Twintig jaar geleden: dagboekfragment 10 mei 1996 (vrijdag).

Tarim (Tarim).
Op 8.00 uur, na een zweterige, be­nauw­de nacht. Een uur lang was het steen­koud, tegen de ochtend on­aan­ge­naam benauwd.
Ondanks dat ik onder de klamboe lig, ben ik toch geheel gekleed. (O­ver­hemd, sa­rong en een laken over mijn voeten.) Er weten altijd mug­gen de klam­boe bin­nen te drin­gen.
Rond 8.30 klopt Hussain al-A. (de re­cep­tio­nist) op de deur. Abd al-Rah­maan A. is aan de telefoon.
Hij kan niet eerder dan voor dinsdag vlieg­tuig­stoe­len naar Sana’a re­ser­­ve­ren.(1)
Hij heeft een lang verhaal over de Nederlandse ambassadeur die wil ko­men van 20 tot 22 mei. Ik luister nauwelijks. Ik baal want MN (van de Ne­der­land­se Ambassade) wil dat ik haar bel en het hotel verlaten was het laatste wat ik wilde, vandaag.
Het leven hier begint me te vervelen. Die eindeloze hitte, die be­nauwd­heid, het voortdurende zweten, het eentonige eten, het gebrek aan mooie vrou­wen, mooie on­be­reik­ba­re(?) mannen, het stof, het werk in de bi­blio­theek dat niet opschiet. Dat alles hangt me de keel uit. Ik wil geen gezeur meer aan mijn kop, maar ik krijg er alleen maar gezeur bij.
Marianne die me wil spreken. Hus­sain al-A., niet die van de re­cep­tie van het hotel, maar die van de te­le­foon­win­kel, die me een manuscript wil verkopen, dat ik nu eerst moet onderzoeken.
Allemaal dingen die ik niet meer wil.
In de telefoonwinkel: vijf keer in bijna twee uur komt de verbinding met Sana’a tot stand. Drie keer kiest Hussain een verkeerd nummer, één keer is MN in gesprek en de laatste keer neemt ze niet op.(2)
Op het terras van het hotel zit een vijfendertig tot veertig jarige Fran­çaise die alleen reist. (Wel met een Jemenitische chauffeur.) Ik ver­tel met haar en gaandeweg raak ik door haar in staat van uiterste seksuele opwinding. Ik zou haar naar mijn bed willen loodsen, maar hoe zou dat moeten? Ik kan niets bedenken.
Wanneer ze al lang en breed weg is (ze logeert in een hotel in Say’un, circa 35 km. van hier) weet ik het plotseling wel: haar de dakterrassen (van het hotel) laten zien, met het prachtige uitzicht, dan mijn kamer met terras en dan? Een oneerbaar voorstel doen?(3)
Ze logeert dus in Say’un en zal mor­gen naar al-Mukalla gaan.
Na een uurtje ga ik zwemmen. De an­de­re krachtige knaap, die ik wel zou wil­len betasten, is er in de buurt, maar Muhammad al-S. komt en dan gaat het sexy stuk weg.
Met Muhammad, die ontzettend aar­dig is, zou ik beslist niet het bed willen delen.(4)

Namiddag FoxPro database.
Koken.
FoxPro.
Nu 20.30 uur.
Vandaag over vier weken zal ik Ta­rim verlaten hebben.

(1) Abd al-Rahmaan en ik willen in Sana’a een nieuwe, snelle computer gaan kopen en ook software die met Arabisch overweg kan.

(2) Ik begrijp nu (2016) niet meer waar­om ik op vrij­dag naar de Ne­der­land­se Am­bas­sa­de zou gaan bellen. Die was (en is) in een islamitisch land toch op don­der­dag en vrijdag gesloten, net zoals o­ver­heids­in­stel­lin­gen in die landen.

(3) Ik had die Française natuurlijk ook een glas, of meerdere glazen, ster­ke drank kunnen aanbieden, maar daar heb ik kennelijk ook niet aan gedacht, hoewel ik een koffer vol met alcoholica in mijn hotelkamer had.
Overigens weet ik nu (2016) van het hier beschreven voorval met die sexy vrouw niets meer af. Het verhaal staat in mijn dagboek, ik mag dus aan­ne­men dat een en ander zo on­ge­veer heeft plaatsgevonden, maar zo­als gezegd, ik herinner me er niets meer van.

(4) Ik weet nog wel dat Muhammad al-S. een keer vertelde dat hij een zus­ter had. Als haar vriendinnen op bezoek waren, dan ‘gierden’ de hor­mo­nen door het zijn lijf, maar hij durf­de zelfs niet door het sleutelgat naar die andere meis­jes te kijken, want als hij betrapt werd, zou hij door zijn vader dood­ge­scho­ten wor­den. Als die dat niet zou doen, zou er een zich jaren voort­sle­pen­de zaak van bloedwraak ontstaan, want dan zou er iemand uit de familie (of stam) van het begluurde meisje een willekeurig familielid of stamlid, maar bij voorkeur Muhammad, de gluurder zelf, doodschieten, om de eer van het begluurde meisje te red­den. Vervolgens zou de familie (of stam) van Mu­ham­mad, om deze moord wreken, weer iemand uit de familie van het be­gluur­de meisje moeten vermoorden. De vete zou zich dan jarenlang voort­sle­pen, tot­dat er een vergelijk kon worden ge­trof­fen. De vader van Mu­ham­mad zou zijn zoon dood­schieten om de eer van het meisje te redden en om bloedwraak te voor­komen. (Bloedwraak.)
Het is aannemelijk dat de vader voor het vermoorden van zijn zoon niet ver­volgd zou worden of dat de rech­ter­lijke macht daar nogal te­rug­hou­dend op zou reageren.

Dit is het einde van dag 55 (van 93 dagen totaal) van mijn verblijf in Jemen in 1996. Naar dag 1. (Naar alle gepubliceerde dagen.)

Top

Door op de twee eerste letters van een link te klikken, opent een nieuw tab­blad waarin de geo­gra­fische locatie van de plaats in Google Maps wordt getoond.
Wanneer u op de derde en volgende letters klikt komt u in een nieuw tab­blad bij Wi­ki­pe­dia­pa­gi­na terecht met informatie over deze locatie.
Bij begrippen wordt alleen Wikipedia geopend.