1992 – 2017: vijf­en­twin­tig jaar ge­le­den

Orient Express

Mijn eer­ste reis naar het Mid­den-Oos­ten

Dagboek 1992

(Dag 7471) Ik ben van­uit Am­ster­dam per trein on­der­weg naar mijn uit­ein­de­lij­ke va­kan­tie­be­stem­ming: Syrië, maar ga eerst een paar da­gen in Bu­da­pest do­len. – In de trein ont­moet ik de aar­di­ge Ita­li­aan­se Anne en in een hos­tel men­sen uit de he­le we­reld.

Menu – Index en het einde.

Maandag, 13 juli 1992.
Naar Budapest.
Opstaan met een ‘ge­bro­ken’ rug.
Circa 11.00 uur in We­nen. De NS [Ne­der­land­se Spoor­we­gen] ver­kocht mij een kaar­tje via Salz­burg, de trein reed ech­ter via Re­gens­burg. (Een to­taal an­de­re rou­te.) Vol­gens de Duit­se con­duc­tri­ce moest ik in Mün­chen over­stap­pen. Ik ging uit van eind­be­stem­ming We­nen en die was juist. De con­duc­teur in Oos­ten­rijk zag niets of deed als­of hij niets zag, maar vol­gens het bil­jet zat ik in de ver­keer­de trein. De NS had me een ver­keerd bil­jet ver­kocht.
In Wenen neem ik de trein naar Bu­da­pest. Nu word ik voor het eerst ge­con­fron­teerd met ar­moede.
De wagons [rij­tui­gen] zijn sme­rig en slecht on­der­hou­den. Een he­le te­gen­stel­ling met de trein uit Am­ster­dam.
Op het per­ron lo­pen en­ke­le leu­ke En­gel­se kna­pen.
In de trein zit de wat duf­fe en kla­gen­de, poets­zie­ke An­ne uit Flo­ren­ce. We spre­ken veel met el­kaar, maar pas­sen niet goed bij el­kaar, we­gens ver­schil in ka­rak­ter. Toch denk ik er­over haar te neu­ken, als ik de kans zou krij­gen. La­ter zie ik er­van af om een be­te­re re­la­tie met haar pro­be­ren op te bou­wen.
Ze is der­tig, maar ziet er veel ou­der uit en ‘denkt’ ook veel ‘ou­der’. Con­ser­va­tief.
Ze zeurt wat. Ze loopt in een spij­ker­jas­je en een veel te gro­te ka­ki kor­te broek. Haar krul­let­jes­haar net­jes ver­zorgd.
In Hongarije wil de po­li­tie de ba­ga­ge con­tro­le­ren in de trein. Hij vraagt waar we van­daan ko­men: “Hol­land? Duits­land?”
Anne zegt: “Ita­lië.”
Dan zegt hij: “Ok.” En gaat weg.
Circa 16.00 uur in Bu­da­pest Ke­le­ti Sta­tion. Ron­se­laars van ‘Jeugd­her­ber­gen’ prij­zen ons een ‘Jeugd­her­berg’ aan. Ik neem de mid­del­prijs. An­ne ook. An­ne prijst de or­ga­ni­sa­tie we­gens haar gra­tis ver­voer. Zij is kin­der­lijk.
De Jeugdherberg is na­tuur­lijk geen ech­te jeugd­her­berg, maar iets on­dui­de­lijks, par­ti­cu­liers. Fel­vin­ci Jeugd­her­berg: Fel­vin­ci út 8. 480 forint per nacht. (f. 11,30.)
De receptioniste (sexy) spreekt al­leen Duits en Hon­gaars en zegt er pas een uur te wer­ken. Ze weet niets en ik tolk in Duits en En­gels met Span­jaar­den.
Zij biedt me een kamer al­leen aan, wat ik wei­ger, want ik wil niet ge­ïso­leerd lig­gen. (La­ter denk ik dat ik had moe­ten zeg­gen: “Ja, als Sie mit mir dort schla­fen.”, maar zo ad rem was / ben ik niet.)
Een Ame­ri­kaan zegt dat er een au­to­maat bij een bank is, waar ik dol­lar­bil­jet­ten voor Hon­gaars geld kan wis­se­len. Ik kan dat ding niet vin­den, maar la­ter, als hij met een groep­je de stad in loopt, wijst hij mij de plaats. Het is een au­to­maat waar wel twaalf pa­pier­geld­soor­ten ge­wis­seld kun­nen wor­den. Voor een bil­jet van 20 US$ krijg ik 1.500 forint (ft). Ik be­taal­de voor 20 US$ (zon­der pro­vi­sie) f. 35,30. Dus 1 ft. is f. 0,024 is 2,5 cent. Al­le be­dra­gen in forint moe­ten dus door 42,5 ge­deeld wor­den.
Douche.
Meegebracht brood eten.
In de hal maak ik kennis met Ame­ri­ka­nen, Ie­ren, een Aus­tra­liër en Zwe­den.
We gaan in een ve­ge­ta­risch res­tau­rant eten. (Zwart rij­den in bus en tram.)
Vegetarium, 1056 Bu­da­pest. Cu­kar ut­ca 3. Ma­na­ger Gé­za Ma­da­ras. On­danks de in­druk­wek­ken­de me­nu­kaart in het Frans, scheen er niet veel va­ri­a­tie. Toch smaakt het eten niet slecht. Ik zat te­gen­over de Zweed­se, met een on­uit­spreek­ba­re naam. Ik was al spoe­dig ver­liefd op haar. We had­den een beet­je de­zelf­de in­te­res­se. Zij wil li­te­ra­tuur gaan stu­de­ren. Haar lang­ha­ri­ge vriend is bouw­vak­ker.
Haar broer die aan de uni­ver­si­teit(?) voor be­jaar­den­ver­zor­ger ge­stu­deerd had, werd, naar­ma­te hij meer dronk, steeds luid­ruch­ti­ger en ver­tel­de steeds min­der in­te­res­san­te ver­ha­len.
Na het restaurant, kos­ten 420 ft. (f. 9,80 met 0,5 liter bier) deelt de groep zich in twee­ën. De drie Zwe­den, de Ame­ri­kaan­se en ik (om­dat de mooie Zweed­se er­bij is, ga ik mee) gaan op zoek naar en Jazz Club. We lo­pen cir­ca één uur om die te vin­den en ik drink er één pils. De Zwe­den en de Ame­ri­kaan­se la­ten zich vol­lo­pen met Jä­ger­meis­ter in com­bi­na­tie met pils. De Ame­ri­kaan­se en de aca­de­mische be­jaar­den­ver­zor­ger wor­den lad­der­zat. De Zweed­se ge­lief­den la­ten van dron­ken­schap niets blij­ken.
Na 03.00 uur was ik bij­na, om­wil­le van de Zweed­se een nacht­club van 1.500 ft. (f. 35,30) en­tree bin­nen­ge­gaan, maar de an­de­ren wil­len dit niet be­ta­len. (Ge­luk­kig.)
Bed 04.00 uur.
Ik heb last van niet-erns­ti­ge di­ar­ree.
Weer in Bu­da­pest: re­gen­achtig, maar niet koud.
In de trein tussen We­nen en Bu­da­pest was er een dik­ke jon­ge vrouw, die mij leuk vond. Ik vond haar zus­ter (doch­ter?) aan­trek­ke­lijk.

Meer informatie.

Index

Me­nu – Be­gin – Hoofd­in­dex.
Over­zicht 1972-1990.
Chronologisch overzicht Orient Express 1992.