Twintig jaar geleden: dagboekfragment 17 mei 1996 (vrijdag).
Tarim (Tarim).
Op 9.00 uur.
Twee uur tekenen.
De hele ochtend (wat ervan restte) en vrijwel de hele middag mijn dagboek bijwerken.
Circa één uur computer en ongeveer één uur zwemmen. Ik zwem veel, vooral om wat beweging te hebben.
Nu 19.15 uur.
–
Koken en eten.
Ik at te veel en blijf nog even boven, want ik vrees dat ik weer koekjes zal moeten eten, zoals gisteren, wat echter niet het geval zal blijken te zijn, als ik van 21.00 tot 00.30 beneden zit.
Ik kan nu eenvoudige gesprekken enigszins volgen, als Muhammad al-S. met iemand uit het noorden van Jemen praat.
Nu 00.45 uur.
Ik heb nooit veel zin om naar beneden te gaan om te praten. Ik ga omdat ik weet dat Muhammad op me wacht. Toch geniet ik iedere keer weer van deze gezellige avonden, waar ik Arabisch leer, steeds meer.
Ik geef hem het Oxford English – Arabic woordenboek dat ik van thuis meebracht. De Engelse woorden worden fonetisch weergegeven, want voor het Engels geldt: ‘Wat geschreven staat, wordt niet uitgesproken.’ Ik hoop dat al mijn inspanningen vruchten afwerpen.
Ik kreeg op 10 mei jl. van hem een kopie van een boek waarvan de auteur ongeveer zevenhonderd jaar geleden overleed.
Dit is het einde van de tekst in mijn dagboek.
Na het vertrek van Nico op 24 april jl. maakte ik dagelijks een verslag van de zakelijke kant van het project. In dat verslag staat op sommige dagen interessante informatie, die niet in mijn dagboek voorkomt. Hier volgt een deel uit die tekst.
Fragment uit het verslag van 17 mei.
Vrijdag, de wekelijkse rustdag.
In de reeks feiten en feitjes wil ik hier nog het volgende vermelden. Zoals Nederland een grote aantrekkingskracht uitoefent op economische vluchtelingen uit grote delen van de wereld, vervult Saoedi-Arabië die functie voor de regio hier.
Verleden week al ontmoette ik hier in het hotel een jongen die niet lezen of schrijven kon, maar wel wist dat er in Saoedi-Arabië meer te verdienen valt dan in Jemen en daarom illegaal de grens tussen beide landen passeerde. De Saoedische politie sliep echter niet. De jongen, Hassan, bracht vier dagen in een cel door alvorens hij naar Jemen werd teruggestuurd.
Een van de medewerkers van het hotel heeft zijn baan (tijdelijk?) opgezegd om met zijn zieke zoon legaal naar Saoedi-Arabië te gaan, naar een hospitaal. Als hij slim is, zo zei men mij, blijft hij in dat land, want daar is goed geld te verdienen. Hij is slim.
Hier, in de Hadramaut, is het niet mogelijk met je verdiensten een ‘boterham’ te beleggen.
Later hoor ik van Abd al-Rahmaan dat de gunstige economische tijden in Saoedi-Arabië ook voorbij zijn en dat nog meer mensen uit het arme Jemen niet gewenst zijn. Liever hebben ze daar Pakistanen of Indiërs. Die mensen hebben geen familie in het land en voelen zich niet thuis in het strenge islamitische klimaat. Daarom willen ze met hard werken zo vlug mogelijk zo veel mogelijk verdienen om dan weer gauw naar het eigen land terug te keren. Een werkgever kan van deze mensen alles eisen, ze zullen het zonder meer uitvoeren.
Veel geld in Tarim komt uit de Golfstaten of uit Saoedi-Arabië. Dat hoor ik keer op keer vertellen. Een gedeelte van het straatbeeld in Tarim en Say’un wordt bepaald door goed uitziende (in tegenstelling tot de lokale) grote auto’s met nummerplaten uit die landen. Vooral uit de oostzijde van de Wadi gaan veel mensen naar de Golfstaten om fortuin te maken. De anderen zitten in Saoedi-Arabië.
Er werkt nu een vervanger van de naar Saoedi-Arabië vertrokken medewerker, ook een onderwijzer Engels. Salim al-T. Het duurt een paar dagen voordat ik aan de uitspraak van zijn Engels gewend ben. Hij is een heel aardige jongeman, die echter een extreme kijk op het Europese leven heeft. Het Europese seksleven, natuurlijk.
Dit is het einde van het verslag van 17 mei.
Dit is het einde van dag 62 (van 93 dagen totaal) van mijn verblijf in Jemen in 1996. Naar dag 1. (Naar alle gepubliceerde dagen.)
Door op de twee eerste letters van een link te klikken, opent een nieuw tabblad waarin de geografische locatie van de plaats in Google Maps wordt getoond.
Wanneer u op de derde en volgende letters klikt komt u in een nieuw tabblad bij Wikipediapagina terecht met informatie over deze locatie.
Bij begrippen wordt alleen Wikipedia geopend.
Les très riches heures du Luc & Berry 