Ka­ra­ko­ram High­way

1993 – 2018: vijf­en­twin­tig jaar ge­le­den

Pa­ki­stan – Kash­mir – Chi­na

Dag­boek 1993

(Dag 7854) Ik ben on­der­weg in Pa­ki­stan. Ik reis met Da­vid, een En­gel­se on­der­wij­zer, over de Ka­ra­ko­ram High­way naar het zui­den. We kwa­men eer­gis­te­ren in Pa­su / Pas­su aan (Kash­mir) en lo­ge­ren in de Pas­su Inn. Van­daag be­klim­men we, met twee an­de­ren, twee glet­sjers.
1.) Ik reis zon­der ca­me­ra, daar­om plaats ik bij al­le in­te­res­san­te plaat­sen een link naar de fo­to’s in Goog­le Maps.
2.) De munt­een­heid in Pa­ki­stan is de Roe­pie: (PKR.) (f. 1,00 (gul­den) = 14 Roe­pie, dus 100 Roe­pie = f. 7,00.)
3.) Voor be­zoe­kers die via the-face.com op deze web­si­te ko­men: als de in­ter­ne links niet wer­ken (mo­bie­le te­le­foon) klikt u voor het ori­gi­ne­le adres van dit be­richt op: ira­da.com.
4.) Dit reis­ver­slag komt uit mijn dag­boek 1993 en is mijn in­ter­pre­ta­tie van de wer­ke­lijk­heid.

Menu – Index en het einde.

Zaterdag, 31 juli 1993.
Dag 21. Pasu / Passu. (Drie weken on­der­weg.)
Rond 01.30 uur word ik wak­ker van wa­ter­ge­ruis over ste­nen. Tot cir­ca 02.30 uur kan ik niet meer goed sla­pen.
We staan om 5.00 uur op en heb­ben om 5.30 ons ont­bijt: por­ri­dge = ha­ver­mout­pap.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Passu gletsjer

We nemen een lunch­pakket en met de twee Fran­se fy­si­ci Bru­no en Pas­ca­le gaan we sa­men met een zwijg­za­me gids (hij spreekt bij­na geen En­gels) op pad naar de Pas­su glet­sjer, de Yunz val­lei en de Ba­tu­ra glet­sjer. De klim naar de eer­ste glet­sjer is moei­lijk en spec­ta­cu­lair. We klim­men over smal­le voet­pa­den en lo­pen over een smal uit­ge­hakt pad in een berg­rug van grij­ze mod­der (lijkt het wel), maar dan ge­droogd in de zon.
De eer­ste glet­sjer is mooi wit met veel spit­se pie­ken erop.
We zien één vo­gel­tje. (Met een ro­de buik: een rood­borst­je?)

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Lavendel

De weg door de Yunz val­lei gaat lang­zaam maar zeker om­hoog. Hij staat he­le­maal vol met een soort la­ven­del­plant en al­les geurt er­naar, de lucht is vol la­ven­del­geur, maar het is niet sto­rend: het is heer­lijk. De la­ven­del­plan­ten staan niet aan­een­ge­slo­ten, maar met ruim­te er­tus­sen. (Cir­ca 50 cen­ti­me­ter).

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Batura gletsjer

De Batura glet­sjer zou zes­tig ki­lo­me­ter lang zijn. In het be­gin is hij wit, maar dan wordt hij grijs en is be­dekt met ste­nen, stof en grind. Dat hij be­weegt is te zien door­dat er ge­re­geld met veel ge­ruis ste­nen en rots­blok­ken naar be­ne­den rol­len. Ik heb er geen idee van hoe hoog bei­de glet­sjers zijn of hoe breed.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Jodium

