Dagboek 1976

(Dag 1709) Cees en ik zijn sa­men op va­kan­tie in Ma­rok­ko. We zijn sinds gis­te­ren in Fez. Onze stu­dent-gids leidt ons naar het kwar­tier van de am­bachts­lie­den en daar be­gin­nen de ein­de­loze ver­koop­praat­jes weer.

Menu – Index en het einde.

Zondag, 3 ooktober 1976.
Op tegen 8.40 uur.
Vierde brief naar Pa, Ma en Opa schrij­ven.
Om 11.00 uur komt onze stu­dent-gids Ra­shid, wat ‘slim’ be­te­kent, vol­gens het woor­den­boek Ara­bisch – Duits. We gaan met de bus naar de Baab Ftouh. Een kor­te wan­de­ling. Zijn vriend Max komt er­bij. (Max’ va­der schijnt een Ame­ri­kaan te zijn die tot de is­lam be­keerd is.) We zien een Ma­dras­sa van bin­nen, maar we lo­pen al gauw bij een ta­pijt­kno­per bin­nen. (Kin­der­ar­beid.) Dan be­gint het ge­zeur: “Ta­pijt­je ko­pen, groot, klein, klei­ner, stu­den­ten­ta­pijt­jes, stu­den­ten­prijs­jes. Sjou­wen? Geen be­zwaar, aan­be­ta­len en thuis de rest be­ta­len. Wij stu­ren het ta­pijt dan.” En of je nu zegt dat je niets wil ko­pen of niet, het helpt niets.
“Je hoeft niets te ko­pen. Kom, je krijgt in­for­ma­tie en je hoeft niet te ko­pen, wij blij­ven vrien­den, voel de kwa­li­teit en ze zijn erg mooi.” (In­der­daad, ze zijn mooi.) “Niet duur. Hoe­veel denk je? 900 Dir­ham (Dh). Te duur? Wat is jouw prijs? Geen ta­pijt? Dan toch ze­ker wel een de­ken. Nee, nee, nee, je hoeft niet te ko­pen, maar wat geef je er­voor? Waar ko­men jul­lie van­daan?”
Ik: “Kij­ken, kij­ken en niet ko­pen.”
“Hol­lan­de, dus. Stu­dent? Kijk eens wat goed­koop…” Zo gaat het maar door.
We staan op en lo­pen weg. En weer een vol­gen­de de­ken­ma­ker. Cees koopt hier na lang zeu­ren een hemd voor 26 Dh en een kop munt­thee.
Een ko­per­sla­ger, een ta­pijt­ver­ko­per en dan ook nog even de leer­looi­e­rij­en.
Rashid heeft hon­ger en wil weg. We ge­ven hem de af­ge­spro­ken 10 Dh en gaan onze ei­gen weg. Ik koop ba­bou­ches [schoen­tjes]: 25 Dh (f. 15,00) Een mooie beurs / por­te­feuil­le voor 10 Dh. De­ze ver­ko­per is de eni­ge die je rus­tig laat zoe­ken zon­der je aan je kop te zeu­ren. Hij blijft in de ko­ran le­zen. Ik ding niet af op de beurs. Een beurs voor Ma: 10 Dh.
Een boe­ken­kaft voor Pa: 9 Dh.
Een mooie djel­la­ba voor 120 Dh, af­ge­don­gen van 180 Dh. Een wit muts­je voor 4 Dh.
We kopen in de stad een milk­sha­ke en ik zie de ke­rel er ijs in doen. Nu is ijs toch al­tijd al iets van zo, zo, ze­ker in de­ze lan­den. Ik voel dat het slecht is deze op te drin­ken en dat ik ook be­ter de mee­ge­brach­te koek niet kan op­eten. Ik doe het toch en de vol­gen­de nacht en mor­gen heb ik di­ar­ree. (Vol­gens Cees psy­cho­lo­gisch, om­dat ik de milk­sha­ke wan­trouw­de.)
Tegen 20.00 uur met de ta­xi naar het ho­tel.
’s Avonds naar Fez al-Dja­did. [Nieuw-Fez.]
Weer: erg warm, zo­mers. ’s Avonds fris­ser: trui.

Index

Me­nu – Be­gin – Hoofd­in­dex – Over­zicht 1972-1990 – Ma­rok­ko 1976 (over­zicht).