25 jaar geleden
19 maart 1996 / 19 maart 2021
Werken in Jemen
Sana’a, Jemen.
Voorbeelden van de typische qamariyya (halve) maanvormige ramen in de mafradj van mijn hotel. Qamar is het Arabisch voor maan.
Dit soort ramen fungeert ook als een soort bovenlicht boven de altijd geblindeerde ramen van de woonhuizen.
(Geblindeerde ramen: dat is om nieuwsgierige blikken te verhinderen, want in huis wonen … vrouwen. Vrouwen mogen alleen gezien worden door andere vrouwen, haar echtgenoot en mannen die niet met haar kunnen trouwen, wegens een familieband, zoals broers, of de vader. Zo’n familielid heet een mahram en het meervoud is mahaarim.)
Menu – 19/03-96: Begin – Einde.
Dit verslag is gebaseerd op mijn dagboek en andere notities uit 1996 en is mijn interpretatie van de werkelijkheid.
Dag 3 van 93 dagen in Jemen
Nico en ik zijn in Sana’a, de hoofdstad van Jemen. – Vandaag bezoeken we de Nederlandse Ambassade.
Gemiste en nieuwe afspraken.
Dinsdag, 19 maart 1996
Ik fotografeer de Mafradj in detail.
Het ontbijt in dit hotel is teleurstellend: een plat broodje, boter, smeerkaas en jam.
Na het ontbijt nemen we de taxi naar de Nederlandse Ambassade, waar we tegen 8.45 uur aankomen. MN ontvangt ons na circa twintig minuten. Ze is gepikeerd. We hadden er gisteren(!) al om 9.00 uur(!!) moeten zijn.
We blijven er circa twee uur en maken onder andere kennis met Arabiste CR, die ons vrijwel onmiddellijk vertelt dat MN een moeilijke vrouw is, maar dat hadden we al gehoord.
Met CR maken we een afspraak voor morgenavond.
We gaan terug naar het hotel en lunchen er. Als we weer naar buiten stappen zie ik een mooie Jemenitische vrouw met een hoofddoek, maar met bloot gelaat. (99% van de vrouwen hier loopt helemaal in het zwart en geheel gesluierd: Niqaab) Deze schoonheid stapt in mijn richting en ze komt me bekend voor. Het blijkt LA te zijn. (Een Nederlandse, die al een tijdje in Jemen werkt.) Met z’n drieën gaan we de stad in en spreken later af voor mogelijk vanavond en zeker morgenavond.
Menu – 19/03-96: Begin – Einde.
In de stad informeren Nico en ik naar mogelijke vluchten naar Say’un en slenteren weer door de stad.
In mijn hotelkamer luister ik naar housemuziek en bespied de buurt met mijn verrekijker.
Tegen 19.00 gaan we eten in het Bilquis restaurant van het Taj Sheba hotel. Westers eten, want Nico lust geen Arabisch. We betalen 2750 rial voor ons beiden. (Dat is f. 27,50) Het is een lopend buffet.
Als het leven zo goedkoop blijft hou ik circa f. 4.000,00 over van deze trip.
Het eten in Taj Sheba is goed.
We wandelen terug naar het hotel en nog een stuk door de oude stad. Ik stap rond 00.30 in bed.
Weer: namiddag regen, ’s avonds fris.
Op straat zag ik een Jemenitisch stel waarbij de jongen de hand vasthield van zijn geheel in het zwart gehulde (ook de handen) vriendin of vrouw. (Het laatste is het meest waarschijnlijke.) Dit is de eerste keer dat ik zoiets zag in de Arabische wereld. Zedeloosheid heeft ook al in Jemen toegeslagen. Normaal is dat hier de mannen hand in hand lopen.
Menu – 19/03-96: Begin – Einde.
Index personen.
Index locaties.
Locaties: Sana’a – Say’un / Seiyun.
Index termen.
Termen: Gulden – Mafradj – Mahram – Niqaab – Rial.
Dit is het einde van dag 3 (van 93 dagen totaal) van mijn verblijf in Jemen in 1996.
Naar alle gepubliceerde dagen.
Menu – 19/03-96: Begin – Einde.
Mobiele telefoon / Smartphone
the-face.com
Voor bezoekers die via the-face.com op deze website komen: als de interne links (menu, begin, einde) niet werken (mobiele telefoon / smartphone) klikt u voor het originele adres van dit bericht op: irada.com.
Les très riches heures du Luc & Berry 