25 jaar geleden
21 maart 1996 / 21 maart 2021
Werken in Jemen
Sana’a
Een prachtig beslagen deur in het Gasmi-hotel. Duidelijk is te zien tot welke godsdienst de vroegere eigenaars van dit pand behoorden.
Menu – 21/03-96: Begin – Einde.
Dit verslag is gebaseerd op mijn dagboek en andere notities uit 1996 en is mijn interpretatie van de werkelijkheid.
Dag 5 van 93 dagen in Jemen
Collega Nico en ik zoeken Arabisch toetsenborden voor een computer. Vrouwen in Sana’a zijn iets ‘losser’ dan verwacht. Het regent veel in Sana’a.
Donderdag, 21 maart 1996
Ik sta al om 4.30 op en neem in drie kwartier een cassettebandje op met straat- en moskeegeluiden van deze ontwakende stad.
Ik slaap weer tussen 5.30 en 7.30 uur.
Na het douchen ontbijten Nico en ik samen. Vervolgens gaan we de nieuwe stad in en beginnen we aan een zoektocht naar toetsenborden. We slagen uiteindelijk voor USD 25 voor een gemengd Arabisch-Latijns toetsenbord.
In een winkel waar we landkaarten kopen wordt ik opmerkzaam op een paar glimmende ogen in de spleet van een niqaab. Zij knikt mij toe. Ik krijg een lichte blos van deze onverwachte ontmoeting en ik knik haar ook toe. In het Duits vraagt ze of we Duitsers zijn. (Ze hoorde ons praten.)
“Holland,” zeg ik en vraag: “Und du?”
Nee, natuurlijk niet. Dan zou ze er toch niet zo bij lopen, zegt ze en wijst naar haar niqaab.
Dit is, helaas, al het einde van het gesprek. Waarschijnlik omdat ze geen opzien wil veroorzaken bij de mannen in deze winkel. Vrouwen horen niet met vreemde mannen te praten.
Menu – 21/03-96: Begin – Einde.
Later, in de stad, staat een meisje in een deur, met een hand houdt ze haar sluier half voor haar gezicht. Als we dichtbij komen laat ze de sluier vallen. Ik zwaai goeiedag. Ze lacht vriendelijk en zwaait ook. Ze is niet uitzonderlijk mooi, maar: ‘it’s what’s inside that counts’.
In het hotel werk ik met mijn laptop. Ik heb geen tafel en zit dus met dat ding op bed, wat erg ongemakkelijk is.
Nico en ik lopen door de stromende regen (pijpenstelen) naar het restaurant van het Taj Sheba hotel. We houden de Nederlandse Arabiste, die na een half uurtje komt, vrij. Deze keer is alles heel erg duur. We betalen samen 6.600 Rial (f. 66,00), zonder fooi. We zijn tegen 22.30 uur weer terug in ons hotel.
Conclusie van vandaag: enkele vrouwen worden dus iets losser, maar … LA, met haar Arabische uiterlijk (Arabische vader, Nederlandse moeder, wel donkerblond haar), kreeg op straat van vrijwel alle mannen “eeb” te horen (schande), omdat ze geen niqaab droeg, wel een hoofddoek. Daar staat tegenover dat alle Somalische vrouwen in Sana’a wel een hoofddoek dragen, maar geen niqaab. Dat wordt kennelijk wel geaccepteerd.
Menu – 21/03-96: Begin – Einde.
Index personen.
Personen: Nico.
Index locaties.
Locaties: Sana’a.
Index termen.
Termen: Gulden – Gasmi-hotel – Niqaab – Rial.
Dit is het einde van dag 5 van 93 dagen totaal van mijn verblijf in Jemen in 1996.
Naar alle gepubliceerde dagen.
Menu – 21/03-96: Begin – Einde.
Mobiele telefoon / Smartphone
the-face.com
Voor bezoekers die via the-face.com op deze website komen: als de interne links (menu, begin, einde) niet werken (mobiele telefoon / smartphone) klikt u voor het originele adres van dit bericht op: irada.com.
Les très riches heures du Luc & Berry 