21 juli 1992

1992 – 2017: vijfentwintig jaar geleden

Orient Express

Mijn eerste reis naar het Midden-Oosten

Dagboek 1992

(Dag 7479) Dit is mijn vijfde dag in Istanbul in Turkije. Vandaag dwaal ik wat door de stad. ’s Avonds neem ik de trein naar Ankara, vandaar zal ik verder reizen naar Syrië. Ik logeer in Hotel Anadolu. – De munteenheid in Turkije is de Turkse Lira: (TL.). De koers is TL. 1.000 = f. 0,25, een kwartje dus, maar de inflatie is enorm. De waarde daalt per dag.

Menu – Index en het einde.

Dinsdag, 21 juli 1992.
Istanbul – Ankara.
Op 7.00 uur. Nu moet ik in de rij staan voor de douche.
Om 9.45 verlaat ik het hotel. (Mijn bagage, de rugzak, laat ik er achter.)
Ontbijt: twee sandwiches / kaas plus een grote kop thee: TL. 8.000.
Boekenmarkt zoeken, vinden.
Istanbul Universiteit: per ongeluk.
Regen.
Dezelfde weg teruglopen, zonder kaart, maar ik verdwaal en raak de weg kwijt. Ik kom in de wijk Saraçhane en koop gele kaas: TL. 32.500 en brood: TL. 1.200.
Sultan Ahmet [plein], circa 13.45 tot 15.15 uur.
Ik haal mijn bagage en ga over de nieuwe Galatabrug (de oude verbrandde in mei / juni) naar Karaköy. Ik neem de veerboot naar Haydarpaşa. Eet aan de waterkant onder andere ayran: karnemelk. (Die ik in Nederland niet lust en hier lekker vind.)
Circa 20.00 uur zit ik in de trein op een gereserveerde plaats in niet-rokers coupé. De trein vertrekt precies op tijd. (21.00 uur.) (Anadolu Ekspresi.)
Even buiten Istanbul krijg ik een medepassagier naast me. Een jongeman die met onderbrekingen tien jaar studeerde. Dus zal hij 28 of 30 jaar zijn.
Mijn Engels is iets beter dan het zijne (hij is civiel ingenieur), maar zijn intelligentie is groter dan het mijne. Hij is heel slim en weet veel meer dan ik.
Hij vertelt mij desgevraagd over het politiek systeem in Turkije en de ‘afhankelijke onafhankelijke’ media die alle nieuws met een seksuele ondertoon brengen. De grootste krant Cumhuriyet heeft een oplage van 200.000 stuks. (In een land met 60 miljoen mensen.) De kranten kun je niet echt geloven.
Slapen in de stoel. Krijsende kinderen storen me niet echt.