(Dag 1712) Cees en ik zijn samen op vakantie in Marokko. We zijn in de stad Meknes. We gaan vanavond met Mohammed R., die we gisteren ontmoetten, op stap en leren iets over de Marokkaanse cultuur en omgangsvormen.
Naar de index en het einde.
Woensdag, 6 oktober 1976.
Op 7.30 uur.
We zien Mohammed R. en hij ons. Hij gaat naar school.
Ontbijt in het hotel.
De stad in en we fotograferen de nieuwbouw van de Banque Commercial du Maroc.
In de oude stad diverse foto’s genomen. Deze stad is niet zo mooi als Fez.
Thee, koffie en limonade drinken.
We zijn moe en zien niet veel. (Toch veel foto’s gemaakt.)
Tegen 16.15 uur bij het hotel. We eten couscous zonder vlees in het hotel en gaan in onze kamer op bed liggen.
Om 18.00 uur is Mohammed bij het hotel en we gaan naar dezelfde zaak als gisteren. Hij, Mohammed, zegt dat deze zaak een souvenir voor hem is, want als hij hier komt zal hij met plezier aan ons terug denken.
We drinken koffie en horen dat het een Marokkaanse gewoonte is om soms slechts één kop koffie, samen met een glas water, op een avond te drinken en alleen maar naar de muziek te luisteren. Wij, Cees en ik, drinken nog een kop koffie en Mohammed zegt dat hij het drinken zal betalen. Daar wil ik niets van weten, want ik heb werk.
Hij slurpt de koffie op. (Dat is in Marokko gewoonte en hij zingt als er niets gezegd wordt, dat is ook gewoonte, hebben we gemerkt. Wij zouden dat in Nederland niet zo accepteren, want je denkt al gauw dat iemand zich verveelt en weg wil.)
Als we hem vragen iets fris te drinken zegt hij dat hij dat niet kan accepteren, want een echte vriend drinkt niet op kosten van zijn vrienden. (We hadden hem gisteren al gezegd hem als een vriend te beschouwen, want menigeen loopt met je mee: “Vriend hier, vriend daar” en achteraf wil die dan geld hebben. Wij, zo zeiden wij, vonden het fijn dat hij dat niet deed.)
Bij het bestellen van Orangina [sinaasappellimonade], kijken wij hem zodanig aan dat hij van twee djoez [stuks] toch tletta [drie] maakt en dus zelf meedrinkt.
Zo lang als hij over de koffie doet, zo snel heeft hij de Orangina op (ook gisteren, de coke.)
We nemen hem mee naar het hotel. Onderweg komt hij een goede bekende tegen en die kust hem op beide wangen.
Hij loopt het hotel binnen zonder te vragen en de eigenaar, die alleen iets kan lezen als hij het papier tegen zijn neus houdt, zegt niets.
Op onze kamer maken we een zevental foto’s. Van hem, van hem en een van ons en hij met de telefoonhoorn aan zijn oor.
We vertellen nog wat. Dan klaagt Cees over buikpijn.
Ik begeleid Mohammed naar buiten en morgen zal hij bij het hotel zijn om ons uitgeleide te doen: “en vergeet alsjeblieft niet de foto’s.”
Bed tegen 21.30 uur.
Weer: smoorheet, tegen de 40°C.
Index
Menu – Begin – Hoofdindex – Overzicht 1972-1990 – Marokko 1976 (overzicht).
Les très riches heures du Luc & Berry 