1992 – 2017: vijf­en­twin­tig jaar ge­le­den

Orient Express

Mijn eer­ste reis naar het Mid­den-Oos­ten

Dagboek 1992

(Dag 7478) Dit is mijn vier­de dag in Istan­bul in Tur­kije. Van­daag trek ik erop uit om een trein­bil­jet te ko­pen voor het ver­volg van mijn reis, waar­van het eind­doel Syrië is. Ik lo­geer in Ho­tel Ana­do­lu. – De munt­een­heid in Tur­kije is de Turk­se Lira: (TL.). De koers is TL. 1.000 = f. 0,25, een kwart­je dus, maar de in­fla­tie is enorm. De waar­de daalt per dag.

Menu – Index en het einde.

Maandag, 20 juli 1992.
Istanbul.
Op 9.00 uur.
De dak-slapers sliepen in de hal [van­wege de re­gen] en ik beeld­de me in (en mis­schien was het ook wel zo) dat som­mi­gen wat te kla­gen had­den over mijn snur­ken, dus bleef ik wat lan­ger op mijn ka­mer.
Rond 10.00 de stad in.
Zestien ansicht­kaar­ten pos­ten: TL. 16.000. (f. 0,25 per stuk per lucht­post!)
Als ik tegen Hol­lan­ders zeg dat ik naar Sy­rië ga, krijg ik de­zelf­de re­ac­ties als toen ik [in Budapest] ver­telde door Joe­go­sla­vië te rei­zen: ter­ro­ris­me. Ik zal ver­moord wor­den en ik zal constant be­dreigd wor­den, met na­me door de Pa­les­tij­nen. Eentje wist er al­les van, want hij was in Is­raël ge­weest.(!) In de Ga­za­strook was hij be­ko­geld, hij, een toe­rist: on­be­trouw­ba­re Ara­bie­ren!
“Succes in Sy­rië!”, zegt er één.
“Succes in Am­ster­dam!”, zeg ik.
TL. 800.000 afgehaald.
Aan de overkant van de Gou­den Hoorn (voor het eerst daar) de veer­boot naar Hay­dar­paşa-sta­tion (Azië, maar vol­gens de Tur­ken ge­woon Euro­pa. Ik gun ze het, want het Oeral­ge­berg­te ligt nog veel ver­der naar het oos­ten, dan de oost­grens van Tur­kije.)
Azië / Euro­pa. De over­zij­de van de Bos­po­rus. Ik blijf cir­ca an­der­half uur op dit sta­tion* en boek voor mor­gen­avond naar An­ka­ra [trein]. Nor­maal TL. 60.000. (Met ISC: TL. 42.000. Dat is 30% kor­ting.) (De veer­boot kost­te TL. 3.500.)
Door de volks­wijk van Ha­rem naar de mo­der­ne wijk van Üs­kü­dar lo­pen. Af en toe re­gent het een beet­je.
Ik eet een sand­wich / kaas en koop fe­ta­kaas en yog­hurt.
De veer­boot naar Be­şik­taş. Ik loop naar het bij­na ver­la­ten Yıl­dız-park (wel ver­schil­len­de vrij­en­de paart­jes en gluur­ders). De yog­hurt blijkt be­dor­ven te zijn. (De uiter­ste ver­koop­da­tum was 25-6-92!) In Yıl­dız geen ‘ac­ti­vi­teit‘ van man­nen.
Ik loop naar Or­ta­köy, maar de eer­ste veer­boot naar Emi­nö­nü ver­trekt pas mor­gen­och­tend. Ik loop te­rug naar Be­şik­taş, waar ik voor de­zel­fde ver­ras­sing kom te staan.
Ik neem de bus terug: TL. 2.500. Een jon­ge­man vraag ik naar Emi­nö­nü. Hij helpt me. Een an­der dringt zich aan mij op, maar daar heb ik geen be­hoef­te aan en ga mijn ei­gen weg.
Hotel: nieuw ge­kochte yog­hurt eten.
Kamer, tegen 19.30 uur.
—
Bed circa 22.30 uur.
Over: 973.700
343.200 + 800.000 = 1.143.200 – 973.700 = 169.500: uit­ga­ven. (f. 42,80)

Meer informatie.

Index

Me­nu – Be­gin – Hoofd­in­dex.
Over­zicht 1972-1990.
Chrono­lo­gisch over­zicht Orient Ex­press 1992.