Dagboek 1976

(Dag 1702) Cees en ik zijn sa­men op va­kan­tie in Ma­rok­ko. We zijn in de oa­se Tin­ghir en be­zoe­ken van­daag de Tod­gha­kloof (Gor­ges du Tod­ra). Daar ko­men we in een he­vige plens­bui te­recht.

Menu – Index en het einde.

Zondag, 26 september 1976.
Hotel: ontbijt.
Tegen 10.00 uur gaan te voet naar de Gor­ges du Tod­ra. We lo­pen on­ge­veer 9 km in 2,5 uur tijd, berg op en berg af. On­der­weg be­de­len­de kin­de­ren: we spre­ken Ne­der­lands en doen als­of we hun ge­vraag om geld niet ver­staan. La­ter gaan ze met ste­nen gooi­en.
We komen langs een dorp­je en krij­gen even voor­bij een an­der dorp­je een lift van twee Spaan­se vrou­wen en twee Span­jaar­den in een Land­ro­ver.
We rijden tot in de kloof, waar we dia’s ma­ken, ook van ezel­rui­ters.
De Span­jaar­den ver­trek­ken: of we mee wil­len? Nee, we gaan eten en te voet te­rug. Tij­dens dat eten komt een jon­gen bij ons zit­ten. We sme­ren brood en ge­ven hem ook. We wan­de­len te­rug.
Het begint te re­ge­nen en we wil­len schui­len. Een Ma­rok­kaan (niet de mee-eter) zegt dat het be­ter is door te lo­pen tot aan het be­gin van de kloof, naar het ho­tel, want als het blijft re­ge­nen, kan de ri­vier een ho­ge kol­ken­de stroom wor­den, nu is hij uit­ge­droogd. En­gel­se toe­ris­ten pro­beer ik te­ver­geefs te over­tui­gen. De Ma­rok­kaan­se jon­gen (de mee-eter) neemt het over en heeft meer re­sul­taat.
Door- en door­nat ko­men we bij het be­gin van de kloof aan. In een ho­tel eten we soep (die wordt spe­ci­aal ge­maakt) en drin­ken kof­fie. Het is dan te­gen 15.00 uur.
We gaan ver­der als het droog is. Ik maak dia’s. On­der­weg be­gint het weer te re­ge­nen. We heb­ben geen re­gen­jas­sen bij ons. Ma­rok­kanen pro­be­ren ons djel­la­ba’s te ver­ko­pen.
In een café drin­ken we kof­fie en hier­na ver­vol­gen we on­ze weg door de re­gen. We wor­den voor gek ver­klaard.
Het is al don­ker als we een lift krij­gen. Die zet ons voor het ho­tel af. We ver­wis­se­len nat­te voor dro­ge kle­ren. Cees heeft geen dro­ge broek en trekt zijn zwar­te djel­la­ba aan. We drin­ken kof­fie, eten op de ka­mer en gaan te­rug om thee te drin­ken.
Twee Hol­lan­ders, cir­ca 45 jaar, zit­ten er te eten en Cees spreekt hen aan. We ko­men te pra­ten. Cees en ik drin­ken on­ze thee. We krij­gen me­loen van hen en kof­fie. Ze ha­len hun Ma­rok­kaan­se Ber­ber­vriend­je er­bij. Een jon­gen van een jaar of 20. Een mooie jon­gen die ik me­zelf, in plaats van hen, in bed gun­de. Het gun­nen mag niet ba­ten. Zij heb­ben toch de voor­keur.
Ook pra­ten over po­li­tiek.
Na twee glaas­jes ro­sé ‘voel ik hem zit­ten’ en ga licht aan­ge­scho­ten op bed te­gen 00.00 uur.
We heb­ben niets van het einde-Ra­ma­dan­feest mee­ge­kre­gen. De he­mel ken­de ook ein­de re­gen­vas­ten. Dat heb­ben we wel mee­ge­kre­gen.
Weer: ’s mor­gens be­wolkt, toen vol­op en veel zon. Van­af 13.00 uur tot on­ein­dig ont­zet­tend veel re­gen, on­weer en ui­ter­aard koud.

Index

Me­nu – Be­gin – Hoofd­index – Over­zicht 1972-1990 – Ma­rok­ko 1976 (over­zicht).