Twintig jaar geleden: dagboekfragment 1 mei 1996 (woensdag).

Tarim (Tarim, betelnoten, nigaab).
Op 6.30 uur, of later? Ik teken in elk geval niet.
Vannacht droomde ik van een vrouw. Ik dacht aan de woorden van Hussain A., die me gisteren een vrouw aanbood voor één miljoen rial. Lang dacht ik dat dit 130.000 gulden was, maar ik weet nu dat dit maar f. 13.000,00 is. Een koopje, als ze mooi en slim is.
Om 9.00 sta ik voor de bibliotheek, maar de deur is goed en degelijk ge­slo­ten. Na enkele bood­schap­pen neem ik de taxi terug naar het hotel.
Ik blijf een uurtje op het terras zitten vertellen met Muhammad al-S. en be­kijk de meestal brood­magere Je­me­ni­tische zwemmers die in het bad voor Je­me­ni­tische mannen voor 105 rial ko­men zwem­men.
Kamer: FoxPro. Ik kom een stap verder met het programmeren.
Zwemmen.
Lunch.
FoxPro.
Ik betaal het hotel, inclusief baksjisj (fooi) 8.000 rial en zeg: “Gisteren was onze koningin jarig en daarom geef ik een cadeautje aan jullie, iedere me­de­wer­ker van het hotel. De deurwacht, de nacht­wacht, Mansoer (van de drank­jes), de moe­­der (zij poetst): iedereen. Ik geef 10.000 rial. (f. 130,00)
Ik dacht daar afgelopen week al aan, tijdens het Ied al-Adha, maar dat was te laat. Dan had ik het geld moeten geven vóór het feest, zoals ik met de me­de­wer­kers van de bibliotheek deed. (Bij hen op projectkosten, in het hotel op eigen kos­­­ten.)
Ik dacht dat 1 mei, de Dag van de Arbeid, wel een goede gelegenheid was, maar maakte er op het laatste moment Koninginnedag van.
Vanochtend belde Abd al-Rahmaan A. uit Say’un om me te vertellen dat er mor­gen (ook al) niet gewerkt wordt. De eerstvolgende werkdag is za­ter­dag.
Al die brieven die ik gisteren voorbereidde kun­nen dus pas zaterdag geprint en gepost worden.
Als ik om 16.30 weer ga zwemmen barst het zwem­bad van zwarte vrouwen (vrou­wen in het zwart gekleed), van wie sommigen snel voor mij weg­duiken. Ik maak de gebruikelijke geluiden, zo­als een beest en bijbehorende gebaren, als ik in die situaties altijd doe, maar heb daar snel spijt van, als ik zie dat ze allemaal het hotel ‘in­dui­ken’.
Later staan ze stiekem met ontbloot gezicht, bo­ven, vanaf het balkon te glu­ren. Ik zwaai, maar slechts een enkele knikt terug.
Weer later staan ze in mijn ‘achtertuin’, die … al-hindnoten te plukken en te eten. (Be­tel­no­ten?) Ik blijf kijken en sommige kijken nieuwsgierig terug. Wat zou er achter al deze doeken zitten? Welk een sexy schoonheid? (Te koop voor 13.000 gulden, als je moslim bent.) Wat zit er achter deze nugub? (Enkelvoud: ni­gaab, de gezichtssluier)(1)
Ik kook macaroni met uien en tomatenpuree!! (Aangevuld met witte bonen.) Al die kraak- en smaakloze happen uit pakjes en blikjes uit Ne­der­land! Met ui en macaroni heb ik tenminste een stevige, voedzame maaltijd. Drie we­ken, of meer, keken Nico en ik uit naar de pakjes in de container en een week later grijp ik weer naar het verfoeide voedsel dat ik drie weken ver­acht­te.
Na een uurtje balkon, met jasmijnthee, die zijn jasmijnsmaak verloor tijdens de lange bootreis, ga ik naar beneden om te vertellen met Mu­ham­mad al-S. Ik zal beter op mijn gram­matica moeten letten, wil ik er voordeel van heb­ben.
Tegen 22.30 uur op mijn kamer.
Ik drink rum / tonic en dans twee keer op house­muziek.
Het is (bijna) volle maan, maar dat heeft er niets mee te maken. Misschien wel dat hier een half dozijn gesluierde vrouwen is, maar die liggen al­lemaal (naakt?) in bed.
Ik denk dat vrouwen in de Arabische wereld een gemeenschappelijke ge­heim­e taal hebben waar man­nen niets van begrijpen.
Nu 00.00 uur.
–
Ik zag het sterke stuk vandaag verschillende ma­len. Een enkele keer wilde ik hem grijpen. Nu hoop ik echter dat er een gesluierde vrouw langs de re­gen­pijp (is die er wel?) komt.

(1) Een paar keer per week vroeg ik aan diegene die op dat moment achter de ba­lie van de re­cep­tie zat hoe het met zijn echtgenote ging. Het be­groe­tings­ce­re­mo­nieel is, wanneer twee mannen elkaar ontmoeten, zeer uitgebreid en duurt enkele minuten. Met vraagt naar het welzijn van jan en alleman in de familie, maar nooit en te nimmer naar het welzijn van de vrouwen in ie­mands huis. Daarom deed ik dat wel en expres, wat telkens tot hilariteit leidde, omdat men met de situatie geen raad wist. Ik vond het heerlijk om die mannen zo in de war te brengen.

Dit is het einde van dag 46 (van 93 dagen totaal) van mijn verblijf in Jemen in 1996. Naar dag 1. (Naar alle gepubliceerde dagen.)

Top

Door op de twee eerste letters van een link te klikken, opent een nieuw tabblad waarin de geo­gra­fische locatie van de plaats in Google Maps wordt getoond.
Wanneer u op de derde en volgende letters klikt komt u in een nieuw tabblad bij Wi­ki­pe­dia­pa­gi­na terecht met informatie over deze locatie.
Bij begrippen wordt alleen Wikipedia geopend.