Dagboek 1979
(Dag 2540) Ik woon samen met mijn vriend HL. in een flat in een buitenwijk van Maastricht: Daalhof. – Mijn werkgever is PTT-Telecom in Maastricht, maar ik ben nu al anderhalve week ziek thuis. – HL. en ik hebben in Eijsden een huis gekocht, waaraan nog gebouwd wordt. We gaan vandaag kijken hoe het werk vordert.
Menu – Index en het einde.
Vrijdag, 12 januari 1979.
10e Ziekdag.
Van 00.00 tot 01.00 Scrabble in bed.
Op 11.30 uur. Ik heb HL. gedoucht. Hij heeft verlof.
Eten.
Inkopen in de stad.
Even in Eijsden. In verband met de vorst is er nu al drie weken niet meer gewerkt.
In de stad [Maastricht] onder andere zwart / wit filmmateriaal gekocht. [Om films te ontwikkelen.]
17.00 HL.’s ouders.
Thuis 17.45 uur.
Ik ga de film van gisterenavond ontwikkelen.
HL. maakt twee potten snert. Een vegetarische voor mij en een vlees-snert voor hem.
Ik maak samen met hem ook nog afdrukken. [Van de foto’s.]
Tegen 21.00 uur komen P. en J., zoals vanavond telefonisch afgesproken. Zij zullen hier overnachten.
Tegen 23.00 uur gaan we de stad in. We nemen eerst de Esquire, wat hen wel bevalt. Daarna diverse andere kroegen, waar in verband met het weer en het geldgebrek na de dure decembermaand niets te doen is. We eindigen in de Bagatelle op hun verzoek.
J., wiens verkering sinds een week uit is, is tamelijk heet. Hij reageert op een opmerking van HL.: “Dat is een lekker stuk.”, door naar de WC te gaan. Even later komt hij verbouwereerd terug en zegt, geheel verward: “Dat, dat is een kerel, een vent.” We lachen hem uit.
Bij de afrekening staan er 13 pils op de rekening en 2 frisdranken. Ik reageer en zeg: “Vier keer drie is twaalf en niet dertien.”
“Drie rondjes,” zegt T. van de Bagatelle.
Ik, onmiddellijk: “Drie keer drie is negen.” Hoewel ik weet dat zij ieder vier hebben gehad, hoef ik maar negen te betalen, want ik hou vol dat ze er maar drie hebben gehad. Ik hoef maar negen pils en twee fris te betalen: f. 14.20. T. weet niet hoe hij zich moet excuseren*.
Thuis 02.30 uur.
—
De hele avond is voor onze rekening geweest en heeft f. 45,00 gekost.
Eten tegen 03.00 uur.
Nu 03.40 uur. Ik ga naar bed.
Weer: hele dag veel sneeuw en koud. ’s Avonds waren de wegen spekglad door opgevroren sneeuw en dooiwater.
*
Bagatelle. Me zo gedragen als ik 1979 in de Bagatelle deed, zou ik nu niet meer doen. Ik zou niet te veel willen betalen, maar ook niet te weinig. Waarschijnlijk ging T. ermee akkoord, omdat zijn bar, als monopolist in vorige jaren, nu met de rug tegen de muur stond, financieel, sinds de Esquire er was. De Bagatelle liep op de laatste benen. In de tijd dat die alleenheerser was hadden beide eigenaars deze zaak nooit gemoderniseerd. De Esquire was een disco, donker, veel kleurige lampen en er was een discjockey. De Bagatelle was een oubollige tent met veel spiegels en een jukebox, waar je als klant een kwartje moest inwerpen, om ‘ouwe’ muziek (veel Duitse schlagers) te horen.
Terug.
Index
Index van termen:
Index van personen:
Index van locaties:
Menu – Begin – Hoofdindex – Overzicht 1972-1990.