25 jaar geleden
22 maart 1996 / 22 maart 2021
Werken in Jemen
Kawkabaan
Deze twee schoonheden, (ik heb hun gezicht niet gezien, maar hun kleren zijn in ieder geval mooi) wilden wel op de foto. Eerst keken ze rond of er geen Jemenitische mannen in de buurt waren. Toen dat niet het geval was, mochten we fotograferen. Na het drukken van de sluiter riepen ze in koor Baksjisj (fooi) en vroegen 50 rial. (ongeveer ƒ 0,55) per persoon.
Nico zit op de achtergrond te wachten en is in het hele gebeuren kennelijk niet geïnteresseerd.
Menu – 22/03-96: Begin – Einde.
Dit verslag is gebaseerd op mijn dagboek en andere notities uit 1996 en is mijn interpretatie van de werkelijkheid.
Vrijdag 6 van 93 dagen in Jemen
Vandaag bezoeken Nico en ik, met nog twee anderen, enkele dorpen ten noorden van Sana’a: Shibaam, Kawkabaan en Thula.
Vrijdag, 22 maart 1996
Om 7.40 uur op Maidan al-Tahrir (het Bevrijdingsplein) waar Brian en LA al zijn.
Nico gaat direct akkoord met de prijs van USD 50, die een chauffeur vraagt voor een dag Shibaam, Kawkabaan en Thula. We hadden dat al afgesproken. Brian is het daar niet mee eens en ook LA eigenlijk niet. We vertrekken uiteindelijk voor een prijs van 1.250 rial voor hen beiden en USD 20 voor ons beiden. (Totaal: USD 38)
We rijden door een prachtig landschap noordwaarts.
Vanuit Shibaam beklimmen we de berg naar Kawkabaan. Met ons mee loopt een heel klein, elfjarig jongetje, die Hamid heet. Hij is aardig en niet opdringerig. Dat verandert als zijn broer(?) Hoesein erbij komt. Ze willen dat ik voor hen schoenen koop, in Nederland, en die naar Kawkabaan opstuur. Ik ben inmiddels ver achterop geraakt van de anderen.
De conversatie verloopt in het Engels en het Arabisch. Hun kennis van het Engels is gering, mijn kennis van het Arabisch laat te wensen over. (Hun schoenmaten zijn respectievelijk 32 en 40.)
Het uitzicht na de lange klim is fantastisch. De afdaling en het bezoek aan Thula maken me gelukkig. Bij beide gelegenheden laten jonge meisjes zich fotograferen, weliswaar tegen betaling en gesluierd, maar toch!
Vrouwen op de foto: dat lukt over het algemeen niet. Dat het nu wel lukt, maakt de dag echt waardevol. Een foto kost 50 rial baksjisj, (Geen Arabisch woord, maar het betekent ‘fooi’ of ‘geschenk’.)
De gesluierde meisjes letten goed op dat er geen mannen in de buurt zijn.
Echt confuus waren ze toen ik riep “Baksjisj!”, nadat ze mij gefotografeerd hadden.
Tegen 18.uur zijn we weer in ons hotel in Sana’a.
Tussen 19.45 en 20.30 uur eten in Taj Sheba: 1.400 rial. (f. 16,80)
Bij de Muwaasalaat (de telefoonmaatschappij) koop ik voor 760 rial een kaart met 40 units om naar Nederland te kunnen bellen.
Weer: fris, behalve in Thula.
In Kawkabaan gaf ik een (gesluierd) meisje een rijksdaalder. Zij probeerde ons zilverwerk te verkopen. (Zij wilde nog niet voor 1.000 rial op de foto.)
Wat opviel is dat zowel in Thula als in Kawkabaan (en ook in Shibaam) de vrouwen gewoon in de toeristenindustrie werken. (Als verkoopsters van waren, of als ‘baksjisj-vraagsters’.)
Het zal me later duidelijk worden dat in de regio waar wij gaan werken, in de Wadi Hadramaut in het zuiden van Jemen, ook nog een ander Shibaam ligt en dat wereldberoemd is als cultureel erfgoed.
Kawkabaan, uitgesproken als kawkebaan, betekent: ‘twee sterren’. Het Arabisch kent een enkelvoud: kawkab, (ster) een tweevoud: kawkabaan of kawkabayn, afhankelijk van de naamval. Het meervoud is kawaakib: sterren.
Menu – 22/03-96: Begin – Einde.
Index personen.
Personen: Nico.
Index locaties.
Locaties: Kawabaan – Sana’a – Shibaam – Tula / Thula.
Index termen.
Dit is het einde van dag 6 van 93 dagen totaal van mijn verblijf in Jemen in 1996.
Naar alle gepubliceerde dagen.
Menu – 22/03-96: Begin – Einde.
Mobiele telefoon / Smartphone
the-face.com
Voor bezoekers die via the-face.com op deze website komen: als de interne links (menu, begin, einde) niet werken (mobiele telefoon / smartphone) klikt u voor het originele adres van dit bericht op: irada.com.
Les très riches heures du Luc & Berry 