
Twintig jaar geleden: dagboekfragment 13 mei 1996 (maandag).
Tarim (Tarim, Say’un, mahaarim, foliëren).
De nieuwe jongens krijgen instructies om pagina’s te gaan controleren: of deze wel goed gefolieerd of gepagineerd zijn.
Hussain al-K. reageert een beetje kwaad als Abd al-Rahmaan A. klaagt over de slordigheid waarmee alle stickers in de boeken zijn geplakt: schots en scheef en met de snijlijnen van balpeninkt er nog op. Hij (Hussain) zegt dat het belangrijkste is dat de stickers in de boeken zitten.
Ik ging laat naar de bibliotheek, want ik had helemaal geen zin.
Ik ben een beetje gepikeerd als Ali (een van de twee nieuwe medewerkers) mij bedankt voor het loon van 6.000 rial per maand. (f. 78,00 / € 35,00.) Ik wijt het aan zijn gebrekkige Engels dat hij niet vijfenvijftighonderd rial kan zeggen, het bedrag dat Abd al-Rahmaan met hen beiden, in mijn bijzijn, had afgesproken. Als ik hem naar die zesduizend vraag, zegt hij dat hij er zesduizend van gemaakt heeft. Ik moet dat betalen.
–
Ik ga met Abd al-Rahmaan naar Say’un waar ik bij hem thuis de nacht zal doorbrengen. Eerst laat hij mij nog het lemen huis zien van zijn grootmoeder, dat van binnen traditioneel versierd is. Het is er heerlijk fris.(1)
Bij hem thuis krijg ik een kamer aangewezen, los van zijn huis en natuurlijk zonder tafels of stoelen. Nomaden eten met hun handen en leven op de aarde.
–
Ik speel krijgertje met zijn dochtertje en haar neefjes. Als zij bang voor mij zijn, duwen ze Maryam voor zich uit als bescherming. “Zij is (maar) een vrouw.”, zegt Abd al-Rahmaan. (Zonder ‘maar’.)
Arabisch lezen.
Slapen.
Heerlijke foel (bonengerecht) bij hem thuis.
Bed 22.15 uur.
Zowel het drinkwater (kraanwater) als het week en klef gebakken ei smaken naar stof.
Er viel in Say’un een beetje regen en het was er vochtig en stoffig.
Dit is het einde van de tekst in mijn dagboek.
Na het vertrek van Nico op 24 april jl. maakte ik dagelijks een verslag van de zakelijke kant van het project. In dat verslag staat op sommige dagen interessante informatie, die niet in mijn dagboek voorkomt. Hier volgt een deel uit die tekst.
Fragment uit het verslag van 13 mei.
Als ik in de bibliotheek in de Records of the Yemen zit te lezen, wijst Hussain al-K. mij erop dat hij de stickers al in de boeken geplakt heeft. Ik geef daar geen antwoord op. Aan Abd al-Rahmaan, die wat later komt, laat ik de catalogus van Kenderova (Sofia) zien. De sticker is daarin onder een hoek van 45 graden geplakt en de snijlijn van balpeninkt zit er nog duidelijk zichtbaar op, over de hele lengte van de bovenkant. Het is een schandaal!
Abd al-Rahmaan klaagt erover bij Hussain. Die weet natuurlijk niet waar het over gaat: “Het belangrijkste is dat de sticker er in zit.”
Abd al-Rahmaan besluit dat er nieuwe stickers gemaakt moeten worden, die groter zijn en over de oude heen geplakt moeten worden.
Goede lijm wordt nu een probleem. Er staat nog een grote pot Bijonkit [sic.] voor het lijmen van vloerbedekking. Dat is een groot gevaar. Dan is na het plakken van de nieuwe stickers het boek niet meer te openen, of zelfs nog maar van de tafel te verwijderen. De stickers zitten er dan wel recht in.
[…]
Ik zal de nacht doorbrengen bij Abd al-Rahmaan thuis, want morgenochtend vertrekken we naar Sana’a. In Say’un laat hij mij het interieur van het traditionele huis van zijn grootmoeder zien. Ik heb helaas geen camera bij me, want ik reis zo compact mogelijk naar Sana’a.
Bij hem thuis bespreken we het programma dat we in Sana’a gaan volgen en het eventuele programma voor de Nederlandse ambassadeur, die hier volgende week op bezoek komt, met zijn auto! Een reis van drie dagen heen en drie dagen terug. Een reis die met het vliegtuig in anderhalf uur kan! De man, Pijpers, is bang voor kleine vliegtuigen.
Dit is het einde van het verslag van 13 mei.
(1) Ik weet nog dat in het huis van de grootmoeder van Abd al-Rahmaan een kast uit Indonesië stond, want daar kwam zij vandaan, die versierd was met houtsnijwerk. Abd al-Rahmaan vertelde toen ook dat hij zijn grootmoeder slecht kon verstaan, want zij sprak eingelijk alleen maar Indonesisch en maar een beetje Arabisch.
Dit is het einde van dag 58 (van 93 dagen totaal) van mijn verblijf in Jemen in 1996. Naar dag 1. (Naar alle gepubliceerde dagen.)
Door op de twee eerste letters van een link te klikken, opent een nieuw tabblad waarin de geografische locatie van de plaats in Google Maps wordt getoond.
Wanneer u op de derde en volgende letters klikt komt u in een nieuw tabblad bij Wikipediapagina terecht met informatie over deze locatie.
Bij begrippen wordt alleen Wikipedia geopend.