Aan de rand van de Yunz val­lei en de Ba­tu­ra glet­sjer blij­ven we drie kwar­tier zit­ten om ons lunch­pak­ket op te eten. Het lo­pen is voor mij erg moei­lijk. Ik heb slechts sport­schoe­nen aan. De an­de­ren heb­ben berg­schoe­nen. Door de klei­ne rib­bels in de zo­len is het als­of ik op knik­kers loop en bij het af­da­len slip ik bij­na voort­du­rend. Ik moet steeds goed op­let­ten waar ik mijn voe­ten moet neer­zet­ten. Twee­maal val ik, met de eer­ste keer een klei­ne wond aan mijn hand. Ik doe er jo­dium op, maar ik kan geen pleis­ters vin­den, dus daar zoek ik niet ver­der naar. Ik heb ze wel bij mij. (Ik ging niet op pad zon­der ver­band­doos.)
Als we te­rug zijn, blij­ken we een re­cord ge­broken te heb­ben. (De laat­ste drie ki­lo­me­ter re­den we in een jeep.) We de­den over de tocht geen zes, maar een klei­ne vijf uur. Bru­no en Pas­ca­le wil­den na de mid­dag naar Sust, dus die lie­pen stevig door. Ik zei la­ter, om aan te ge­ven hoe snel we ge­lo­pen had­den, dat ik al­leen maar de ste­nen on­der mijn voe­ten had ge­zien, daar waar ik mijn voet moest neer­zet­ten, en niets van de om­ge­ving. (Het was bij­na de waar­heid.)

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Geologie

Wat de gids betreft: als de­ze nu eens En­gels had ge­kend, wat ge­we­ten had van de geo­lo­gie van het ge­bied en over de zo­ö­lo­gie en de bo­ta­ni­ca, dan zou hij toch meer kun­nen van­gen dan die scha­me­le 100 Roe­pie, om als een stom­me daar rond te sjok­ken.
De ve­ge­ta­tie, hoe vaak die ver­an­der­de, op dat kor­te stuk­je, he­mels­breed, dat was ama­zing!!
Ik had over de­ze tocht veel lan­ger wil­len doen, voor­al de geo­lo­gie vind ik in­druk­wek­kend, al­ler­lei soor­ten la­gen steen, grond, grind, zand, puin op el­kaar. Hoe is dat toch zo ge­ko­men? Was hier vroe­ger zee?
Hotel: douche.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Gevaarlijk

Thee onder de boom, thee, thee en thee en bis­cuits. Dit ho­tel biedt geen lunch­mo­ge­lijk­heid, wel van­af een uur of drie de wee­ïge lucht uit de keu­ken.
Een zonderlinge (vol­gens Da­vid) Ame­ri­kaan ver­telt dat hij in zijn he­le le­ven, waar­in hij meer dan tach­tig lan­den be­reis­de, nog nooit zo­iets ge­vaar­lijks had mee­ge­maakt als de tocht over de Ka­ra­ko­ram High­way*. Hij was kwaad dat nie­mand hem voor het ge­vaar ge­waar­schuwd had. Hij wil­de niet ver­der dan Gil­git rei­zen en dan naar Is­la­ma­bad vlie­gen.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Kaarten

Circa 18.45 uur het avondeten. Daar­na blij­ven we ge­zel­lig sa­men zit­ten en on­der lei­ding van Da­vid spe­len we met de drie Fran­sen (H., B. en X, in­ge­nieurs uit Aix en Pro­ven­ce (de laat­ste werkt in de he­li­kop­ter­in­dus­trie Aéro­spa­tia­le)) spel­let­jes kaar­ten. Het is ener­ve­rend voor mij, want ik ben slecht in kaar­ten. (Spel­let­jes über­haupt.)
David neemt veel ini­ti­a­tie­ven. Zon­der hem zou ik niet zo­veel on­der­ne­men.
Bed cir­ca 22.30 uur.
Nog over: 1.687 Roe­pie.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Noten

Te­rug.

Menu – Be­gin – Index en het einde.

Meer infor­matie.

Index

Me­nu – Be­gin.
Pa­ki­stan-Chi­na: Chro­no­lo­gi­sche weer­ga­ve.

De au­teur de­zes kan niet ga­ran­de­ren dat al­le links naar ex­ter­ne web­si­tes (dus die van der­de par­tij­en) al­tijd zul­len blij­ven be­staan. Fo­to’s in Goog­le Maps, bij­voor­beeld, kun­nen ver­dwij­nen wan­neer de ei­ge­naar ze weg­haalt. Ook aan an­de­re links kan een ein­de ko­men, of kun­nen in on­ge­bruik ra­ken.
Wan­neer u een niet wer­ken­de link con­sta­teert kunt u dat mel­den in het re­ac­tie­veld. Bij voor­baat dank.