apad 27-01-22: negentien uur

19.19 uur

*

27 januari 2021

Leiden

Vestingstad Leiden (Rijnland)
Fotonr.: 210606 19h19.

Lammenschansplein 4.
(Bouwjaar: 1959.)


Het water op de voorgrond is de Trekvliet.
Uit Wikipedia: De Trekvliet is een kanaal in de Nederlandse stad Leiden dat in 1638 gegraven is ten behoeve van de trekschuitverbindingen met Delft en Den Haag.


Menu – 27/01-22: BeginEinde.


APAD: A picture a day


Mobiele telefoon / Smartphone
the-face.com

Voor be­zoe­kers die via the-face.com op deze web­si­te ko­men: als de in­ter­ne links (me­nu, be­gin, ein­de) niet wer­ken (mo­bie­le te­le­foon / smart­phone) klikt u voor het ori­gi­ne­le adres van dit be­richt op: ira­da.com.


Leiden

Vestingstad Leiden (Rijnland)
Fotonr.: 210806 19h19.

Zoeterwoudsesingel 55 (zijkant).
(Bouwjaar: 1903.)


Dit pand is een Gemeentelijk monument met nr.: 1663.


A UNE PASSANTE

La rue assourdissante autour de moi hurlait.
Longue, mince, en grand deuil, douleur majestueuse,
Une femme passa, d’une main fastueuse
Soulevant, balançant le feston et l’ourlet;

Agile et noble, avec sa jambe de statue.
Moi, je buvais, crispé comme un extravagant,
Dans son oeil, ciel livide où germe l’ouragan,
La douceur qui fascine et le plaisir qui tue.

Un éclair… puis la nuit! – Fugitive beauté
Dont le regard m’a fait soudainement renaître,
Ne te verrai-je plus que dans l’éternité?

Ailleurs, bien loin d’ici! trop tard! jamais peut-être!
Car j’ignore où tu fuis, tu ne sais où je vais,
O toi que j’eusse aimée, ô toi qui le savais!

Charles Baudelaire (1821-1867).


IN HET VOORBIJGAAN

De straat omgaf mij met haar daverend kabaal en
Lang, slank, in diepe rouw ging mij een vrouw voorbij,
Verheven in haar smart; met fraaie hand liet zij
De zoom van haar gewaad opzweven en weer dalen,

Op snelle benen en met statueske grootheid.
En uit haar ogen, loden lucht waar storm ontspringt,
Dronk ik verkrampt, bevangen als een zonderling,
Zoetheid die fascineert, genot dat tot de dood leidt.

Een bliksemflits… en toen de nacht! Vluchtige schone
Wier blik mij één moment met levenskracht beloonde,
Zal ik je in het eeuwig leven pas weer zien?

Elders, ver weg van hier! Te laat! Of nooit misschien!
Ik weet niet waar jij vlucht, jij niet waar ik zal gaan,
Vrouw die ik had bemind, vrouw die dat hebt verstaan!

Vertaling: Peter Verstegen


De Stichting Tegenbeeld in Leiden schilderde dit gedicht.
(In Leiden zijn op veel meer muren gedichten geschilderd door deze Stichting.)


Menu – 27/01-22: BeginEinde.


* De foto’s zijn gemaakt om 19.19 uur, op verschillende datums.


Naar de chrono­lo­gi­sche volg­or­de van de pu­bli­ca­ties in
januari 2022.


Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.