Dagboek 1976

(Dag 1710) Cees en ik zijn sa­men op va­kan­tie in Ma­rok­ko. We zijn in de stad Fez en pro­be­ren daar te­ver­geefs een au­to te hu­ren. We be­zoe­ken een rom­mel­markt, met let­ter­lijk ‘rom­mel’ en daarna de groot­ste be­ziens­waar­dig­heid van Fez: de leer­looi­e­rij­en, waar het leer nog op de­zelf­de ma­nier be­han­deld wordt als eeu­wen ge­le­den, na­me­lijk in uri­ne.

Menu – Index en het einde.

Maandag, 4 oktober 1976.
Het is Wereld­die­ren­dag. Ezels wor­den be­la­den, zo­da­nig dat ze bij­na door de po­ten zak­ken. De last steekt hen tot bloe­dens toe in de huid en op hun kont zit­ten open en bloe­den­de won­den, waar hun baas iede­re keer met de stok steekt om het beest te ver­ma­nen en snel­ler te la­ten lo­pen.
Wereld­die­ren­dag is (nog) niet aan de or­de in Ma­rok­ko, een land waar de mens nog niet eens mee­telt.
’s Nachts had ik mie­ze­rige dro­men en last van diar­ree. Nacht­mer­ries en een droom waar­in een mooie naak­te boy voor­kwam.
We gaan naar Hertz en pro­be­ren een au­to te krij­gen: “Kom om 10.00 uur te­rug en te­gen 12.00 uur heb je er een.”
We zeg­gen dat we van­daag het ho­tel ver­la­ten. Na 10.30 uur ho­ren we dat we om 18.30 uur moe­ten te­rug­ko­men om de au­to te halen. We zul­len nog een nacht in het ho­tel moe­ten blij­ven. Het eni­ge ho­tel in on­ze va­kan­tie waar we lan­ger dan twee nach­ten blij­ven.
We lopen half om de won­der­mooie stad Fez heen en fo­to­gra­fe­ren. We han­gen de toe­rist uit. Ik met het fo­to­toes­tel.
We kij­ken op een rom­mel­markt, waar je al­les en dan ook let­ter­lijk al­les ziet lig­gen en din­gen die in Ne­der­land wor­den weg­ge­gooid. Hal­ve mes­sen, ka­pot­te slo­ten, ge­bro­ken sleu­tels, da­tum­stem­pels met inkt­pot, plas­tic rin­ge­tjes, ka­pot­te ra­dio­con­den­sa­to­ren, schroef­jes, moer­tjes, ka­pot­te van dit en ka­pot­te van dat. Bot­te mes­sen, af­ge­sle­ten steek­sleu­tels. On­waar­schijn­lijk, maar er ligt al­les, al­les, al­les en van al­les dat je niet ver­wacht.
We lopen van Baab Ftouh [stads­poort] tot aan de an­de­re kant van de Me­di­na en om­dat ik gisteren geen fototoestel bij me had en nu wel, fo­to­gra­feer ik veel, ook de leer­looi­e­rij­en waar lum­mels, al­leen om­dat ze ach­ter ons aan­lie­pen, zich nu gids noe­men en geld wil­len heb­ben. Ik geef twee Dir­ham aan hen en ze moe­ten zelf maar ru­zie ma­ken hoe ze die ver­de­len. Eén krijgt niets en loopt ons ach­ter­na voor één Dir­ham, maar laat ons na ver­loop van tijd met rust.
We lopen, lo­pen, lo­pen de Me­di­na wel vier of vijf keer op en neer, tot aan de Ka­ra­oui­yine mos­kee* Er is zelfs een vol­was­sen ou­de­re man, circa 45 jaar, die zich als gids aan­biedt in het Duits en na lan­ge tijd krij­gen we hem dui­de­lijk ge­maakt dat we al­leen op pad wil­len en hij biedt zijn ex­cu­ses aan.
Ik koop voor Opa een as­bak, 4 Dh en voor me­zelf een muts­je van kant en een van ge­wo­ne stof.
Naar de au­to­ver­huur­der: die is ge­slo­ten.
We eten brood in het ho­tel.
In de stad doen we in­ko­pen voor Cees. Tussen 21.30 en 22.00 uur gaan de win­kelt­jes dicht. Dat zijn we niet ge­wend. In Ra­bat en Tan­ger ble­ven die lan­ger open, maar ja, toen was er een Ra­ma­dan-dag voor­bij en kwam er le­ven in de ‘brou­we­rij’.
Tegen 23.00 uur op bed.
Weer: weer zomers warm.

Klik hier voor het over­zicht van de tran­scrip­tie in Ara­bische woor­den.

Index

Me­nu – Be­gin – Hoofd­in­dex – Over­zicht 1972-1990 – Ma­rok­ko 1976 (over­zicht).