(Dag 838) Ik woon moederziel alleen op een kamer in een statig herenhuis aan de Bredestraat, in het centrum van Maastricht. Het pand is van mijn oud – tandarts T.J. Botke. – Ik werk bij PTT-Telecom op kantoor in Heerlen, bij de afdeling Technisch Overzicht: T.O. – Vanavond bezoek ik mijn Opa, die in Meerssen woont.
Donderdag, 16 mei 1974.
Gewerkt op grote T.O. kamer. Dom werk.
’s Avonds friet met rolmops en zure saus: f. 2,40
Naar Opa. Om 20.00 uur uit Maastricht. Koffie en bier. Weg om 22.00 uur.
Nu 23.00 uur.
Weer: heerlijk warm, onbewolkt, 17°C.
(Dag 825) Ik woon moederziel alleen op een kamer in een statig herenhuis aan de Bredestraat, in het centrum van Maastricht. Het pand is van mijn oud – tandarts T.J. Botke. – Ik werk bij PTT-Telecom op kantoor in Heerlen. – Ik heb een huuropzegging ontvangen en onderneem enige actie om een andere woning te vinden. – Ik schrijf aan een roman.
Vrijdag, 3 mei 1974.
[Mijn chef] PvD. opgebeld. Gezegd dat ik naar de dokter ga. In werkelijkheid ging ik naar het Bureau Huisvesting. Ik moet een aangetekende brief van Huuropzegging door Botke hebben, dan kunnen ze me snel aan een woning helpen. De [woning in de] Helpoort, die ik graag wilde hebben, is bezet.
Met de trein van 9.43 uur naar Heerlen. Circa 10.20 uur op de Dienstkring.
’s Avonds thuis, vier bladzijden van mijn roman [schrijven]. Nu tot en met bladzijde 34.
Weer: eerst zonnig, later bewolkt en regen.
Twee burijnen (boven) en eronder het schraapstaal (rechts, driehoekig) met links het polijstijzer beide in een instrument. Het schraapstaal bestaat uit drie scherpe kanten. Met zo’n scherpe kant wordt de braam, die door de werking van de burijn ontstaat in de (rood) koperen plaat, weggeschraapt. Het polijstijzer doet dan wat de naam aangeeft, namelijk, door met deze zijde, rond en vlak, over de braam te wrijven polijst die de door het schrapen eventueel ontstane nieuwe braampjes. Het handvat van de burijnen is aan de onderzijde vlak. Dat is de zijde die op de koperen plaat komt te liggen, waarna de burijn met de hand door het koper naar voren wordt gedreven. Zo ontstaat een groef, met aan weerszijden bramen. De bovenste burijn ligt op de zijde, zodat de vorm ervan goed te zien is. De onderste burijn is ruitvormig en de beide onderzijdes, die nu niet zichtbaar zijn, zijn even groot als de wel zichtbare.
Dagboek 1974
(Dag 812) Ik woon moederziel alleen op een kamer in een statig herenhuis aan de Bredestraat, in het centrum van Maastricht. Het pand is van mijn oud-tandarts T.J. Botke. – Ik ben bezig een ‘roman’ te schrijven waarin homoseksualiteit een prominente rol zal spelen, maar gisterenavond had ik een one-night-stand met een man en dat was een ontgoocheling en er was sprake van een anticlimax. Dat laat mij twijfelen aan mijzelf. – (Voor bezoekers via the-face.com: als de interne links niet werken (mobieltje) klikt u hier voor het originele adres van dit bericht irada.com.)
Zaterdag, 20 april 1974.
Inkopen bij V&D.
Gedoucht.
Na gisterenavond weet ik niet of mijn roman nog ooit afgemaakt wordt. Ik zat in een soort dubio over hoever ik gaan kon op seksgebied, maar nu dat flikkerachtige me niet ligt*(1)… ik weet nu niet meer wat er van komt.
Bij Arti Kunsthandel een schraapstaal, tevens polijstijzer, gekocht: f. 15,50 en twee burijnen*(2) besteld.
In het stadspark gelegen.
Grote pils f. 2,50 bij de Prins van Oranje in de Grote Staat.
’s Avonds naar de Schouwburg, f. 5,00.
Om 20.00 uur. Solution in het voorprogramma. Kazimierz Lux daarna. Solution: muziek zo mooi, daar bestaan geen woorden voor. Van alle muziek die ik ooit gehoord heb, was dit duizenden keren mooier. (Kazimierz Lux viel tegen. Te eentonig stemgeluid.)
Het [concert] begon toen de (mooie) drummer, die baadde in rood licht, een roffel op de bekkens gaf. Dat was zo mooi, dat ik spontaan aan de duivel dacht. Het klonk mysterieus. Met duivel bedoel ik niet iets afschrikwekkends, maar net als met het Engelse “Witch queen” een superlatief boven het superlatief van onbeschrijflijk mooi en mysterieus. Dat gold ook voor twee meisjes (vriendinnen) in de zaal aanwezig.
Om 23.45 uur was het concert jammer genoeg afgelopen.
Thuis met een fles Grolsch (donker bier) en twee LP’s van Caravan*(3) tot circa 02.00 uur opgebleven.
Weer: half bewolkt, redelijk.
*(1)
Homoseksualiteit. (Deze tekst is misschien een stukje psychologie van de koude grond.) Vanaf mijn jonge jaren was ik telkens verliefd op meisjes, maar af en toe vond ik jongens ook leuk om te zien. In de jaren zestig en zeventig, toen ik dus nog een jonkie was, ervoer ik dat allemaal als zeer verwarrend.
