-korting.) Wel is het een ro­kers­coupé. Ku­şet­li [cou­chet­te] in de Çu­ku­ro­va Eks­presi, ver­trek 20.10 uur uit An­ka­ra. [ISC: In­ter­na­tio­nal Stu­dent Card.]
Ik onderneem niets meer en breng de dag door in het ‘Jeugdpark’ van An­ka­ra. [Genç­lik Par­kı.] Ik kom in con­tact (hij spreekt me aan) met een in Duits­land wer­ken­de be­ton­vlech­ter. Hij spreekt goed Duits. Spreekt over vrou­wen al­leen maar in ‘neu­ken-ter­men’. Hij ver­telt me dat con­tact zoe­ken met vrou­wen ge­vaar­lijk is. Als zij je ver­keerd be­grijpt, of je nu Turk bent, of bui­ten­lan­der, dan komt er po­li­tie bij en dan word je op het bu­reau zo in el­kaar ge­ramd, dat je niet meer kunt lo­pen. De rest van de va­kan­tie heb ik niet uit­ge­pro­beerd of het waar is.
In de ‘Theetuin’ be­stelt hij een ‘sa­mo­var‘* thee en be­kijkt met in­te­res­se een ‘moord en dood­slag-film’. Gis­te­ren­avond zag hij al een goe­de film op Tv met Syl­ves­ter Stal­lo­ne. In de­ze thee­tuin staan de Tv’s te brul­len en al­le stoe­len staan in de rich­ting van de Tv’s.
Hij becommentarieert el­ke pas­se­ren­de vrouw in sek­su­ele ter­men.
Hij wil mijn adres in Lei­den heb­ben en me be­zoe­ken, maar ik maak be­zwa­ren, omdat ik niet al­leen woon. Als ik vertel dat ik Ara­bische cul­tuur en li­te­ra­tuur stu­deer, gaat zijn vlam uit. Op de kin­der­ker­mis voel ik er niets voor aan zijn kin­der­pret­jes mee te doen en schei­den on­ze wegen.
Weer op een bankje in het park, komt een ou­de­re Turk (cir­ca 45 jaar) naast me zit­ten. Ik weet ge­lijk wat voor vlees ik in de kuip heb. [Ik weet me­teen wat hij wil.] Hij kent en­ke­le woor­den En­gels, Frans en Spaans en met be­hulp van mijn woor­den­boek Turks-Ne­der­lands-Turks komen we een heel eind. Hij is Mukh­tar [bur­ge­mees­ter / wijk­hoofd] in G. Der­de ver­ant­woor­de­lij­ke on­der de Wa­li [gou­ver­neur] en con­tro­leert 9.000 nü­füs. (Zie­len.) Ge­trouwd, vijf kin­de­ren.
Ik vertel ge­trouwd te zijn, één kind te heb­ben en te stu­de­ren.
Hij vindt mij aardig en wil seks met mij. In Tur­kije is seks tus­sen man en vrouw een pro­bleem. Niet tus­sen man­nen. Des­ge­vraagd lieg ik dat seks tussen man­nen in Ne­der­land een pro­bleem is. Hij vraagt of ik seks met hem wil.
Ik zeg: “Sağol.” (Neen, dank u vrien­de­lijk.) Even la­ter schudt hij vrien­de­lijk mijn hand en stapt op.
‘Gekoppeld’ wordt er in dit park tus­sen man­nen. De man­nen zijn al­le­maal macho’s, met hun ede­le de­len los in de broek, waar gre­tig in ge­kne­pen wordt, door hen­zelf.
Hotel tegen 16.00 uur.
Weg tegen 17.00 uur. Het be­taal­de be­drag [ho­tel] vraag ik niet terug.
Op weg naar het station word ik ge­volgd door een stel leu­ke jon­get­jes, die geen En­gels spre­ken en een Ja­pan­ner, die een on­ver­staan­baar En­gels spreekt.
Station tegen 17.20 uur.
Over het perron van­waar mijn trein moet ver­trek­ken be­staat nog­al wat on­dui­de­lijk­heid.
Wat vertellen met vrien­de­lij­ke men­sen op het per­ron.
Als de trein uit Istan­bul naar Kars aan­komt zie ik een ver­won­der­lijk ta­fe­reel. Nog voor­dat de pas­sa­giers, die in An­ka­ra moe­ten zijn, kun­nen uit­stap­pen vliegt de meu­te die wil in­stap­pen, naar bin­nen. Ge­volg: een gro­te con­ges­tie in de trein. Zij die hun plaats wil­len ver­la­ten kun­nen dat niet, zij die een plaats wil­len be­rei­ken, kun­nen dat ook niet.
Ik besluit in het ver­volg al­leen maar van be­gin­pun­ten naar eind­pun­ten te rei­zen om een der­ge­lijke chaos niet mee te ma­ken. Ge­luk­kig is mijn reis een ‘be­gin­punt-eind­punt’ reis.
In mijn com­par­ti­ment blijk / lijk ik niet wel­kom te zijn. Als ik voor­stel, door mid­del van ge­ba­ren, te rui­len wordt dat aan­bod gre­tig aan­ge­no­men, maar het komt er niet van. Een van de pas­sa­giers spreekt drie of vier woor­den Duits. Een an­der heeft lang een lang ge­zicht, denk ik, maar hij blijkt niet bij de groep van vier te horen.
Tegen 22.00 uur gaan we sla­pen en ik vrees niet te kun­nen sla­pen, maar ik slaap als een roos.
Over TL. 762.000: 973.700 – 762.000 = 211.700 is f. 52,93 in twee da­gen uit­ge­ge­ven.
Algemene infor­ma­tie.
Bij navraag op het Station Sir­ke­ci in Istan­bul bleek dat een en­kel­tje Mün­chen, via Beo­grad (per trein) TL. 1.350.000 kost (f. 338,00) zon­der kor­ting van de In­ter­na­tio­nal Stu­dent Card: ISC. (Als dat op zul­ke tra­jec­ten al mo­ge­lijk is.)
Weer: half bewolkt, zon­der zon fris, met zon warm.

Meer informatie.

Index

Me­nu – Be­gin – Hoofd­in­dex.
Over­zicht 1972-1990.
Chrono­lo­gisch over­zicht Orient Ex­press 1992.