1992 – 2017: vijfentwintig jaar geleden
Orient Express
Mijn eerste reis naar het Midden-Oosten
Dagboek 1992
(Dag 7480) Ik ben met de trein onderweg voor een vakantie in Syrië. Gisterenavond vertrok ik uit Istanbul en gedurende deze nacht reis ik naar Ankara, waar ik een dag wil blijven. Ik ontdek echter dat het beter is direct verder te reizen. Komende nacht zal ik daarom weer in de trein doorbrengen, op weg naar Adana, in het zuidoosten van Turkije, maar overdag blijf ik nog in Ankara en bezoek het ‘Jeugdpark’. Ik heb daar twee opvallende ontmoetingen met kennelijk typische Turkse mannen. – De munteenheid in Turkije is de Turkse Lira: (TL.). De koers is TL. 1.000 = f. 0,25, een kwartje dus, maar de inflatie is enorm. De waarde daalt per dag.
Woensdag, 22 juli 1992.
Ankara – Adana.
[In de trein:] In de stoel slapen.
Vlak voor Ankara, in de bergen, zie ik veel ooievaars en hun nesten. Het blijkt dat ook in Turkije de ooievaars de kinderen afleveren, vertelt desgevraagd de student [medepassagier].
In Ankara wijst hij me de weg naar Ulus. (Het centrum?) (De trein arriveerde circa 07.15 uur, ongeveer 10 minuten te laat: niet slecht voor die rit.)
In Ulus zoek ik naar hotel Sahil Palasa [Hal Sokak 5] en huur er een tweepersoonskamer voor TL. 60.000. Ik bekijk de kamer niet eerst. Nu blijkt er geen douche, dus mezelf op de gang op primitieve wijze wassen en scheren. Een krant met foto’s van naakte meiden maakt me geil en ik trek me af.
Brood eten.
Lezen in de Lonely Planet. [Reisgids.]
Het blijkt dat er maar om de dag een trein naar Adana gaat en in die richting moet ik. Ik heb een en ander dus slecht voorbereid. Ik besluit de hotelprijs voor lief te nemen en de trein naar Adana te boeken en dan zo snel mogelijk naar Iskenderun te reizen.
Op het station blijken alle niet- en wel roken zetels volgeboekt. Ik neem dus de slaapwagen voor de studentenprijs van TL. 57.000. (Dit is met 30% ISC-korting.) Wel is het een rokerscoupé. Kuşetli [couchette] in de Çukurova Ekspresi, vertrek 20.10 uur uit Ankara. [ISC: International Student Card.]
Ik onderneem niets meer en breng de dag door in het ‘Jeugdpark’ van Ankara. [Gençlik Parkı.] Ik kom in contact (hij spreekt me aan) met een in Duitsland werkende betonvlechter. Hij spreekt goed Duits. Spreekt over vrouwen alleen maar in ‘neuken-termen’. Hij vertelt me dat contact zoeken met vrouwen gevaarlijk is. Als zij je verkeerd begrijpt, of je nu Turk bent, of buitenlander, dan komt er politie bij en dan word je op het bureau zo in elkaar geramd, dat je niet meer kunt lopen. De rest van de vakantie heb ik niet uitgeprobeerd of het waar is.
In de ‘Theetuin’ bestelt hij een ‘samovar‘* thee en bekijkt met interesse een ‘moord en doodslag-film’. Gisterenavond zag hij al een goede film op Tv met Sylvester Stallone. In deze theetuin staan de Tv’s te brullen en alle stoelen staan in de richting van de Tv’s.
Hij becommentarieert elke passerende vrouw in seksuele termen.
Hij wil mijn adres in Leiden hebben en me bezoeken, maar ik maak bezwaren, omdat ik niet alleen woon. Als ik vertel dat ik Arabische cultuur en literatuur studeer, gaat zijn vlam uit. Op de kinderkermis voel ik er niets voor aan zijn kinderpretjes mee te doen en scheiden onze wegen.
Weer op een bankje in het park, komt een oudere Turk (circa 45 jaar) naast me zitten. Ik weet gelijk wat voor vlees ik in de kuip heb. [Ik weet meteen wat hij wil.] Hij kent enkele woorden Engels, Frans en Spaans en met behulp van mijn woordenboek Turks-Nederlands-Turks komen we een heel eind. Hij is Mukhtar [burgemeester / wijkhoofd] in G. Derde verantwoordelijke onder de Wali [gouverneur] en controleert 9.000 nüfüs. (Zielen.) Getrouwd, vijf kinderen.
Ik vertel getrouwd te zijn, één kind te hebben en te studeren.
Hij vindt mij aardig en wil seks met mij. In Turkije is seks tussen man en vrouw een probleem. Niet tussen mannen. Desgevraagd lieg ik dat seks tussen mannen in Nederland een probleem is. Hij vraagt of ik seks met hem wil.
Ik zeg: “Sağol.” (Neen, dank u vriendelijk.) Even later schudt hij vriendelijk mijn hand en stapt op.
‘Gekoppeld’ wordt er in dit park tussen mannen. De mannen zijn allemaal macho’s, met hun edele delen los in de broek, waar gretig in geknepen wordt, door henzelf.
Hotel tegen 16.00 uur.
Weg tegen 17.00 uur. Het betaalde bedrag [hotel] vraag ik niet terug.
Op weg naar het station word ik gevolgd door een stel leuke jongetjes, die geen Engels spreken en een Japanner, die een onverstaanbaar Engels spreekt.
Station tegen 17.20 uur.
Over het perron vanwaar mijn trein moet vertrekken bestaat nogal wat onduidelijkheid.
Wat vertellen met vriendelijke mensen op het perron.
Als de trein uit Istanbul naar Kars aankomt zie ik een verwonderlijk tafereel. Nog voordat de passagiers, die in Ankara moeten zijn, kunnen uitstappen vliegt de meute die wil instappen, naar binnen. Gevolg: een grote congestie in de trein. Zij die hun plaats willen verlaten kunnen dat niet, zij die een plaats willen bereiken, kunnen dat ook niet.
Ik besluit in het vervolg alleen maar van beginpunten naar eindpunten te reizen om een dergelijke chaos niet mee te maken. Gelukkig is mijn reis een ‘beginpunt-eindpunt’ reis.
In mijn compartiment blijk / lijk ik niet welkom te zijn. Als ik voorstel, door middel van gebaren, te ruilen wordt dat aanbod gretig aangenomen, maar het komt er niet van. Een van de passagiers spreekt drie of vier woorden Duits. Een ander heeft lang een lang gezicht, denk ik, maar hij blijkt niet bij de groep van vier te horen.
Tegen 22.00 uur gaan we slapen en ik vrees niet te kunnen slapen, maar ik slaap als een roos.
Over TL. 762.000: 973.700 – 762.000 = 211.700 is f. 52,93 in twee dagen uitgegeven.
Algemene informatie.
Bij navraag op het Station Sirkeci in Istanbul bleek dat een enkeltje München, via Beograd (per trein) TL. 1.350.000 kost (f. 338,00) zonder korting van de International Student Card: ISC. (Als dat op zulke trajecten al mogelijk is.)
Weer: half bewolkt, zonder zon fris, met zon warm.
Meer informatie.
Index
Menu – Begin – Hoofdindex.
Overzicht 1972-1990.
Chronologisch overzicht Orient Express 1992.