In die tijd hadden ‘alle’ jongemannen lang haar, waardoor velen er nogal lief uitzagen en iedereen droeg strakke broeken, waarin weinig verhuld bleef van de meer of minder ronde lichaamsvormen, die ook mannen (kunnen) bezitten. Bovendien vond ik de omgang met vrouwen / meisjes moeilijk en met mannen / jongens gemakkelijk. Ook dat leidde tot verwarring en daarom geloofde ik dat ik homo was.
Hoewel ik vanaf 1977 een vaste vriend had, ben ik voor de homoseksualiteit sec nooit ‘volledig gegaan’. Bepaalde aspecten ervan spraken me niet aan, zoals seks om de seks. Ik wilde een romantische liefde en was niet op zoek naar een louter seksueel avontuur, iets dat bij veel homo’s (toen en nu) op de voorgrond staat.
Eind jaren tachtig treden er steeds meer haarscheurtjes op in mijn homoseksueel gevoel en vind ik vrouwen steeds interessanter worden. Uiteindelijk verdwijnt de man helemaal uit mijn beeld.
Burijn & schraapstaal. Met een burijn kan een gravure worden gemaakt. Door met de burijn in een vlakke koperen plaat te snijden ontstaan er groeven in die plaat. Op die manier ‘tekent’ men in het koper. Die groeven worden daarna met inkt gevuld en het geheel wordt onder grote druk op papier geperst, waarbij het papier op een vlak vilten kussen rust. Dit papier wordt dan in die groeven geperst en komt daarbij in contact met de inkt. Zo komt de gegraveerde tekening, in spiegelbeeld, op het papier terecht.
Wikipedia: gravure.
Wikipedia: burijn.
Muziek. Solution was een symfonische band uit Groningen, die heeft bestaan van 1970 tot 1983. De band scoorde enkele bescheiden hits met de nummers Empty Faces (1977), It’s only just begun (1980) en Run away (1982).
Wikipedia: Solution.
YouTube: Empty Faces.
— Kazimierz Lux is een Nederlands zanger van Poolse afkomst.
Wikipedia: Kazimierz Lux.
YouTube: I still miss someone (1973).
— Caravan is een Britse band uit Canterbury. De muziek van de band wordt gerekend tot de categorie progressieve rock.
Wikipedia: Caravan.
YouTube: In The Land Of Grey And Pink (Full Album).
(Dag 799) Ik woon moederziel alleen op een kamer in een statig herenhuis aan de Bredestraat, in het centrum van Maastricht. Het pand is van mijn oud-tandarts T.J. Botke.
Zondag, 7 april 1974.
’s Morgens: terrasje op het Vrijthof. ’s Middags een uurtje in het Stadspark. Van 14.00 tot 15.00 bij Opa. [In Meerssen.]
Om 16.00 uur een boek gekocht: Want de aarde is onze moeder van T.C. Macluhan*, f. 15,00. Over de Indianen van Noord-Amerika.
In het park tot 18.15 uur, waar o.a. prachtige jongens zijn. Genoten van de natuur. Heerlijk was het in het park.
Van 18.15 tot 19.00 uur de overbuurman van het O.L.V. Plein 29 geholpen, die het kapotte straatdeksel van zijn kelder wilde beschermen. Hij wilde een pilsje geven. Dat heb ik afgeslagen. [O.L.V. plein: Onze Lieve Vrouweplein.]
Gegeten.
Dagboek bijwerken van gisteren en vandaag van 20.30 tot nu 21.15 uur.
Ook zonder die mooie jongens zou ik evenveel van dit mooie park hebben genoten.
Weer: zomers, circa 20°C.
*
Want de aarde is onze moeder: Want de aarde is onze moeder : indianen van Noord-Amerika. Teri C MacLuhan; Edward S Curtis. (WorldCat.)
(Dag 1013) Ik werk bij PTT-Telecom in Maastricht, bij de afdeling Stapn (Standaardaansluitpunten) en ben in de Maastrichtse nieuwbouwwijk Daalhof aan het werk. De werkzaamheden worden uitgevoerd door een daarin gespecialiseerde aannemer en mijn collega JC. en ik zijn daarbij (controlerend) toezicht namens de PTT. De ‘uitvoerder’ is de chef van de aannemer. – Ik woon moederziel alleen op een kamer in een statig herenhuis aan de Bredestraat, in het centrum van Maastricht. Het pand is van mijn oud-tandarts T.J. Botke. – In de avonduren volg ik de PTT-bedrijfscursus A4.
Donderdag, 7 november 1974.
Op de fiets naar Daalhof.
In een vrachtwagen met oud roest, (geen loemeleboer*) een stuk, die ook in mij, blijkbaar, belangstelling had, gezien zijn blikken.
Vanaf circa 10.00 tot 17.15 uur alleen de zaken geregeld. Ook gegraven [in de grond] en getest: 50x4x0,5 een gepantserde polyetheenkabel.
[Collega] JC. en uitvoerder DM. waren naar Beek.
A4-cursus van 19.00 tot 20.00 uur: T en T wet. [Telegraaf en Telefoonwet.]
Thuis van 20.50 tot 21.20 uur: Voorcalculatie Huistelefoon [bestuderen].
Tribunal: twee pils.
E. (of heet hij C.?) in een strakke broek en een ander mooi stuk: mooi gezicht.
Nu 22.55 uur.
Weer: droog, veel zon, niet zo koud. Eigenlijk: voor de tijd van het jaar, lekker.
*
Een loemeleboer is een Limburgs dialectwoord voor een voddenman / lorrenboer.
