1992 – 2017: vijfentwintig jaar geleden
Orient Express
Mijn eerste reis naar het Midden-Oosten
Dagboek 1992
(Dag 7478) Dit is mijn vierde dag in Istanbul in Turkije. Vandaag trek ik erop uit om een treinbiljet te kopen voor het vervolg van mijn reis, waarvan het einddoel Syrië is. Ik logeer in Hotel Anadolu. – De munteenheid in Turkije is de Turkse Lira: (TL.). De koers is TL. 1.000 = f. 0,25, een kwartje dus, maar de inflatie is enorm. De waarde daalt per dag.
Maandag, 20 juli 1992.
Istanbul.
Op 9.00 uur.
De dak-slapers sliepen in de hal [vanwege de regen] en ik beeldde me in (en misschien was het ook wel zo) dat sommigen wat te klagen hadden over mijn snurken, dus bleef ik wat langer op mijn kamer.
Rond 10.00 de stad in.
Zestien ansichtkaarten posten: TL. 16.000. (f. 0,25 per stuk per luchtpost!)
Als ik tegen Hollanders zeg dat ik naar Syrië ga, krijg ik dezelfde reacties als toen ik [in Budapest] vertelde door Joegoslavië te reizen: terrorisme. Ik zal vermoord worden en ik zal constant bedreigd worden, met name door de Palestijnen. Eentje wist er alles van, want hij was in Israël geweest.(!) In de Gazastrook was hij bekogeld, hij, een toerist: onbetrouwbare Arabieren!
“Succes in Syrië!”, zegt er één.
“Succes in Amsterdam!”, zeg ik.
TL. 800.000 afgehaald.
Aan de overkant van de Gouden Hoorn (voor het eerst daar) de veerboot naar Haydarpaşa-station (Azië, maar volgens de Turken gewoon Europa. Ik gun ze het, want het Oeralgebergte ligt nog veel verder naar het oosten, dan de oostgrens van Turkije.)
Azië / Europa. De overzijde van de Bosporus. Ik blijf circa anderhalf uur op dit station* en boek voor morgenavond naar Ankara [trein]. Normaal TL. 60.000. (Met ISC: TL. 42.000. Dat is 30% korting.) (De veerboot kostte TL. 3.500.)
Door de volkswijk van Harem naar de moderne wijk van Üsküdar lopen. Af en toe regent het een beetje.
Ik eet een sandwich / kaas en koop fetakaas en yoghurt.
De veerboot naar Beşiktaş. Ik loop naar het bijna verlaten Yıldız-park (wel verschillende vrijende paartjes en gluurders). De yoghurt blijkt bedorven te zijn. (De uiterste verkoopdatum was 25-6-92!) In Yıldız geen ‘activiteit‘ van mannen.
Ik loop naar Ortaköy, maar de eerste veerboot naar Eminönü vertrekt pas morgenochtend. Ik loop terug naar Beşiktaş, waar ik voor dezelfde verrassing kom te staan.
Ik neem de bus terug: TL. 2.500. Een jongeman vraag ik naar Eminönü. Hij helpt me. Een ander dringt zich aan mij op, maar daar heb ik geen behoefte aan en ga mijn eigen weg.
Hotel: nieuw gekochte yoghurt eten.
Kamer, tegen 19.30 uur.
—
Bed circa 22.30 uur.
Over: 973.700
343.200 + 800.000 = 1.143.200 – 973.700 = 169.500: uitgaven. (f. 42,80)
Op dit station, Haydarpaşa leerde ik iets wat van pas kwam in de hele oosterse wereld. Ik hield namelijk netjes afstand achter de persoon voor mij, maar toen een nieuwe klant kwam sloot die zich direct aan achter diegene die op dat moment voor de balie stond, zonder naar mij om te zien. Hier was beleefd wachten niet aan de orde.
Meer informatie.
Index
Menu – Begin – Hoofdindex.
Overzicht 1972-1990.
Chronologisch overzicht Orient Express 1992.