Dagboek 1976

(Dag 1693) Cees en ik zijn sa­men op va­kan­tie in Ma­rok­ko. We ver­blij­ven in de hoofd­stad van dat land: Ra­bat, waar we eer­gis­te­ren ar­ri­veer­den. Van­daag zoe­ken we een be­ter ho­tel. – Ik koop een aan­tal school­boe­ken om Ara­bisch te le­ren. – Cees kookt op zijn pri­mus­bran­der, net zo­als gis­te­ren, weer een heer­lij­ke ve­ge­ta­rische maal­tijd, nu aan de voet van een steun­pi­laar van het fort van de Chel­lah. – Een sol­daat zoent mij en wil met mij vrij­en.

Naar de index en het einde.

Vrijdag, 17 september 1976.
Vrij­dag: de Is­la­mi­tische ‘zon­dag’.
Op te­gen 8.30 uur.
Ont­bijt van het ho­tel.
We zoeken een an­der ho­tel: Splen­did.
Ik wil een licht­me­ter voor het fo­to­toes­tel ko­pen om niet meer door de lens te kij­ken als ik fo­to­gra­feer, zo­dat het niet op­valt dat ik fo­to’s maak. In Ne­der­land heb je een goe­de voor cir­ca f. 50,00 In Ma­rok­ko moet ik 160 Dir­ham (Dh) be­ta­len, dat is bij­na f. 100,00 Dat heb ik er niet voor over.
We gaan de Me­di­na in.
De Ma­rok­kaan in de trein naar Al­ge­ci­ras [in Span­je] had me als Ara­bische les­stof het boekje Iqrā’* aan­ge­ra­den (nr. 1) Ik koop dit en ’s avonds ook nog de de­len 2 tot en met 5.
We wil­den in het zuiden van de stad langs de oce­aan gaan eten. We lo­pen, lo­pen, lo­pen, lo­pen, lo­pen. Over­al men­sen langs het wa­ter. Het is (is­lam) ‘zon­dag’.
Dwars door de stad. We ko­pen drui­ven en een Ma­rok­kaan­se jon­gen vraagt drui­ven aan de ver­ko­per. Deze geeft die en als de jon­gen ze op­eet, be­gint hij over de Ra­ma­dan te zeu­ren. De jon­gen zegt Jood te zijn, maar de ou­we is ont­steld.
We lo­pen door en Cees raakt ge­de­mo­ra­li­seerd en be­gint te slof­fen. Dat is iets waar ik niet te­gen kan. Ik zeg het en we lo­pen ver­der. We ko­men bij fort van de Chel­lah.
Op de voet van een pi­laar kookt Cees zijn twee­de lek­ke­re pot­je. [Met zijn Pri­mus.]
Jon­gens, erg mooie en min­der mooie, ko­men bij ons pra­ten.
Vier be­de­laart­jes voor geld: elk 0,50 Dh.
Als ik la­ter er­gens al­leen een fo­to van de in­mid­dels in de duis­ter­nis mooi ver­lich­te stad Sa­lé wil ma­ken, komt er een sol­daat bij me staan. Hij staat ze­nuw­ach­tig te la­chen. Geeft me een keer of drie een hand. Ik denk: “Wan­neer so­de­mie­tert hij nu op?” want ik ben bang dat hij door het beeld loopt als ik de slui­ter [lang] open heb staan.
Dan zeg ik sa­lem alei­koem of zo­iets, om hem kwijt te ra­ken. Hij pakt me vast en wil me kus­sen en be­gint te vrij­en. Met die mooie jon­get­jes van toen straks had ik wel ge­wild, maar met hem wil ik niet.
Een “Non, non, non” van mij helpt niet, om­dat hij me al vast heeft en al ge­kust heeft. Pas als ik hem van mij af­duw, gaat hij (vrien­de­lijk) weg.
Tegen 21.00 uur in het ho­tel. We gaan de Me­di­na in, spre­ken en drin­ken met een Ame­ri­kaans spre­ken­de Ma­rok­kaan thee in café-res­tau­rant Bon Goût.
Tegen 00.00 uur zijn we thuis [hotel], dood­moe, want we heb­ben meer dan 25 km ge­lo­pen (van­daag.) We gaan op bed.
Cees kocht een zwar­te djel­laba voor 140 Dh.
Weer: weer smoor­heet.

Index

Menu – Begin – Hoofdindex – Overzicht 1972-1990 – Marokko 1976 (overzicht).